8/12/18

Ιδεολογικά Θεμέλια του δέλτα: Κεντρικό Ζητούμενο είναι η Ενότητα

Γράφουν οι Καρδογιάννης Παναγιώτης και Καλεντερίδης Σταύρος 
Ξεκινήσαμε την «Αργοναυτική εκστρατεία» της εποχής, ισότιμα, μα ήρωες όλοι, όπως αξίζει στο πλήρωμα της αιώνιας «Αργούς» που λέγεται Ελλάδα. 
Εάν το πολιτικό σύστημα είναι ο σύγχρονος τύραννος της Ελλάδας, τότε το μεγαλύτερο όπλο καταστολής του, ο εθνικός διχασμός, είναι η σύγχρονη μάστιγα των πολιτών.
Δημόσιος και ιδιωτικός υπάλληλος, φασίστας και αντιφασίστας, μνημονιακός και αντιμνημονιακός, βόρειος και νότιος, περιφέρεια και πρωτεύουσα, πόλη και επαρχία. Η κοινωνία μας φαίνεται να πνίγεται από το μίσος και το διχασμό που το πολιτικό σύστημα καλλιεργεί και επιβάλει. Χειρότερος όλων, ο διαμελισμός της χώρας σε δεξιούς και αριστερούς ανθρώπους.
Είναι σαφές πως αυτοί που υποστηρίζουν τους διχασμούς και τον τεμαχισμό της κοινωνίας μας, είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι των πολιτών. Είναι αυτοί που φοβούνται τη δύναμή μας. Πώς εξηγείται άλλωστε η υιοθέτηση ξενόφερτων ιδεολογιών του 18ου αιώνα και η προσπάθεια επιβολής τους σε μία χώρα που ιστορικά τις έχει απορρίψει; Πώς είναι δυνατόν να ορίζει τις ζωές μας σήμερα ο τυχαίος χωροταξικός διαχωρισμός του γαλλικού κοινοβουλίου από τον Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ πριν από 250 χρόνια (εκ δεξιών του οι ευγενείς, εξ αριστερών οι αντιμοναρχικοί); Πώς δεχόμαστε να κυκλοφορούν στην κοινωνία ξεπερασμένες δεξιοαριστερόστροφες έννοιες, οι οποίες ακούγονται μόνο ως γραφικότητες στα αυτιά των νέων ανθρώπων; Πώς απαλλασσόμαστε μια και καλή από τον εθνοβόρο εθνικό διχασμό που μας έχουν επιβάλλει;
Για τον σκοπό αυτό ιδρύθηκε το δ. Πρώτο ιδεολογικό θεμέλιο του κινήματός μας, ο ενωτικός του χαρακτήρας. Το ιδεολογικό οικοδόμημα του δ βασίζεται σε 10 ιδέες «κοινής λογικής», οι οποίες αποτελούν τον ελάχιστο κοινό μας παρανομαστή. Πρόκειται για στοχευμένα θεσμικές, πολιτειακές και όχι πολιτικές ιδέες, οι οποίες απευθύνουν ενωτικό κάλεσμα σε όλους τους πολίτες, ενώ λειτουργούν ανεξαρτήτως και υπεράνω των πολιτικών θέσεων του καθενός. Μία πλατφόρμα διαλόγου, συνεννόησης, επικοινωνίας, κοινής αγάπης για τη δημοκρατία αλλά και συλλογικής προσπάθειας για την επαναφορά της στη χώρα μας. Ενάντια στην τοξικότητα και την πόλωση των κομμάτων, το δ καλλιεργεί την ομόνοια, δίνοντας τον δημοκρατικό χώρο στους πολίτες να συμμετάσχουν σε κάτι ελεύθερο και ανεξάρτητο, για το καλό της Ελλάδας. Σε ένα ευγενές εγχείρημα, που δεν στοχεύει στις εκλογές, τον πλουτισμό και την ψηφοθηρία, αλλά στο να μας θυμίσει όλα αυτά, τα πράγματι πολλά, τα οποία μας ενώνουν και μας κάνουν δυνατότερους.
Ταυτόχρονα με την ενωτική φύση του δ, και με τα κοινά οράματα και όνειρα όλων μας, οφείλουμε όλοι μαζί να απορρίψουμε τις καταστροφικές ιδεολογίες με τις οποίες το πολιτικό σύστημα μας χειρίζεται και μας κακοποιεί. Να εξαλείψουμε και να καταργήσουμε τις έννοιες δεξιά και αριστερά, αλλά και τις ύπουλες πολιτικές ιδεολογίες που τις συνοδεύουν. Έτσι απορρίπτουμε και την τυποποιημένη, ιδεοληπτική σκέψη. Η λογική άλλωστε δεν μπαίνει σε ιδεολογικά και κομματικά καλούπια, αλλά προσαρμόζεται στα δεδομένα της ζωής. Αντίστοιχα, οι λύσεις στην καθημερινότητα, είτε κοινωνική είτε πολιτική, έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και όχι με τις ιδεολογίες. Με το παρόν και τις τρέχουσες συνθήκες, και όχι με τα δόγματα και τις κομματικές βίβλους.
Το τελευταίο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε για να υπερβούμε των ιδεολογιών και κατά συνέπεια του διχασμού, είναι πως οι ιδεολογίες μεταφράζονται πάντα από τους κομματικούς ταγούς. Οι «ορθές» πολιτικές θέσεις οι οποίες φέρουν το εκάστοτε ιδεολογικό πρόσημο, ορίζονται από τα κεντρικά των κομμάτων και όχι από τους πολίτες. Και ορίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι κομματικοί αρχηγοί να εκπροσωπούν, στις πλάτες μας, τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους και όχι της κοινωνίας. Αυτούς υποστηρίζουμε υιοθετώντας τις ιδεολογίες τους, γι’ αυτό και πρέπει να τις αποδομήσουμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ενωθούμε πραγματικά ως γαλάζιοι και κόκκινοι, δεξιοί και αριστεροί. Όσο βρισκόμαστε περιχαρακωμένοι στα ιδεολογικά μας στρατόπεδα, θα διαφωνούμε και θα αυτοκαταστρεφόμαστε. Ο διχασμός θα γίνει αφανισμός μας. Μόνο με ειλικρινή επαφή και αλληλοκατανόηση μπορούμε να εξέλθουμε του τενάγους. Οι «γέφυρες» που οικοδομεί η ιδεολογική πλατφόρμα του δ, σηματοδοτούν την αρχή της πορείας προς την κοινωνική συνοχή και ειρήνη.
Το πολιτικό σύστημα, άγονο και στείρο, μπορεί μόνο να ετεροπροσδιορίζεται και συνεπώς ο εθνικός διχασμός εκτός από όπλο λειτουργεί και ως ασπίδα και νομιμοποίησή του. Ως προστασία της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς και όλων αυτών που παρασιτούν εις βάρος μας. Δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε άλλο.

