8/12/18

Ποια στρατιωτικοποίηση, κυρία Ζαχάροβα, εδώ στην Κύπρο γίνεται το έλα να δεις με τους στρατούς

Τι ωραίοι που είναι όσοι μας κάνουν υποδείξεις να αποφύγουμε τη στρατιωτικοποίηση της Κύπρου και τις εντάσεις! Το έλεγε προχτές και η Μαρία Ζαχάροβα, η Εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, στη δήλωση που μας έκανε άνω - κάτω. «Η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του νησιού και η εμπλοκή του στην εφαρμογή σχεδίων των Αμερικανικών και του ΝΑΤΟ θα έχει αναπόφευκτα επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές συνέπειες για την ίδια την Κύπρο», έλεγε. Μα, δεν είναι γελοίο να μιλά κανείς για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση στην Κύπρο; Πόσο περαιτέρω μπορεί να γίνει; Στο 36,2 % του εδάφους της υπάρχει η απόλυτη στρατιωτικοποίηση από την Τουρκία και στο 2,7% του εδάφους, στις Βάσεις, άλλη απόλυτη στρατιωτικοποίηση από τη Βρετανία. Στο 59,5% που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία, υπάρχει ο κυπριακός στρατός (άσχετα αν είναι αποδεκατισμένος και άοπλος), Γερμανοί στρατιώτες επί χρόνια στο λιμάνι Λεμεσού, Γάλλοι στο αεροδρόμιο Πάφου, μόνιμα αεροπλανοφόρα γύρω από την Κύπρο, ασκήσεις πολλών χωρών σχεδόν αδιάκοπα και οι στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών σε όλο το μήκος της γραμμής αντιπαράταξης. Το μόνο κομμάτι της Κύπρου που δεν είναι στρατιωτικοποιημένο είναι το σχεδόν 3% του εδάφους που αποτελεί τη νεκρή ζώνη. Εκεί όντως είναι κυριολεκτικά νεκρή ζώνη και η στρατιωτικοποίησή της θα έχει πραγματικά «αναπόφευκτα επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές συνέπειες για την ίδια την Κύπρο». Αλλά, η υπόλοιπη Κύπρος πόσο περαιτέρω μπορεί να στρατιωτικοποιηθεί; 
Εκείνο που απασχολεί τη Ρωσία, λοιπόν, δεν είναι η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση. Ούτε, βεβαίως, πιστεύουν οι Ρώσοι ότι χρειάζονται οι Αμερικάνοι μια στρατιωτική βάση στην Κύπρο όταν εκτός από τα αεροπλανοφόρα, που έχουν μόνιμα στη Μεσόγειο, έχουν και τις Βρετανικές Βάσεις και τις χρησιμοποιούν όποτε θέλουν. Άσε που οι Βρετανοί δεν θα τους αφήσουν να φύγουν από το Ακρωτήρι για να πάνε σε έδαφος που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία και να χάσουν τα χοντρά λεφτά που τους χρεώνουν για να τους νοικιάζουν κυπριακό έδαφος χωρίς να δίνουν μία στην Κύπρο. 
Η Μαρία Ζαχάροβα, εκ μέρους του Σεργκέι Λαβρόφ, έκανε τη δήλωση, την εν πάση περιπτώσει απαράδεκτη δήλωση-παρέμβαση στην εξωτερική πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να στείλει δυο μηνύματα: Το ένα προς τους Αμερικάνους: ότι παρακολουθούν τη δραστηριότητά τους στην περιοχή και η Ρωσία έχει ρόλο που δεν θα εγκαταλείψει στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράν) και στη Μεσόγειο. Και το δεύτερο προς τη Λευκωσία, που όμως δεν μπορεί να έχει σχέση με τη στρατιωτικοποίηση ή με τη δήθεν «εμπλοκή του νησιού στην εφαρμογή σχεδίων των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ», όπως είπε η Ζαχάροβα. Με τι έχει σχέση γνωρίζει πολύ καλά η Κυβέρνηση κι ελπίζουμε να γνωρίζει και πώς να το διαχειριστεί. Η Μόσχα μπορεί να είναι δυσαρεστημένη για την αμερικανική ανάμιξη στα κοιτάσματα με την Exxon Mobil στο τεμάχιο 10, αλλά πολύ περισσότερο είναι δυσαρεστημένη με την ανάμιξη Αμερικανών στις κυπριακές τράπεζες και με το κλείσιμο λογαριασμών ρωσικών συμφερόντων. Δεν θα ξεχάσει, βέβαια, ούτε το κούρεμα καταθέσεων των Ρώσων το 2013 ούτε το παιχνίδι που παίξαμε εκ μέρους του ΔΝΤ και της Κομισιόν για το ξέπλυμα σε βάρος Ρώσων, αλλά ούτε και την απόρριψη του κρατικού ρωσικού ενεργειακού κολοσσού Gazprombank που σε συνεργασία με τη γαλλορωσική εταιρεία φυσικού αερίου Novatek ενδιαφέρθηκαν για το τεμάχιο 9 στον δεύτερο γύρο αδειοδότησης επί Χριστόφια. 
Ο κίνδυνος για την Κύπρο δεν είναι στρατιωτικός, είναι οικονομικός. Αν αποσύρουν οι Ρώσοι τα εκατομμύριά τους από την Κύπρο, ξεπλυμένα ή μη, θα είναι μεγάλο το πατατράκ, δεν χρειάζονται και πολλά λόγια να το πεις. Και προφανώς, ο Πρόεδρος, με τις προσωπικές σχέσεις του με όλα τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, ιδίως της Λεμεσού με τους πύργους και τες υπεράκτιες, γνωρίζει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορεί να καταλάβει ο καθένας. 
Η Κύπρος, από τη μια, είναι μέλος της ΕΕ με δυτικούς προσανατολισμούς, όμως, από την άλλη, το δράμα της είναι ότι στηρίζεται υπέρμετρα στα ρωσικά κεφάλαια και στη διαχρονική πολιτική στήριξη της Μόσχας στα διεθνή βήματα και δεν θα είναι τόσο ανώδυνο αν την απολέσει. Εκτός, βέβαια, αν έχει διασφαλίσει ανάλογη αμερικανική στήριξη, πράγμα που αποκλείεται. Επομένως, η διαχείριση της κρίσης με τη Ρωσία, όπως και της αναβάθμισης των σχέσεων με τις ΗΠΑ έχουν πολλά ρίσκα και χρειάζονται μαεστρία. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημά μας. Κάναμε ισορροπίες σαν ακροβάτες και τελικά όταν πέφταμε, δεν είχαμε κανένα να μας αρπάξει.

aristosm@phileleftheros.com
Φιλελεύθερος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.