Oύτε στην «αγκαλιά» της Ρωσίας, ούτε της Αμερικής

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΕΧΘΡΟΥΣ
ΜΕΣΑ Σ’ ΕΝΑ ΑΣΤΑΘΕΣ ΚΛΙΜΑ ΑΛΛΗΛΟΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, Η ΚΥΠΡΟΣ, ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΤΗΡΕΙ ΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥ ΕΧΘΡΟΥΣ

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν παραλείπει μέρα που να μην κεντά ύμνους στις ΗΠΑ και ν’ αφήνει αιχμές εναντίον χωρών που υπήρξαν φίλοι και σύμμαχοί μας από της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η άσοφη πολιτική και οι συνεχείς δεσμεύσεις προς μία και μόνο κατεύθυνση αποδεικνύουν τη ρηχή πολιτική τους, αν όχι κάτι χειρότερο
Η Κύπρος είναι ένα μικρό νησί με χίλια μύρια προβλήματα να την ταλανίζουν. Από τη μια η συνεχιζόμενη για 45 χρόνια τουρκική κατοχή στο βόρειο τμήμα και από την άλλη τα μνημόνια της Τρόικας, που οδήγησαν στη φτωχοποίηση δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η λεγόμενη οικονομική ανάπτυξη και η πολυδιαφημιζόμενη «έξοδος στις αγορές», τους μόνους που βοήθησαν είναι τις τράπεζες, οι οποίες πλέον ελέγχονται από ξένα κεφάλαια και μια δράκα πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι καπηλεύονται την άγνοια και τον μόχθο του λαού.

Σήμερα εκείνο που χρειάζεται η Κύπρος για να βγει από τα πολλαπλά αδιέξοδα είναι η ενότητα δράσης όλων των πολιτικών δυνάμεων κάτω από την ομπρέλα μιας ενιαίας στρατηγικής, για να αποτινάξουμε μια ώρα γρηγορότερα τον τουρκικό ζυγό από το σβέρκο μας. Για τούτο, αναγκαία είναι η συνέργεια και η συμπόρευση με όσους Τουρκοκυπρίους απέμειναν να αισθάνονται Κύπριοι και να θεωρούν την Τουρκία ως κατοχική δύναμη και όχι ως «ελευθερωτή» ή εσαεί «εγγυητή».

Πέραν τούτου, χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερους συμμάχους, φίλους και υποστηρικτές, προκειμένου να βγούμε αλώβητοι από το νέο ψυχροπολεμικό κλίμα που επικρατεί στον πλανήτη, με τις δύο υπερδυνάμεις να βρίσκονται εκ νέου σε μιαν άκρως επικίνδυνη αντιπαλότητα.

Οι τριμερείς, τετραμερείς και πολυμερείς συνεργασίες, που συνομολογεί η κυπριακή Κυβέρνηση με γειτονικές και άλλες χώρες, συμβάλλουν προς αυτόν τον σκοπό: Στη σφυρηλάτηση σχέσεων με χώρες που βρίσκονται στη λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ή στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής.

Είναι άσοφο και ριψοκίνδυνο η Κύπρος να επιλέξει να ενταχθεί σε ένα στρατόπεδο. Είτε της Ρωσίας είτε των ΗΠΑ. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός. Το ίδιο συμβαίνει με χώρες που, από τη μια στιγμή στην άλλη, από άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοι μετατράπηκαν σε ορκισμένους εχθρούς.

Στις δέλτους της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας υπάρχουν πλείστα τόσα παραδείγματα προς αποφυγήν. Πρώην σύμμαχοι έγιναν άσπονδοι εχθροί, με τραγικές συνέπειες. Η περίπτωση του Ιράκ με τον Σάνταμ Χουσέιν, ο οποίος ήταν άνθρωπος των Αμερικανών και της Δύσης, είναι ενδεικτική. Βρέθηκε ο ίδιος στο ικρίωμα και η χώρα του αιματοκυλίστηκε σ’ έναν άγριο πόλεμο, όταν αρνήθηκε στις ΗΠΑ το άνοιγμα μιας νέας πετρελαιοπηγής που θα ευνοούσε αμερικάνικους κολοσσούς. Από πλούσια χώρα, το Ιράκ βρέθηκε στις ασφυκτικές τανάλιες του ΔΝΤ και ο λαός να χρωστά πολλά δισεκατομμύρια στην ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ Παγκόσμια Τράπεζα.

Αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα

Άλλη ενδεικτική περίπτωση είναι αυτή της Τουρκίας με τη Ρωσία. Οι δύο χώρες διάγουν σήμερα «μήνα του μέλιτος», ενώ προηγήθηκε μια παρ’ ολίγον σύρραξη μεταξύ τους, όταν οι Τούρκοι στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας (και σε συριακό έδαφος) κατέρριψαν ένα μαχητικό Σουχόι και σκότωσαν με βίαιο τρόπο τους δύο Ρώσους πιλότους του.

Μέσα σε αυτό το κλίμα των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, γεωπολιτικών και οικονομικών, η Κύπρος, όσο δύσκολο κι αν καθίσταται, είναι υποχρεωμένη να τηρεί ένα σταθεροποιητικό ισοζύγιο, κάνοντας περισσότερους φίλους και λιγότερου εχθρούς. Γιατί, ενδεχομένως, να βρεθεί μια μέρα απομονωμένη και περικυκλωμένη με περισσότερους εχθρούς και χωρίς συμμάχους.

Από το γάντι στη σιδηρογροθιά

Σήμερα οι φερόμενοι δυνητικοί μας σύμμαχοι μάς συμπεριφέρονται με το γάντι. Αύριο μπορούν να ξαναφορέσουν τη σιδηρογροθιά.

Κυβέρνηση, ΔΗΣΥ και άλλα πολιτικά κόμματα πανηγυρίζουν για το νομοσχέδιο Μενέντες-Ρούμπιο, που κατατέθηκε στην αμερικανική Γερουσία. Ένα νομοσχέδιο με ψυχροπολεμική ρητορική που, αν εγκριθεί και υιοθετηθεί από την κυπριακή Κυβέρνηση, θα οδηγήσει την Κύπρο σε επικίνδυνες περιπέτειες.

Η Κύπρος, πρέπει, για το καλό και το συμφέρον της, να διατηρεί και να ενισχύει τις σχέσεις της με πολλές χώρες. Κυρίως, με το σύνολο των χωρών των μονίμων μελών του Σ.Α. του ΟΗΕ - χωρίς αποκλεισμούς και στο πλαίσιο μιας πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής. Δυστυχώς, εκείνο που παρατηρείται σήμερα είναι μια μονόπλευρη κατεύθυνση, με την Κύπρο να εμφανίζεται να υιοθετεί την αντιρωσική στρατηγική, με στόχο την πλήρη κυριαρχία των ΗΠΑ στην περιοχή.

Τα βρίσκουν ΗΠΑ-Τουρκία;

Τα γεωστρατηγικά συμφέροντα αλλάζουν. Ήδη, Τουρκία και ΗΠΑ βρίσκονται σε δρόμο «κατανόησης», σύμφωνα και με δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΑΜ. Όσον αφορά το πρόβλημα με τους S-400 και τις πιέσεις που ασκεί η αμερικανική κυβέρνηση, φαίνεται να υιοθετείται το αλήστου μνήμης φιάσκο της Κύπρου, όπου, μετά από πιέσεις, «ενταφιάσθηκαν» οι S-300 στην Κρήτη, ενώ ο κυπριακός λαός πληρώνει ακόμα και για το υπόλοιπο του χρέους και για τις μίζες. Τώρα, η κυβέρνηση Ερντογάν -σύμφωνα με φιλοκυβερνητικά Μ.Μ.Ε.- κάνει δεύτερες σκέψεις και φέρεται να αντιγράφει το προηγούμενο της Κύπρου με τους S-300. Στέλνει εκτός τουρκικού εδάφους τους S-400, ενώ γίνεται λόγος ότι θα μεταφερθούν στο Κατάρ ή στο Αζερμπαϊτζάν.

Το εσωτερικό μέτωπο και οι άσοφοι πολιτικοί

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν παραλείπει μέρα που να μην κεντά ύμνους στις ΗΠΑ και ν’ αφήνει αιχμές εναντίον χωρών που υπήρξαν φίλοι και σύμμαχοί μας από της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η άσοφη πολιτική και οι συνεχείς δεσμεύσεις προς μία και μόνο κατεύθυνση αποδεικνύουν τη ρηχή πολιτική τους, αν όχι κάτι χειρότερο.

