Τα κατεχόμενα ως σκουπιδότοπος της Τουρκίας και το μέλλον μας

  Άριστος Μιχαηλίδης  

Όταν ένας Τουρκοκύπριος και μάλιστα ο επικεφαλής της συνδικαλιστικής οργάνωσης των δασκάλων, Σενέρ Ελτζίλ, καλεί τις «αρχές στο βορρά» και τα μεγάλα κόμματα «να σταθούν στο ύψος τους, να αρνηθούν τη χρηματοδότηση και τη μεταφορά εποίκων από την Τουρκία», τότε πραγματικά υπάρχει ελπίδα. Όταν ακόμα δηλώνει πως «είμαστε πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας» και «αν οι Αρχές στον νότο μας αποδεχθούν και μας εκχωρήσουν τα πολιτικά δικαιώματα που εκπηγάζουν από το σύνταγμα του 1960, τότε και αυτή μπορεί να είναι μια λύση», τότε υπάρχει πιθανότητα ν’ ανοίξουν κάποια στιγμή τα μάτια των Τουρκοκυπρίων, αλλά και των Ελληνοκυπρίων, που θεωρούν άπιαστο όνειρο το μέλλον μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Τα είπε ο Σενέρ Ελτζίλ σε συνέντευξη στον Φιλελεύθερο, στις 16 Δεκεμβρίου. Όπως είπε και πολλά άλλα, που Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι κρύβουν ακόμα και από τους εαυτούς τους, επιτρέποντας στους πολιτικούς τους να στήνουν τα παραμύθια, που εξυπηρετούν μόνο τη συνέχιση του δικού τους βολέματος. Όχι της πατρίδας. Όχι μιας ανεξάρτητης και αξιοπρεπούς ζωής. Δεν ξέρω πόσοι άλλοι Τουρκοκύπριοι ασπάζονται αυτά που λέει ο Ελτζίλ, αλλά ο ίδιος υποστηρίζει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, και στις δύο κοινότητες, που σκέφτονται όπως ο ίδιος. «Δεν είναι, όμως, έτοιμοι. Υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης» και «ο κόσμος βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση. Φοβούνται να μιλήσουν δημόσια. Μιλούν πίσω από κλειστές πόρτες». 

Επιλέγω σήμερα να ξαναδημοσιεύσω εδώ μερικά απ΄ όσα σημαντικά είπε ο δάσκαλος Ελτζίλ. Γιατί, μας δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να σκεφτόμαστε. Κι εμείς και οι Τουρκοκύπριοι. Αρκεί να αντιληφθούμε όλοι ότι τα ματωμένα Χριστούγεννα του ‘63 είναι ένα πολύ μακρινό παρελθόν, τέλειωσε, πήραμε όλοι μαθήματα από τα παθήματα, δεν πρέπει να επαναληφθεί, και για να μην επαναληφθεί οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι η Τουρκία δεν θα έχει ρόλο στο μέλλον μας. Λέει, λοιπόν, ο Ελτζίλ:«Είμαστε μια καλή αποικία για την Τουρκία. Δεν είμαστε ανεξάρτητο κράτος. Είμαστε μια υποτελής διοίκηση. Η Τουρκία έχει τον έλεγχο.»

 

«Πληρώνουμε ακόμα και τον τουρκικό στρατό. Τα προηγούμενα χρόνια, η Άγκυρα έδινε πίστωση και πλήρωνε και τον στρατό. Τώρα, τους τελευταίους 10 μήνες έχουμε καταβάλει 280 εκατομμύρια τουρκικές λίρες για τον στρατό κατοχής στον βορρά.»
«Αυτή την περίοδο έχουμε πάνω από 400 Ιμάμηδες στον βορρά από την Τουρκία, που επιχειρούν να προσηλυτίσουν κόσμο. Δεν βρίσκουν υποστήριξη μεταξύ των Τουρκοκυπρίων. Κερδίζουν, όμως, έδαφος μεταξύ των εποίκων και των νεοφερμένων από την Τουρκία. Επιπλέον, χτίζουν τεράστια τεμένη σε όλες τις περιοχές.»

 

«Θα μπορούσαμε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν το κάνουμε γιατί θέλουμε να αναβαθμίσουμε το καθεστώς του ψευδοκράτους στον βορρά. Το γεγονός έχει καταστήσει τον βορρά σκουπιδότοπο της Τουρκίας.»

 

«Οι κύριες οικονομικές δραστηριότητες εδώ έχουν να κάνουν με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, τα καζίνο, την παράνομη διακίνηση ανθρώπων, την πορνεία.»

 

«Τα χρήματα από τον τουρισμό, τα ξενοδοχεία, δεν μένουν στον βορρά. Επιστρέφουν στην Τουρκία, διότι οι ιδιοκτήτες των μονάδων και των καζίνο είναι Τούρκοι.»

 

«Λαμβάνουμε κάθε χρόνο 350 εκατομμύρια δολάρια ως επιχορήγηση, ή πιο σωστά πίστωση, από την Τουρκία, αλλά εισάγουμε προϊόντα και υλικά απ’ εκεί αξίας 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.»

 

Ασφαλώς και δεν περιμένω ότι ξαφνικά θα αντιληφθούν αυτά τα γεγονότα όλοι οι Τουρκοκύπριοι και θα σκεφτούν ότι μπορεί μια λύση για τους ίδιους να είναι η επιστροφή τους στην Κυπριακή Δημοκρατία. Με μια συμφωνία που θα καταργεί όλες τις δυσλειτουργικές πρόνοιες που μας φόρτωσαν οι Βρετανοί για να μην έχουμε ποτέ ομαλό δικοινοτικό κράτος. Όμως, οι πραγματικότητες, που δεν κρύβει ο Ελτζίλ, δείχνουν ότι η σωτηρία του κυπριακού λαού είναι η απομάκρυνση της Τουρκίας από την Κύπρο. Κι αν ακούγονται τέτοιες φωνές στα κατεχόμενα πολύ περισσότερο θα έπρεπε να ακούγονται στις ελεύθερες περιοχές. Από εκείνους, που πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να βρεθεί λύση χωρίς να εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα και να δίνει ρόλο στην Τουρκία στο μέλλον μας. Διότι το δίλημμα δεν είναι πλέον αν θα ζήσουμε μαζί ή χωριστά, είναι αν θα διώξουμε μαζί την Τουρκία από τη χώρα μας ή αν θα μετατρέψουμε όλη την Κύπρο σε αποικία και σκουπιδότοπο της. Αν θα μπορούσαν να υπάρξουν κι άλλες φωνές, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που μιλούν όπως μιλά ο Ελτζίλ θα έπρεπε να το επιδιώξουμε, διότι μόνο τότε μπορεί να υπάρξει πιθανότητα για ένα αληθινά φυσιολογικό κράτος.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος