Παναγιώτης Μπαλακτάρης*
Σήμερα εορτάζεται στην
Τουρκία η 96η επέτειος της ανακήρυξης της τουρκικής δημοκρατίας. Στις
29 Οκτωβρίου 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ ανακοίνωσε το όνομα του έθνους και όρισε
πολιτειακά το κράτος ως republic. Στη συνέχεια,
η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση τον υπερψήφισε ομόφωνα ως πρόεδρο της χώρας. Έκτοτε, η
ημέρα αυτή είναι γιορτή.
Η
σημερινή Τουρκία βρίσκεται σε ιστορική καμπή. Η ενός ανδρός αρχή φαίνεται να
την ενισχύει βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα βλάπτει το κράτος και τους
πολίτες του. Άλλωστε, αυτή είναι η αναμενόμενη αρνητική προοπτική των
μονοπρόσωπων καθεστώτων.
Εν πάση
περιπτώσει, το ΑΚΡ και ειδικότερα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διέπονται από την
ισλαμοεθνικιστική αντίληψη της επέκτασης της τουρκικής επικράτειας. Αυτό είναι
και το όραμα που παρουσιάζουν στον τουρκικό λαό. Σε αυτό ενυπάρχουν οι
αναμνήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς και οι επιθετικοί πόλεμοι
εναντίον όλων των εθνών της περιοχής. Το όραμα αυτό υποστηρίζεται από τις
τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, από την αμυντική βιομηχανία, από την τουρκική
οικονομία, από τα μέσα ενημέρωσης και από την τουρκική ελίτ.
Ενδεικτικό
της σημασίας που αποδίδει ο Τούρκος πρόεδρος στο αυτοκρατορικό του όραμα είναι
το απόσπασμα μιας ομιλίας του στις 30 Αυγούστου 2019. Ο Ερντογάν αποκάλυψε πως
προετοιμάζει την Τουρκία για τρεις μεγάλες επετείους. Η πρώτη είναι το 2023, οπότε και θα εορτασθούν τα 100
χρόνια της ανακήρυξης της τουρκικής δημοκρατίας. Δεύτερη είναι το 2053, οπότε και θα συμπληρωθούν 600
χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Τρίτη και τελευταία επέτειος
ανακοινώθηκε ότι θα εορτασθεί το 2071,
οπότε και θα έχουν παρέλθει 1000 χρόνια από τη μάχη του Μαντζικέρτ και την
είσοδο των Σελτζούκων Τούρκων στη Μικρά Ασία. Όπως καθίσταται αντιληπτό, ο σχεδιασμός
του Τούρκου προέδρου υπερβαίνει ακόμη και τα φυσιολογικά έτη του βίου του,
γεγονός που δείχνει την πίστη του και τη δέσμευσή του σε αυτόν.
Την ίδια
περίοδο, που η Τουρκία υλοποιεί τα μαξιμαλιστικά της σχέδια, εμείς συζητάμε δειλά
το περιεχόμενο του εορτασμού των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Στη
Στρατηγική απαιτείται πρωτίστως να έχεις θέσει σαφείς σκοπούς. Κατόπιν θα βρεις
τα μέσα με τα οποία θα τους επιτύχεις. Η ασάφεια του στόχου δημιουργεί
αναπόφευκτη αδυναμία υλοποίησης και, τέλος, αποτυχία. Και η αποτυχία, εν
προκειμένω, σημαίνει εθνική εξαφάνιση.
Πολύ εύστοχο και καλογραμμένο άρθρο. Μπράβο, φίλε Παναγιώτη. Πολλοί ξεκίνησαν με μεγάλα όνειρα, αλλά οι περισσότεροι στο τέλος το μόνο που κατάφεραν ήταν να καταστρέψουν τις χώρες των. Εν πάση περιπτώσει, ικανότατος πολιτικός είναι και τού βγαίνει μέχρι σήμερα, όπως βγαίνει εδώ κι 100 περίπου χρόνια στην Τουρκία, γενικώς. Μέχρι πότε θα κρατήσει αυτό το σερί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία επισήμανση: Η Τουρκία τα 100 χρόνια βάδιζε προσεκτικά. Τώρα και κάποια χρόνια (τρία, τέσσερα;) ο Ερντογάν φαίνεται να έχει χάσει το μέτρο, λόγω προηγουμένων επιτυχιών. Κι αυτό είναι το κρίσιμο σημείο, στο οποίο πιθανολογώ ότι ίσως δεν τού βγει άλλο. Πόσων ετών θα είναι το 2071;
Είναι τιμητικό το σχόλιό σου Nativist.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ.