Οι ηγέτες της Κύπρου υποτιμούν, σε βαθμό πολιτικού κακουργήματος, τις νεο-οθωμανικές, επιθετικές και κατακτητικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και συμπεριφέρονται με τόση αφόρητη ανωριμότητα και έκδηλη ανευθυνότητα. Όταν η διορατικότητα, η προβλεπτικότητα και η αξιοπιστία δραπετεύουν, τότε αναλαμβάνει η ψυχιατρική. Αν τα καταφέρει…
Δεν είναι δυνατόν! Και, όμως, είναι! Η άσκηση πολιτικής στην Κύπρο ανέκαθεν γίνεται με ρίψη χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, με εκδήλωση ενστικτωδών ενεργειών και με εξακόντιση πολιτικών καπνογόνων για παραπλάνηση και εξαπάτηση όσων αφελών ακόμα πιστεύουν ότι είναι ηγήτορες του τόπου. Με απλά λόγια: Αντί μιας ξεκάθαρης στρατηγικής μακράς πνοής, με εξίσου συγκεκριμένους στόχους για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας δι’ όλων των μέσων, καθημερινά σχεδόν εκδηλώνεται μια απίστευτα παρανοϊκή και σχιζοφρενική πολιτική συμπεριφορά. Αυτή χαρακτηρίζεται από επιπολαιότητα, προχειρότητα, ανευθυνότητα και βάναυση υποτίμηση παραγόντων, συγκυριών, διακρατικών και διεθνών σχέσεων. Κυρίως, συνιστά ένα πρωτοφανές μαστίγωμα της κοινής λογικής. Κάθε νοήμων πολίτης απλώς σηκώνει ψηλά τα χέρια και επαφίεται πλέον στην ψυχιατρική να επιλύσει, αν μπορέσει, την κυπριακή πολιτική παράνοια.
Για ένα και πλέον μήνα τα κόμματα, τα ΜΜΕ και οι πολίτες ασχολούνταν με την «τροφή προς σκέψη», που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρότεινε στους εθνοσυμβούλους περί της «χαλαρής» ή «αποκεντρωμένης» ομοσπονδίας. Αφού τα εκατέρωθεν πυρομαχικά εξαντλήθηκαν, οι Τούρκοι προσγείωσαν όλους με τις γνωστές δηλώσεις Τσαβούσογλου (15.11.2018): «Η στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό είναι καθαρή. Τι είπαμε πέρσι στο Κραν Μοντανά; ‘Εκείνοι που λένε μηδέν εγγυήσεις και ασφάλεια να ξυπνήσουν από το όνειρο’, είπαμε. Πού είπαμε εμείς ‘δώσε το και γλίτωσε’; Αυτά τα θέματα τα προχωράμε μαζί με την ‘τδβκ’. Τέτοια πολιτική δεν είχαμε ποτέ. Και δεν θα έχουμε ούτε και από δω και πέρα».
Ο Ν. Αναστασιάδης ρωτήθηκε (20.11.2018) για τις πιο πάνω δηλώσεις και απάντησε το αμφίσημο: «Οι δηλώσεις αναμένω και ευελπιστώ να αφυπνίσουν όσους ζουν σε ιδεατούς κόσμους». Ποιοι ζουν σε ιδεατούς κόσμους; Μα, πρώτος απ’ όλους ο Πρόεδρος, ο οποίος, άρτι προσγειωθείς στην οδυνηρή πραγματικότητα, αίφνης ανακάλυψε τι σημαίνει να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους. «Τώρα τα βιώνω», φέρεται να είπε στους εθνοσυμβούλους, με αφορμή τη «χαλαρή» ομοσπονδία. Αυτή τώρα ξεπεράστηκε αφού νέοι όροι εισήλασαν στο πολιτικό λεξιλόγιο: «Δύο κράτη» και «συνομοσπονδία». Και ξανά οι ίδιες αντιδράσεις από τον Πρόεδρο και τα κόμματα να αναθεματίζουν αυτήν την εφιαλτική προοπτική. Και να ομνύουν πίστη, υποταγή και θρησκευτική προσήλωση στην αντιευρωπαϊκή, ρατσιστική, αντιδημοκρατική και παραβιάζουσα όλες τις ελευθερίες και δικαιώματα, τουρκοδιζωνική.
