30/12/08

Την Κωνσταντίνα την ήθελαν νεκρή...


Να βοηθήσουμε όσοι μπορούμε, με όποιο ποσό μπορούμε την Κωνσταντίνα Κούνεβα, που δέχτηκε επίθεση με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να μείνει ανάπηρη. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα ήταν μια πραγματική συνδικαλίστρια, που πάλευε για τα δικαιώματα μια μερίδας εργαζομένων που εργάζονται σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, τη στιγμή που οι δικοί μας εργατοπατέρες περί άλλων τυρβάζουν.

5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUΝEVA KOSTADINKA NIKOLOVA


Της Χριστινας Κοψινη
Εκείνη η βάρδια, στις 22 Δεκεμβρίου, την είχε κουράσει περισσότερο από άλλες. Ισως να έφταιγε η παγωνιά. Στο Μαρούσι η θερμοκρασία είναι ένα - δύο βαθμούς χαμηλότερη από τα Πετράλωνα. Οσο και να κινείσαι, όταν δουλεύεις από τις 5.30 έως τις 11.30 μ. μ. στο σταθμό των ΗΣΑΠ, που μπάζει από παντού, παγώνεις. Αλλά γιατί κλαίγεται; H εταιρεία δεν πρόκειται να τη γυρίσει πρωί. Eδώ, απέλυσαν τη μάνα της και δεν...κουράζονται να της στέλνουν εξώδικα. Το τελευταίο ήταν για ένα μήλο που έτρωγε «εν ώρα εργασίας». Θα κάνουν τα πάντα για να την εξαναγκάσουν να φύγει. Και χθες, όταν τους είπε ότι κλέβουν το δώρο των εργαζομένων, γιατί άλλα γράφουν στα χαρτιά τους κι άλλα δίνουν από τα Ταμεία, μόνο που δεν την πέταξαν έξω με τις κλωτσιές.
Αλλιώς φανταζόταν τη ζωή της όταν έπαιρνε το πτυχίο. Αλλιώς ονειρευόταν την Αθήνα όταν περιμένοντας στην ατέλειωτη ουρά της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια με την κνίζκα (βιβλιάριο με τη βαθμολογία των εξετάσεων) στο χέρι προγραμμάτιζε να κατέβει για πρώτη φορά στην Ελλάδα όχι ως εργάτρια, αλλά ως φοιτήτρια. Μήπως, όμως, ήταν καλύτερα όταν δούλευε στο σούπερ μάρκετ; Eυτυχώς, στο Ωνάσειο ήταν όλοι τόσο καλοί με τον Εμανουέλε, τον γιο της. Αλλά, τι θέλει και τα θυμάται;

