Δυστυχία, πόνος και ανθρώπινη απώλεια είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που επικρατούν στα αφιερώματα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο σε κάθε ιστορία. Οι υλικές καταστροφές παιρνούν σε δεύτερη μοίρα. Τί αξία έχουν άλλωστε τα άψυχα... ντουβάρια μπροστά στον άνθρωπο; Δεν γίνεται όμως να περάσουν στη λήθη όσα βίωσαν τα μνημεία της Ορθοδοξίας, ιδιαίτερα αυτά της Τραπεζούντας.
«Τα δέντρα εχαμήλωσαν κι εντούναν τα κλαδία, τα πέτρας ενεστέναζαν κι έκλαιγαν τα ποτάμια, κι η Σουμελά κι ο Βαζελώντς κι ο Περιστερεώτας πάγνε ‘μπροστά και ευλογούν, πάγν’ από πίσ’ και κλαίγνε. … Κλαίγνε τα τόπς ντ’ επέθαναν, τ’ ανθρώπς π’ εμαυροζήναν», αναφέρει ο Φίλων Κτενίδης, ο οποίος περιγράφει με χαρακτηριστική συγκίνηση τον ξεριζωμό.
Η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.