Ύποπτες και προσβλητικές δηλώσεις Πάιατ για την Ελλάδα και τα εθνικά μας θέματα

Σταύρος Καλεντερίδης* 

Πριν λίγες μέρες διεξήχθη το 23^ο ετήσιο συνέδριο του Βρετανικού περιοδικού Economist. Είναι το συνέδριο που θα μας μείνει αξέχαστο για την ντροπή που προκάλεσαν σε κάθε Έλληνα οι μειοδοτικές δηλώσεις για τη Μακεδονία, του υπουργού Εθνικής Άμυνας. Βέβαια το πιο επονείδιστο, ταπεινωτικό και αξέχαστο ήταν το γεγονός πως καθ’ όλη τη διάρκεια των δηλώσεών του, ο έλληνας υπουργός τελούσε υπό την αυστηρή επιτήρηση του βορειαμερικανού πρέσβη, τον οποίο ο υπουργός διστακτικά κοιτούσε σαν να τον συμβουλεύεται, για να σιγουρευτεί πως δεν ενόχλησε ξεστομίζοντας κάτι που δεν έπρεπε – εκτός γραμμής και σεναρίου.

Στο ίδιο λοιπόν συνέδριο συνέβη και κάτι ακόμα που πέρασε, εκούσια ή ακούσια, κάτω από τα ραντάρ της εγχώριας δημοσιογραφίας. Αναφέρομαι στις ύποπτες, έως κατάφορα προσβλητικές δηλώσεις του πρέσβη των Η.Π.Α., Τζέφρι Πάιατ.

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρέσβη, «η Ελλάδα υπέμεινε και άντεξε τεράστιες προκλήσεις, διατηρώντας ταυτόχρονα τη δημοκρατία της και απορρίπτοντας τον εξτρεμισμό, για να βρεθεί τώρα σε θέση να χτίσει το μονοπάτι προς την περαιτέρω οικονομική της ανάπτυξη. Το κυριότερο δε, για τη δική μου κυβέρνηση, είναι πως η Ελλάδα μεταμορφώθηκε επίσης από πηγή προβλημάτων, σε πηγή λύσεων, για τη στρατηγικά σημαντική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Οι ανωτέρω δηλώσεις προκαλούν εύλογα ερωτήματα αλλά και ανησυχία. Τι ακριβώς εννοούσε ο πρέσβης παρουσιάζοντας τη χώρα μας ως «πηγή προβλημάτων»; Αναφερόταν στον υποχρεωτικό δανεισμό με τους ατιμωτικούς όρους που μας επέβαλλαν οι συμμαχικές δυτικές χώρες; Ή μήπως στην επίλυση του Σκοπιανού, το οποίο είναι και πιθανότερο;

Δηλαδή, η Ελλάδα ευθύνεται, ως πηγή δεινών και προβλημάτων, για τις αλλοπρόσαλλες αξιώσεις που ήγειραν τα Σκόπια εναντίον της χώρας μας διεκδικώντας όνομα, γη και ύδωρ; Εάν δηλαδή το Μεξικό μετονομαζόταν αυθαίρετα και βιάζοντας την ιστορία, σε Καλιφόρνια, αναρτούσε γιγαντιαίες ταμπέλες με τη λέξη «Hollywood», και έστηνε μνημεία σαν τη «Λεωφόρο της Δόξας» στο Χόλυγουντ, οι Η.Π.Α. θα έπρεπε να το αποδεχτούν, όπως δυστυχώς έκαναν με τις Πρέσπες οι δικοί μας προδότες; Ή θα τους αποκαλούσε η διεθνής κοινότητα «αδιάλλακτους» και «πηγή προβλημάτων» για την αμερικανική ήπειρο εάν δεν συμφωνούσαν με την ανιστόρητη τρέλα και επιθετικότητα εναντίον της χώρας τους;

