25/11/08

«Κωδικός 1897 : «Ενεργοποιήσατε Εθνικήν Εταιρείαν»»

του Γιώργου Ανεστόπουλου
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Και όποιος δεν διδάσκεται από αυτήν, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Τα σύννεφα του πολέμου πάντοτε προειδοποιούσαν για τον ερχομό των καταιγίδων του Άρη.
Τα Τύμπανα του Πολέμου πάντοτε ηχούν πριν την επέλαση των Φονικών Ορδών προς το «κοιμώμενον Κλινόν Άστυ».
Αλλά οι «τρυφηλοί Συγκλητικοί» της «εξευγενισμένης Αιωνίας Πόλης», ιστορικά πάντοτε αρνούνταν να δουν κατάματα την πραγματικότητα.
Σαν εκείνους τους χιλιάδες που ενώ Οθωμανικές Ορδές πολιορκούσαν την Πόλη, αντί να επανδρώσουν γενναία τις επάλξεις στο πλευρό του Αυτοκράτορά τους, έκλαιγαν τη μοίρα τους περιμένοντας Άγγελο Κυρίου να τους σώσει!
Τέτοιοι λαοί βαυκαλίζονταν, στο διάβα της ιστορίας, με την ιδέα πως...η ειρήνη τους δεν πρόκειται ποτέ να βληθεί από κανέναν.
Αδίκως προειδοποιούσαν πάντα οι Στρατηγοί ζητώντας ανώτερους εξοπλισμούς, στράτευμα, υποδομές, εκπαίδευση και ετοιμότητα – εφόσον από φύσεως είναι οι μόνοι ικανοί να διαγνώσουν τον «επερχόμενο κίνδυνο» έγκαιρα. Συνήθως, όποιος «φώναζε», λοιδορούνταν από τους Πολιτικούς ως γραφικός, ή ελάμβανε δυσμενή μετάθεση ή αποστρατεύονταν ή και διώκονταν ενίοτε.
Μέχρι που ο εχθρός έκανε αιφνιδιαστικά την επίθεσή του και άρχιζαν οι οδυρμοί και τα ατέλειωτα μοιρολόγια, εξαιτίας της μιας ήττας και πανωλεθρίας μετά την άλλη.
Και τότε, πάλι οι Στρατηγοί την πλήρωναν από τους πονηρούς Μαυροκορδάτους Πολιτικούς.
Αισχρά σύνηθες ιστορικά να διώκεται ως ανίκανος πλέον ο κάθε Στρατηγός, να φυλακίζεται, να «ξηλώνεται υποτιμητικά», να εκτελείται ή να εξορίζεται ως νέος Θεμιστοκλής, Αριστείδης, Μιλτιάδης, Αριστείδης, Αλκιβιάδης, Περικλής, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης.
Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν και σήμερα οι Δυνάμεις Ασφαλείας από τους σύγχρονους Μαυροκορδάτους - εάν δεν «προνοήσουν» έγκαιρα τόσο για την Εθνική Ασφάλεια όσο και για την «προσωπική τους».
Διότι, ανέκαθεν, οι «καλοβαλμένοι και ενδοτικοί πολιτικοί» αρνούνταν να δώσουν στις Δομές Ασφαλείας του Κράτους τους απαιτούμενους πόρους. Τους υποβίβαζαν διότι από τη φύση τους τέτοιοι πολιτικοί που ουδεμία σχέση έχουν με την Πολεμική πραγματικότητα, αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνει «Πολεμικός κίνδυνος και Προετοιμασία».
Να θυμηθούμε μήπως πως τέτοιου είδους «Πολιτικοί» είναι που χρηματοδοτούν σήμερα με μόλις 1 εκ. ευρώ την ΕΥΠ έναντι 500 εκ που λαμβάνει η ΜΙΤ από το Τουρκικό Κράτος? Τι «επίπεδο εξισορροπητικής Δράσης» να αναπτύξει η ΕΥΠ έναντι τέτοιων κολοσσιαίων χρηματοδοτήσεων από την άλλη πλευρά του Αιγαίου?
Με κάτι τέτοια άλλωστε κινδυνεύουμε να χάσουμε σύντομα ακόμη και τον «Επιχειρησιακό Έλεγχο του Αιγαίου» και να τον κερδίσουν οι Τούρκοι – μέσω ΝΑΤΟικών διαδικασιών.
Και απλώς μετά την εκάστοτε Εθνική Ήττα, οι διάφοροι «Μαυροκορδάτοι» φορτώνουν το πολιτικό κόστος στους Στρατηγούς «κόβοντας κεφαλές» άξιων Ηγετών Πολεμιστών που είχαν την «Ηθική» (πλην «απρονοησία») να μην «προφυλάξουν εαυτούς» από τους «παραπάνω», θωρακιζόμενοι «φατριακά» και δη μέσω ισχυρών Εθνικών Στρατιωτικών Συνδέσμων.
Μόνον όταν Πολέμαρχοι και Στρατηλάτες, βρέθηκαν ιστορικά στην Αρχή της Πολιτείας κατόρθωσαν να στήσουν Ισχυρές Στρατιωτικές Δομές επιτυγχάνοντας τον ιδανικό «Αποτρεπτικό Παράγοντα».
Μόνον αυτοί, εφαρμόζοντας Σιδηρά Στρατιωτική Δομή και Πειθαρχία καθοδηγούμενη από Ισχυρή Χαρισματική Ηγεσία κατόρθωναν να πλαισιώνουν τους Πολιτειακούς Μηχανισμούς (με πρώτον αυτόν της Εθνικής Ασφάλειας) με τους Βέλτιστους των Αρίστων, προσφέροντας ταυτόχρονα τους απαιτούμενους πόρους κι επιτυγχάνοντας έτσι την μέγιστη Αποτρεπτική Πολεμική Ικανότητα.
Πάντοτε στην ιστορία, η «Κάστα των Πολεμιστών» είχε σημαίνοντα λόγο στην χάραξη της Πολιτικής.
Γι’ αυτό και σε «ανάλογες περιόδους κρίσεων», οι εκάστοτε Εθνικοί Κίνδυνοι γίνονταν έγκαιρα αντιληπτοί και φυσικά αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικά προτού βρεθούν θανάσιμα για το Έθνος εκτός ελέγχου.
Για να το επιτύχει αυτό η ιερή αυτή «Κάστα των Πολεμιστών» του Έθνους δεν επαφίονταν στις Οργανικές Επικοινωνιακές Δομές και μόνον του Στρατεύματος και των Δυνάμεων Ασφαλείας.
Πάντοτε ανέπτυσσαν και άλλες «Ομάδες», «Ομίλους Σκέψης και Δράσης». Αρχαιότερα δε, ακόμη και Ανεξάρτητες πολεμικές και πολιτικοφιλοσοφικές ταυτόχρονα «Αδελφότητες» και Τάγματα (Ναίτες, Ιωαννίτες, Τεύτονες, κλπ). Πότε φανερά, πότε αφανώς.
Ο Σκοπός ήταν να συνδυαστεί το Ξίφος με το Πνεύμα και την Ψυχή.
Η νεώτερη Ελληνική Ιστορία έχει φυσικά κι αυτή τα παραδείγματά της.
Είτε λέγονταν «Φιλική Εταιρεία», είτε «Εθνική Εταιρεία», είτε «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», το «πνεύμα» ήταν ένα και το αυτό.
Να αναπτυχθεί μια «Αδελφότητα της Κάστας των Πολεμιστών» με προεκτάσεις φιλοσοφικές και πολιτικές.
Οι Ιεροί Αμύντορες του Έθνους επεδίωκαν πάντα, πέραν της Συμβατικής Επικοινωνίας μεταξύ τους που προέρχονταν από την Οργανική Οπλική τους Θέση, να έχουν και μια άλλη «επικοινωνία»: πιο «Βαθιά», πιο «Εσωτερική».
Μια πιο «Φιλοσοφική» και «πολιτική επικοινωνία», «ζύμωση» και δημιουργική συμμετοχή στα «Πολιτειακά Δρώμενα». Η οποία επιτυγχάνεται μόνον όταν συντελείται στα πλαίσια ενός «Ομίλου ελεύθερης πολιτικοφιλοσοφικής σκέψης».
Και όπως η δράση των Πολιτικών κομμάτων δεν είναι πάντοτε επιτυχημένη αλλά αυτό δεν αναιρεί την αναγκαιότητα των κομμάτων, έτσι και η λειτουργία των «Πολιτικοφιλοσοφικών Στρατιωτικών Συνδέσμων» ίσως ιστορικά να μην ήταν πάντοτε επιτυχής, αλλά αντιστοίχως, δεν νοείται να αναιρείται η ιστορική αναγκαιότητά τους.
Άλλωστε, τι σημαίνει «επιτυχής δράση»?
Λέγεται (από την «Επίσημη Ιστορία») ότι η δράση της «Εθνικής Εταιρείας» οδήγησε στην εθνική πανωλεθρία της ήττας του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.
Εάν μετά από αυτό τον πόλεμο όμως προέκυπτε ένα άλλο καθεστώς που θα επέλεγε να αναδείξει τα «θετικά στοιχεία» εκείνης της πλουσιότατης και σπουδαιότατης πολιτικής δράσης των αξιωματικών μελών της «Εθνικής Εταιρείας» τι θα λέγαμε άραγε σήμερα?
Ζωντανό παράδειγμα ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» που οδήγησε στο Κίνημα του Γουδή το 1909.
Επειδή οδήγησε στο Βενιζέλο και στην κυριαρχία του καθεστώτος του, αλλά και στην κυριαρχία των «Πολιτικών Επιγόνων» του (μέχρι σήμερα) ηρωοποιήθηκε η δράση του εν λόγω «Στρατιωτικού Συνδέσμου» καθώς και των Αξιωματικών μελών του ως πράξη μέγιστου πολιτικοηθικού αναστήματος και βεληνεκούς.
Εάν όμως είχε αποτύχει το Κίνημα στο Γουδή?
Πως θα είχε χαρακτηριστεί άραγε εκείνος ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος», τα μέλη του και η δράση τους?
Προδοτική μήπως?
Αντί για Πρωθυπουργοί, Υπουργοί και Στρατάρχες μήπως θα αντιμετώπιζαν φυλακές, εξορίες και εκτελέσεις?
Αντίστοιχα, ποικίλα Στρατιωτικά Κινήματα που ενίοτε προήλθαν από τέτοιους ακριβώς «Στρατιωτικούς Συνδέσμους Πολιτικοφιλοσοφικής Σκέψης» από το 1890 (για να μην πούμε από επαναστάσεως ’21), ήταν πολλά και χαρακτηρίστηκαν άλλοτε «Ηρωικά» και άλλοτε «Προδοτικά».
Ανάλογα, ποιο καθεστώς θα κυριαρχούσε μετά το εκάστοτε «Κίνημα». Δηλαδή, «ποιος θα έγραφε την Ιστορία».
Τα «Κινήματα» αυτά οδηγούσαν άλλοτε σε Κυβερνήσεις και άλλοτε σε Εξορίες, φυλακές ή εκτελεστικό απόσπασμα. Πολλάκις δε, στην σαδιστική και προκλητικά εκδικητική ατιμωτική αποστρατεία και διακοπή Μισθολογικών και Συνταξιοδοτικών Παροχών γερόντων Στρατηγών που υπηρέτησαν με σθένος για δεκαετίες το Έθνος τους.
Όσο μα όσο πίσω και αν πάμε στην Ιστορία και σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, τα ίδια ακριβώς θα διαπιστώσουμε.
Πώς να ξεχάσουμε άραγε το ότι ο «Κινηματίας» Ιούλιος Καίσαρας δημιούργησε την Μεγάλη Ρώμη?
Πόσοι και πόσοι τον προειδοποίησαν να μην τολμήσει να «διαβεί το Ρουβίκωνα» ένοπλος και με Λεγεώνες διότι θα χάσει το κεφάλι του?
Μα και τόσοι και τόσοι άλλοι Στρατηγοί ανά τον κόσμο και την ιστορία!
Αντίστοιχα, πώς να ξεχάσουμε το πόσοι ηρωικοί Στρατηγοί εσφάγησαν διότι το «Κίνημά» τους «απέτυχε» ή διότι η κατοπινή Κυβέρνηση επέλεξε να τους «απαξιώσει» δια της εσχάτης των ποινών.
(Θα πρέπει επίσης να λάβουμε σοβαρά υπόψη πως «Στρατιωτικό Κίνημα» δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και Πραξικόπημα ή Ένοπλη Δράση κατά θεσμού και Λαού ή Δικτατορία. Σημαίνει κατά βάση «Πολιτική Σκέψη και Λόγος» που οδηγεί φυσικά σε Πολιτική Δράση. Δράση κατά κανόνα φιλολαϊκή και Πατριωτική. Μην ξεχνάμε πως αυτοί που πάντα εδίωκαν τους Στρατιωτικούς από την Πολιτική ήταν οι ίδιοι οι Μαυροκορδάτοι και οι Προύχοντες. Αυτό «λέει πολλά»).
Κοινωνικά Ατοπήματα, αρνητικές δράσεις ή μη δράσεις, αβλεψίες ή απρονοησίες «Δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων» που a priori «ξεχνιώνται» και συγχωρούνται από την επόμενη κυβέρνηση, αντιθέτως, στην περίπτωση «Στρατιωτικού Κινήματος» αποτελούν αιτία εξοντωτικών ποινών.
Φτάνοντας στο χειρότερο ατόπημα της Πολιτείας των Μαυροκορδάτων, να απαγορεύσει δηλαδή την δημιουργία και λειτουργία αυτών των ίδιων των «Πολιτικοφιλοσοφικών Στρατιωτικών Συνδέσμων». Δικαίωμα που φυσικά αναγνωρίζει σε κάθε άλλον πολίτη.
Όπως και το ότι απαγόρευσε συνολικά την συμμετοχή του στρατού στην Πολιτική διώχνοντάς τους από τη Βουλή με νομοθετική πράξη ενόσω υπηρετούν στο στράτευμα και «εμμέσως» κατά την αποστρατεία τους εφόσον δεν τους συμπεριλαμβάνουν ουσιαστικά στις «εκλογικές τους λίστες» - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεδομένου πια ότι ο Πόλεμος έφτασε στην πόρτα μας και διαπιστώνοντας καθημερινά την κακοδαιμονία και την αναποτελεσματικότητα στις Δυνάμεις Ασφαλείας του τόπου μας, οι Αξιωματικοί αυτών των Δυνάμεων, οι Αμύντορες του Έθνους θα πρέπει να πράξουν το μόνο λογικό. Αυτό που με θάρρος επέλεξαν και εκατομμύρια Στρατιωτικοί Ηγέτες πριν από αυτούς.
Να διαπιστώσουν επιτέλους και οι ίδιοι την ανάγκη να εμπλακούν αποφασιστικά στην πολιτική ζωή της χώρας αναβιώνοντας για μια ακόμη ιστορικά φορά τους «Στρατιωτικούς Συνδέσμους Πολιτικής Σκέψης».
Ο πολίτης κινδυνεύει καθημερινά από την εγκληματικότητα πυροδοτώντας «ανακλαστικά αυτοδικίας»….
Τα σύνορά μας κινδυνεύουν από ριψάσπιδες ενδοτικούς πολιτικούς να φτάσουν στα προ του 1880 σύνορα.
Η πείνα και η φτώχια κυριεύει μέρα τη μέρα όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα γεννώντας απόγνωση και οργή….
Οι μετανάστες, σύντομα, εάν δεν ληφθούν μέτρα, θα είναι το μισό ή και παραπάνω από το συνολικό πληθυσμό της χώρας….και δη κυρίως Ισλαμιστές….
Η κλιματική κατάρρευση, η ερημοποίηση της χώρας, η τραγική έλλειψη νερού, η άνοδος των υδάτων, η απώλεια δασών μέσω εκτεταμένων πυρκαγιών πυροδοτούν μέρα τη μέρα «ανεξέλεγκτες κοινωνικές καταστάσεις»...ασύμμετρες κλιματικές απειλές, προπομπούς κοινωνικών εκρήξεων.
Εάν οι «Αμύντορες του Έθνους» αφήσουν ακόμη λίγο να εκτραχυλιστεί αυτή η κατάσταση, μετά θα είναι πάρα πολύ αργά…..
Όταν θα έχουν να αντιμετωπίσουν πεινασμένα, εξαγριωμένα, οπλισμένα πλήθη στο εσωτερικό και ταυτόχρονες επιθέσεις στα σύνορά μας, η κατάσταση δεν θα σώζεται με τίποτα….
Το ταχύτερο θα πρέπει να ιδρυθεί ο πρώτος «Εθνικός Στρατιωτικός Σύνδεσμος Πολιτικής Σκέψης» όπου τα Στελέχη των Δυνάμεων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων θα δώσουν τη δική τους αποφασιστική συμμετοχή στην διαμόρφωση της Ελληνικής Πολιτικής Αντζέντας, ως ένα ισχυρό «Think Tank Εθνικής Ασφάλειας».
Αυτό ουσιαστικά θα προετοιμάσει το έδαφος κοινωνικοπολιτικά για την επιτυχή αντιμετώπιση των «Σκοτεινών Πολεμικών Ημερών» που έρχονται με μένος και ταχύτητα κεραυνού επάνω στο Έθνος μας.
Μέσω αυτού θα ξαναβρούν την Πολύτιμη πολιτική τους ταυτότητα οι Πολεμιστές – Φύλακες του Έθνους.
Αλλά μέσω αυτού θα ξαναχτιστεί και η Γέφυρα ανάμεσα στις Δυνάμεις Ασφαλείας και στους Πολίτες. Διότι, χιλιάδες Πολίτες ανησυχούντες για την Εθνική Ασφάλεια θα πλαισιώσουν με την δραστήρια συμμετοχή τους τα Τμήματα Ενεργών Πολιτών που θα ιδρύσουν τα ανά την Ελλάδα Παραρτήματα αυτής της αναβιώσασας «Εθνικής Εταιρείας».
Ας σκεφτούν τέλος, οι Σεβαστοί μας Ένστολοι, ότι ίσως έχουν δεν έχουν τέσσερα με πέντε χρόνια στη διάθεσή τους για να ιδρύσουν και να ωριμάσει ένα τέτοιο Πανεθνικό Πατριωτικό εγχείρημα προτού…….επιεικώς, είναι «πολύ πολύ αργά»…
Που συν τοις άλλοις, λόγω των δεκαετιών αδράνειας που έχει περιπέσει ο άτυπος αυτός Θεσμός των Στρατιωτικών Συνδέσμων, δυστυχώς, έχει χαθεί ίσως και η (άλλοτε πλούσια) Οργανωτική εμπειρία που επί δεκαετίες κάποτε σώρρευε.
Το κείμενο του Γιώργου Ανεστόπουλου δημοσιεύθηκεστην εφημερίδα Στόχος την Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008 υπό το Ψευδώνυμο Aigean Hawk.

11 σχόλια:

  1. Δυστυχώς όμως δεν φταίει μονο ένας σε οποιοδήποτε ζήτημα εμπλέκονται 2.
    Το φταίξιμο εν προκειμένω των στρατηγών είναι δυσανάλογα μεγάλο με αυτό των πολιτικών,γιατί πολύ απλά οι κύριοι αυτοί δεν τιμούν το εθνόσημο και τη στολή που φοράνε όταν κάθονται άπραγοι να ακούνε από τον εκάστοτε βασιλάκο τα εξ αμάξης.
    αλλα έτσι είναι...Όταν για ένα βαθμό η ένα πολιτικο αξίωμα δέχονται πάσης φύσεως εξευτελισμό των ιδιων και του στρατεύματος αυτοί που έχουν δώσει όρκο για την πατρίδα.
    Τι μπορούμε να περιμένουμε από έναν πολιτικο ο οποιος εκ φύσεως είναι διεφθαρμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προς κ. Ανεστόπουλο,
    Η Ελλάς δε χρειάζεται ΕRGENEKON αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
    Η Ελλάς χρειάζεται άξια και σύγχρονα στελέχη στο διπλωματικό- ερευνητικό πεδίο που να παρακολουθούν στενά τις περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις.
    Χρειάζεται ενίσχυση της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας με προγράμματα Έρευνας κ' Ανάπτυξης όπου το ιδιωτικό κεφάλαιο (τραπεζικό-εφοπλιστικό)θα επενδύσει τα υπερκέρδη του.
    Τέλος χρειάζεται ορθολογική διαχείρηση του μεταναστευτικού ρεύματος με ταυτόχρονη οικονομική στήριξη της πολύτεκνης οικογένειας.
    Λογικά επιχειρήματα με άμεση εφαρμογή.
    Κώστας Πικραμένος
    http://endoturkika.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κύριε Καλεντερίδη… Μάλλον θ’ αρχίσουν τα «ιδεολογικά όργανα» να λαλούν και για σας. Ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχουν ορισμένα θέματα που δεν πρέπει να θιγούν με συγκεκριμένους τρόπους. Μπορούμε δηλαδή να διαπιστώνουμε προβλήματα αλλά δεν μπορούμε να τα λύνουμε ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Δηλαδή για να το κάνουμε ποιο λιανά πρέπει να συρθούμε από τις εξελίξεις ως πρόβατα επί σφαγή χωρίς την δυνατότητα επιλογής συγκεκριμένων αντιδράσεων από μέρους μας διότι θα χαρακτηριστούμε «φασίστες», «εθνικιστές», «υπερ-εθνικιστές». Αφού κάνατε τέτοιο βήμα και δημοσιεύετε αυτό το κείμενο. Μπράβο σας τι άλλο να πω. Χαρά στο κουράγιο σας. Ελπίζω κάποια μέρα να απαλλαχτούμε από τις όποιες ιδεολογικές αγκυλώσεις μας και να χρησιμοποιήσουμε την κριτική μας σκέψη και τον ορθό λόγο στην επίλυση των προβλημάτων μας.

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητοί φίλοι
    Δεν θα ποινικοποιήσουμε τις απόψεις, ούτε θα ασκήσουμε ιδεολογικό ρατσισμό.
    Όποιος έχει αντίθετη ή διαφορετική άποψη, τη γράφει και ο κόσμος βγάζει τα συμπεράσματά του.
    Την άποψή μου για το άρθρο του Ανεστόπουλου θα τη πω μόλις βρω χρόνο.

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Katarxas sygnwmh gia ta greeklish.Wraio to keimeno alla giati na kourazetai o sygrafeas na grapsei tosa polla kai den leei me dyo logia oti me thn nootropia pou diakatexei tous ellhnes prepei na exoume ena stratiwtiko katesthmeno (me ola ta yper kai ta kata blepe foros kaysimwn yper tou stratou)omio me ths tourkias.Filika Krommydas Nikolaos Genk Belgio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο και λοιποί φίλοι
    Το άρθρο, κατά την άποψή μου έχει ιστορική αξία και σημασία.
    Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει και τα όποια προβλήματα εθνικής ασφάλειας αντιμετωπίζει η χώρα μας πρέπει να λυθούν πολιτικά.
    Δηλαδή, το πολιτικό μας σύστημα, σε απόλυτη και συνεχή σύνδεση με την κοινωνία και το έθνος, πρέπει να είναι αυτό που θα έχει την πρωτοπορία, την πρωτοκαθεδρία και την ευθύνη απέναντι στο λαό καιτην ιστορία για τη διαχείρησή τους.
    Αν καθοριστούν με σαφήνεια οι εθνικοί στόχοι, τότε και μόνον τότε ο στρατός, οι ένοπλες δυνάμεις και οι άλλες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους μπορύν να οργανωθούν έτσι, που να μπορύν να τους υπηρετήσουν.
    Το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι επιχειρησιακό.
    Το θέμα είναι τεράστιο και δεν έχω χρόνο να το αναλύσω περισσότερο.
    Ως επωδό έχω να πω τα εξής:
    Να μείνουμε πιστοί και προσηλωμένοι στη δημοκρατία μας.
    Μετά την ιστορία και τον πολιτισμό μας, είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε.

    φιλικά

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο κ. Πικραμένος γράφει: "Η Ελλάς χρειάζεται άξια και σύγχρονα στελέχη στο διπλωματικό- ερευνητικό πεδίο που να παρακολουθούν στενά τις περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις."

    Για ποιον; Πρώτα απ' όλα η Ελλάς χρειάζεται ικανή ηγεσία, η οποία θα αξιοποιήσει τα παραπάνω. Χρειάζεται ανθρώπους με πολιτική βούληση να κάνουν το πρέπον.
    Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι οι στρατιωτικοί σύνδεσμοι δίδουν εξ ορισμού ικανές ηγεσίες. Ποιος το διασφαλίζει αυτό;
    Αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδος. Οι κυβερνώντες διαχειρίζονται την εξουσία προς ίδιον όφελος. Ασχολούνται με ... "φιλέτα", αντί να δουν ότι πράγματι η Ελλάς κινδυνεύει. Νομίζω ότι δεν τους ενδιαφέρει καν.

    Όσο για την δημοκρατία μας, Σάββα, η ποιότητά της είναι λίαν αμφίβολος. Εδώ και 34 χρόνια για σκάνδαλα ακούμε, για ανεξήγητο πλουτισμό και κανένας δεν τιμωρήθηκε. Κάποτε ήταν αυτονόητο ότι ένας πολιτικός (πρέπει να) είναι και έντιμος. Σήμερα η εντιμότητα αποτελεί απλώς προσόν. Έχει διαφορά το πράγμα. Όπου εισχωρήσει η διαφθορά, δυστυχώς διώχνει τους έντιμους ανθρώπους. Όταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου διορίζεται από την κυβέρνηση, τότε δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Όμως, αυτό είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Άρα και προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ακόμη να γίνουν πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Homo Cretensis καλημέρα
    Έχεις δίκιο για τη διαφθορά και για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Το θέμα είναι, με αυτά που λέμε, γράφουμε και πράτουμε όλοι μας, να τη διορθώσουμε και να μην την αποτελειώσουμε.

    φιλικά

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η Δυτική Δημοκρατία (μαζί και η Ελληνική) έχει λάβει τον χαρακτηρισμό ως η Δημοκρατία των Δικηγόρων.

    Και όντως, η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών είναι παντού και πάντα Δικηγόροι.

    Αυτό είναι Δημοκρατία?

    Τι δουλειά έχει ο Δικηγόρος να αποφασίζει για κάθε Πολιτειακό ζήτημα?

    Ας πούμε, για ζητήματα υγείας δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός γιατρών βουλευτών?

    Αυτοί δεν είναι οι πλέον αρμόδιοι να κρίνουν για τέτοια ζητήματα?

    Υπάρχουν?

    ΟΧΙ.

    Για ζητήματα έρευνας, τεχνολογίας, επιστήμης δεν θα έπρεπε να υπάρχουν οι αρμόδιες ειδικότητες ως βουλευτές και δη σε «επάρκεια»?

    Υπάρχουν?

    ΟΧΙ.

    Αντίστοιχα, για ζητήματα άμυνας και ασφάλειας ποιοι είναι οι πλέον κατάλληλοι να κρίνουν και να πράξουν ανάλογα σε αυτό τον τομέα που κρίνει το αν θα εξακολουθήσει να υφίσταται η ειρήνη, η εδαφική ασφάλεια και το αγαθό/πολυτέλεια της Δημοκρατίας?

    Το ένστολο Δυναμικό της χώρας. Οι οποίοι και θα έπρεπε να τελούν εν επάρκεια ως βουλευτές. Και (για την ώρα) αναφέρομαι στους απόστρατους.

    Υπάρχουν αρκετοί στα έδρανα της Βουλής?

    ΟΧΙ. Για την ακρίβεια οι Στρατιωτικοί είναι ουσιαστικά αποκλεισμένοι απο την πολιτική.

    Μπορούμε να φανταστούμε Στρατιωτικό Υπουργό Αμύνης να ακυρώνει τον Παρμενίωνα το 2007?

    Ή να κάνει τα εθνοπροδοτικά αίσχη στα Ίμια? Ή τα αντίστοιχα αίσχη κατά "Οτσαλάν και Κούρδων"?

    Για όλα αποφασίζουν οι δικηγόροι-Πολιτικοί. Έτσι αποφασίζουν οι Ηγετικές Ελίτ των κομμάτων (και όχι μόνον) κι έτσι πράττουν.

    Όσον αφορά το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη στο πολιτεύεσθαι:

    Μπορεί να φανταστεί κανείς τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές του ’21 εκτός εθνοσυνέλευσης?

    Δεν νομίζω.

    Κέρδισαν με το Σπαθί τους και το αίμα τους το δικαίωμα να συμμετέχουν στην Ελληνική Βουλή ισότιμα με τις «υπόλοιπες κοινωνικοεπαγγελματικές τάξεις».

    Ταυτόχρονα δε με την στρατιωτική τους υπηρεσία.

    Ποιος κατείχε άραγε καλύτερα τα ζητήματα ασφάλειας του Ελληνικού έθνους? Ο Μαυροκορδάτος ή ο Κολοκοτρώνης?

    Παρ’ όλα αυτά, σιγά σιγά, δεκατία την δεκαετία, «κάποιοι» από το Πολιτικό Κατεστημένο κατάφεραν να διώξουν τους πολιτικούς από την Βουλή.

    Ποιοι ήταν αυτοί οι «κάποιοι» άραγε?

    Ποιους ενοχλούσαν άραγε οι Αξιωματικοί και εκδιώχθησαν από την Βουλή?

    Το αιτιολογικό που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε ήταν πως δεν πρέπει να συνδυάζεται το «ξίφος» (Η δύναμη/εξουσία των Όπλων) με την Εξουσία της Πολιτικής.

    Με το ίδιο σκεπτικό, θα έπρεπε να μείνουν έξω από την Βουλή και οι Κοτζαμπάσηδες, οι Προύχοντες οι «Ευγενείς του Χρήματος» διότι με την πολίτευσή τους συνδυάζεται η «Ισχύς του Χρήματος» (που εξαγοράζει τα πάντα – και δη συνειδήσεις) με την Εξουσία της Πολιτικής.

    Αντίστοιχα, θα έπρεπε να αποκλειστούν και οι Συνδικαλιστές διότι συνδυάζουν την Ισχύ του Όχλου με την Εξουσία της Πολιτικής.

    Όπως και οι επαγγελματίες της Πολιτικής που με τα χρόνια αποκτούν «ισχυρά λαϊκά ερείσματα» (ή αλλιώς «πελατειακές σχέσεις»).

    Και πολλές πολλές ακόμη "κοινωνικές συνωμοταξίες ισχυρών πολιτών".

    Παρ’ όλα αυτά, ο «Μόνος Κοινωνικός Αποκλεισμός» που υφίσταται δεκαετίες τώρα είναι για την Τάξη των Αξιωματικών.

    Αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Κάτι άλλο είναι.

    Θα μπορούσε επιεικώς, να χαρακτηριστεί ως Επιλεκτική Δημοκρατία, τουτέστιν Μορφή «Κοινωνικού Φασισμού».

    Αυτή τη στιγμή έχουμε σαν Πολιτεία σοβαρότατα κενά στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως η Φυματίωση που είναι σε έξαρση αλλά και άλλων ασθενειών όπως και γενικότερων ζητημάτων υγείας. Ο κίνδυνος, δε, των διεθνών Πανδημιών ελλοχεύει διαρκώς.

    Ποιος όμως να τα αναδείξει στην Βουλή ελλείψει Γιατρών? Οι Δικηγόροι βουλευτές?

    Το «Ζήτημα Δημόσιας Υγείας» όπως και αυτό της οξείας εγκληματικότητας συνδυαζόμενα με την αθρόα λαθρομετανάστευση μετατρέπονται σε «Ασύμμετρες Απειλές».

    Ποιος να το αναδείξει όμως ελλείψει επάρκειας Βουλευτών προερχόμενων από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις Υπηρεσίες Ασφαλείας?

    Οι Δικηγόροι?

    Στο ίδιο πνεύμα των «Ασύμμετρων (και μη) Απειλών» η Ελληνική Πολιτεία παρουσιάζει εξαιρετικά επικίνδυνα κενά στην αξιολόγηση και την αντιμετώπισή τους.

    Φτάσαμε εν έτι 2008 να ανησυχούμε βάσιμα για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας εξαιτίας της ανεπάρκειας της Ελληνικής Πολιτικής, τουτέστιν του τρόπου λειτουργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

    Κι αν θέλουμε να προλάβουμε καταστάσεις ολέθριες για τα εθνικά μας θέματα, οι Αξιωματικοί (τόσο των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και των Δυνάμεων Ασφαλείας) θα πρέπει να "αναβαθμίσουν την γενικότερη κοινωνικοπολιτική τους δραστηριοποίηση" προκειμένου σύντομα να αποκαταστήσουν και την ευρεία συμμετοχή τους στη Βουλή.

    Κι αυτό κανείς πολιτικός και κανένα κόμμα δεν θα τους το χαρίσει.

    Μόνοι τους θα πρέπει να το κατακτήσουν.

    Αυτό τον σκοπό εξυπηρετούν concepts του στυλ "Εθνική Εταιρεία" και "Στρατιωτικοί Σύνδεσμοι".

    Της "Πολιτικοφιλοσοφικής Ζύμωσης" ανθρώπων που έμαθαν επι δεκαετίες να είναι "απόκληροι της πολιτικής σκέψης και δράσης".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα γιατί να την αποτελειώσουμε; Όπως έγραψα, είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι η χρηστή και προπαντός ΙΚΑΝΗ διακυβέρνηση συμβαδίζει με τα ανελεύθερα πολιτεύματα. Δεν αποκλείεται ένα τέτοιο πολίτευμα να είναι και χρηστό και ικανό, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Η χώρα χρειάζεται ΙΚΑΝΗ ΗΓΕΣΙΑ και αυτό δεν συνεπάγεται την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών. Όταν το 1955 (;) κάλεσαν στην Γαλλία τον στρατηγό de Gaulle να αναλάβει (κατόπιν πιέσεως και του στρατού, είναι αλήθεια) και να βγάλει την χώρα από την ακυβερνησία και να δώσει μία λύση στο πρόβλημα της Αλγερίας, κάποιοι του πρότειναν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι «σε όλη μου την ζωή υπηρέτησα την δημοκρατία, δεν θα τελειώσω την σταδιοδρομία μου τώρα σαν δικτάτωρ». Και τα κατάφερε μια χαρά νομίζω.
    ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ και το κακό με το υπάρχον δικομματικό σύστημα είναι ότι δεν ευνοεί την ανάδειξη άξιων ανθρώπων, αν δεν είναι της «οικογένειας». Στις ΗΠΑ εκλέγεσαι πρόεδρος κι ας είσαι μαύρος και σχετικά άγνωστος. Στην Γαλλία επίσης κι ας είσαι γιος μεταναστών. Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο.
    Τούτων ούτως εχόντων, πώς θα βελτιώσουμε την ψευδοδημοκρατία που έχουμε; Εδώ είναι το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτά που λέει ο κ. Ανεστόπουλος για τους δικηγόρους έχουν βάση, αλλά μόνον εν μέρει.

    Νομίζω ότι είναι καταρχήν λογικό να αποτελείται το νομοθετικό σώμα κατεξοχήν από νομικούς. Δεν θα πω δικηγόρους, αλλά νομικούς. Νόμους φτιάχνει, ο νόμος εντάσσεται μέσα σε ένα γενικότερο σύστημα νόμων, ο νομοθέτης καλό είναι να κατανοεί το γενικότερο σύστημα νόμων πριν ψηφίσει για τον έναν ή τον άλλο νόμο. Όμως πολλές φορές απολυτοποιείται η αξία της γνώσης της νομικής επιστήμης και αγγίζει και ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τη νομική επιστήμη καθαυτή. Και νομιμοποιείται ηθικά, με τον τρόπο αυτόν, η παρέμβαση σε ζητήματα πολιτικής ανθρώπων σχετικών μόνον με την τέχνη του νομοθετείν, αλλά ασχέτων σε ζητήματα πολιτικής. Ακόμη χειρότερα είναι, όταν η ιδιότητα του νομικού γίνεται πρόσχημα για την αποβολή άλλων από το σώμα που λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις. Από αυτή την άποψη νομίζω ότι έχει κάποιο δίκιο ο κ. Ανεστόπουλος. Δεν ξέρω όμως αν οι Μαυροκορδάτοι ήταν όλοι νομικοί (δικηγόροι) ή όχι. Νομίζω ότι με το χαρακτηρισμό "δικηγόροι" ο κ. Ανεστόπουλος αναφέρεται μάλλον στους κατ' επάγγελμα πολιτικούς.

    Κατά τα λοιπά, πιστεύω ότι στη σημερινή εποχή είναι αδύνατον να επαναληφθεί ο "στρατιωτικός σύνδεσμος" ή η "εθνική εταιρία" εντός του στρατεύματος. Είναι έξω από κάθε λογική της σημερινής πολιτικής και θα προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Δεν θέλω να το δω με κραυγές φιλοδημοκρατικότητας το ζήτημα, αλλά πιστεύω απλώς ότι δεν είναι ρεαλιστικό να μιλάμε για κάτι τέτοιο σήμερα. Τότε ο στρατός είχε έναν άλλο ρόλο και ήταν πολύ πιο ζυμωμένος με την υπόλοιπη κοινωνία, εξέφραζε προβληματισμούς που ήταν κτήμα της όλης κοινωνίας. Πολλοί στρατιωτικοί ανακατεύονταν μετά με την πολιτική. Υπήρχε και το παλάτι, σταθερός πόλος εξουσίας, το οποίο μείωνε την αξία των όποιων πολιτικών κινήσεων (ακόμη και πραξικοποημάτων) και αποτελούσε και ένα είδος σταθερού αντίβαρου σε προσπάθειες καπήλευσης της πολιτικής από μιλιταριστές.

    Εξάλλου, τα τραύματα που άφησε πίσω της η χούντα το 1967-74, αλλά και το παρακράτος του 1949-1967 (που αποτέλεσε τον προπομπό της χούντας) είναι τόσο βαθιά, που δεν είναι δυνατόν να αναλάβει ο στρατός τέτοιο ρόλο σαν του "στρατιωτικού συνδέσμου" ξανά στο ορατό μέλλον. Είναι κι αυτός ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψιν. Σήμερα, οποιαδήποτε ενασχόληση του στρατού με την πολιτική θα ξυπνήσει αυτόματα τα αντιχουντικά αντανακλαστικά που έχουν αναπτυχθεί από το 1974 και μετά και θα φέρει καταστροφικά αποτελέσματα, αντί να βοηθήσει.

    Ιωάννης Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.