14 σχόλια:

  1. Δεν αγοράσει το δέλτα τηλεοπτικό χρόνο και δεν αρχίσει τις περιοδείες παντού, δεν πρόκειται να κάνει τίποτα!
    Η δεξιά δεν έχει ιδεολογία. Η αριστερά κάνει πλύση εγκεφάλου σε 18χρονα, άντε μετά να τα πείσεις να αποβάλουν την διεστραμμένη άποψη τους για τον κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδη και οι λεπτομέρειες εχουν τη σημασία τους συγχαρητήρια και για τη γραφιστική σας προσέγγιση.Είναι εξαιρετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένα πολύ καλό απόσπασμα του άρθρου, για τον απεγκλωβισμό από το τέλμα τoυ κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης [που συσκοτίζει τους στόχους και μας διχάζει]:

    «Να εξαλείψουμε και να καταργήσουμε τις έννοιες δεξιά και αριστερά, αλλά και τις ύπουλες πολιτικές ιδεολογίες που τις συνοδεύουν.
    Έτσι απορρίπτουμε και την τυποποιημένη, ιδεοληπτική σκέψη.
    Η λογική άλλωστε δεν μπαίνει σε ιδεολογικά και κομματικά καλούπια, αλλά προσαρμόζεται στα δεδομένα της ζωής.
    Αντίστοιχα, οι λύσεις στην καθημερινότητα, είτε κοινωνική είτε πολιτική, έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και όχι με τις ιδεολογίες.
    Με το παρόν και τις τρέχουσες συνθήκες, και όχι με τα δόγματα και τις κομματικές βίβλους.»

