«Πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Με διχόνοια δεν θα μπορέσουμε να καταφέρουμε τίποτε». «Μαζί μπορούμε να ελπίζουμε και έτσι θα συνεχίσουμε. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ούτε υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ μας, αφού έχουμε κοινό στόχο και κοινό όραμα». «Η συνεργασία μεταξύ όλων μας ξεκινά αύριο με το φως της ημέρας». Αυτές είναι μερικές από τις αναφορές των βασικών υποψηφίων, που διεκδίκησαν την δημαρχία Αμμοχώστου, μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και την εκλογή του Σίμου Ιωάννου. Επικεντρωθείτε στον χρόνο διότι εδώ έγκειται όλη η ουσία. Μετά από τις εκλογές! Σε ανάλογο μήκος κύματος και οι ανακοινώσεις των κομμάτων. Και αυτές μετά από τις εκλογές!
«Στο ίδιο έργο θεατές, εσύ κι εγώ τραγουδιστές, φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας. Οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές, αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας». Οι στίχοι του τραγουδιού των Νταλάρα και Παπακωνσταντίνου τόσο ταιριαστοί με την περίπτωση. Ναι, λοιπόν, στο ίδιο έργο θεατές. Με τους ίδιους ατάλαντους πρωταγωνιστές. Θεατρίνοι της κακιάς ώρας. Κομματάρχες και κομματικοί κολαούζοι. Άνθρωποι, που κρατάνε μια κομματική ταυτότητα και θεωρούν ότι αυτό είναι ανά πάσα στιγμή το διαβατήριο για ένα αξίωμα. Για μια κάποια δόξα. Μικρή ή μεγάλη.
Άνθρωποι, που μόλις εμφανιστεί κάποια ευκαιρία για ένα αξίωμα, αμέσως ανασύρουν την κομματική ταυτότητα, την χρησιμοποιούν σαν δόρυ τους και ρίχνονται με νύχια και με δόντια στον πόλεμο. Εκείνην την στιγμή δεν επιμετρούν το κοινό συμφέρον. Δεν επιμετρούν το όφελος της πατρίδας. Δεν λογαριάζουν τι θα απέφερε περισσότερα για τον τόπο. Στην πλάστιγγά τους δεν μετρούν η ενότητα, η συνεργασία και τα κοινά οράματα. Όλα αυτά τα θυμούνται μετά τις εκλογές. Μετά την αναμέτρηση. Μετά από τα όποια λανθασμένα και ζημιογόνα μηνύματα μπορεί να στείλει η σύγκρουσή τους.
«Σε μια περίοδο, που το κατοχικό καθεστώς απειλεί να επιβάλει τετελεσμένα και η Αμμόχωστος κινδυνεύει να χαθεί, θα ανέμενε κάποιος να δει την πολιτική ηγεσία να ενεργεί σαν μια γροθιά. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα. Ο κάθε νουνεχής πολίτης θα ανέμενε να δει τα κόμματα να κάθονται με την δέουσα σοβαρότητα γύρω από ένα τραπέζι. Τονίζοντας την αναγκαιότητα να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην τουρκική προκλητικότητα. Ιεραρχώντας το συμφέρον του τόπου υπεράνω του όποιου κομματικού. Συμφωνώντας σε μια κοινή υποψηφιότητα. Αποφεύγοντας την εκλογική διαμάχη, αποφεύγοντας τα αχρείαστα εκλογικά έξοδα, αποφεύγοντας τα μικροκομματικά παίγνια», έγραφε η στήλη στις 6 Αυγούστου.
Και συμπλήρωνε με πόνο ψυχής: «Ο σπουδαίος στόχος της κοινής εμφάνισης όλων των πολιτικών δυνάμεων κόντρα στον Οζερσάι και τις προκλήσεις της Άγκυρας έγινε βορά στα δόντια των αιμοβόρων κομματικών θηρίων. Η ζηλευτή προοπτική ενός κοινού υποψηφίου, που θα στέλνει αταλάντευτο μήνυμα ενότητας και επιμονής των Αμμοχωστιανών έναντι του κινδύνου απώλειας της λατρεμένης πόλης τους, κατασπαράχτηκε στα σαγόνια της ασυδοσίας των κομματικών ηγεσιών. Απόλυτη υποκρισία για μια ακόμη φορά. Μιλάμε για μια θητεία μόλις 28 μηνών…».
