16 Νοεμβρίου 1849: Ο Ρώσος συγγραφέας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι γλιτώνει την τελευταία στιγμή την εκτέλεση. Είχε καταδικαστεί για αντιτσαρική προπαγάνδα.
Το 1849 ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ήταν ένας πολλά υποσχόμενος συγγραφέας. Σε ηλικία 28 ετών είχε εγκαταλείψει τη στρατιωτική καριέρα για να αφοσιωθεί στα γράμματα.
Στις 23 Απριλίου
συνελήφθη από την τσαρική αστυνομία
και φυλακίστηκε ως μέλος μιας ομάδας
σοσιαλφιλέλευθερων διανοουμένων της
Αγίας Πετρούπολης, γνωστής ως «Κύκλος
του Πετρασέφσκι». Ο Τσάρος Νικόλαος Α'
φοβόταν ότι ο φιλελεύθερος άνεμος που
σάρωνε τις μοναρχίες της Ευρώπης γρήγορα
θα πέρναγε και τα σύνορα της επικράτειάς
του και βάλθηκε να διαλύσει τις ομάδες
διανοουμένων, που πίστευε ότι υπονόμευαν
την εξουσία του.
Στις 16 Νοεμβρίου
1849 ο Ντοστογιέφσκι και οι σύντροφοί του
δικάστηκαν και καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
Ακολούθησε ένας πόλεμος νεύρων με
εικονικές εκτελέσεις και ατέλειωτες
ώρες παραμονής στην παγωμένη ύπαιθρο,
σε αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Η ποινή του μετατράπηκε τελικά σε
τετραετή εξορία και καταναγκαστικά
έργα στο Ομσκ της Σιβηρίας.
Οι απάνθρωπες
συνθήκες διαβίωσης λύγισαν τον
Ντοστογιέφσκι, παρότι ήταν μαθημένος
στη σκληρή στρατιωτική ζωή. Έγραφε στον
αδελφό του:
…Το καλοκαίρι
ανυπόφορη κλεισούρα, το χειμώνα αβάσταχτο
κρύο. Η βρωμιά στο πάτωμα, μία ίντσα
πάχος. Θα μπορούσε κάποιος να γλιστρήσει
και να πέσει… Είμαστε παστωμένοι σαν
τις ρέγγες στο βαρέλι. Από την αυγή έως
το σούρουπο ζούμε σαν τα γουρούνια.
Ψύλλοι, ψείρες, και κατσαρίδες με το
τσουβάλι…
Ο Ντοστογιέφσκι
απολύθηκε από το κάτεργο της Σιβηρίας
το 1854, αλλά αναγκάστηκε να επανέλθει
στο στράτευμα για μια πενταετία, στην
αρχή ως στρατιώτης και στη συνέχεια ως
υπολοχαγός. Τοποθετήθηκε σ' ένα απόμερο
οχυρό στο Σεμιπαλατίνσκ του Καζακστάν.
Εκεί γνωρίστηκε και σύναψε δεσμό με τη
Μαρία Ισάγεβα, γυναίκα ενός τοπικού
αξιωματούχου. Στις 6 Φεβρουαρίου 1857
έγινε γυναίκα του, μετά το θάνατο του
συζύγου της.
Πιστεύεται
ευρέως ότι η εμπειρία της φυλακής και
του στρατού προκάλεσε μεγάλες αλλαγές
στις κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του
Ντοστογιέφσκι. Άρχισε να ασπάζεται τις
παραδοσιακές ρωσικές αξίες και να
απομακρύνεται από τις Δυτικές ιδέες.
Στράφηκε προς την ορθόδοξη χριστιανική
πίστη και άρχισε να αντιμετωπίζει με
εχθρότητα τους Νιχιλιστές και τους
Σοσιαλιστές.
Πηγή: SanSimera.gr
Λεπτομέρεια που μερικοί δεν γνωρίζουν:
ΑπάντησηΔιαγραφήTo πλήρες όνομα του ήταν Фёдор Михайлович Достоевский (προφέρεται ως «Φέοντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογέφσκι». Στα Ρωσικά ονόματα - είτε πρόκειται για άντρες, είτε για γυναίκες - το πρώτο τμήμα είναι το μικρό όνομα, το δεύτερο τμήμα το πατρώνυμο και το τρίτο τμήμα το οικογενειακό επίθετο. Για παράδειγμα, «ο Φεόντρορ, ο γιος του Μιχαήλοβιτς, της οικογένειας Ντοστογέφσκι». Η πρακτική αυτή (των 3 ονομάτων) εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι και σήμερα στη Ρωσία και στις χώρες που υπήρξαν πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες πχ Ουκρανία, Γεωργία, Λιθουανία κλπ, αλλά και στις πρώην χώρες του Ανατολικού μπλοκ.
Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι στην Ρωσική γλώσσα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ το γράμμα «Θ». Ως αυτούσιο γράμμα, μπορεί να μην υπάρχει και σε άλλες γλώσσες, αλλά δημιουργείται με συνδυασμό γραμμάτων πχ στην Αγγλική γλώσσα το (Ελληνικό) «Θ», δημιουργείται ως «ΤΗ» (για παράδειγμα οι λέξεις «thermometer» ή «Athens»). Επειδή λοιπόν στα Ρωσικά ΔΕΝ υπάρχει (ούτε καν προφέρεται) το «Θ», το όνομα «Θεόδωρος» (Θεοντόρ) γίνεται «Φεοντόρ» και προφέρεται ως «Φυοντόρ»
ΥΓ. Ναι σωστά μαντέψατε, οι Ρώσοι λένε «Afina», «Fesaloniki», «Fermopyles» κλπ. Με το «Θ» οι Ρώσοι (και Ουκρανοί κλπ) έχουν πάρει διαζύγιο, και ούτε καν συναινετικό! Είναι σαν να μην Φ-έλουν να το ξέρουν. Μπορεί στη γλώσσα τους να έχουν 500 διαφορετικά «Σου» κι άλλα τόσα «ΤΣου» ή «ΣΤου», αλλά ένα «Θ» δεν αξιώ-Φ-ηκαν να εντάξουν.