Του Σάκη Μουμτζή
Ο καλλιτεχνικός
διευθυντής του Εθνικού θεάτρου
κ.Δ.Λιγνάδης έδωσε στην ισόγειο αίθουσα
του θεάτρου REX το όνομα της ηθοποιού
Ελένης Παπαδάκη.
Ποια ήταν η Ελένη
Παπαδάκη είναι γνωστό. Ποιοι και πότε
την δολοφόνησαν επίσης είναι γνωστό.
Εκείνο που δεν είναι
ευρέως γνωστό είναι πως, κατά την συνήθη
πρακτική των κομμουνιστικών κομμάτων
της σταλινικής περιόδου, πριν εξοντωθεί
βιολογικά ένας «ταξικός εχθρός», έπρεπε
να εξοντωθεί ηθικά.
Και τον ρόλο αυτόν στην
συγκεκριμένη περίπτωση της Ελένης
Παπαδάκη τον είχαν αναλάβει τότε, τον
Οκτώβριο του 1944 οι ηθοποιοί οι προσκείμενοι
στο ΚΚΕ.
Το περίφημο Σωματείο
Ελλήνων Ηθοποιών που, 75 χρόνια μετά,
εντελώς ξεδιάντροπα, ζητεί την ανάκληση
της απόφασης του κ.Λιγνάδη.
Βέβαια, δεν μπορούσε
να κάνει κι αλλιώς το Σωματείο Ελλήνων
Ηθοποιών, καθώς το ΚΚΕ, που ως γνωστόν
ελέγχει το ΣΕΗ, εξέδωσε οργισμένη
ανακοίνωση κατά του κ.Λιγνάδη και της
κυβέρνησης.
Αλήθεια, τι πονά το ΚΚΕ;
Είναι ιστορικό γεγονός
πως ο τότε γραμματέας του Κόμματος, ο
Ν.Ζαχαριάδης είχε καταδικάσει στην 12η
Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ ( Ιούνιος 1945)
την δολοφονία, από την Πολιτοφυλακή,
της διάσημης τραγωδού. Όπως επίσης
καταδίκασε και τις δολοφονίες των
καθηγητών του Πολυτεχνείου. Θεώρησε
πως έβλαψαν την εικόνα του Κόμματος.
Συνεπώς, το θέμα θεωρείται
ιστορικά πως έχει κλείσει για την
Αριστερά, από τότε. Ήταν μια δολοφονία
που καταδικάστηκε και από το Κόμμα.
Γιατί λοιπόν αντιδρά
τόσο έντονα εν έτει 2019; Τι προσπαθεί να
προστατέψει; Μήπως αντιλαμβάνεται πως
με τέτοιες συμβολικές κινήσεις
αποκαθηλώνεται σιγά-σιγά η ιδεολογική
ηγεμονία της Αριστεράς στον χώρο της
Ιστορίας; Μήπως, έτσι, αμφισβητείται το
προνόμιο του να έχει μόνον αυτό
μαρτυρολόγιο;
Η Ελένη Παπαδάκη ήταν
μια ηθοποιός η κλάση της οποίας
αναγνωριζόταν από εχθρούς και φίλους.
Και μέσα στο καλλιτεχνικό κύκλο οι
εχθροί της ήταν πολλοί και ισχυροί.
Διάσημες ηθοποιοί που την μισούσαν και
ασημαντότητες που την φθονούσαν.
Σήμερα, ένας άνθρωπος
του θεάτρου, έπραξε το αυτονόητο. Αυτό
μάλιστα που καθυστέρησε να γίνει επί
πολλές δεκαετίες.
Τίμησε την μεγάλη
τραγωδό στον δικό της χώρο και είναι
άξιος συγχαρητηρίων.
Όσον αφορά το ΚΚΕ και
τις συνδικαλιστικές παραφυάδες του, ας
αντιληφθούν πως δίνουν μια μάταιη μάχη
οπισθοφυλακών. Δεν ζούμε πλέον στην
δεκαετία του 80, όταν τα σωματεία τεχνικών
που ήλεγχε το ΚΚΕ ματαίωναν τα γυρίσματα
της ταινίας «Ελένη» του Γκατζογιάννη
και οι ερυθροτραμπούκοι, λίγο αργότερα,
εμπόδιζαν την προβολή της ταινίας στους
κινηματογράφους.
Οι καιροί άλλαξαν.
Μια φορά δολοφόνησαν
την Ελένη Παπαδάκη. Σήμερα να σωπάσουν.
Ας μην επιχειρήσουν να την ξαναδολοφονήσουν.
Φωτογραφία: Αρχείο ΕΡΤ
Τό ἠθικό πλεονέκτημα λέγεται Ἑλένη Παπαδάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό "ἠθικό πλεονέκτημα" δέν ἀνήκει σέ κόμματα, οὔτε σέ ἰδεολογίες, ὁσοδήποτε σωστές ἤ εὔστοχες, ἀλλά στούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, καθώς καί στούς ἀλτρουϊστές ἀνθρώπους πού θυσίασαν τήν φήμη τους καί ἐν τέλει καί τήν ζωή τους, γιά νά κάνουν τό σωστό ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, σώζοντας ζωές συνανθρώπων τους ἀπό τό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα, ὅπως ἔπραττε ἡ Ἑλένη Παπαδάκη.
Καί σέ ἀντάλλαγμα, κατηγορήθηκε ἄδικα τῶν ἀδίκων.
Πράγματι εἶχε φιλία μαζί της ὁ κατοχικός Πρωθυπουργός Ράλλης, ἀλλά τί καλή χρήση ἔκανε αὐτή τῆς ἐν λόγῳ εὐνοίας; (- πού ἄλλωστε δέ τήν ἐπεδίωξε):
Ἔσπευδε νά σώζῃ ἀθώους Ἕλληνες, ἀπό τά χέρια τῶν Γερμανῶν ἤ τῶν Ἰταλῶν, ὅσο μποροῦσε περισσότερο, μέ τά σημειώματα τοῦ Ράλλη.
Καί ὅταν ἐπέστρεφε στό Ἐθνικό Θέατρο, μέ τό αὐτοκίνητο τοῦ Ράλλη, πήγαινε στό καμαρίνι της χωρίς κουβέντα σέ κανέναν. Οἱ συνάδελφοί της, ἀρκετοί ἀπό ποταπή ζήλεια γιά τήν ἀνώτερη τἐχνη της ὡς ἠθοποιοῦ, μερικοί ἀπό ἔλλειψη ἐμβαθύνσεως ἤ καί ἁπλῆ ἄγνοια, νόμιζαν ὅτι τό ἔπαιζε "ντίβα" καί πρωταγωνίστρια καί ἀκατάδεκτη.
Δέν σκέφθηκαν ὅμως, τοῦτο τό αὐτονόητο: Πόσο ἦταν κουρασμένη ψυχικῶς, ἕνα ψυχικό ράκος, ἀλλά ράκος μέ ἀξιοπρέπεια, ἀπό τό Θέατρο πού ἦταν ὑποχρεωμένη νά παίζῃ μέ ὅλες της τίς ὑποκριτικές δυνατότητες, καί παρά τήν θέλησή της, ὅσο ἦταν "ὑποταγμένη" στίς φιλοφρονήσεις τοῦ Ράλλη, γιά νά εἶναι σέ θέση νά τοῦ ζητᾶ χάρες καί νά σώζῃ ἀνθρώπους.
Γιά καλή τύχη τῆς ὑστεροφημίας της, ἔκρυβε καί ἔσωζε καί ἕναν Ἑβραῖο ἀπό τούς Γερμανούς, μέ τόν ὁποῖο εἶχε πραγματικές ἐρωτικές σχέσεις -καί ἄρα, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, δέν θά πρόδιδε τόν ἑαυτό της ἐνδίδοντας στίς φιλοφρονήσεις τοῦ ἠλικιωμένου Ράλλη, πέραν τοῦ ἀναγκαίου μέτρου γιά τόν ἱερό σκοπό της, νά σώζῃ ζωές Ἐλλήνων.
Πῶς ἡ χυδαιότητα τῶν ἐγκληματιῶν ἐκτελεστῶν της μπόρεσε νά δικάσῃ καί νά καταδικάσῃ ἕναν τέτοιον σπουδαῖον ἄνθρωπο καί σπουδαία ἤθοποιό; Χωρίς κάν νά τήν ἀκούσῃ! Μέ βάση τήν βιαστική καταδίκη της ἀπό τό Δ.Σ. τῶν συναδέλφων της ἠθοποιῶν! πού οὔτε καί αὐτό τήν ἄκουσε, ἀλλά τήν προέγραψε!
Εὖγε στό Ἐθνικό Θέατρο, γιά τήν ὀνομασία αἰθούσης μέ τό ὄνομά της, τῆς τό χρωστοῦσε τῆς Ἑλένης Παπαδάκη ἀλλά καί τῆς Ἐλλάδας μας. Καί ποτέ δέν εἶναι ἀργά, ὁ σύλλογος τῶν ἠθοποιῶν νά ζητήσῃ δημόσια συγνώμη γιά τό ὄνειδος τῆς ἀποφάσεως τῶν τότε συναδέλφων τους.
Μᾶλλον θά φοβήθηκαν οἱ μικροί αὐτοί ἐν τέλει ἄνθρωποι, οἱ "καημένοι", μήπως κατηγορηθοῦν βιαστικά καί αὐτοί μαζί της, ἀπό τούς ἴδιους χυδαίους...., οἱ ὁποῖοι ἄλλωστε σύντομα "δικάσθηκαν"καί καταδικάσθηκαν σέ θάνατο γιά τήν βιασύνη τους καί τήν βαρβαρότητά τους ἀπό τούς τότε συντρόφους τους, πού προσπάθησαν ἔτσι, κυρίως, νά μή χάσουν τό "ἠθικό πλεονέκτημα" πού φανταζόντουσαν ὅτι εἶχαν:
Σέ ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο, ὅμως, κανείς δέν ἔχει "ἠθικό πλεονέκτημα".
Διαβάστε δήλωση, μεταξύ των άλλων, κ Μουμτζή το έτος 2019 από το ΣΕΗ γνήσιους συνεχιστές εκείνων που την εκτέλεσαν ηθικά και που είναι σίγουρο ότι μετά από 75 χρόνια θα κάνανε τα ίδια και χειρότερα. "Θάνατος στην πουτάνα". Η δήλωση "Γιατί το Εθνικό θέατρο επιλέγει, ανάμεσα στους δεκάδες μεγάλους ηθοποιούς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου την Ελένη Παπαδάκη, που παρότι ταλαντούχα καλλιτέχνιδα αποτελεί ως τις μέρες μας μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα; Προφανώς τα κριτήρια δεν είναι καλλιτεχνικά, αλλά πολιτικά. Μέσα από τη δραματική κατάληξη της Ελένης Παπαδάκη – που αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν είχε την έγκριση του ΕΑΜ(απολογητές του ΕΑΜ), αλλά ήταν εντελώς έξω από τις προθέσεις και την πολιτική του- επιδιώκει να συντηρεί και να αναπαράγει μια ζοφερή, δολοφονική εικόνα για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αντιστρέφοντας ολοσχερώς την πραγματικότητα. Αθώες περιστερές ο Ορέστης, ο Μακαρόνας και οι άλλοι φονιάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι δεν παίζονται!!!
μπραβο στους ερυθροφασιστες μπολσεβικιστες!
ΑπάντησηΔιαγραφήυποστηριζουν με παθος λυσσα και φανατισμο την θρησκεια τους
πειτε στον κ. μουμτζη οτι το ερωτημα του/ δεν κουραστηκαν να δολοφονουν... μου θυμιζει το ερωτημα του αδυναμου κατεξεφτελισμενου αστουλι/ μα δεν κουραστηκατε ρε παιδια να βιαζετε τη γυναικα μου? ελεος πια παναγιτσα μου!
κανενα ελεος στους αδυναμους σιχαμενους αστουληδες! μαρξιστες αναρχοκομουνιστες εδω μεσα ισλαμιστες τουρκοι λαθρο μπουλγκαροσκοπιανα τουρκαλμπαν κ.λ.π δεν θα κουραστουν ποτε να βιαζουν τις γυναικες μας και τα παιδια μας.... ποτε επιτελους θα βγαλουμε μισος και εμεις οι αστοι? με κουλι τωρα ειναι μια μοναδικη ευκαιρια....(χαχαχα αστειευομαι φυσικα...