Ανάλυση για F-35: Μπορεί η Τουρκία να βρει αλλού μαχητικά ή μένει… γυμνή;

Πόσο πιθανό είναι να κινηθεί για κινέζικα ή ρωσικά μαχητικά ο Ερντογάν

Καθώς η Άγκυρα ετοιμάζεται για την παραλαβή των S-400 τον Ιούλιο η Ουάσινγκτον έχει ξεκαθαρίσει πως θα απομακρύνει την Τουρκία από το πρόγραμμα κατασκευής των F-35.

Η πλήρης απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα θα σήμαινε εκτός από την ακύρωση της παράδοσης των 100 F-35 που έχει παραγγείλει η Άγκυρα και την απομάκρυνση της από την προσοδοφόρα για την ίδια παραγωγή τμημάτων του αεροσκάφους.

Οι Τούρκοι αξιωματούχοι επιμένουν ότι έχουν εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση που το όνειρο της απόκτησης των F-35 μείνει στα χαρτιά. Μία από αυτές τις λύσεις είναι το Su-57 της Ρωσίας, αεροσκάφος πέμπτης γενιάς.

Η Ρωσία δηλώνει έτοιμη να συνεργαστεί με την Τουρκία για αυτό. Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Şafak πρότεινε ότι η Τουρκία εξετάζει επίσης το κινεζικό Shenyang J-31.

Αξίζει να σημειωθεί πως μονάχα δώδεκα πρωτότυπα Sukhoi Su-57 είναι λειτουργικά σήμερα, και μόνο δύο J-31. Εν τω μεταξύ, μέχρι σήμερα έχουν παραχθεί περισσότερα από 400 F-35, σύμφωνα με την Lockheed Martin.

Η μοναδική εναλλακτική επιλογή της Τουρκίας είναι να «απογειώσει» το δικό της έργο του για κατασκευή του TF-X της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (TAI), αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να αποδειχθεί προβληματικό.

«Το μέλλον της τουρκικής αεροπορικής δύναμης είναι αμφίβολο», δήλωσε ο Άαρον Στέιν (Aaron Stein), διευθυντής του προγράμματος της Μέσης Ανατολής στο Ινστιτούτο Ερευνών Εξωτερικής Πολιτικής στο Ahval.

«Το F-35 προοριζόταν να χρησιμεύσει ως η ραχοκοκαλιά της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, με το πρόγραμμα TF-X ως συμπλήρωμα για τα F-35 και (μελλοντικά) για ενδεχόμενη αντικατάσταση των F-16».

Ο Σεμπάστιεν Ρόμπλιν (Sebastien Roblin) δημοσιογράφος και αρθρογράφος στο «The National Interest» επισημαίνει πως η Μόσχα έχει παραγγείλει επιπλέον 76 Su-57 γεγονός που υποδηλώνει πως ενδεχομένως το πρόγραμμα μπορεί να είναι πιο βιώσιμο απ’ ό,τι αρκετοί υπολόγιζαν.

«Δεν γνωρίζουμε πόσο γρήγορα θα προχωρήσει η παραγωγή», είπε και πρόσθεσε: «Βεβαίως, μια εισροή χρημάτων από μια τουρκική παραγγελία θα μπορούσε να την αναζωογονήσει».

Το J-31 της Κίνας, από την άλλη πλευρά, δεν έχει τεθεί σε υπηρεσία.

«Δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι αν θα εξαχθούν. Έτσι, αν και μπορεί να αποτελεί μια πιθανή επιλογή, θα είναι αυτή που στην καλύτερη περίπτωση θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να υλοποιηθεί», εξήγησε ο Ρόμπλιν.

Ακόμα κι αν η Ρωσία μπορεί να κατασκευάσει σημαντικό αριθμό Su-57 για εξαγωγή, είπε, το αεροσκάφος δεν ταιριάζει με το F-35.

«Το F-35 είναι πιο ‘αόρατο’ από όλες τις απόψεις, που σημαίνει ότι μπορεί να διεισδύσει βαθιά σε προστατευμένο εναέριο χώρο και να καταστρέψει τους βασικούς στόχους», είπε ο Ρόμπλιν.

«Έχει επίσης ισχυρούς αισθητήρες και υπολογιστές που σχεδιάστηκαν για να ‘συνεργάζονται’ με φιλικές δυνάμεις, μετατρέποντας κάθε μαχητικό σε κόμβο αναγνώρισης και (κέντρο) εντολής και ελέγχου», συμπλήρωσε.

Το Su-57 είναι λιγότερο ‘αόρατο’, αλλά πιο γρήγορο και πολύ πιο ευέλικτο, γεγονός που τον καθιστά πιο επικίνδυνο σε αερομαχίες μικρής εμβέλειας, σύμφωνα με τον Ρόμπλιν.