    Και ένα άρθρο του καθηγητή Κοινωνικής Φιλοσοφίας Γ.Πολίτη
    Πέρα από το δίπολο αριστερά/ δεξιά
    H βαθειά συγγένεια αναρχίας και νεοφιλελευθερισμού
    https://www.babylonia.gr/2013/04/17/pera-apo-to-dipolo-aristeradexia-h-vathia-singenia-anarchias-ke-fileleftherismou/

    Γιώργος Πολίτης: Ο Τζωρτζ Όργουελ και η σύνθεση αναρχίας και φιλελευθερισμού
    https://www.youtube.com/watch?v=6L85QucmaiI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Μαρία
      Κανένα σύστημα μέχρι σήμερα δεν δοκιμάστηκε για να τεκμηριωθεί σε αποστειρωμένο περιβάλλον ώστε να αποδείξει την ορθότητα του! Ο κομμουνισμός για παράδειγμα σε ότι αναφέρει ο Πολίτης έδρασε έχοντας στρατιωτική και οικονομική ισχύ έξω από το περίβλημα του! Τα συστήματα είτε έχουν ηθικό υπόβαθρο, θρησκευτικό, οικονομικό βρίσκονται πάντα σε μια τροχιά πολέμου είτε μεταξύ τους έιτε και μέσα σ αυτά όπως γίνεται στον νεοφιλελευθερισμό και υποσκάπτονται! Η θεωρία στήνεται με χαρτί και μολύβι ενώ η πράξη βασίζεται στην ισχύ του συγκεκριμένου χρόνου στον κόσμο σε σχέση με την ατομική γνώση, θέληση, και χιλιάδες άλλους παράγοντες που διαμοργώνουν το άυριο! Ο Θουκιδίδης για να το πω λιανά θα είναι πάντα επίκαιρος επειδή πραγματικά θα χαθούμε στην ανάλυση! Ωστόσο εμείς ως έθνος καταφέραμε να αναπτύξουμε τον δικό μας λαμπρό πολιτισμό έχοντας πολύτιμα εργαλεία για την υποστήριξη πρώτα των ατομικών μας πεποιθήσεων στην ζωή! Ο ίδιος ο άνθρωπος θα χαρακτηρίσει μέσα από αυτές τον καιρό του σε παγκόσμιο επίπεδο αν κατακτήσει τις αρετές αυτές χρησιμοποιώντας τες στην ζωή! Ωστόσο η ισχύ, είτε οικονομική, είτε στρατιωτική καθορίζεται από την πνευματική αρετή! Κάτι που σήμερα τουλάχιστον δεν συμβαίνει εκτεταμένα στον κόσμο όπως άλλωστε γνωρίζουμε από την ιστορία δεν συνέβαινε ποτέ και αποτελεί μέχρι τώρα το ζητούμενο! Σήμερα για να εστιάσω στο άρθρο, αυτά που αναφέρονται θεωρητικά απέχουν έτη φωτός από την κατάκτηση...μην μπερδευόμαστε! Ο Κολοκοτρώνης ήταν αγράμματος, καιωπέθανε ξεχασμένος και φτωχός τώρα πως κετέληξε ο Χέγκελ και Μάρξ θα ήταν αξιοσημείωτο να ξέραμε τελικά! Πάντως την ίδια ώρα που γράφουμε αυτά στην Ελλάδα οι μετανάστες αλλοιώνουν την χώρα, κάποιοι ψάχνουν να φάνε στα σκουπίδια! Αυτές είναι δουλειές που πρέπει να γίνουν! Ξεπουλιέται η Μακεδονία και δεν βλέπω να λύνεται χωρίς δράση και ισχύ....

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Σάκη προφανώς υπάρχει μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πρέπει λοιπόν να προσπαθήσουμε να τη δούμε όπως είναι και όχι μέσα από τα κομματικά ή ιδεοληπτικά γυαλιά του ο καθένας (όπως γράφει και το άρθρο του Σταύρου Καλεντερίδη και το απόσπασμα που αντέγραψα).

      Ως προς το άρθρο του Γ.Πολίτη, Δεν θέλω να απλουστεύω τα πράγματα, γνωρίζω την πολιτική ρίζα που αναδύεται (όπως όλες οι πολιτικές θεωρίες), από συγκεκριμένη κοινωνική-ηθική θεωρία πίσω απ΄αυτήν.
      Έτσι κάποια σημεία του άρθρου που παρέθεσα, μπορούμε να τα θεωρήσουμε 'στρογγυλεμένα', όπως επίσης και την κατάληξη ως μια γενικολογία που προσωπικά δεν με εκφράζει, και μάλιστα διαφωνώ (προφανώς δεν συμφωνούμε σε όλα, ούτε ταυτιζόμαστε με τις απόψεις κάποιου που παραθέσαμε ένα άρθρο του, αλλά το κάνουμε για να πάρουμε κάποια χρήσιμα στοιχεία).
      Η ανάλυση όμως, φωτίζει πάρα πολύ τις αντιφάσεις στην τυποποιημένη πολιτική σκέψη, τα λάθη περί νομοτέλειας του μαρξισμού [δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι παρά μόνο η σύνθετη και μοναδική ανθρώπινη φύση που διαψεύδει κάθε απόπειρα θεμελίωσής τους], επομένως και των εννοιών «προοδευτικός»-«αντιδραστικός», όπως και της θεωρίας του «κοινωνικού δαρβινισμού» του νεοφιλελευθερισμού, που έχει κοινά στοιχεία με την αναρχία.
      Όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίζουν ώστε να απελευθερωθεί η σκέψη μας από τυποποιημένα 'κουτάκια'.

      Επειδή ανέφερες ότι: «ως έθνος καταφέραμε να αναπτύξουμε τον δικό μας λαμπρό πολιτισμό έχοντας πολύτιμα εργαλεία για την υποστήριξη πρώτα των ατομικών μας πεποιθήσεων στην ζωή»
      θα ήθελα να πω ότι αυτός στηρίχτηκαν στον Λόγο (του έλλογου όντος), [που τον είδαμε στην αληθινή αποκάλυψή του, υποστατικά στο Πρόσωπο του Πρώτου Λόγου (του Χριστού)], που αναπτύχθηκε τον 5ο αι. π.Χ. και φώτισε την ανθρωπότητα (και το προϊδέασμα του Λόγου, και ο Ίδιος), στον βαθμό που μπόρεσε καθένας να τον προσλάβει.
      Από τον Χέγκελ και μετά με αποκορύφωμα το Νίτσε, επιστρέφουμε στους Προσωκρατικούς, και στην ακαθοριστία των Σοφιστών.
      Μου δίνεται η ευκαιρία να παραθέσω μια αντιπαράθεση-αντιπαραβολή απόψεων μεταξύ των 2 παιδιών του γνωστού Ρένου Αποστολίδη, που ο ένας (ο φανατικός οπαδός του Νίτσε ο Ήρκος) υποστηρίζει τον Νίτσε και τους Προσωκρατικούς και ο άλλος τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα.
      Βλέποντας το καταλαβαίνουμε την ρίζα των πολιτικών θεωριών, και γιατί εμείς ΠΡΕΠΕΙ να ξεφύγουμε απ΄τον τυποποιημένο τρόπο σκέψης και να αποκτήσουμε τη σοφία του έλλογου όντος που καμία πολιτική θεωρία δεν έχει [πόσο μάλλον ανερμάτιστοι τρόποι σκέψης όπως του Νίτσε που ΄γκρεμίζει' (ως υποτιθέμενος 'απελευθερωτής' από τα κακέκτυπα μέσα στα οποία ζούσε)].
      Ο Νίτσε και οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι|Στο Πατάρι του Gutenberg
      https://www.youtube.com/watch?v=CkZKkuwa2o8
      [η φιλοσοφική 'αντιπαράθεση' από το 33.20 μέχρι το 1.00.00]
      Ουσιαστικά δεν πρόκειται για αντιπαράθεση με την έννοια της διαμάχης αλλά για μια αντιπαραβολή ΄φιλοσοφικών απόψεων.
      Ακούγοντας αυτά, καταλήγουμε και πάλι σε αυτό που λέμε συνέχεια. Στην υπεροχή του ανατολικού ελληνικού-χριστιανικού πνεύματος έναντι της Δύσης που δεν μπόρεσε να το προσλάβει στην ουσία και πληρότητά του γιατί της έλειπε η σοφία, και δημιούργησε χιλιάδες λαβύρινθους και θεωρίες, στις οποίες πέσαμε κι εμείς σήμερα.

      Διαγραφή
    3. Εννοείται, και αναφέρομαι στο δια ταύτα του σχολίου σου που με βρίσκει σύμφωνο! Έτσι! Δεν έχουμε ανάγκη καμία εκ των θεωριών που οδηγούν σε αδεξοδα! Τιμή μας να είμαστε κοινωνοί, χαρά μας να είμαστε γέφυρες σ αυτήν την χαρά για να μεταλαμπαδευτεί!

      Διαγραφή
    4. Μαρία μόλις είδα και το βιντεο στον λίνκ! Εξαιρετικό για να επαληθεύσει όσα λέω! Καλή ανάλυση από το 33.20" εως το 1:00". Σίγουρα είναι υπέροχο όλο για την αρχή ενός διαλόγου αλλά ως αφορμή για να καταλήξει στο δια ταύτα του σχολίου σου όπως τελειώνεις που συμφώνησα! Όμως από τα πολλά κι ατέλειωτα που θα μπορούσαμε να επεκταθούμε για μέρες διαλόγου βάζω με μαγνητάκι στο ψυγείο σου να φεξς! Συγκρατώ λοιπόν από το βίντεο πως ο Σωκράτης ήταν αυτκς που " κάρφωσε" τις έννοιες στον ουρανό!
      Επίσης επειδή έίχα μια επικοινωνία με το δ και έχω εκφράσει κάποιες απόψεις δράττομαι χαρακτηριστικά από το βιντεάκι λου χωρίς να το ξέρω αλλά μαγικά αναφέρεται στο κράτος και είμαι πολύ χαρούμενος διότι σ αυτό αναφέρθηκα δε διαλόγους τογ παρελθόντος! Εννοώ πως οι αδύναμοι ενώνονται απέναντι στον ισχυρό όπως αναφέρεται στο 48' χρειάζονται να " δημιουργούν" τον αέρα των καιρών με τον ηγέτη ( βλέπε το Κολοκοτρώνης που χρησιμοπκίησα)!
      Χρειάζεται εμπειρία, τόλμη, πάθος και σίγουρα στην Ελληνική του μορφή το πάθος να αγγίξεις τον θάνατο όπως ο Σωκράτης! Αυτό που οι κοινοί " θνητοί" δεν έχουν περιοριζόμενοι, στους σοφιστές και τις σοφιστίες του Νίτσε και του Έγελου ( Χέγκελ) αντιπροσώπων ( οι τελευταίοι) του ρομαντισμού! Εν τέλει του αγράμματου Κολοκοτρώνη, του Αρχιστράτηγου που συμπλήρωσε σε μια πρόταση τον Σωκράτη αψηφώντας κι αυτός τον θάνατο ορμώντας κατα πάνω με τον δικό του τρόπο! Λέγοντας " Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίδω"! Αυτή θαρρώ είναι η δική μου εξήγηση στο δικό σου δια ταύτα...
      Καλό ξημέρωμσ!!

