Ενός κακού μύρια έπονται, στο Κυπριακό

Μιχάλης Δαμιανός*

Δεν είναι  η πρώτη φορά που ένας λανθασμένος ή επιπόλαιος χειρισμός ή ακόμη μια αποτυχημένη κίνηση τακτικής στο Κυπριακό, οδηγεί σε νέες περιπέτειες και αδιέξοδα. Μάλιστα, στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε εκ νέου ουραγοί των εξελίξεων όταν επιχείρησε η πλευρά μας, μέσα από νέες υποχωρήσεις, να δημιουργήσει, ανεπιτυχώς, προοπτικές προόδου. 

Έγκαιρα είχαμε υποδείξει πως η τοποθέτηση του Προέδρου Αναστασιάδη για συζήτηση στο τραπέζι των συνομιλιών της ιδέας για λύση του Κυπριακού στη βάση μιας χαλαρής, αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, θα δημιουργούσε αρνητικά δεδομένα για την πλευρά μας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διαπραγματευτική μας θέση. Η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη όταν ο ίδιος απέφυγε κατ’ επανάληψη να εξηγήσει το περιεχόμενο του συγκεκριμένου μοντέλου λύσης, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται. Ανεξάρτητα από την όποια συζήτηση γίνεται στο εξωτερικό, είναι προφανές πως η συγκεκριμένη τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, διαφοροποίησε το σκηνικό και έδωσε νέες ευκαιρίες για ελιγμούς από την τουρκική πλευρά.   

 

Διαχρονικός στόχος της πλευράς μας ήταν η επίτευξη μιας λύσης, βασισμένη σε ένα ομοσπονδιακό μοντέλο. Από την περιφερειακή ομοσπονδία του Μακαρίου μέχρι τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο του Τάσσου, η ιδέα για χαλαρή ομοσπονδία περιορίζει την ευχέρειά μας να ασκήσουμε πιέσεις στην τουρκική πλευρά. Αλήθεια, γιατί πλέον η τουρκική πλευρά να συζητήσει τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (με σωστό πάντοτε περιεχόμενο) όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξέφρασε την πρόθεση να συζητήσει μια χαλαρή αποκεντρωμένη ομοσπονδία; Όταν εκ προοιμίου παρουσιαζόμαστε υποχωρητικοί, πώς είναι δυνατό να διεκδικήσουμε με αξιώσεις στη συνέχεια;

 

Οι εξαγγελίες του Προέδρου έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στο κεφάλαιο της συζήτησης για τους όρους που αφορούν στην επανέναρξη των συνομιλιών. Εύλογο το ερώτημα, πλέον, στη διακήρυξη για την επανέναρξη των συνομιλιών, ποια μορφή λύσης θα ορίζεται ως η επιδιωκόμενη; Υπό τις περιστάσεις, πώς θα αντιμετωπίσουμε την προσπάθεια της Τουρκίας για αλλαγή βάσης των συνομιλιών, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν και το εξής απλό: Ότι η Τουρκία για δεκαετίες τώρα αυτό που επιδιώκει είναι τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου και όχι ένα δίκαιο συμβιβασμό.

 

Το σκηνικό που ζούμε σήμερα επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά πως ενός κακού μύρια έπονται, ιδιαίτερα στο Κυπριακό. Η λανθασμένη, όπως αποδεικνύεται, τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας για χαλαρή, αποκεντρωμένη ομοσπονδία εξελίσσεται σε μια ενέργεια, την οποία θα «πληρώσει» η πλευρά μας κι ας ελπίσουμε πως αυτό το κόστος, θα μπορέσουμε να το σηκώσουμε, χωρίς οδυνηρές υποχωρήσεις και οδυνηρά αδιέξοδα. Ωστόσο, κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι είμαστε καθώς η πρόσφατη ιστορία δεν έδειξε τίποτα διαφορετικό, παρά μόνο πισωγυρίσματα και απώλειες.  

 

*Αντιπρόεδρος ΔΗΚΟ
 Φιλελεύθερος