Τι θέλουν, σε τελευταία ανάλυση; Να αποδείξουν με ποιες ξένες δυνάμεις συντάσσονται και να κάνουν τεμενάδες, οι μεν στις ΗΠΑ και οι δε στη Ρωσία ή τη Γαλλία; Ή να βρεθούμε όλοι σε ένα χαράκωμα και να αγωνιστούμε ως Κύπριοι για το συμφέρον της Κύπρου;

Tα περί κοιτασμάτων και άλλων... «αερίων»

Πολυεθνικά μεγαθήρια Ενέργειας, όπως η γαλλική «Total», η ιταλική ΕΝΙ, η βρετανική ΒΡ, οι αμερικανικές «ExxonMobil» και «ChevronTexaco», οι ρωσικές «Gazprom» και «Rosneft», ήδη κάνουν μπίζνες στην περιοχή ή ανοίγουν δρόμους για νέες δραστηριότητες, «ζυγίζοντας» τα πράγματα σε μία στρατηγική περιοχή με ανοιχτά αρκετά μέτωπα πολέμων και επικίνδυνων εντάσεων (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, όξυνση στις σχέσεις Λιβάνου - Ισραήλ, περιφερειακοί ανταγωνισμοί ανάμεσα σε Ισραήλ και χώρες του Κόλπου με το Ιράν κ.λπ.).

Με φόντο αυτό το «εκρηκτικό» σκηνικό, έχουν υπογραφεί συμφωνίες ή έχουν γίνει σχεδιασμοί για νέα δίκτυα αγωγών φυσικού αερίου.

Eμείς πανηγυρίζουμε για τα κοιτάσματα που βρέθηκαν στην κυπριακή ΑΟΖ, τα οποία Κύριος οίδε πότε θα εξορυχθούν και δεν κοιτάζουμε τι γίνεται γύρω μας στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.

Ήδη, η Ρωσία, από τις αρχές του Μάρτη, ανακοίνωσε ότι η Gazprom ξεκινά τις εργασίες σ' ένα νέο κοίτασμα του οικοπέδου «Kharasaveyskoye». Μαζί με το οικόπεδο «Bovanenkovskoye», θα διασφαλίζεται η παραγωγή αερίου 7 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Το συγκεκριμένο οικόπεδο έχει τη δυναμική να παράγει αέριο έως το 2131. Πρόκειται για τεράστια αποθέματα.

Μάλιστα, η εν λόγω εταιρεία προσβλέπει στην παραγωγή 32 δισ. κυβικών μέτρων αερίου ετησίως.

Η χερσόνησος Γιαμάλ αποτελεί σημαντικό κέντρο παραγωγής αερίου, με την Gazprom να εκτιμά ότι τα 32 οικόπεδα της περιοχής θα μπορούν, σύντομα, να παράγουν έως και 360 δισ. κυβικά μέτρα αερίου ετησίως.

Παράλληλα, η Gazprom έχει ολοκληρώσει την κατασκευή του ενός τρίτου του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα ο ρωσικός «γίγαντας» της Ενέργειας.

Όπως είναι γνωστό, ο Nord Stream 2 αποτελεί μια κοινοπραξία της ρωσικής εταιρείας Gazprom και πέντε ευρωπαϊκών εταιρειών. Η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιστέκονται σθεναρά στις πιέσεις των ΗΠΑ για ακύρωση της συμφωνίας.

Το έργο προβλέπει την κατασκευή δύο αγωγών φυσικού αερίου που θα διέρχονται από τη Ρωσία, μέσω της Βαλτικής Θάλασσας, σε κόμβο προς τη βορειοανατολική Γερμανία. Στόχος της είναι να μεταφέρει ετησίως 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου στις χώρες της ΕΕ.

Βλέπουμε, λοιπόν, πολυεθνικούς κολοσσούς να συνεργάζονται ή να κονταροκτυπιούνται. Η μικρή και ευάλωτη Κύπρος, ας μείνει εκτός του πεδίου των «εχθροπραξιών» τους, για να μην ποδοπατηθεί. Γιατί, δεν αποκλείεται, αύριο, κάποιοι να τα βρουν μεταξύ τους και εμείς να βρεθούμε απομονωμένοι.

Σημερινή