Ο Γκρίζος Λύκος θέλει να σε φάει, αλλά κάνε πως δεν καταλαβαίνεις

  Άριστος Μιχαηλίδης    

Τόσο πια ξετσίπωτα να σου λένε ότι η χώρα σου δεν έχει τα δικαιώματα που έχουν οι άλλες χώρες του πλανήτη και να τ΄ ακούς σαν να τα λένε για κάποια άλλη πατρίδα, όχι για τη δική σου. «Το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και ο ενεργειακός πλούτος γύρω από την Κύπρο είναι για μας στρατηγικοί στόχοι, εθνικά ζητήματα», λέει ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο φίλος τους. Σαν να λέει ένας επιχειρηματίας ότι στρατηγικός στόχος της εταιρείας του είναι να ανοίξει υποκατάστημα στον Λίβανο. Ο Τσαβούσογλου έχει στρατηγικό στόχο την αρπαγή. Και το δηλώνει δημοσίως, δεν το κρύβει. Τέτοιο θράσος, πια. Κι εμείς; Μη σκοτιστούμε. Ας συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι θα ευτυχήσουμε αν «αντί να βλέπουμε την Τουρκία σαν εχθρική χώρα, να τη βλέπαμε σαν συνεργάτιδα και σύμμαχο», όπως μας συμβουλεύει η Καίτη Κληρίδη. Ας συνεχίσουμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Διότι, αν παραδεχτούμε ότι καταλάβαμε τι πάει να πει «στρατηγικός στόχος», δεν θα έχουν κανένα νόημα όλα όσα λέμε κάθε μέρα στους εαυτούς μας για να παίζουμε τους έξυπνους. Για τη λύση της ΔΔΟ, για την πολιτική ισότητα των αδελφών μας Τουρκοκυπρίων, για την επανένωση, για το ταμείο των υδρογονανθράκων, για τη διαπραγμάτευση που πρέπει να αρχίσει πάραυτα και χωρίς να βάζει προϋποθέσεις ο απορριπτικός Αναστασιάδης. Τι να διαπραγματευτείς, δηλαδή; Τις συνθήκες επιβολής του στρατηγικού στόχου της Τουρκίας; 

Ελλάδα και Κύπρος δεν είναι Συρία, δεν είναι Κουρδιστάν, δεν είναι Λιβύη. Αλλά πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι ηγέτες μας. Αλλιώς θα γίνουν. 

Δυο ευρωπαϊκές χώρες, μέλη του σκληρού πυρήνα της Ένωσης, πιστές και με τα παραπάνω στο διεθνές δίκαιο, να τους λέει ο άλλος ότι η επιβουλή της κυριαρχίας τους είναι «στρατηγικός στόχος» και να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. 

Τι μπορούν να κάνουν; 

Μα, πρώτα από όλα να αλλάξουν πολιτική και στρατηγική. Πόσες φορές να το πούμε; 

Ναι, να διακόψουν κάθε επαφή με την Τουρκία. Και να απαιτήσουν κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Να αφοσιωθούν στις συνεργασίες και να τις επισπεύσουν, που απομονώνουν την Τουρκία. 

Να φέρουν τη Ρωσία (αντί να τη διώχνουν), τη Γαλλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ πιο κοντά. Στο έδαφος και στη θάλασσα. 

Να δουν τι στο καλό θα κάνουν με τους Αμερικάνους τώρα που έχουν οικονομικά συμφέροντα λόγω ΑΟΖ, αλλά και στρατηγικά λόγω Ισραήλ. 

Πάντως, δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν τα καλά παιδιά, που τρώνε όλες τις καρπαζιές και σιωπούν. 

Και δεν μιλώ μόνο για τις Κυβερνήσεις, αλλά και για τις κομματικές ηγεσίες, που οφείλουν, επιτέλους, να αντιληφθούν ότι κινδυνεύει η φυσική μας υπόσταση πλέον, όχι μόνο η εθνική. 

Δεν μπορεί να πηγαίνει δυο φορές στην Τουρκία ο Άντρος Κυπριανού και τη μια να μας λέει «ο κ. Πρωθυπουργός συζητά. Το θέμα είναι να πείσουμε για την ορθότητα των δικών μας θέσεων» (23/1/2016) και την άλλη ότι ο Τσαβούσογλου «είπε πως ήρθε εξουσιοδοτημένος στο Κραν Μοντανά για να καταλήξει σε συμφωνία», αλλά δεν μπόρεσε να προχωρήσει διότι «δεν με βοήθησε η δική σας πλευρά» (5/12/18). 

Δεν μπορεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου να κάνει συνομιλίες έξω από το κουτί πότε με τον Ακιντζί και πότε με τον Οζερσάι, την ώρα που ο κατοχικός στρατός προελαύνει ακόμα περισσότερο στα Στροβίλια και εγκλωβίζει και βασανίζει οικογένειες Ελληνοκυπρίων, και δεν τους λέει ένα περιποιημένο ασιχτίρ στα Τούρκικα. 

Ασφαλώς οι συνομιλίες είναι μονόδρομος. Αλλά μονόδρομος είπαμε, όχι αδιέξοδο. Όταν μπαίνεις σε αδιέξοδο, ψάχνεις τρόπο να βγεις, δεν συνεχίζεις μέχρι να κουτουλήσεις στον τοίχο. Και, πάντως, ο εξωραϊσμός της κατοχής και των εκπροσώπων της μόνο κακά μας έφερε, γιατί τον συνεχίζουν; 

Όταν όλα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά το 2000 καλούν τις τουρκικές δυνάμεις να αποκαταστήσουν στα Στροβίλια το στρατιωτικό στάτους κβο που υπήρχε πριν από τις 30 Ιουνίου 2000 και αντί αυτού το στάτους κβο γίνεται ακόμα πιο μοχθηρό σε βάρος Ελληνοκυπρίων, γιατί συζητάμε ακόμα με τη Λουτ ή τον Γκουτέρες ή τον Ακιντζί και τον Οζερσάι περί πολιτικής ισότητας; Προπάντων, γιατί συνεχίζουν οι ηγέτες των Ελληνοκυπρίων να εξηγούν στον λαό τα θετικά της λύσης, όταν μπροστά τους δεν είναι η λύση αλλά το στόμα του Γκρίζου Λύκου έτοιμο να τους καταβροχθίσει; Τι θέλουν να κάνουμε; Να μπούμε μόνοι μας, ειρηνικά, στο στόμα του, επειδή δεν έχουμε ηγέτες να μας απομακρύνουν από τον κίνδυνο;
aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος