18/12/18

Ένας υφιστάμενος του Χίτλερ και η «εκκένωση» της Κερύνειας

EKATO ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ KURT WALDHEIM
Hans Herbert Macholz, Kurt Waldheim, Escola Roncagli, and Artur Phleps in Podgorica, Yugoslavia, 1943
Waldheim (second from left) with Italian General Ercole Roncaglia, Col. Hans Herbert Macholz, and SS-Gruppenführer Artur Phleps at Podgorica airfield, 22 May 1943.
Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΥ WALDHEIM, ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ R/N/684, ΘΑΦΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΥΠΟΠΤΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. ΜΑΛΙΣΤΑ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΘΕΙ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Εκτός από το γεγονός ότι οι Κύπριοι πρόσφυγες ήταν εκτοπισμένοι, ο Δρ Waldheim παραπλάνησε το Συμβούλιο Ασφαλείας για τουλάχιστον έναν άλλο λόγο. Οι εκτοπισμένοι δεν «εκκενώθηκαν» προσωρινά για την ασφάλειά τους, όπως υπονοούσε παραπλανητικά ο Δρ Waldheim. Σύμφωνα με μια μεροληπτική τουρκική στρατηγική, είχαν εκδιωχθεί αναγκαστικά από τις οικίες τους και είχαν μεταφερθεί αλλού με βία

Στις 21 Δεκεμβρίου 1918, ένα αγόρι γεννήθηκε κοντά στη Βιένη, στην Αυστρία. Στα επόμενα 88 χρόνια, πριν πεθάνει στις 14 Ιουνίου 2007, είχε μια περιπετειώδη ζωή. Κατόρθωσε να υπηρετήσει ως Γενικός Γραμματέας (ΓΓ) του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) από την 1ην Ιανουαρίου 1972 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1981 και ως Πρόεδρος της Αυστρίας από τις 8 Ιουλίου 1986 μέχρι τις 8 Ιουλίου 1992. Αναφέρομαι στον Kurt Waldheim, έναν συμπατριώτη και υφιστάμενο του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Δρ Waldheim έφτασε στην κορυφή της διπλωματίας και παρέμεινε εκεί αφού παραπλάνησε τον κόσμο για τις δραστηριότητές του ως νεαρός άνδρας. Σε ένα βιβλίο, που δημοσιεύθηκε το 1980, καθώς ήταν ακόμη ΓΓ, ο Δρ Waldheim έγραψε ότι «κατατάχθηκε» στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις «όταν άρχισε» ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, δηλαδή το 1939. Την εποχή εκείνη, η Γερμανία ήλεγχε την Αυστρία, λόγω της γερμανικής εισβολής, κατοχής και προσάρτησης του 1938.

Ο Δρ Waldheim πρόσθεσε ότι «όταν η μονάδα» του «μεταφέρθηκε σε μάχη στο ανατολικό μέτωπο το 1941», τότε «τραυματίστηκε στο πόδι», «απολύθηκε» για ιατρικούς λόγους και «επαναπατρίστηκε το 1942». Έτσι, δήθεν, «ξανάρχισε» τις σπουδές του και, «δύο χρόνια αργότερα», έλαβε διδακτορικό στη Νομική. (Πηγή: Kurt Waldheim, The Challenge of Peace, Weidenfeld & Nicolson, 1980, Chapter Two).

Προσφέροντας μόνον επιλεκτικές λεπτομέρειες, ο Δρ Waldheim παραπλάνησε. Τελικά, το 1986 και μετά, αφού έφυγε από τον ΟΗΕ, κρυμμένες λεπτομέρειες ήρθαν στην επιφάνεια.

Πρώτον, το 1938 ο τότε κ. Waldheim εισήχθη σε μια ναζιστική φοιτητική οργάνωση. Επίσης, εντάχθηκε σε έναν ιππικό σύλλογο των Καφέ Πουκαμίσων («Sturmabteilung»), οι οποίοι ήσαν Χιτλερικοί παραστρατιωτικοί.

Δεύτερον, σε αντίθεση με τη λανθασμένη εντύπωση που δημιούργησε στο προαναφερθέν βιβλίο του, η υπηρεσία πολέμου του υπολοχαγού Kurt Waldheim, όπως ήταν γνωστός τότε, δεν περιοριζόταν μόνο στο «ανατολικό μέτωπο» μέχρι το 1941.

Ως πολύγλωσσος αξιωματικός σε μονάδα μυστικών πληροφοριών των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων («Wehrmacht»), υπό τη συνολική διοίκηση του Χίτλερ, ο υπολοχαγός Waldheim υπηρέτησε σε άλλες κατεχόμενες ζώνες. Αυτές περιελάμβαναν διάφορες ζώνες στη Γιουγκοσλαβία και στην Ελλάδα από το 1942 μέχρι το 1945, δηλαδή όταν ξετυλίχθηκε συστηματική απανθρωπιά, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας των Εβραίων.