Εάν η Τουρκία αγοράσει τελικά είτε το Su-57 είτε το J-31, θα χρειαστεί επίσης να αγοράσει πλήθος ρωσικών ή κινεζικών όπλων για να τα μεταφέρει – αφού φυσικά τα νέα αεροσκάφη δεν θα ήταν συμβατά με τα υφιστάμενα δυτικά συστήματα.

Ο Στέιν σημείωσε ότι η ίδια η Ρωσία διατρέχει μερικούς κινδύνους, αν τελικά εξάγει Su-57 στην Τουρκία, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ.

«Η Ρωσία θα ασχολείται με την ιδέα ότι ο [Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ] Ερντογάν θα κυβερνά για πάντα και ποτέ δεν θα αντικατασταθεί από έναν επικεφαλής που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να μάθουν για το μέλλον της ρωσικής αεροπορίας», δήλωσε ο Στέιν.

Παράλληλα, ενώ η Μόσχα προτίθεται να κατασκευάσει περισσότερα Su-57, το κάνει για τη δική της αεροπορία, όχι για της εξαγωγές.

«Το σύνολο της υλικοτεχνικής υποδομής στην Τουρκία είναι δυτικής προέλευσης», δήλωσε ο Στέιν και πρόσθεσε: «Η απώλεια των συμβάσεων για F-35 είναι ένα σημαντικό χτύπημα. Είναι απλά ζοφερό».

Στη συνέχεια, υπάρχει το πρότζεκτ του TF-X της Τουρκίας, το οποίο στοχεύει να πετάξει για πρώτη φορά το 2021 και να τεθεί σε υπηρεσία μια δεκαετία αργότερα, με ένα πολύ μετριοπαθές υπολογισμού του κόστος να ανέρχεται στα 13 δισεκατομμύρια δολαρία, σύμφωνα με τον Ρόμπλιν.

«Ίσως η TAI επιδιώκει να ελέγξει το κόστος υιοθετώντας ένα πιο γενναιόδωρο πρότυπο διατομής ραντάρ. Αν η πτήση του είναι αξιοπρεπής, ένα τέτοιο αεροπλάνο μπορεί να αποτελέσει μια αξιοπρεπή επιλογή για αντικατάσταση του F-16», σημειώνει.

«Η Τουρκία παράγει ήδη πολλά προηγμένα εξαρτήματα τζετ, αλλά η τοποθέτηση τους σε ένα νέο σχέδιο μπορεί να αποτελέσει πρόκληση», εξηγεί ακόμα.

Η Τουρκία έχει βρει κάποια εμπόδια όσον αφορά την ανάπτυξη των κινητήρων του TF-X. Η Rolls Royce απέσυρε την προσφορά της για να βοηθήσει την Τουρκία να κατασκευάσει τις μηχανές αεροσκαφών υπό το φόβο το έργο της να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά. Η Άγκυρα σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το US General Electric F110 για το πρώτο της αεροσκάφος TF-X, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να συμβιβαστεί με τις προγραμματισμένες δυνατότητές της. Αλλά δεν θα μπορούσε καν να είναι σε θέση να αποκτήσει αυτούς τους κινητήρες υπό το πρίσμα των αποθεμάτων από την αγορά S-400.

Σίγουρα υπάρχει ένα μονοπάτι όπου η Τουρκία θα χάσει άδειες για το κιτ προέλευσης των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του κινητήρα F-110», σημείωσε ο Στέιν.

Από την άλλη ο Ρόμπλιν υποστήριξε πως η συμφωνία κινητήρα ενδέχεται να μην επηρεαστεί «επειδή η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει να τορπιλίσει όλες τις πτυχές της αμυντικής συνεργασίας με την Τουρκία».

Αν όμως εξακολουθούν να επιδεινώνονται οι αμυντικές σχέσεις, «η συμφωνία θα μπορούσε να απειληθεί».

«Αλλά η Ευρώπη και οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν λόγους να θέλουν να περιορίσουν τη ζημιά από την υπόθεση F-35 λόγω της γεωγραφικής σημασίας της Τουρκίας», υπογράμμισε ο Ρόμπλιν.

Όπως είχαμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο η μη παράδοση των F-35 μπορούν να τορπιλίσουν τα σχέδια Ερντογάν για απόκτηση δύο αεροπλανοφόρων.

*Με βάση άρθρο δημοσιεύτηκε στο Ahval. Ο Paul Iddon είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα το Erbil, το ιρακινό Κουρδιστάν που γράφει για τις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής.

ΠΗΓΗ: newpost.gr