«Αλλάζουν» την Ιστορία με εξωραϊσμό των Τούρκων

Γενίτσαροι, σε μια από τις "ευτυχισμένες" στιγμές τους στον τουρκικό στρατό. Όσοι αναπολούν εκείνες τις ευτυχισμένες στιγμές και δεν τους αρκεί το έργο που προσφέρουν στην ανθρωπότητα με το ξαναγράψιμο της ιστορίας, δεν έχουν παρά να στείλουν τα παιδιά τους στον τουρκικό στρατό. Άλλωστε, ποτέ δεν είν' αργά...

Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2008
Τουρκική προπαγάνδα σε βοηθήματα Ιστορίας

Τα τέσσερα βιβλία θα διατίθενται στις βιβλιοθήκες των σχολείων και οι καθηγητές θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν ως συμπληρωματικό υλικό.
ΔΙΝΟΝΤΑΙ Πιστοποιητικά καλής διαγωγής και πολιτισμού στους Τούρκους μετά την Άλωση
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Προσπάθεια εξωραϊσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την εποχή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης επιχειρείται μέσα από βοηθήματα Ιστορίας που θα μπορούν να βρίσκονται στις σχολικές βιβλιοθήκες. Μερικοί από τους πρωτεργάτες της έκδοσης των τεσσάρων βιβλίων που γράφτηκαν με πρωτοβουλία του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), παρουσιάστηκαν χθες σε διάσκεψη Τύπου, με στόχο να διδαχθούν στη Μέση Εκπαίδευση.

Στη συνέντευξη Τύπου μίλησαν ο Κώστας Καρράς μέλος....

του Δ. Σ. του CDRSEE και υπεύθυνος για το Πρόγραμμα Κοινής Ιστορίας και η καθηγήτρια Χριστίνα Κούλουρη, επιμελήτρια της σειράς και πρόεδρος της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του CDRSEE. Επίσης, παρουσιάσεις έκαναν: Ο καθηγητής Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, μέλος της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του CDRSEE, ο Χαϊρεττίν Καγιά, επιμελητής της τουρκικής έκδοσης των εναλλακτικών βιβλίων εργασίας, η Δρ Μελτέμ Ονουρκάν-Σαμανί ιστορικός, και ο Παύλος Παύλου, φιλόλογος σε σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης.
Όπως ανέφεραν οι ομιλητές στη συνέντευξη Τύπου, στόχος του υλικού είναι η ανάπτυξη κριτικής σκέψης, ενώ τα εγχειρίδια θα χρησιμοποιούνται και στις δύο κοινότητες σαν συμπληρωματικό διδακτικό υλικό.
Επίσης επισήμαναν ότι η έκδοση των βιβλίων αποσκοπεί στο να εμπλουτίσει τον ουσιώδη διάλογο «σε σχέση με τη διδασκαλία της Ιστορίας που λαμβάνει χώρα σε όλες τις γωνιές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου».
Τα βιβλία προηγουμένως παρουσιάστηκαν στο Βελιγράδι, το Ζάγκρεμπ, τα Τίρανα, το Σαράγιεβο και τα Σκόπια.
Όπως ανακοινώθηκε, το CDRSEE σε συνεργασία με τον Όμιλο Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας, «τις επόμενες μέρες θα συντονίσουν μια σειρά από εργαστήρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, με στόχο να προετοιμαστούν οι Ε/κ και Τ/κ δάσκαλοι να χρησιμοποιήσουν αυτά τα τέσσερα βιβλία μέσα στην τάξη».

Η προκλητική Κουλούρη και η μη ύπαρξη ζυγού!

Η Χριστίνα Κουλούρη, επιμελήτρια της σειράς και πρόεδρος της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του CDRSEE, μαζί με τη Μαρία Ρεπούση είχαν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα για τις θέσεις τους σε ιστορικά θέματα που έχουν σχέση με τους Τούρκους.
Σε άρθρο της στην αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα», ημερομηνίας 6/2/2000, με τίτλο «Οι 'σκοτεινοί αιώνες' του οθωμανικού παρελθόντος μας», η Κουλούρη έγραφε προκλητικά:
«Το επιστημονικό ενδιαφέρον υπαγορεύεται, άλλωστε, όπως είναι γνωστό, από τη σύγχρονη συγκυρία και τα ερωτήματα που θέτει το παρόν. Οι πολιτικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας στα Βαλκάνια και η αναθεώρηση του παρελθόντος που συνεπάγονται οδήγησαν τις βαλκανικές ιστοριογραφίες σε μια αναζήτηση του «κοινού» παρελθόντος, των κοινών ιστορικών εμπειριών της βυζαντινής και της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της «κληρονομιάς» τους στη θρησκευτική, πολιτισμική και θεσμική σφαίρα. Η νέα αυτή τάση σημαίνει αναθεώρηση της βασικής, κοινής στα βαλκανικά εθνικά κράτη (πλην του τουρκικού, βεβαίως) ερμηνείας της οθωμανικής κληρονομιάς: ότι η οθωμανική περίοδος της ιστορίας τους υπήρξε μια «αλλότρια» επιβολή στις αυτόχθονες χριστιανικές κοινωνίες που είχε τη μορφή «ζυγού».

Μετά η «Ιστανμπούλ» ευημερεί

Χαρακτηριστική είναι η τουρκική προπαγάνδα στο βιβλίο 1 (Σελίδα 51) με τίτλο «Η Οθωμανική αυτοκρατορία», της κατάστασης που επικρατούσε στην Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωσή της από τους Τούρκους: Όλα, εν ολίγοις, ήταν ωραία, επειδή απηλλάγησαν από τους «απίστους», δηλαδή τους Χριστιανούς: Αναφέρεται: «Σπίτια δόθηκαν στους νέους ανθρώπους που έφθαναν. Η Ινστανμπούλ άρχιζε να ευημερεί. …..
«Έδωσαν πιστοποιητικά στους ανθρώπους έτσι, ώστε τα σπίτια να είναι ιδιοκτησία τους. Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται. Έπειτα, ο σουλτάνος είχε ένα βεζίρη που ήταν γιος άπιστου. Έγινε πολύ οικείος του σουλτάνου. Οι παλιοί άπιστοι της Ινσταμπούλ ήταν φίλοι του πατέρα αυτού του βεζίρη….
«Ένας ψευδομουσουλμάνος δούλος δόθηκε σύντροφος σε έναν από τους συνωμότες απίστους.
«Ερώτηση: Ποιος είναι αυτός ο βεζίρης»; «Απάντηση: Είναι ο Μεχμέτ Πασάς ο Έλληνας. Αργότερα, ο Σουλτάνος έβαλε να τον στραγγαλίσουν σαν να 'ταν σκυλί».

Ένας ευτυχισμένος(!) γενίτσαρος αφηγείται...

Ανατριχιαστική είναι η εικόνα που επιχειρείται από την τουρκική προπαγάνδα στο θέμα του τουρκικού εγκλήματος του παιδομαζώματος (γενίτσαροι). Βάζουν ένα γενίτσαρο, τον Λουτφή, να δείχνει ευτυχισμένος και να αναπολεί πως καταξιώθηκε μετά το παιδομάζωμα. Με τίτλο «Ο Λουτφή πασάς αναπολεί τη σταδιοδρομία του από την εποχή που στρατολογήθηκε μέσω του συστήματος ντεβσιρμέ». Δηλαδή το έγκλημα του παιδομαζώματος αποκαλείται πλέον στρατολόγηση ( Σελίδες 64, 65). Αφηγείται λοιπόν ο γενίτσαρος Λουτφή: «Χάρη στη γενναιοδωρία του σουλτάνου εγώ, ο ταπεινός, ανατράφηκα στο εσωτερικό Σαράι τον καιρό του μακαρίτη σουλτάνου Βαγιατζήτ (που βρίσκεται σήμερα στον Παράδεισο). Στη διάρκεια αυτής της Οθωμανικής δυναστείας, επιδείκνυαν άριστη συμπεριφορά απέναντι στους σουλτάνους από αγάπη προς το θεσμό και όσο βρισκόμουν στο εσωτερικό Σαράι μελέτησα πολλά είδη επιστημών. Όταν εγώ το ταπεινό και ασήμαντο υποκείμενο άφησα το Σαράι συνεργάστηκα με πολλούς ουλεμάδες (νομοδιδάσκαλοι, θεολόγοι και ερμηνευτές του μουσουλμανικού δικαίου), ποιητές και ανθρώπους του πολιτισμού και επιδίωξα να βελτιώσω το χαρακτήρα μου θέτοντας όλες μου τις ικανότητες στην υπηρεσία των επιστημών».
Στο σχόλιο που ακολουθεί καταβάλλεται προσπάθεια να μετριασθούν οι φιλοτουρκικές εντυπώσεις, με τη σημείωση ότι ο Λουτφή αποτελεί εξαίρεση, γεννώντας όμως το ερώτημα: γιατί τότε παρατίθεται η αφήγηση; Όμως ενισχύεται η τουρκική προπαγάνδα στο βιβλίο υποβάλλοντας ως κερασάκι στην τούρτα ότι «σε κάποια χρονική στιγμή μετά τη στρατολόγηση του νεαρού Λουτφή, φαίνεται ότι ο πατέρας του ασπάστηκε επίσης το Ισλάμ».

http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=350949