Κρίσιμα ορυκτά: η αυτοκαταστροφική πολιτική της Δύσης

Του Δρ. Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου

Οι σύγχρονοι "πόλεμοι" δεν πραγματοποιούνται πλέον, ούτε κερδίζονται, με όπλα στα ματωμένα πεδία των μαχών.

Οι σύγχρονοι "πόλεμοι" κερδίζονται σε διαφορετικά επίπεδα. Επίπεδα τα οποία άλλοι τα παρουσιάζουν ως "δύναμη" ή πιο διπλωματικά: "ισχύς".  

Έτσι υπάρχει η οικονομική ισχύς, η ενεργειακή ισχύς, η ήπια και σκληρή ισχύς (Hard/Soft Power) και η τεχνολογική ισχύς. Ίσως υπάρχουν και άλλες μορφές ισχύος τις οποίες ο αρθρογράφος αγνοεί.

Το θέμα ωστόσο του παρόντος άρθρου είναι η τεχνολογική ισχύς.

Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι ΗΠΑ και η "Δύση" γενικότερα, έχουν παραδώσει με τη θέλησή τους(;) και εν γνώσει τους(;) τα ηνία της τεχνολογίας των σπάνιων γαιών στην Κίνα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Εάν η χρήση των σπάνιων γαιών επικεντρωνόταν μόνο στις εμπορικές εφαρμογές τότε θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό. Όταν όμως οι σπάνιες γαίες χρησιμοποιούνται σε εκατοντάδες υπερσύγχρονα στρατιωτικά οπλικά συστήματα (μαγνητικό όπλο, drones, πυραυλικά συστήματα κλπ.), τότε το πράγμα αλλάζει. Τότε, η υπεροχή της τεχνολογικής ισχύος στον τομέα των σπάνιων γαιών επηρεάζει συνολικά το αποτέλεσμα του "σύγχρονου" πολέμου. Τα "δυτικά" Μέσα Ενημέρωσης σπάνια αναφέρουν αυτές τις εξελίξεις καθώς τις αγνοούν ή τις υποβαθμίζουν. Η πιθανή χειραγώγηση ορισμένων "Δυτικών" μέσων ενημέρωσης και πολιτικών προσώπων από το βαθύ Κινεζικό κράτος ίσως παίζει και αυτή τον ρόλο της... ποιός ξέρει;

Για τη συνέχεια Capital