Tο βλέμμα του Εμανουέλε
Πολύ κρύο αυτό το βράδυ. Ισως να φταίει που ξεσυνήθισε τον βουλγαρικό χειμώνα. Εκλεισε για λίγο τα μάτια. Αχ, ο βουλγαρικός χειμώνας. Μια φευγαλέα εικόνα από το Βελίκο Τέρνοβο και το πανεπιστήμιο όπου σπούδασε Ιστορία. Ειδυλλιακά σοκάκια, πανέμορφα χιονισμένα βουνά. Θυμάται το βλέμμα του Εμανουέλε όταν αντίκρισε για πρώτη φορά χιονισμένη τη Σβέτα Γκορά. Εκεί γεννήθηκε ο γιος της, στην παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, ανάμεσα στα βουνά. Αλλά του αρέσει και η Σιλίστρα, η πατρίδα της στην όχθη του Δούναβη. Ολα του αρέσουν. Δυστυχώς και οι σοκολάτες και τις ανακαλύπτει σε όποιο σημείο κι αν της κρύψει. Δεν πρέπει να τρώει. Οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί: το παιδί δεν πρέπει να πάρει βάρος.
Ηταν 12 παρά κάτι όταν η 44χρονη Κωνσταντίνα Κούνεβα κατέβηκε στο σταθμό των Πετραλώνων και ανηφόρισε τη Δρυόπων, όπως κάθε βράδυ. Ακόμη κι όταν την προηγουμένη εκμυστηρευόταν στην κυρα-Ελένη, τη μάνα της, ότι «ένας τύπος με μουστάκι» την παρακολουθούσε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτοί οι δύο άνδρες που έπεσαν μπροστά της λίγο πριν στρίψει στην Τρώων θα άλλαζαν για πάντα τη ζωή της. Δεν είχε πάρει στα σοβαρά τις τηλεφωνικές απειλές το καλοκαίρι.
Η επίθεση κράτησε λίγα λεπτά. Tο βιτριόλι δρα ακαριαία. Ομως αυτοί, για να είναι απόλυτα σίγουροι, της άνοιξαν το στόμα να το πιει. Εφτασε μέχρι τον οισοφάγο. Πάντως, μόλις προχθές, πέντε μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση, πήρε η αστυνομία τα ρούχα της από την εντατική του Ευαγγελισμού όπου νοσηλεύεται.
«Με πήραν τηλέφωνο από τον Ευαγγελισμό. Από το 166 έμαθα ότι κάποιοι γείτονες τηλεφώνησαν. Ναι, τους μίλησα. Μου είπαν ότι άκουσαν τις φωνές της. Είδαν τους αφρούς στο πρόσωπό της. Κάποιος έριξε ένα λάστιχο κι άρχισαν να τη βρέχουν. Κι έπειτα, της έριξαν μια κουβέρτα και την πήρε το 166. Ναι, ευτυχώς, οι γείτονες βοήθησαν». Υγρά τα μάτια της κυρίας Ελένης, αλλά δεν στάζουν. Κι αυτά, σαν της Κότσι -έτσι φωνάζει την κόρη της-, γαλανά. Ομορφη γυναίκα. Θα 'λεγες ότι δεν πέρασαν τρεις μήνες από τη μαστεκτομή. Υστερα από 32 χρόνια δουλειάς σε σοσιαλιστικό εργοστάσιο ανταμείφθηκε με σύνταξη 64 λέβα. Γι' αυτό κατέβηκε στην Ελλάδα. Τέσσερα χρόνια παράνομη στις ελιές. «Μετά, με τους παππούδες». Κι έπειτα, καθαρίστρια στους σταθμούς. Μία από τους χιλιάδες αόρατους μετανάστες, δίπλα μας, μέσα στα σπίτια μας. Χριστούγεννα απόγευμα. Το σπίτι στα Πετράλωνα ψηλοτάβανο, κρύο, παλιό. Το παιδί με μια φίλη, ψυχολόγο. Το τηλέφωνο χτυπά αδιάκοπα. Οι γυναίκες από το Παναττικό Σωματείο Καθαριστών, η Βλασία και η Βάσω, κάθε μέρα έξω από την Εντατική. Τολμηρές. «Γράψ' το», μου λένε. «Χίλιες φορές ωρομίσθιες να καθαρίζουμε σκάλες παρά στους εργολάβους». Οι πρώτες συγκεντρώσεις. Κι ένα ερώτημα: ποιος και γιατί θέλησε να τιμωρήσει με μέθοδο μαφίας τη συνδικαλίστρια από τη Βουλγαρία;
«Μάικο, χάιντε ντα ποτσέρπις χόρατα (Μάνα, πήγαινε να κεράσεις τον κόσμο)», ψιθύρισε στο αυτί της κυρία Ελένης η Κωνσταντίνα όταν βρήκε τις αισθήσεις της. Κάποιες αισθήσεις ίσως να μην επανέλθουν ποτέ. Aπώλεια όρασης στο ένα μάτι. Σοβαρός ο κίνδυνος για το άλλο. Κάποιοι μπορεί να είναι ήσυχοι. Ισως να μην ξαναδεί ποτέ τα διπλά βιβλία τους.

Επεισόδια στον Πειραιά
Σοβαρά επεισόδια ξέσπασαν χθες στον Πειραιά κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, έξω από τα γραφεία της εταιρείας συνεργείων καθαρισμού στην οποία εργαζόταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα. Ομάδα νεαρών επετέθη σε άνδρες των ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί στην οδό Αριστοτέλους, με συνέπεια τον τραυματισμό τεσσάρων αστυνομικών, την απόσπαση ενός κλομπ κι ενός φορητού ασυρμάτου. Η συγκεκριμένη εταιρεία, η οποία έκλεισε για μία εβδομάδα τα γραφεία της, έχει συμβάσεις με τους ΗΣΑΠ και την ΕΒΟ. Ιδιωτικές εταιρείες έχουν αναλάβει εργολαβικά τον καθαρισμό σχεδόν όλων των ΔΕΚΟ.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

8 σχόλια:

  1. Σε αυτη την χώρα όλα πρέπει να τα παίρνεις σοβαρά και φυσικά η δημοσιότητα ειναι η μόνη ασφάλεια. Ειδικά χάρη στην ανάπτυξη του δυαδικτύου. Λυπάμαι Κωνσταντίνα Κούνεβα που δεν κατάλαβες ότι σε αυτή την χώρα οι θεσμοί δεν ειναι τόσο δημοκρατικοί όσο φαίνονται. Λυπάμαι που δεν κατάλαβες ότι πρέπει να είσια σκυλί με τα σκυλιά. Δεν στα γράφει αυτά κάποιος "βολεμένος" αλλα κάποιος που μπορεί να ειναι "αυριο" στην "θέση" σου γιατί τόλμησε να "ονειρευτεί" πέρα απο όσο του "επέτρεπαν". Ευχομαι τα καλύτερα Κωνσταντινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλοι του ιστολογίου
    να καταθέσουμε από 10, 20 ή 50 ευρώ ο καθένας μας, ως ένδειξη έμπρακτης συμπαράστασης στην Κωνσταντίνα.
    Να πούμε ένα όχι στον εργασιακό μεσαίωνα.

    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό Κε Σάββα ειναι το αυτονόητο.
    Το θέμα είναι να μαθουμε απο αυτήν την ιστορία σαν άτομα και επίσης να μάθουν όσοι νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα επί ζωής και θανάτου οτι σε καθε τέτοια ενέργεια έχουν απέναντι τους την κοινωνία σύσσωμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ποιον εργασιακό μεσαίωνα ρε skal?
    τι σε κάνει να το λες αυτό?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε Καλή Χρονιά
    Έχω γράψει επανηλλειμένα για το φαινόμενο του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο πιστεύω ότι έχει ξεστρατίσει και λειτουργεί παρασιτικά και σε πολλές περιπτώσεις αντιδημοκρατικά, αφού λειοτυργεί ως κομματικό εργαλείο που νοθεύει τη λαϊκή εντολή.
    Η περίπτωση, όμως, της Κούνεβα είναι διαφορετική. Πρόκειται για έναν τομέα που αξίζει της προσοχής μας.
    Αν έχεις πληροφορίες και άποψη που είναι διαφορετική, να μας τη στείλεις και θα δημοσιευθεί.
    φιλικά

    Σάββας

    Διάβασε το παρακάτω κείμενο:

    Μίλησε για τον αγώνα τους, για την αδικία, για τα τείχη που συνάντησαν, την αδιαφορία του υπουργείου εργασίας, την αδυναμία της επιθεώρησης εργασίας, την απουσία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ, την συγκάλυψη των εργολάβων και την συνενοχή του ΗΣΑΠ που γνώριζε και είχε ευθύνη για τον εργασιακό μεσαίωνα που βίωναν οι καθαρίστριες. Είπε ακόμα ότι κάποιοι προσπαθούν τώρα να παρουσιάσουν την επίθεση στην Κωνσταντίνα σαν προσωπική και άσχετη με τα εργασιακά.

