Το ρήγμα στο τείχος της Λήδρας έφερε τους Αττίλες πιο κοντά

Άριστος Μιχαηλίδης  

Για μήνες την περίοδο 2006 - 2007, είχαμε πολλές εντάσεις γύρω από το άνοιγμα του οδοφράγματος της Λήδρας. Κυρίως, προέρχονταν από το γεγονός ότι ο κατοχικός στρατός διαβλέποντας ότι επίκειται το άνοιγμα προέλασε εντός της νεκρής ζώνης κι έστησε μια γέφυρα για να εδραιώσει εδαφικά την κυριαρχία του. Από τη μια, η κυβέρνηση του Τάσσου επέμενε ότι δεν πρόκειται να ανοίξει η Λήδρας αν δεν αποκατασταθεί το στάτους κβο, από την άλλη οι πλατφόρμες του ναιναικιστάν (με «αι» από το ναι, είπαμε, όχι από τον οπλαρχηγό Νενέκο, που έχει άλλη προσβλητική έννοια) έκαναν διαδηλώσεις εναντίον του «ξεροκέφαλου» Τάσσου, οι πρεσβείες πίεζαν να ανοίξει το οδόφραγμα για να πάνε στο χάπενινγκ και να πετάξουν περιστέρια της ειρήνης, χαμός γινόταν. Ο Τάσσος επέμενε. Και τελικά, 28 Δεκεμβρίου 2007, ο εκπρόσωπος του κατοχικού καθεστώτος, ανακοίνωσε ότι «ο «πρόεδρος» Ταλάτ αποφάσισε» την απομάκρυνση της γέφυρας. Μεγάλος ενθουσιασμός στο ναιναικιστάν.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, πρώτος και καλύτερος, έστειλε το μήνυμα ότι οι Τουρκοκύπριοι «αντιστέκονται στην κατοχή» και οι Ελληνοκύπριοι πρέπει να πάψουν να παιδεύονται από φαντασιώσεις. «Θα χαιρετίσω», έλεγε, «το γεγονός σαν μια πράξη αντίστασης των Τουρκοκυπρίων στο τουρκικό κατεστημένο, τον στρατό». Και τον ακολούθησε, όπως είναι φυσικό, το κόμμα του Μιχάλη Παπαπέτρου το οποίο διαπίστωνε ότι βρισκόμαστε μπροστά «σε ένα νέο ρήγμα στο τείχος της κατοχής και στο στάτους κβο της διχοτόμησης». Ακολούθησαν πολλά πανηγύρια, η γέφυρα έπεσε και η Λήδρας άνοιξε. Πέρασαν δώδεκα χρόνια και το ρήγμα στο τείχος της κατοχής αποδείχτηκε ότι δεν είναι ικανό να λύσει το Κυπριακό και να ενώσει τον τόπο και τον λαό, αντίθετα εδραίωσε ακόμα βαθύτερα αυτό που επιδίωκε ο Ραούφ Ντεντκάς, την αποδοχή των κατοχικών πραγματικοτήτων.

Αυτά για την ιστορία. Τι γίνεται σήμερα; Στο σημείο όπου τότε έστησαν γέφυρα, περίπου στη διασταύρωση της Λήδρας με την οδό Κύκκου εντός της νεκρής ζώνης, τον Αύγουστο έστησαν στέγαστρο. Δεν είδαν αντίδραση. Το περασμένο Σάββατο τοποθέτησαν και πινακίδες για να καλωσορίζουν τους επισκέπτες στο έδαφος της «ΤΔΒΚ». Την προέλαση που ήθελαν να κάνουν το 2007 την έκαναν το 2019. Δημιουργούν νέες συνθήκες εντός της νεκρής ζώνης όχι μόνο στη Λήδρας, αλλά και στα Στροβίλια, στον Άγιο Δομέτιο, στη Δένεια, στο Λήδρα Πάλας και αλλού. Εμείς, όμως, είμαστε απασχολημένοι με τους «όρους αναφοράς» και την αγωνία μας για επανέναρξη των συνομιλιών. Ο Νίκος Αναστασιάδης μπορεί να βλέπει ακόμα «πράξη αντίστασης των Τουρκοκυπρίων». Ίσως να του είπαν ότι το στέγαστρο στη Λήδρας είναι απλώς για να έχουν σκιά οι Ελληνοκύπριοι περαστικοί. Πάντως, ανέχεται τον εκπρόσωπο της Ουνφικύπ, Αλίμ Σιντίκ, να δηλώνει ότι «η ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο δεν σχολιάζει μεμονωμένα περιστατικά». Είναι μεμονωμένα περιστατικά επειδή δεν γίνονται όλα ταυτόχρονα. Γίνονται ένα-ένα, μεμονωμένα. Να θυμίσουμε ότι η νεκρή ζώνη είναι έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας (3%) που παραχωρήθηκε στον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης για να υπάρξει μια απόσταση ασφαλείας από τους Αττίλες. Είναι ευθύνη της Ουνφικύπ να διατηρήσει το έδαφος που της παραχώρησε το νόμιμο κράτος. Αν θεωρεί τις προελάσεις «μεμονωμένα περιστατικά», ας ανησυχήσει λίγο η κυβέρνηση κι ας αντιδράσει. Με πράξεις, που θα χαλάσουν αυτή την εγκληματική νηνεμία, που μας διακατέχει κι εμάς και τους Οηέδες, όπως το κλείσιμο του οδοφράγματος μέχρι να αποκατασταθεί το στάτους κβο (όπως έγινε το 2007). Αλλιώς, το χάσαμε κι αυτό το σετ.

Υ.Γ. Το 2007, όταν ο εκπρόσωπος του Ταλάτ ανακοίνωσε ότι αποφάσισαν να κατεδαφίσουν τη γέφυρα, που οι ίδιοι έκτισαν αυθαίρετα, έπεσαν βροχή οι ενθουσιώδεις ανακοινώσεις της βρετανικής και της αμερικανικής πρεσβείας, αλλά και του τότε Ευρωπαίου Επιτρόπου Διεύρυνσης, Όλι Ρεν, που εκθείαζαν τον Ταλάτ κι έβλεπαν σε αυτή την απόφαση ένα «νέο μομέντουμ στην προσπάθεια για συνολική διευθέτηση του Κυπριακού». Πού στο καλό είναι όλοι αυτοί, μαζί με τους δικούς μας ενθουσιασμένους, να μας πουν τι έγινε το μομέντουμ τους; Διότι, από μομέντουμ σε μομέντουμ πήγαμε κατά διαόλου κι ακόμα δεν έχουμε σταματημό.
aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος