Όσο υπάρχουν πραγματικοί ποιητές που γράφουν για τους εθνικούς μας ήρωες, δεν φοβάμαι για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό
Μάνα
αύριο πάω
για να βραχώ
στην ευλογία και το κλάμα σου.
Τακτοποιώ τις αυταπάτες
της σιωπής.
Είναι η ώρα μου.
Αύριο μάνα
με προσμένει η αιωνιότητα.
Θα με περιμένει
η δασκαλική σου εμμονή
για την Ελληνική φυλή,
την σημαία,
το δίκιο του λαού μου.
Τώρα
που όλοι χαμογελούν
στην αμεριμνησιά,
όλοι περπατούν νηστικοί,
χωρίς να διαμαρτύρονται
για την πείνα τους,
τώρα
που οι νεκροί,
πτώματα μιας ζωής
που δεν έζησαν.
Αύριο ετοιμάζω
σιωπηλά πετάγματα
με γαλάζιες σημαίες και σταυρούς,
για τις πιο ξεχωριστές συναντήσεις.
Έτσι
πεθαμένος αθάνατος,
εκεί
που ταπεινώθηκε
ο πατέρας,
η σημαία,
το χώμα της γης μου,
θα προχωρήσω γυμνός
απέναντι στους διώκτες μου.
Εγώ
ζω τα ιδανικά μου,
η ζωντανή ατσαλακωσιά
προσαρμοσμένη
στον αγώνα μου.
Κάνω έκκληση μάνα
στους λαούς της γης
με την θυσία μου,
τα Ελληνικά αγάλματα
που περιπολούν
αιώνες τώρα
τον άνθρωπο,
πρέπει να συνεχίσουν
να διαφεντεύουν.
Πρέπει να περιπολούν
με τις περιφανές εσοχές
στις χλαμύδες,
την αγάπη και όχι το μίσος.
Αυτός
ο ηλιογέννητος
από αίμα ηρώων
αγωνιστής,
ο Κωνσταντίνος Κατσίφας
είναι ακέραιος.
Δεν του λείπει τίποτα.
Τα μάτια του δεν βλέπουν,
αλλά βλέπουν.
Τ' αυτιά του δεν ακούν,
αλλά ακούν.
Το στόμα του δεν μιλάει,
αλλά μιλάει.
Χαμογελάει,
εμβαθύνει γαλήνιος
στο νεκρικό κρεβάτι του.
Ο Ιησούς Χριστός
γνωρίζει
τον ηρωικό νεκρό
από τις λειτουργίες,
από τις προσευχές
που έχουν τα μάτια,
τα αυτιά,
ο θύμος αδένας,
οι φωνητικές χορδές του.
Εγώ
γνώρισα
τον Κωνσταντίνο Κατσίφα
από την θυσία του.
Ελεύθερος
μπροστά στον θάνατο,
Έλληνας πάνω από Έλληνες
με το προφίλ στον ήλιο,
δίχως τέλος.
Δικός μου.
Κάποτε
θα τραγουδήσει
ένας κότσυφας
πάνω
στο μνήμα σου,
περνώντας
τις γαλάζιες σημαίες
με το ράμφος του,
ντύνοντας
με αυτόν
τον έμφυτο λυγμό
να είναι αιωνία η μνήμη σου
Αθάνατε αγωνιστή!!!
1/11/2018
Αιμίλιος Έδεν
το αιμα ξεπλενεαι μονο με αιμα και οχι παλι με ποιηματακια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε να καταργήσουμε και τον Εθνικό Ύμνο! Ποίημα είναι κι αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην λογιζόμαστε τον Ρήγα και τον Θούριο,μήτε τον Ρίτσο και την Ρωμιοσύνη! Ούτε τον Ελύτη!
Αντί να ζητάμε από τους Καλογιάννηδες και τους σύγχρονους Νταλάρες ( καλά για αυτόν άσε) να βγουν να τραγουδήσουν και να θεριέψει η ψυχή λέμε να πάψει νά ακούγεται και η μικρή έγνοια!
Εσεις dear moralis να πάρετε το σπαθί μουγγός και να ξεπλύνετε το αίμα!
Εγώ θέλω όταν σκοτώνω να ακούω Μελίνα και τον εξαιρετικό άνθρωπο που έγραψε από καρδιάς την έγνοια του για την Πατρίδα!
Δημοκρατία δεν έχουμε? Εσείς στο μουγγό εγώ με Ασλανίδου γιατί κόβει πιό καλά το σπαθί με τραγούδια...την καλησπέρα μου
https://youtu.be/ceU0jrNZ8Ww