    Είπε ότι το θέμα είναι 3 ετών τώρα και όλοι το γνώριζαν. Στην ουσία είναι ότι οι εργολάβοι εκμεταλλεύονται μια διάταξη που λέει ότι αν εργαστείς κάτω από 5:30 ώρες δεν δικαιούσαι βαρέα ένσημα, ενώ τα δικαιούσαι από τις 6 ώρες και πάνω. Οπότε έβαζαν όλες τις γυναίκες να υπογράφουν για 5:30 ώρες με το ζόρι. Ταυτόχρονα η συγκεκριμένη εταιρία είχε φτιάξει και εργοδοτικό σωματείο μαϊμού για να αφαιρέσει από το πραγματικό σωματείο το δικαίωμα να μπαίνει στους χώρους εργασίας. Ο ΗΣΑΠ γνώριζε το θέμα και ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή του νόμου όμως δεν έκανε τίποτα. Στην ουσία έδινε στον εργολάβο τα λεφτά και αυτός έδινε στις καθαρίστριες όσα ήθελε. Μιλάμε για κανονικούς νταβατζήδες. Μάλιστα ανέφερε ότι επανειλημμένα, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτήρια έχουν ζητήσει να προσλάβουν τα ίδια ωρομίσθιες καθαρίστριές καθώς είναι φτηνότερο από το να έχεις εργολάβο και τους το απαγορεύουν. Πρόκειται δηλαδή για μια μαφία που συνεργάζεται με την κυβέρνηση για να ληστεύουν το δημόσιο και τις καθαρίστριες.

    Ταυτόχρονα οι εργολάβοι απειλούν διαρκώς τις συνδικαλίστριες εδώ και καιρό γεγονός που δυστυχώς δεν έτυχε της προσοχής κανενός από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και τους πολιτικούς μας χώρους, πριν γίνει το κακό. Αυτές οι ηρωικές απλές γυναίκες, ήταν μόνες σε αυτόν το αγώνα ενάντια σε θηρία, νταβατζήδες, μαφιόζους της νύχτας και νεοφιλελεύθερους με μπλε και πράσινες γραβάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όλοι πιστεύω πρέπει να βοηθήσουμε την Κωνσταντίνα οικονομικά. Έστω κι αν αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Έστω κι αν αυτή η ανάγκη που μας ωθεί να το κάνουμε δημιουργείται από την συνενοχή μας σε αυτό το έγκλημα. Συνενοχή επειδή δεν κάναμε ότι μπορούσαμε, ώς οφείλαμε, σαν συμμέτοχοι στην κοινωνία που ζούμε ώστε να την αφυπνήσουμε και να της δώσουμε την δυναμική που χρειάζεται για να αυτοεξαλείψει την σήψη.

    Ας βγάλουμε από πάνω μας την ενοχή και ας ενεργοποιηθούμε όπως μπορεί ο κάθ' ένας εργαζόμενοι για την ενεργοποίηση της κοινωνίας μας. Ας σβήσουμε από το λεξικό μας φράσεις όπως "δεν βαριέσαι", "εγώ θ' αλλάξω τον κόσμο;" κλπ.

    Κι ακόμα κι αν με την ενεργοποίησή μας δούμε ότι δεν αλλάζει κάτι τουλάχιστον ας εφαρμόσουμε μια μέθοδο σίγουρης επιτυχίας. Ας μορφώσουμε τα παιδιά μας. Ας τα μάθουμε ότι αν κλέβεις το κράτος φοροδιαφεύγοντας στην πραγματικότητα κλέβεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ας τα μάθουμε ότι πετώντας μια πέτρα ή, χειρότερα, μια κατήγορία εναντίων της αστυνομίας ή ξένης περιουσίας, στην ουσία την πετάς πάνω σου και πάνω στην δημοκρατία. Ας τα μάθουμε ότι δεν είναι δημοκρατική διαδικασία αν σε μια συνέλευση φοιτητική πχ η πλειοψηφία αποφασίσει κατάληψη αφού είναι παράνομη πράξη και κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων των αντιτιθέμενων. Τι θα γινόταν δηλαδή αν στην συνέλευση η πλειοψηφία ήθελε να καταστρέψουν όλα τα εργαστήρια ενός πανεπιστημίου συμβολικά για την κακοδιαχείριση που γίνεται πχ.;