Πριν προλάβει να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από τα πιο πάνω, αίφνης νέα βόμβα εξερράγη: Φαίνεται και ο Πρόεδρος το επιβεβαιώνει, πως η Κυβέρνηση δεν αποκλείει εγγυήσεις και του ΝΑΤΟ, σε πιθανή λύση του Κυπριακού. Ξανά το ίδιο γελοίο γιαλέλι: Το ΑΚΕΛ πρώτο και ακολούθως η ΕΔΕΚ, το ΔΗΚΟ και οι Οικολόγοι αντιδρούν εναντίον της Συμμαχίας, η οποία κατηγορείται ότι ευθύνεται για τα δεινά της Κύπρου. Ας προσεχθεί η κυπριακή σχιζοφρένεια: Τρεις ΝΑΤΟϊκές χώρες -η Αγγλία, η Ελλάδα και η Τουρκία- ακόμα είναι εγγυήτριες της Κύπρου, με βάση τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Η Αγγλία διατηρεί δύο ΝΑΤΟϊκές βάσεις, ενώ το ΝΑΤΟ έκτισε το αεροδρόμιο στο κατεχόμενο Λευκόνοικο.
Το ΑΚΕΛ εξεμάνη ξανά κατά του ΝΑΤΟ ως πιθανού εγγυητή μιας λύσης αλλά, προφανώς, δεν ενοχλείται αν ΝΑΤΟϊκά τουρκικά, κατοχικά στρατεύματα παραμείνουν και μετά τη λύση. Τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι και μέλη του ΝΑΤΟ και του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε κατ’ επανάληψιν ότι θα υποβάλει αίτηση για ένταξη στον Συνεταιρισμό, ο οποίος είναι εξαπτέρυγο του ΝΑΤΟ. Ουδέν έπραξε διά τον φόβο του ΑΚΕΛ. Μετά την κρίση του Σουέζ, το 1956, η πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία παρέδωσε τα ηνία και οι ΗΠΑ ανέλαβαν επίσημα, πλέον, ως η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή.
Η Κύπρος, όπως και όλη η Μέση Ανατολή ανήκουν, είτε αρέσει είτε όχι, στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αδράνειας, οι ΗΠΑ επανέρχονται ξανά στην περιοχή εξαιτίας κυρίως της εμπλοκής της Ρωσίας στο Συριακό, του εποχικού υμεναίου με την Τουρκία και των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του Ιράν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η «Δήλωση Προθέσεων», η οποία υπογράφτηκε πρόσφατα μεταξύ ΗΠΑ και Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία αναδεικνύει τη Λευκωσία «στρατηγικό εταίρο» της Ουάσιγκτον.
Στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις, η πρώτη, θεμελιώδης πολιτική αρχή είναι η αξιοπιστία των συμβαλλομένων, η οποία πηγάζει από τη σταθερότητα στις θέσεις, τη συνέπεια, στις υποχρεώσεις και τη σοβαρότητα στην άσκηση πολιτικής. Τα συμφέροντα είναι η κινητήρια δύναμη, η οποία στηρίζεται στην οικονομική και στρατιωτική ισχύ.
Αυτές τις ουσιώδεις αλήθειες, οι ηγέτες της Κύπρου τις παραγνωρίζουν με νηπιώδη επιπολαιότητα. Προπάντων, υποτιμούν σε βαθμό πολιτικού κακουργήματος τις νεο-οθωμανικές, επιθετικές και κατακτητικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και συμπεριφέρονται με τόση αφόρητη ανωριμότητα και έκδηλη ανευθυνότητα. Όταν η διορατικότητα, η προβλεπτικότητα και η αξιοπιστία δραπετεύουν, τότε αναλαμβάνει η ψυχιατρική. Αν τα καταφέρει…
Όπως τα λέει ακριβώς ο κύριος Ιακωβίδης. Ακριβώς όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφή