O πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης παρεμβαίνει στα δρώμενα.
Η νέα κυβέρνηση, που θα αναδειχθεί από τις εκλογές του Ιουλίου, θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής μας, τις σχέσεις με την Τουρκία. Τα προβλήματα είναι γνωστά, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα είναι διαφορετικές από εκείνες που επικρατούσαν επί δεκαετίες μέχρι πρόσφατα. Η αποφασιστική διαφορά προέκυψε από την ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και την πιθανολόγηση ότι υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου σε περιοχές της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας. (Η ΑΟΖ κάθε χώρας συμπίπτει με την υφαλοκρηπίδα που ανήκει στη χώρα.) Ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας δήλωσε πριν από λίγες ημέρες: «Δεν μπορείτε να αγνοείτε τα δικαιώματα και το δίκιο της Τουρκίας και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου [...] Διαμηνύουμε στους συνομιλητές μας ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα». Η φράση «δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα» έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Ερντογάν.
Είναι πεποίθησή μου ότι το πρόβλημα των Ιμίων το 1996 δεν προέκυψε τυχαία. Η τουρκική ηγεσία τότε θέλησε να εκμεταλλευθεί την κρίση που προκάλεσε η ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου, η παραίτησή του, και η εκλογή νέας ηγεσίας, για την οποία πίστεψε ότι μπορεί να την αιφνιδιάσει. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν παρόμοιες σκέψεις στη σημερινή τουρκική ηγεσία. Η έντονη πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα λόγω των εκλογών δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για δράσεις. Η Τουρκία μπορεί να θεωρήσει ότι η περίοδος αυτή προσφέρεται για να επιβάλει τις απόψεις της στα θέματα των ορίων τόσο της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης όσο και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ενα τουρκικό πλοίο με στόχο την έρευνα κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου πλέει ήδη επί της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Μπορεί πιθανότατα η Τουρκία να στείλει πλοίο σε τμήμα της υφαλοκρηπίδας, που η Ελλάδα θεωρεί ελληνική αλλά η Τουρκία τουρκική, αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός.- Ολόκληρο το άρθρο στην έντυπη έκδοση της «Καθημερινής της Κυριακής».
Έχει ένα δίκιο ο κ. Σημίτης, στο σημείο που αναφέρεται στο Ελσίνκι και την προσπάθεια το θέμα να πάει δικαστικά, που δεν ακολουθήθηκε από καμία ελληνική κυβέρνηση. Οι Έλληνες πολιτικοί προτίμησαν κουμπαριές, ζεμπέκικα, βραβεία ελληνοτουρκικής φιλίας και τα γνωστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρουσα και η διατύπωση που χρησιμοποιεί για τα Ίμια, για το ότι η Τουρκία "πίστεψε" ότι θα μπορούσε να αιφνιδιάσει την "αλεπού της Αθήνας". Ξέχασε μόνο να θυμίσει και τον άλλο "θρίαμβό" του, τη Μαδρίτη.
Η Ελλάδα πολύ απλά δε χρησιμοποίησε ούτε το όπλο που λέγεται πίεση μέσω ΕΕ και ενταξιακών συνομιλιών, απλά το άφησε "για τον επόμενο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά". Η Ελλάδα με δυο λόγια έχει μόνο μια εθνική στρατηγική: κατευνασμός κι ο Θεός βοηθός.
Δεν ειναι τοσο κοροιδο ο Θεος.....Οσο για το δικιο του Σημιτη...1.000.000 ανοησιες ..ειναι βαρυτερες απο ενα δραμι δικαιου..Και τιθεται και θεμα...αντρισμου...διοτι αυτη η μαιμου δεν κατεβηκε ποτε απ το δεντρο...κι ο πωπος της λαμπυριζει κοκκινος απο ψηλα..
ΔιαγραφήΚύριε Δημήτρη, ναι, δυστυχώς θα θυμάστε τι έλεγε κι Βενιζέλος για το "Θεό της Ελλάδας"... Το δίκιο το εννοώ ως εξής. Η Τουρκία, δε θα εξαφανιστεί μαγικά μια μέρα και θα περάσουν οι πονοκέφαλοι της Ελλάδας. Οπότε, οι επιλογές που έχεις είναι: 1) Να εκμεταλλευτείς την πίεση μέσω ΕΕ (συνομιλιών ένταξης), για να εκβιάσεις την Τουρκία σε διεθνές δικαστήριο, 2) Να το λύσεις στρατιωτικά, 3) να μην κάνεις τίποτα, διατηρώντας το τωρινό καθεστώς. Δυστυχώς, τα 2,3, μάλλον αποτυγχάνουν, όσο δε μπορείς να διατηρήσεις ισορροπία δυνάμεων και δεν έχεις και θέληση να γίνεις Ισραήλ. Άρα μένει το 1... Που ούτε κι αυτό η Ελλάδα επιχείρησε, πέρα από εκείνη την κίνηση στο Ελσίνκι.
ΔιαγραφήΗ "μαιμού", δε συνηθίζει να κάνει τυχαίες παρεμβάσεις και ακόμα λιγότερο να αναφέρεται στα Ίμια. Το γεγονός πως το κάνει, υποδηλώνει πως κάτι ξέρει ή κάποιοι του έχουν πει κάτι.
Αντί αυτός ο άθλιος να γυρίζει ελεύθερος και ωραίος και να το παίζει κήνσορας/διδάσκαλος, θα έπρεπε, για πολλούς και διαφόρους λόγους, να ευρίσκεται προ πολλού στην φυλακή. Όμως, ανήκει σ' εκείνη την ομάδα πολιτικών (και όχι μόνο), που χαίρει μιας ιδιοτύπου ασυλίας και ο νόμος δεν την αγγίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, αγαπητέ μου κ.Καλεντερίδη, πιστεύετε ότι δικαιούται προβολής, επίκλησης και ελαχίστης έστω προσοχής αυτό το άτομο, το τόσο ξένο, επιζήμιο και εχθρικο (όπως αποδείχθηκε και από περιφρονητικές φράσεις του,για τον ελληνισμό)για την Ελλάδα; Αυτός ο τύπος-σύμβολο της ντροπής των Ιμίων και της εθνικά επονείδιστας "παράδοσης" Οτσαλάν. ο δυναμιτιστής της εθνικής οικονομίας με την 'ωθηση των νοικοκυριών στην παγίδα του χρηματιστηρίου και της υπερχρέωσης στις τράπεζες,τη παγίδευση του έθνους μέσω Γκόλτμαν Σακς στα δόντια του 3ου Ράιχ και του ΔΝΤ, μπορεί αντί δημόσιας διαπόμπευσης μεσαιωνικού ττελετουργικού και απαγχονισμού, να του προσφέρεται βήμα και προβολή, κατ΄ομοίωση της περιβόητης Καθημερινής του Μπίλντεμπεργκ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαϋγέτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλογιοκομένε,πίσω στὴν τρύπα σου καὶ μὴ ξαναβγῆς.