    Ας τα μάθουμε ότι ακόμη και ένα άτομο μπορεί να αλλάξει μια απόφαση αν είναι άδικη, από όσο ψηλά κι αν έρχεται, είτε με την δύναμη του λόγου είτε με την προσφυγή στην δικαιοσύνη. Ας τα μάθουμε ότι ακόμα και ένα άτομο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

    Αν δεν μπορέσουμε τελικά να αλλάξουμε την δική μας γενιά ας βάλουμε τουλάχιστον τις βάσεις για να αλλάξει η επόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ποιός απ’ τους προστάτες θα μας προστατέψει;

    Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που εμφανίστηκαν στους δρόμους οι πρώτες κάμερες. Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και διάφορες ομάδες «γνωστών» και «αγνώστων» πετροβολούσαν τις νύχτες τις κολώνες, καταστρέφοντας όσες από αυτές μπορούσαν. Ο θυμός σιγά-σιγά καταλάγιασε (όπως γίνεται πάντα) και σε λίγο χρόνο μάθαμε να ζούμε με αυτές αγνοώντας τες και επιδοκιμάζοντας πολλές φορές την χρησιμότητα τους.
    Στη συνέχεια άρχισαν να μπαίνουν οι πρώτες κάμερες στους χώρους εργασίας. Αντίδραση κι εδώ, παραιτήσεις, μηνύσεις, διαμαρτυρίες και τέλος… αποδοχή και… επιδοκιμασία από κάποιους, ως ένα χρήσιμο «εργαλείο» παρακολούθησης των χώρων για λόγους ασφαλείας.
    Το συνηθίσαμε κι αυτό κι αφήσαμε τις κάμερες να ελέγχουν ως «μάτι του Θεού» τις κινήσεις μας στο χώρο της δουλειάς όπου ξοδεύουμε τις περισσότερες ώρες της ζωής μας, στους δρόμους, στις πλατείες, ακόμα και μέσα στο σπίτι μας από τις κάμερες στυλό, από τα κινητά τηλέφωνα που πολλές φορές λειτουργούν ως κατάσκοποι με τα προγράμματα που διατίθενται νόμιμα στο εμπόριο.
    Στη συνέχεια μάθαμε ότι σκανδαλωδώς παρακολουθούνται οι συνομιλίες μας και καταγράφονται. Ήρθαν οι Ολυμπιακοί το 2004 και η παρακολούθηση για «λόγους ασφαλείας» πάντα, έγινε στενότερη και συστηματικότερη. Κατά τα άλλα… μιλούσαμε ακόμα για «προσωπικά δεδομένα».
    Μάθαμε να ζούμε και με αυτό. Προστασία είπαν κάποιοι, άλλωστε… ο «καλός» τίποτα δεν φοβάται…
    Βρισκόμαστε στο 2009 και μαθαίνουμε να ζούμε όλο και με πιο πολλά. Συνηθίσαμε τη βία ως θέαμα, την αναρχία ως δημοκρατική διαδικασία, συνηθίσαμε να ανεχόμαστε τη αδικία ως φυσική συνέπεια των καιρών. Ζούμε με στωικότητα ευλογώντας την καλή μας τύχη που ακόμα ζούμε, σαν να μην είναι δικαίωμά μας αλλά λαχείο που το κερδίζουμε καθημερινά ρισκάροντας το κεφάλι μας καθώς για να πάμε στη δουλειά μας περνάμε ανάμεσα από πετροπόλεμους, τυφλούς πυροβολισμούς, ληστές που μας αρπάζουν πορτοφόλια, κινητά, τσάντες και που τελικά ….ευτυχώς…. δεν άρπαξαν τη ζωή μας.
    Πριν λίγες μέρες έλαβα στο κινητό μου ένα μήνυμα που σας το μεταφέρω:
    «Αναλαμβάνουμε φυλάξεις ατομική συνοδεία για την ασφάλειά σας σε καταθέσεις ή αναλήψεις χρημάτων από την τράπεζά σας , κόστος συνοδείας 30 ευρώ… τηλ……»
    Στην αρχή υπέθεσα ότι μου κάνουν πλάκα, τηλεφώνησα λοιπόν στο πιο πάνω τηλ. ζητώντας πληροφορίες. Και προς έκπληξή μου το μήνυμα τελικά ήλθε από μια νόμιμη εταιρεία φύλαξης που διαθέτει και ιστοσελίδα.
    Για ποιά «προσωπικά δεδομένα» να μιλήσω τώρα πια; Που βρήκαν το κινητό μου τηλέφωνο; και για ποιό λόγο το χρησιμοποίησαν χωρίς την δική μου συναίνεση;
    Τώρα θα μου πείτε εκεί είναι το θέμα; Θαρρώ πως το θέμα είναι παντού. Γιατί όλη αυτή η «προστασία» με τρομάζει. Η καθημερινότητα μας έγινε πια μια περιπέτεια επιβίωσης. Δεν χρησιμοποιούμε μετρητά για να μη μας κλέψουν. Για να πάρουμε χρήματα από την τράπεζα χρειαζόμαστε προστασία. Και οι προστάτες γνωρίζουν τα προσωπικά μας δεδομένα, γνωρίζουν τα τηλέφωνά μας άρα και τις καταθέσεις και τις συνήθειές μας. Τι άλλο απομένει από το να μας «αναγκάσουν» να τους χρησιμοποιήσουμε; Κι αν τα πράγματα είναι έτσι ποιός θα μας προστατέψει από τους προστάτες; Η αστυνομία; Το κράτος; ή μήπως βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από την αυτοδικία; Γιατί για την αστυνομία έχω τις σοβαρές αμφιβολίες μου, όσο για το «Κράτος» ……!!
    Δεν θέλω να εξακολουθήσω να είμαι ένα κουνούπι στο έλος που τελματώνει ολοένα και πιο πολύ τη ζωή μου. Δεν θέλω άλλη «προστασία». Δεν γουστάρω άλλο το παραμύθι της εξουσίας. Δεν ξέρω όμως πως να αντιδράσω κι αυτό με τρομάζει πιο πολύ...
    Κάποιος μου είπε πως θα κόψει το χέρι όποιου τολμήσει να του αρπάξει την τσάντα, και κάποιος άλλος πως θα πυροβολήσει εν ψυχρώ όποιον επιχειρήσει να μπει στο σπίτι του. Το βρήκα ανατριχιαστικά λογικό, και ταυτόχρονα τραγικό…
    Σκέφτηκα… πως μια λύση είναι να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας. Να ξαναβρούμε την επαφή μας με την αγάπη, μέσα από την οικογένεια μας τους φίλους και τους συνανθρώπους μας. Ίσως μέσα από αυτό το κίνημα αγάπης να ανατείλει ένας καινούργιος ήλιος που θα φωτίσει και θα ζεστάνει την παγωμένη ζωή μας, έξω από τις παγιωμένες πεποιθήσεις που μας οδήγησαν σε αδιέξοδα. Προσωπικά βάζω την πρώτη υπογραφή με την αρχή του νέου χρόνου, ζητώντας να στηρίξουμε τις αξίες μας, να τις ξαναφέρουμε μπροστά μας κοιτώντας τις στα μάτια. Η ζωή μας μας ανήκει, είναι το δικό μας δώρο και θα το υπερασπιστούμε φωτίζοντας το σκοτάδι που μας επιβάλλουν με το φώς της αγάπης μας!
    ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΑΥΡΙΑΝΕΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.