Είναι οι ποταπότητα που έχει εγκολπωθεί μετά από 45 χρόνια εξαχρείωσης.
Η πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης επένδυσε όχι στη δημιουργία αρίστων, ικανών, αποτελεσματικών πολιτών.
Αλλά στην θεμελίωση σχέσεων εξάρτησης και αντιπαροχής με υποψήφιους πελάτες. Για να εξασφαλίσει την επιβίωση και την αναπαραγωγή της.
Δημιούργησε προσοδοθήρες, ωφελιμιστές, κρατιστές, μονάδες και συντεχνίες που εκβιάζουν και συναλλάσσονται για τα ιδιοτελή συμφέροντα τους που τα προωθούν επικαλούμενοι το κοινό καλό. Το οποίο όμως υπονομεύουν, όπως καταστρέφουν και το δημόσιο χώρο, για τον οποίο, υποτίθεται, κόπτονται με πάθος.
Διαπαιδαγώγησε έναν ολόκληρο λαό να απαιτεί κατά μόνας ή κατά ομάδες συμμετοχή στη λαφυραγώγηση του συνόλου.
Να προσβλέπει μόνο στην συμμετοχή του στο πλιάτσικο και όχι στην διαφάνεια, στην ισονομία και στην εξυγίανση της δημοκρατίας. Μια στάση ζωής που δεν οραματίζεται ένα καθαρό μέλλον αλλά μία νέα διέξοδο στο φαγοπότι.
Το πριόνισμα του δέντρου όμως το φρόντισαν με ζηλευτή επιμέλεια τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τα πρώτα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης. Το θεσμικό έλλειμμα, εξ αιτίας του οποίου αποτυγχάνουν τα έθνη, αυτά το προκάλεσαν
Η θλιβερή, αντιαισθητική, μπρουτάλ, εκδοχή του συστήματος που βιώνουμε τα τελευταία 4 χρόνια απλά ολοκληρώνει το πριόνισμα.
Θα ήταν αφελές να περιμένουμε να συναισθανθεί το έγκλημα που συντελείται και να αναλάβει τις ευθύνες της. Ετούτη αυτό το αξιακό σύστημα ασπάζεται, αυτό το κώδικα προωθεί. Ανέκαθεν αποτέλεσε το παρακμιακό που ρυμουλκούσε και τους άλλους στη ρότα του.
Εκείνοι όμως, οι προηγούμενοι, που ήσαν αστοί και όχι κατσαπλιάδες, καταληψίες, τραμπούκοι και μπαχαλάκηδες, έχουν συναίσθηση της καταστροφής που προκάλεσαν; Θα δείξουν ότι μετάνιωσαν; Ότι αναγνωρίζουν τα λάθη τους; Θα ζητήσουν κάποτε μια συγγνώμη; Θα κηρύξουν εγρήγορση και την επανάσταση του αυτονόητου ή θα διαγκωνίζονται με την αθλιότερη οπισθοφυλακή του συστήματος ποιός θα θάψει το κουφάρι βαθύτερα κάτω από τη γής;
Ευριπίδης Μπίλλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια υπό κατοχή, υποδούλωση και γενοκτονία χώρα, με μεθοδευμένη δήμευση του Εθνικού και ιδιωτικού πλούτου, μόνον ένας πολύ "ξύπνιος" ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να γράφει αυτά τα θρασύτατα και προκλητικά
Δυστυχώς φίλε, αυτή είναι η αλήθεια...Ακριβώς όπως την περιγράφει το παραπάνω άρθρο... Ζήσαμε την εποχή που ΟΛΟΙ επιδίωκαν το μέγιστο αποτέλεσμα με την... ήσσονο προσπάθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυριπίδης Μπίλλης
ΔιαγραφήΔεν μπορώ να ξέρω ποια είναι η εμπειρία σας για την απόλυτη άποψη σας.
Προσωπικά με την εμπειρία μου που σας βεβαιώ είναι πάρα πολύ μεγάλη, διαβεβαιώνω πχ ότι ο ¨Έλληνας εργαζόμενος που προσωπικά γνώρισα, σε σύγκριση και με εργαζόμενους άλλων χωρών που επίσης γνώρισα, στην πλειονότητα του, εκτός από εξαιρετικά δημιουργικός, ήταν από τους πλέον φιλότιμους στον κόσμο. Το άρθρο παραπέμπει σαφώς στα γραφέντα του Νόαμ Τσόμσκι
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.
Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
Εδω δεν εχουμε καταθλιψη...Φιλοτομαρισμο εχουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο είναι σαφές. Οι ευθυνες ανήκουν στην πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης. Θα πρόσθετα και στην οικονομικη τάξη που στήριξε τους πολιτικούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή