25/11/19

Ο… Πλανητάρχης ήταν ο Τραμπ ή ο Ερντογάν;

του Κώστα Ν.  Χατζηκωστή
Τελικά ο Πλανητάρχης ήταν ο Τραμπ ή ήταν ο Ερντογάν; Καθόταν χαλαρά, Αυτοκρατορικός ο Τούρκος (στον Λευκό Οίκο) και αμήχανος και γυρτός προς τα μπρος ο Αμερικανός… Η απάντηση είναι δεδομένη. Πλανητάρχης ήταν ο Ερντογάν. Έφτασε, μάλιστα, ο Τραμπ στα αμερικανικά «σαλιαρίσματα» και χαϊδέματα του Ερντογάν. Είπε στους δημοσιογράφους να είναι μόνο «φιλικοί» προς τον σπουδαίο φίλο του Ερντογάν. Έφτασε σε χειρότερο σημείο κατάπτωσης λόγου… Διακήρυξε: «Είμαι οπαδός του Ερντογάν!..»
Δεν υπάρχει προηγούμενο πιο κραυγαλέου εξευτελισμού της αμερικανικής αξιοπιστίας. Γονάτισε και χάιδεψε όλες τις παρανομίες και διεθνείς αηδίες του Τούρκου ηγέτη. Ο Τραμπ ήδη καταδίκασε την Αμερικανική Αυτοκρατορία σε παρακμή. Τερμάτισε και ουσιαστικά και τυπικά την ιστορική περίοδο της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Την κατέστησε ως την πλέον ολιγόχρονη και όχι καλόφημη Αυτοκρατορία που παρουσιάστηκε ποτέ στην Ιστορία ανθρώπων, λαών και κρατών.
Η Διπλωματία των Γαμπρών, των Οικονομικών και Επιχειρηματικών συμφερόντων, τα πετρέλαια και άλλα… υπήρξαν πιο δυνατά… Πιο αποφασιστικά από την Αμερικανική Αξιοπρέπεια. Από την αμερικανική δύναμη αρχών και αξιών… Είχαμε ήδη από τις 5/5/2019 καταγράψει στις στήλες αυτές ότι οι αγκαλιές του Τούρκου ηγέτη και του «Πλανητάρχη» (εντός μεγάλων πλέον εισαγωγικών) θα ήταν ζεστές. Ήταν και τεχνητές και επιτηδευμένες. Ήταν συμφεροντολογικές και αργυρώνητες. Έχει με επιτυχία, εξάλλου, λεχθεί ότι μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας υπάρχει γάμος χωρίς διαζύγιο, έστω και χωρίς αγάπη πλέον…
Η Αμερική μετά την Εποχή του Τραμπ θα είναι διαφορετική. Όπως διαφορετική είναι σήμερα η Τουρκία με τη διεθνή της ασυδοσία. Μιαν ασυδοσία που υπηρετεί και υμνεί ο Αμερικανός Πρόεδρος, αντί να τη συντρίβει!.. (όπως τον φοβέριζε και επιπολαίως απειλούσε πριν από λίγες μέρες διεθνώς ο Τραμπ).
Οι ηγέτες και της Ελλάδος και της Κύπρου πρέπει να ελευθερωθούν από την αυταπάτη ότι οι Αμερικανοί θα τους σώσουν από την Τουρκία. Όπως και το 1974 (και σήμερα για περισσότερους λόγους) οι Αμερικανοί ηγέτες αν δεν χειροκροτούν, θα αθωώνουν και θα δικαιολογούν τον Τούρκο για τις νέες κατακτήσεις του. Ελλάς και Κύπρος ας μην τρέφουν άλλες φρούδες ελπίδες ότι κάποιοι την κρίσιμη ώρα θα εμφανισθούν ως σωτήριοι Σύμμαχοι. Έστω και την ΥΣΤΑΤΗ τούτη χρονική στιγμή, ας αποφασίσουν πώς θα ΑΥΤΟΝΟΜΗΘΟΥΝ και, κυρίως, πώς άμεσα θα ΑΥΤΟΑΜΥΝΘΟΥΝ…
Οποιαδήποτε άλλη απώλεια χρόνου σε πολιτικές φαντασιώσεις είναι εγκληματικά ψευδαισθησιακές συμπεριφορές. Οποιαδήποτε υποβάθμιση και υποτίμηση των τουρκικών ρητών απειλών είναι ισοδύναμη με νέο εθνικό έγκλημα εκ παραλείψεως ορθής εκτίμησης. Πρέπει, χωρίς άλλα παραμύθια και παραμυθίες, να οργανωθεί Άμυνα και Δύναμη αποτροπής των Τουρκικών Επεκτατικών Σχεδίων, τα οποία ήδη βρίσκονται στην τελευταία φάση υλοποίησής τους.
Ο Τούρκος, όταν μιλά για Συνομιλίες λύσεως του Κυπριακού, εννοεί ΔΙΑΛΥΣΗ της Κυπριακής Πολιτείας. Εννοεί νέο Κράτος, ελεγχόμενο πλήρως από την Άγκυρα. Εννοεί να γίνει η Κύπρος Τουρκική Επαρχία. Να επανέλθει ως Επαρχία στη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Με αυτούς τους αμετάθετους τουρκικούς στόχους οι Συνομιλίες ήδη από πολλών ετών έχουν εξελιχθεί σε ολέθρια διαδικασία σταδιακής απώλειας των εδαφών και των θαλασσών της Κυπριακής Δημοκρατίας… Οι Έλληνες ήταν και είναι δυνατοί. Ήταν ανυπότακτοι. Επιβίωσαν και προχωρούσαν. Να επανεύρουν, με την αφύπνισή τους, τη δύναμή τους και την αυτοπεποίθησή τους. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να προστατεύσουν και να τιμήσουν το ιστορικό παρελθόν. Να αντιμετωπίσουν το απειλούμενο παρόν. Και να διαχειριστούν αποτελεσματικά το απειλητικότερο μέλλον…
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2019/11/24/o-planetarkhes/

2 σχόλια:

  1. Νά σοβαρευθοῦμε: Ἄν δέν εἶναι ἀλήθεια τά περί συμφερόντων μελῶν οἰκογενείας Τράμπ ἀπό Ἐρντογκάν , τόσο ὥστε νά τό πληρώσῃ ὁ Τράμπ, τότε τό θέμα εἶναι βαθέως πολιτικό καί σχετίζεται μέ τό βαθύ κράτος τῶν ΗΠΑ καί ὄχι μόνον:
    Κάποιος ἔχει πείσει τόν Τράμπ ὅτι ὁ Ἐρντογκάν, εἶναι καί θά εἶναι πολύ ἰσχυρότερός του.
    Καί αὐτός μετά συγχωρήσεως, δέν μπορεῖ νά εἶναι παρά μόνο ὁ κ. Κίσσινγκερ ἤ κάποιος στενός φίλος/φίλη τοῦ ἰδίου κ. Κίσσινγκερ (ἴσως "σπόνσοράς" του),
    ἀρέσει ἤ δέν ἀρέσει αὐτό σέ μᾶς, στόν κ. Νετανιάχου, καί στόν κ. Πούτιν
    (στόν τελευταῖο, ἀρέσει ὅπως φαίνεται, διότι τό διασκεδάζει ποικιλοτρόπως, παίζοντας σκάκι μέ στοιχεῖα πολεμικῶν τεχνῶν, κινέζικων κι αὐτῶν).

    [ΥΓ. Οἱ ἴδιοι "κύκλοι" ἔπεισαν τόν Παυλόπουλο νά καθήσει στή ἄκρη τοῦ καναπέ, σάν ὑποτελής, ὅταν ἦλθε ὁ Ἐρντογκάν στήν Ἑλλάδα; Πιθανόν κι αὐτό]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί εκπλήσεστε κ. Καβασίλα. Ο Παυλόπουλος ξέρει που είναι η θέση του.΄Ετσι άλλωστε έκανε και
    καριέρα: Διαλέγοντας πάντα την άκρη του καναπέ για να καθήσει.Και να ξεστομίσει μιαν ακόμη φούσκα αερολογίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.