Μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με τον Ρασπούτιν, με τα κρατικά "χαρτζιλίκια" και με τα κρατικά ερείπια, στη Βουλγαρία θα μιλάνε για μισθούς Ελλάδας. Ο τίτλος είναι απλό ερέθισμα. Το θέμα μας βεβαίως δεν είναι η Βουλγαρία έστω και αν οι συνθήκες ακόμη επηρεάζουν την επιχειρηματική μετανάστευση, όταν βρίσκεις φορολογικό, αδειοδοτικό και εργασιακό περιβάλλον, με (νομοθετημένη) προοπτική την 10ετία. Ωστόσο όταν ομολογείς και επισήμως (χθες ο κ. Σταϊκούρας) πως και η Κύπρος είναι (για την Ελλάδα) χώρα προς αντιγραφή και μίμηση, οφείλουμε να αναζητήσουμε το πού βρισκόμαστε. Και αν είναι δικαιολογημένη η αισιοδοξία μας για επενδυτική έκρηξη. Το μπουμ... που λέμε και ξαναλέμε..., γιατί το διεθνές κεφάλαιο άρχισε να προσέχει την Ελλάδα. Πού βρισκόμαστε λοιπόν. Από το 2010 μέχρι και τον Οκτώβριο του 2019 (10 ολόκληρα χρόνια), μιλάμε ακατάπαυστα, (πότε εχθρικά και πότε φιλικά, όπως σήμερα) μόνο για τρεις (το επαναλαμβάνω και αριθμητικά -3-) σοβαρές επενδύσεις.
Τρεις επενδύσεις, που δεν αποκλείεται να γίνουν μία (αριθμητικά -1-) αν, στις δύο από αυτές, σωθούν τα λεφτά και τα ενδιαφέροντα. Και αυτό δεν το λέμε καθόλου τυχαία...
Για τη συνέχεια Capital
Ποιοι είναι οι 130000 υπεράριθμοι υπάλληλοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί είναι υπεράριθμοι;
Δεν γνωρίζει ο αρθρογράφος του Capital ότι πολλά γυμνάσια μέσης εκπαίδευσης έχουν πάμπολλες κενές θέσεις;
Δεν γνωρίζει ο αρθρογράφος του Capital τις κενές θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία;
Ποιες είναι οι 1200 άχρηστες υπηρεσίες;
Ποιοι έστειλαν τους 500000 δυνατούς έξω;
Ποιοι κυβερνούσαν όταν έφευγαν έξω οι 500000;
Ως πότε οι δημοσιογράφοι του νεοφιλελευθεριμού θα αποκαλούν την Ελλάδα «Σοβιετία»;
Πόσο σοβαρό είναι ένα άρθρο που προκαλεί τόσο πολλά ερωτηματικά;