Τα κατάφεραν οι πολιτικοί θεατρίνοι. Έστειλαν το πλέον τραγικό μήνυμα. Ο Οζερσάι κάνει πάρτι. Αυτοί θα αντισταθούν για την Αμμόχωστο, συλλογίζεται και σκάει ένα πονηρό χαμόγελο. Αυτοί, που δεν μπόρεσαν να βρουν έναν κοινό υποψήφιο για μόλις 28 μήνες; Αυτοί, που τους γύρισε επιδεικτικά την πλάτη το 70% των ψηφοφόρων της Αμμοχώστου; Δεν πιστεύω ότι δεν πήγαν να ψηφίσουν επειδή αδιαφορούν για την πόλη τους. Κάθε άλλο. Σημασία, όμως, έχει ποιο μήνυμα εκλαμβάνουν οι εχθροί. Και είναι ξεκάθαρα απαξιωτικό. Διχαστικό.
Οι προχθεσινές εκλογές για την δημαρχία Αμμοχώστου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια θλιβερή απεικόνιση της οδυνηρής πραγματικότητας αυτού του τόπου. Που συνεχίζει αδιαλείπτως να διολισθαίνει, αναζητώντας τα τάρταρα. Χωρίς φρένο. Επιμένοντας να φορεί παρωπίδες. Που δεν του επιτρέπουν να αντικρίσει κατάματα τα λάθη του. Ούτε τις παθογένειες που του κατατρώνε τα σωθικά. Μιας κοινωνίας, που αδυνατεί να ορθώσει το ανάστημά της και να υποχρεώσει τους τραγικούς πολιτικούς θεατρίνους να αρχίσουν έστω και τώρα, να θέτουν το συμφέρον της πατρίδας υπεράνω των κομμάτων.
Αν, κύριοι κομματάρχες, όντως σας ένοιαζε το μήνυμα που θα στέλνατε στην άλλη πλευρά, οφείλατε να είχατε κάτσει σε ένα τραπέζι και να συμφωνούσατε σε κοινό υποψήφιο. Για μόλις 28 μήνες μιλάμε. Αν, κύριοι διεκδικητές του αξιώματος, όντως ιεραρχούσατε ως πρώτιστη την ενότητα, δεν θα πηγαίνατε σε εκλογές. Θα συμφωνούσατε ποιος θα ήταν ο νέος δήμαρχος. Αν, όντως, είχατε κοινό όραμα όπως διακηρύττετε μετά τις εκλογές, θα το αποδεικνύατε πριν από τις εκλογές. Το μόνο κοινό όραμα που αποδείξατε, όμως, είναι το πάθος για το αξίωμα.
Κομματικοί θεατρίνοι, στο ίδιο έργο θεατές παραμένουμε… Οι στίχοι ηχούν ξανά απολύτως συμβατοί με την περίπτωση: «Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό, απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα. Θέλω ν' αρχίσω από δω, αλλιώς τα πράγματα να δω, να πω στον κόσμο μια δική μου, μια δική μου καλησπέρα».
Είναι, όμως, αμφίβολο αν προλαβαίνουμε να υλοποιήσουμε αυτό που λένε οι στίχοι. Διότι, κομματικοί θεατρίνοι, η ολοκληρωτική καταστροφή είναι πλέον τόσο κοντά… Θα μας ξυπνήσει αιφνιδιαστικά ένα πρωινό… Αλλά θα είναι αργά και για μας και για σας. Θα απομείνουμε να κλαίμε για νέες χαμένες πατρίδες…
«Σε μια περίοδο, που το κατοχικό καθεστώς απειλεί να επιβάλει τετελεσμένα και η Αμμόχωστος κινδυνεύει να χαθεί, θα ανέμενε κάποιος να δει την πολιτική ηγεσία να ενεργεί σαν μια γροθιά. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα. Ο κάθε νουνεχής πολίτης θα ανέμενε να δει τα κόμματα να κάθονται με την δέουσα σοβαρότητα γύρω από ένα τραπέζι. Τονίζοντας την αναγκαιότητα να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην τουρκική προκλητικότητα. Ιεραρχώντας το συμφέρον του τόπου υπεράνω του όποιου κομματικού. Συμφωνώντας σε μια κοινή υποψηφιότητα. Αποφεύγοντας την εκλογική διαμάχη, αποφεύγοντας τα αχρείαστα εκλογικά έξοδα, αποφεύγοντας τα μικροκομματικά παίγνια», έγραφε η στήλη στις 6 Αυγούστου.
Και συμπλήρωνε με πόνο ψυχής: «Ο σπουδαίος στόχος της κοινής εμφάνισης όλων των πολιτικών δυνάμεων κόντρα στον Οζερσάι και τις προκλήσεις της Άγκυρας έγινε βορά στα δόντια των αιμοβόρων κομματικών θηρίων. Η ζηλευτή προοπτική ενός κοινού υποψηφίου, που θα στέλνει αταλάντευτο μήνυμα ενότητας και επιμονής των Αμμοχωστιανών έναντι του κινδύνου απώλειας της λατρεμένης πόλης τους, κατασπαράχτηκε στα σαγόνια της ασυδοσίας των κομματικών ηγεσιών. Απόλυτη υποκρισία για μια ακόμη φορά. Μιλάμε για μια θητεία μόλις 28 μηνών…».
Τα κατάφεραν οι πολιτικοί θεατρίνοι. Έστειλαν το πλέον τραγικό μήνυμα. Ο Οζερσάι κάνει πάρτι. Αυτοί θα αντισταθούν για την Αμμόχωστο, συλλογίζεται και σκάει ένα πονηρό χαμόγελο. Αυτοί, που δεν μπόρεσαν να βρουν έναν κοινό υποψήφιο για μόλις 28 μήνες; Αυτοί, που τους γύρισε επιδεικτικά την πλάτη το 70% των ψηφοφόρων της Αμμοχώστου; Δεν πιστεύω ότι δεν πήγαν να ψηφίσουν επειδή αδιαφορούν για την πόλη τους. Κάθε άλλο. Σημασία, όμως, έχει ποιο μήνυμα εκλαμβάνουν οι εχθροί. Και είναι ξεκάθαρα απαξιωτικό. Διχαστικό.
Οι προχθεσινές εκλογές για την δημαρχία Αμμοχώστου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια θλιβερή απεικόνιση της οδυνηρής πραγματικότητας αυτού του τόπου. Που συνεχίζει αδιαλείπτως να διολισθαίνει, αναζητώντας τα τάρταρα. Χωρίς φρένο. Επιμένοντας να φορεί παρωπίδες. Που δεν του επιτρέπουν να αντικρίσει κατάματα τα λάθη του. Ούτε τις παθογένειες που του κατατρώνε τα σωθικά. Μιας κοινωνίας, που αδυνατεί να ορθώσει το ανάστημά της και να υποχρεώσει τους τραγικούς πολιτικούς θεατρίνους να αρχίσουν έστω και τώρα, να θέτουν το συμφέρον της πατρίδας υπεράνω των κομμάτων.
Αν, κύριοι κομματάρχες, όντως σας ένοιαζε το μήνυμα που θα στέλνατε στην άλλη πλευρά, οφείλατε να είχατε κάτσει σε ένα τραπέζι και να συμφωνούσατε σε κοινό υποψήφιο. Για μόλις 28 μήνες μιλάμε. Αν, κύριοι διεκδικητές του αξιώματος, όντως ιεραρχούσατε ως πρώτιστη την ενότητα, δεν θα πηγαίνατε σε εκλογές. Θα συμφωνούσατε ποιος θα ήταν ο νέος δήμαρχος. Αν, όντως, είχατε κοινό όραμα όπως διακηρύττετε μετά τις εκλογές, θα το αποδεικνύατε πριν από τις εκλογές. Το μόνο κοινό όραμα που αποδείξατε, όμως, είναι το πάθος για το αξίωμα.
Κομματικοί θεατρίνοι, στο ίδιο έργο θεατές παραμένουμε… Οι στίχοι ηχούν ξανά απολύτως συμβατοί με την περίπτωση: «Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό, απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα. Θέλω ν' αρχίσω από δω, αλλιώς τα πράγματα να δω, να πω στον κόσμο μια δική μου, μια δική μου καλησπέρα».
Είναι, όμως, αμφίβολο αν προλαβαίνουμε να υλοποιήσουμε αυτό που λένε οι στίχοι. Διότι, κομματικοί θεατρίνοι, η ολοκληρωτική καταστροφή είναι πλέον τόσο κοντά… Θα μας ξυπνήσει αιφνιδιαστικά ένα πρωινό… Αλλά θα είναι αργά και για μας και για σας. Θα απομείνουμε να κλαίμε για νέες χαμένες πατρίδες…
Φιλελεύθερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.