Ή μήπως, ακόμα πιο σύγχρονο ερώτημα, επειδή οι 153 εθνοπροδότες των Πρεσπών ψήφισαν την κατάπτυστη, και έπειτα η κρυπτοπροδοτική ΝΔ νομιμοποίησε και επιβράβευσε την προδοσία (βλ. περίπτωση Μαυρωτά), ξαφνικά παραδεχτήκαμε ως χώρα ότι ήμασταν μυωπικά και λανθασμένα ανένδοτοι; Αποτελεί με άλλα λόγια, το ξεπούλημα της Μακεδονίας, ηχηρή και σαφή αποδοχή του εξωνημένου μας πολιτικού προσωπικού, ότι η Ελλάδα είχε εν τέλει ιστορικά άδικο και κακώς καθυστερήσαμε τους ανθρώπους γείτονές μας από το δικαιωματικό τους όνομα;

Εάν είναι έτσι, αποδεικνύεται πως η εθνική πολιτική, η διαφύλαξη της κληρονομιάς και της περιουσίας σου, καθώς και η προστασία των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων – δίχως να έχεις ζητήσει το παραμικρό από κανέναν – προκαλεί ενόχληση και σε κατατάσσει στις χώρες «πηγές προβλημάτων». Αυτό βέβαια σημαίνει ρητά, πως αυτοί που λένε και πράττουν τα παραπάνω, επιθυμούν τον αφανισμό μας.

Και αν δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω, γιατί δεν πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος της Ελλάδας που συμμετείχε στην κουβέντα, για να ζητήσει εξηγήσεις για αυτές τις προσβλητικές δηλώσεις του Πάιατ; Μάλλον επειδή το μυαλό του θα ήταν στις δικές του δηλώσεις, ανησυχώντας μήπως τελικά είπε κάτι που δεν έπρεπε..

Και καταλήγοντας στη δεύτερη φωτισμένη διαπίστωση του βορειοαμερικανού πρέσβη, τι ακριβώς σημαίνει πως η χώρα μας πλέον έγινε «πηγή λύσεων για τη στρατηγικά σημαντική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου»;

Μήπως, εκτός της παράδοσης της Μακεδονίας - και πλέον της νομιμοποίησής της - , εννοείται και η «επίλυση» του ζητήματος των φυσικών πόρων της χώρας μας στο Αιγαίο;

Μήπως αυτά τα νεοδημοκρατίστικα περί συνεκμετάλλευσης και «ευκαιριών για συνέργειες» με τους Τούρκους στο Αιγαίο σε συνδυασμό με το χαρακτηρισμό της χώρας μας ως «πηγή λύσεων», σηματοδοτεί άτυπη συμφωνία ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου;

Και αν όχι, γιατί δεν αντέδρασαν ούτε σε αυτό το σημείο οι δύο πρώην υπουργοί και ο νυν υπουργός άμυνας; Προφανώς επειδή ο τελευταίος ακόμα ίδρωνε για τις δηλώσεις του, ενώ ο προκάτοχός του ταυτίζεται με τον Πάιατ, ως πραιτοριανός του ανθελληνικού ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το αυτό πράττει και ο τέως ΥΠΕΞ – ένας εκ των ηθικών αυτουργών της εθνικής πανωλεθρίας στη Μακεδονία.

Σε κάθε περίπτωση ο Πάιατ πρέπει να κληθεί να δώσει εξηγήσεις για τις ύβρεις που εξαπέλυσε εναντίον της Ελλάδας, πράττοντάς το μάλιστα από την ίδια μας την πρωτεύουσα. Το σκιώδες παρελθόν του άλλωστε είναι ευρέως γνωστό, ιδιαίτερα από την εποχή που διετέλεσε πρέσβης στην Ουκρανία, κάτω από την ηγεσία της Βικτόρια Νούλαντ, την περίοδο των τραγικών γεγονότων στην πλατεία Μαϊντάν το 2014.

Εάν οι λύσεις που υποσχέθηκε η κυβέρνηση της ΝΔ στους δυτικούς είναι τέτοιου είδους, τότε ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω.

*Ο Σταύρος Καλεντερίδης είναι πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος-επικοινωνιολόγος