Κυπριακό: Πάμε ολοταχώς σε κατηφόρα χωρίς φρένα και χωρίς μυαλό

Άριστος Μιχαηλίδης    

Από την έκθεση Γκουτέρες για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ ο Οζερσάι ξεχωρίζει ως θετική τη σύσταση «να υπάρξει συνεργασία και απευθείας επικοινωνία των δύο πλευρών στο νησί», κάτι που ο ίδιος υποστηρίζει τους τελευταίους μήνες. Ο Τσαβούσογλου ξεχωρίζει ως αρνητικό το ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν διαβουλεύονται με την «τδβκ», αλλά μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία. Διαβουλεύονται, φυσικά (τι άλλο κάνει η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ;), αλλά η αξίωσή τους είναι να το κάνουν επίσημα. Ολοφάνερη η επιδίωξη και των δύο επισημάνσεων για υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση του ψευδοκράτους.

Κι αυτό θα γίνει αφού εμείς, οι φορείς του δικαίου, είμαστε έτοιμοι να το εγκαταλείψουμε διότι σηκώσαμε τα χέρια και πορευόμαστε στον οδικό χάρτη που σχεδιάζει η Άγκυρα. Εκφράζουμε, μάλιστα, και την ικανοποίησή μας για την έκθεση Γκουτέρες, όταν αυτή δεν κάνει καμιά αναφορά στην τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, παρά μόνο με μια υποσημείωση: «Σε μια ανησυχητική εξέλιξη, οι εντάσεις για τους υδρογονάνθρακες συνέχισαν να αυξάνονται». Γενικά και αόριστα. Όχι ότι αν μιλούσε για την τουρκική εισβολή θα είχε κανένα αποτέλεσμα, αλλά θα είχε ένα νόημα όταν δηλώνουμε την ευχαρίστησή μας. Αλλά και καμιά αναφορά στις κινήσεις του κατοχικού καθεστώτος για την Αμμόχωστο. Κι αυτά, όταν σε προηγούμενες εκθέσεις έκανε συγκεκριμένες αναφορές γιατί 200 δημοσιογράφοι αντέδρασαν με επιστολή τους στο γλωσσάρι δημοσιογραφίας. Ή ότι το Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της επετειακής αναφοράς στο ενωτικό δημοψήφισμα του 1950. Ή ότι κάποιοι Ελληνοκύπριοι έριξαν πέτρες σε αυτοκίνητα Τουρκοκυπρίων. Λες και όλα αυτά μαζί μπορούν να αντισταθμίσουν τα γεωτρύπανα και τις φρεγάτες της Τουρκίας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο ή την προκλητική παραβίαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Αμμόχωστο.

Εκφράζουμε ικανοποίηση και με έργα, όμως. Την ώρα που οι Τούρκοι στήνουν παιγνίδια με την Αμμόχωστο και το φυσικό αέριο, εμείς κάνουμε πανηγύρια για τη σύνδεση της κινητής τηλεφωνίας και για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων Δερύνειας και Λεύκας. Και καταπίνουμε την προέλαση στα Στροβίλια δίνοντας, με απόφαση του Υπουργικού, μηνιαίο επίδομα σε μερικές οικογένειες Ελληνοκυπρίων, που είναι εκεί και περιμένουν το Συμβούλιο Ασφαλείας να εφαρμόσει τις αποφάσεις του για αποκατάσταση του στάτους κβο.

Την ώρα, λοιπόν, που η Άγκυρα όχι μόνο δεν δείχνει καμιά διάθεση συνδιαλλαγής και δεν κάνει καμιά διακοπή στους σχεδιασμούς της, αλλά στέλνει και δεύτερο γεωτρύπανο, εμείς συμφωνούμε ότι θα πάμε σε μια άτυπη πενταμερή διάσκεψη για να διερευνήσουμε τις προθέσεις της. Και δείχνουμε να μην έχουμε καμιά αντίληψη ότι δεν υπάρχουν άλλες προθέσεις εκτός από αυτές που ολοφάνερα επιδεικνύει: Έλεγχος όλης της Κύπρου και όλου του φυσικού πλούτου. Είτε με συμφωνία, είτε χωρίς συμφωνία. Και ότι, για μια ακόμα φορά, θα χρησιμοποιήσει τις διαπραγματεύσεις, είτε τυπικές είτε ουσιαστικές, για να συνεχίσει ανενόχλητη να εφαρμόζει το σχέδιό της, όπως έκανε μέχρι τώρα.

Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Τον Σεπτέμβρη, θα συναντηθούν με τον Γκουτέρες οι Αναστασιάδης και Ακιντζί, είτε μαζί είτε χώρια, και θα ξεκινήσει αργότερα ένας νέος κύκλος διαβουλεύσεων. Η Τουρκία θα βάλει στο τραπέζι το φυσικό αέριο και θα έχει και τις ευλογίες του Γκουτέρες. Εμείς θα είναι αδύνατο να το αποφύγουμε, διότι πάμε με κλειστά μάτια, χωρίς σχέδιο και χωρίς προϋποθέσεις. Παράλληλα, θα επικαλεστεί τις όποιες διαβουλεύσεις για να σταματήσει το ενδεχόμενο αποφάσεων για «στοχευμένα μέτρα» από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού θα είμαστε σε διαπραγματεύσεις γιατί να επιβληθούν κυρώσεις που θα τις διαταράξουν; Αυτή είναι τώρα η επιδίωξη κι ας λένε διάφοροι ότι δεν την ενοχλούν τα μέτρα της ΕΕ. Φυσικά και την ενοχλούν και θα μας οδηγήσει σε κάποιου είδους «συνομιλίες» για να τις τερματίσει.

Τι μπορούμε να κάνουμε, σου λέει ο άλλος, που αποφάσισε να παραδοθούμε; Μα, το απλούστερο: Αν δεν φύγουν τα τουρκικά γεωτρύπανα, δεν πάμε σε καμιά διαπραγμάτευση. Ούτε τυπική, ούτε άτυπη. Και επιμένουμε στις κυρώσεις για τις οποίες υπάρχει ευρωπαϊκή απόφαση. Αν είχαμε και πολιτικούς που μπορούσαν να τα χειριστούν χωρίς να τα κάνουν θάλασσα, θα κάναμε κι άλλα: Κλείνουν τα οδοφράγματα, διακόπτεται η τηλεφωνική σύνδεση, απαγορεύονται οι διακοπές στα κατεχόμενα ξενοδοχεία, καταγγέλλεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όποιος ξένος αξιωματούχος επισκέπτεται παράνομα το κατοχικό καθεστώς, καλούμε τους Τουρκοκύπριους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινό πολιτικό αγώνα κατά της κατοχής… Ποιος να χειριστεί τέτοιες αποφάσεις, όμως, χωρίς να τις στρέψει εναντίον μας; Άσε καλύτερα να συνεχίσουμε τον δρόμο που ξέρουμε κι ας είναι χωρίς επιστροφή…

 Φιλελεύθερος