Κάλυψη και αποκάλυψη

Το 1948, η τότε Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Εγκλήματα Πολέμου ενέκρινε τη συμπερίληψη του υπολοχαγού Waldheim σε έναν κατάλογο υπόπτων «εγκληματιών πολέμου». Η Επιτροπή ισχυρίστηκε ότι στη Γιουγκοσλαβία από τον Απρίλιο του 1944 έως τον Μάιο του 1945 ήταν υπεύθυνος για «δολοφονία» και για τη «θανάτωση ομήρων».

Ο φάκελος για την υπόθεση του υπολοχαγού Waldheim, με αριθμό R/N/684, θάφτηκε στην απεραντοσύνη των αρχείων του ΟΗΕ και αυτός ο ύποπτος ποτέ δεν διώχθηκε σε δικαστήριο. Μάλιστα, φαίνεται ότι επωφελήθηκε από μια κάλυψη που κράτησε δεκαετίες, ίσως για να διευκολυνθεί ο εκβιασμός του από ορισμένα κράτη που ήξεραν την αλήθεια. Τελικά, o φάκελος ανακαλύφθηκε και, μετά τη δημοσίευση διαφόρων βιβλίων και εκθέσεων, εκτέθηκαν πλέον οι ισχυρισμοί περί εγκληματικότητας του ιδίου και της μονάδας του (δείτε, π.χ. Eli M. Rosenbaum with William Hoffer, Betrayal, St Martin’s Press, 1993.)
Στις 9 Απριλίου 1987, το Ποινικό Τμήμα του Γραφείου Ειδικών Ερευνών του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ επιβεβαίωσε ότι στη «θεωρημένη γνώμη» του Τμήματος, από το 1942 έως το 1945, ο Υπολοχαγός Waldheim «βοηθούσε ή με άλλον τρόπο συμμετείχε στη δίωξη... ατόμων, λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικής καταγωγής ή προσωπικής άποψης…». Το Τμήμα επιβάρυνε τον Waldheim με τις κατηγορίες ότι ο υπολοχαγός είχε ασχοληθεί με τη «μεταφορά πολιτικών κρατουμένων στα SS για εκμετάλλευση μέσω δουλεμπορίου εργασίας», «τη μαζική απέλαση αμάχων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στρατόπεδα θανάτου», «την απέλαση Εβραίων από τα ελληνικά νησιά και από την Banka Luka, στη Γιουγκοσλαβία, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανατώσεων», «τη χρησιμοποίηση της αντισημιτικής προπαγάνδας» και «την κακομεταχείριση και την εκτέλεση των κρατουμένων συμμάχων» (Πηγή: In The Matter of Kurt Waldheim, Office of Special Investigations, Criminal Division, US Department of Justice, 9 April 1987, page 3). Έτσι, στις 27 Απριλίου 1987, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγόρευσε στον Δρα Waldheim να εισέλθει στις ΗΠΑ.

Κηδεμόνας

Στα απομνημονεύματά του, ο Δρ Waldheim περιέγραψε την «Κύπρο» ως «ορφανό παιδί» του ΟΗΕ. (Πηγή: Kurt Waldheim, In the Eye of the Storm, Adler & Adler, 1986, page 78.) Με αυτήν τη λογική, ο Δρ Waldheim ήταν, ως ΓΓ του ΟΗΕ από το 1972 έως το 1981, κηδεμόνας της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Μάλιστα, εκείνη την εποχή ο Δρ Waldheim ήταν συνδεδεμένος με τις καταστροφές που προκλήθηκαν στην ΚΔ, ειδικά το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974 και τις δύο τουρκικές εισβολές στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου 1974.

Ωστόσο, στο μέτρο που έχω καταφέρει να διαπιστώσω από αποχαρακτηρισμένα και δημοσιευμένα έγγραφα του ΗΒ, των ΗΠΑ και του ΟΗΕ, ο Δρ Waldheim απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση ότι οι εισβολές έπρεπε να εμποδιστούν με στρατιωτικά μέσα. Εν μέρει, ως συνέπεια, η Τουρκία διάπραξε σοβαρές παραβιάσεις των διαφόρων συμβάσεων που θεσπίστηκαν για την απαγόρευση των βάρβαρων πράξεων που προκάλεσαν οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, στις οποίες είχε υπηρετήσει ο Υπολοχαγός Waldheim, π.χ. τον Χάρτη του ΟΗΕ του 1945, τις Συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του 1950.