      Διαγραφή
  4. With all due respect I have for delta and its foumders, creating a utopia might not be the answer.
    At the end of the day, we will be called to choose between left and right. Delta will act as our shrink. After a session we will feel good about ourselves until we return to the real world.
    In few words, a united Greece might be the vision, but where is the strategy to achieve it and the vehicle to carry it through?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Maria and Sakis. The School of Athens by Raphael describes you perfectly :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι.Θα ήθελα να συμπληρώσω κάποια πράγματα σχετικά με το βίντεο.
    Ο Σωκράτης όντως προσπάθησε να βάλει μια τάξη στο Χάος, «κάρφωσε» τις ιδέες, συγκεκριμενοποίησε τις έννοιες (ας πούμε έτσι με γενικό τρόπο του «καλού-κακού», «σωστού-λάθους» κτλ..) ώστε να μπορέσουν να συνυπάρξουν οι άνθρωποι, και να δημιουργήσουν και να προοδεύσουν όπως και έγινε.
    Η γνώση όμως αυτή από μόνη της, δεν είναι επίτευξη ανθρώπινης τελειότητας, ακόμα και αν δημιουργήσει τέλειες κοινωνίες (με την έννοια ότι όλα λειτουργούν τέλεια).
    Προφανώς το ιδανικό είναι να φτάσει ο άνθρωπος σε τέτοιο βαθμό ωριμότητας ή φωτισμένου Νου (όπως λέει και το βίντεο «οι Χριστιανοί δημιουργούσαν αγίους, και οι Έλληνες σοφούς»), ώστε «να μην χρειάζεται νόμους», να αντιλαμβάνεται μόνος του και κάθε φορά ανάλογα με την ιδιαίτερη περίπτωση (αυτό ονομάζεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ), τι ακριβώς πρέπει να κάνει.
    Αυτή είναι και η έννοια της ανθρώπινης ελευθερίας.
    Ο Σωκράτης όμως αυτό που έκανε, δεν ήταν για να στερήσει την ελευθερία κανενός όπως τον κατηγορούν, ούτε να φτιάξει «φόρμες», αλλά για να βάλει κάποιους οδοδείκτες, και να δώσει κατευθύνσεις (βλέποντας την ανθρώπινη ανωριμότητα), παρόλο που προφανώς μπορούν αυτά να γίνουν «καθεστώς» όπως λένε στο βίντεο [χωράει μεγάλη συζήτηση γιατί όντως τελικά και οι σημερινές δημοκρατίες έχουν αυτό το προκάλυμμα, όταν ουσιαστικά ο λαός συμμετέχει μόνο με μία ψήφο κάθε 4 χρόνια, όπως ακόμα και η χούντα είχε ως πρόταγμα τα λεγόμενα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη» σύμφωνα με δική της έκφραση, και τις αξίες «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», που γι αυτό το λόγο (την καπήλευση), το καταλογίζουν τελικά ΚΑΙ αυτό στον Σωκράτη οι ομιλητές).]

    Αυτά που έδωσαν ο Σωκράτης και οι Πλατωνικοί μας θυμίζουν (τηρουμένων των αναλογιών) τον Νόμο (τις εντολές που διαχωρίζουν το καλό και το κακό, τις οποίες είτε θέλει, είτε αναγκάζεται να τηρήσει ο άνθρωπος), για τον οποίο ο Απ. Παύλος λέει ότι ναι μεν δεν οδήγησε κανένα στην τελειότητα, αλλά μέσω αυτού έγινε ΕΠΙΓΝΩΣΗ του κακού και του του λάθους. Ο ρόλος του ήταν παιδαγωγικός, και «προστατευτικός» σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Μάλιστα τονίζει ιδιαίτερα την εσωτερική αντίφαση στην οποία πέφτει ο άνθρωπος γιατί ενώ θέλει να τηρήσει το καλό, βλέπει έναν «άλλο νόμο» να ενεργεί στα μέλη του (της αντίδρασης στην «δράση» του Νόμου, ίσως και εξαιτίας της ίδιας της ύπαρξης του Νόμου που την αντιλαμβάνεται ως στέρηση της ελευθερίας του), που είναι και αντίθετος με το νόμο του νοός του, και αναφωνεί «ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ, ποιος θα με ελευθερώσει από αυτή την κατάσταση (της αντίφασης, του διχασμού και )'του θανάτου';»
    Την τελειότητα έφερε η Χάρη, με την «εκ των έσω» ανάπλαση του ανθρώπου, που τον κάνει να μην χρειάζεται κανένα Νόμο. Έτσι ενώ οι 10 εντολές γράφτηκαν σε 2 πέτρινες πλάκες (που συμβολίζουν τις «πέτρινες» σκληρές καρδιές που απλώς υπάκουγαν), οι 2 και μοναδικές νέες Εντολές που έδωσε ο Χριστός, «της αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον», μας λέει ότι «γράφονται» πλέον σε «σάρκινες καρδιές», που ακριβώς επειδή είναι «νέο κτίσμα», μπορούν και να τις εκπληρώσουν [αυτό γίνεται όταν ο άνθρωπος ζήσει την αγάπη του Θεού, που σαν ανταπόκριση δεν μπορεί παρά να Τον αγαπήσει, και να ταυτιστεί μαζί Του, και όχι κάτω από το φόβο κάποιας τιμωρίας όπως γίνεται σε διάφορες θρησκείες, (άλλωστε η έννοια της «κόλασης» είναι η στέρηση του Θεού λόγω της ανθρώπινης απόρριψης)].Εκπληρώνοντας αυτές εκπληρώνονται τα πάντα οπότε δεν χρειάζεται κανένας ανθρώπινος ηθικός Νόμος.

    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Νίτσε τώρα, εξυμνείται από τους ομιλητές ως «απελευθερωτής» της σκέψης από τις κάθε είδους «φόρμες». Του Πλατωνισμού, του Χριστιανισμού, και γενικότερα «όλων όσων έχουν στηθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων ώστε να μας ρίξουν σε μια παγίδα στέρησης της ελευθερίας μας» όπως λένε. Τι γκρεμίζει όμως τελικά ο Νίτσε; Γιατί βγάζει τόσο μίσος για τον «Χριστιανικό Θεό» όπως τον ονομάζει που τον θεωρεί ως «την χειρότερη εκδοχή Θεού»; Γιατί υπάρχουν τα παιδικά του βιώματα, σε συνδυασμό φυσικά με το κακέκτυπο που ζούσε. Ο πατέρας του ήταν Γερμανός πάστορας ασθενικός που τελικά πέθανε όταν ο Νίτσε ήταν παιδί, που έπεσε σε κατάθλιψη και αποστροφή για τον Θεό, και μεγαλώνοντας σε ένα αυστηρό νομικίστικο και σκληρό περιβάλλον μίσησε οτι είχε σχέση με προτεσταντισμό. Στο έργο του «Ο Αντίχριστος» υπάρχει η απόλυτη διαστροφή των χριστιανικών εννοιών, όπως και το μίσος του προς τον Χριστό και τον Απ. Παύλο (προφανώς δεν είχε κατανοήσει την Ελευθερία που έφεραν).
    Μισεί επιπλέον την έννοια της Πατρίδας, την οποία θεωρεί «αγέλη λύκων». Την ενσωματώνει στην έννοια του «Κράτους», (και όχι της «Πολιτείας»), που επειδή υποδηλώνει «ισχύ» πρέπει να γκρεμιστεί (ενώ για εμάς είναι μία ιδέα, και μία οριοθέτηση των πολύτιμων που έχουμε).
    Θεωρούν οι υποστηρικτές του ότι σήμερα φτάσαμε σε ένα «ιδεολογικό τέλμα» και εκείνος γκρεμίζοντας «μας ανοίγει νέους ορίζοντες». Δεν είναι όμως έτσι. Δεν πρόκειται καν για «επιστροφή στους Σοφιστές», παρά μόνο στο Χάος. Δεν υπάρχει δημιουργική αναζήτηση στον Νίτσε παρά μόνο ειρωνεία, τραγικότητα και γκρέμισμα, και στο τέλος η τρέλα.
    Μέσα όμως από το βάθος όλων αυτών των ιδεολογικών διαδρομών των σύγχρονων (λεγόμενων) φιλοσόφων, φαίνονται ξεκάθαρα και οι ρίζες κάποιων πολιτικών θεωριών ή ιδεολογημάτων..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.