Παρ’ όλα αυτά, ο Δρ Waldheim δεν προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ειδικό δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου για να αντιμετωπίσει τα αμέτρητα εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν στην ΚΔ. Μήπως είχε ένα κεκτημένο προσωπικό συμφέρον κατά της εφαρμογής της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης;

Η ναζιστική ορολογία του Γενικού Γραμματέα

Έχοντας αυτά υπόψη, πρέπει να απευθυνθώ σε μια φρικτή αντιπαράθεση. Οι ατομικές ή μαζικές βίαιες μεταφορές («forcible transfers») και απελάσεις («deportations») είναι σοβαρά διεθνή εγκλήματα, σε αντίθεση με τα Άρθρα 49.1 και 147 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949. Όμως, σχετικά με την ΚΔ, σε διάφορες εκθέσεις του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας το 1974 και μετά, ο Δρ. Waldheim επανειλημμένα χρησιμοποιούσε ναζιστικούς ευφημισμούς για να καμουφλάρει τέτοια εγκλήματα. Για παράδειγμα, ο Δρ Waldheim έγραφε για μια «εκκένωση» («evacuation») μετά την άλλη και για άτομα τα οποία «εκκενώθηκαν» («evacuated»).

Για να διευκολύνουν την εξαπάτηση, όπως επισημαίνει το Μουσείο Μνημείων του Ολοκαυτώματος στις ΗΠΑ, «Γερμανοί υπάλληλοι σφράγισαν στα διαβατήρια των Εβραίων που αποβάλλονταν από τη Γερμανία και την Αυστρία ως να "εκκενώθηκαν" [στα Γερμανικά «evakuiert»], μια λέξη με ουδέτερες επισημάνσεις...». (Πηγή: https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/deceiving-the-public).

Ίσως αυτό εξηγεί την ορολογία του Δρος Waldheim. Ένα εμβληματικό παράδειγμα, μεταξύ πολλών, βρίσκεται στην έκθεση του Δρος Waldheim της 24ης Ιουλίου 1974. Ο Δρ Waldheim έγραψε: «Όλοι οι πρόσφυγες από την πόλη της Κερύνειας και από την περιοχή προς ανατολάς εκκενώθηκαν» (Πηγή: Έγγραφο του ΟΗΕ S/11353/Add.5, παράγραφος 7).

Εκτός από το γεγονός ότι, νόμιμα, αυτοί «οι πρόσφυγες» ήταν εκτοπισμένοι, ο Δρ Waldheim παραπλάνησε το Συμβούλιο Ασφαλείας για τουλάχιστον έναν άλλο λόγο. Οι εκτοπισμένοι δεν «εκκενώθηκαν» προσωρινά για την ασφάλειά τους, όπως υπονοούσε παραπλανητικά ο Δρ Waldheim. Σύμφωνα με μια μεροληπτική τουρκική στρατηγική, είχαν εκδιωχθεί αναγκαστικά από τις οικίες τους και είχαν μεταφερθεί αλλού με βία.

Όπως επισήμανε ο Stephen Olver, ο Βρετανός τότε Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία, σε ένα τηλεγράφημα προς τον Βρετανό τότε Υπουργό Εξωτερικών, James Callaghan, στις 5 Αυγούστου 1974:

«Η μετακίνηση ["transfer"] του ελληνοκυπριακού πληθυσμού από την περιοχή Κερύνειας προχωρεί σταθερά. Αυτό αναμφίβολα θεωρείται τουρκική πολιτική και λέγεται στους ανθρώπους ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν. Είναι τραγικό, και πρέπει ενδεικτικά να κάνουμε ό,τι μπορούμε να αμφισβητήσουμε αυτές τις αναγκαστικές εξώσεις ["forced evictions"]». (Πηγή: Έγγραφο FCO 9/1920, National Archives of the UK. Ευχαριστώ την κ. Φ. Αργυρού που με βοήθησε να το εντοπίσω).

Δυστυχώς, ούτε το ΗΒ ούτε ο ΟΗΕ έκαναν τίποτα επί της ουσίας για να παρεμποδίσουν την προαναφερθείσα εγκληματικότητα. Ακόμη και σήμερα, υπό την καθοδήγηση του ΗΒ, ο ΟΗΕ εξακολουθεί να επιδιώκει μια εγγενώς ανήθικη «διευθέτηση», που θα νομιμοποιήσει τις παράνομες συνέπειες των εγκλημάτων που ο Δρ Waldheim απεικόνισε παραπλανητικά ως «εκκενώσεις». (Δείτε, π.χ., το άρθρο μου στη Σημερινή «Το έγκλημα του Απαρτχάιντ και η ΚΔ» στο www.sigmalive.com/simerini/analiseis/542093/to-egklima-tou-apartxaint-kai-i-kypriaki-dimokratia).

Αυτή η θλιβερή ιστορία επιβεβαιώνει μια παλιά παροιμία: «Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι».

ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
Επίκουρος Καθηγητής στη Νομική Σχολή Πανεπιστημίου UCLan Cyprus.
Οι απόψεις στο άρθρο είναι προσωπικές.
Πηγή: Σημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.