To ινστιτούτο «Κόντα» διενεργεί συχνά δημοσκοπήσεις στη γείτονα. Αυτή τη φορά, με θέμα: «Ποιοι είμαστε;» και για λογαριασμό της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ», η γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων διενήργησε γκάλοπ για το προφίλ της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας.
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης είναι πραγματικά εντυπωσιακά σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποπειράται να προχωρήσει σε βαθιές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, παρά τη σκληρή του –κατά καιρούς– αντιπαράθεση με το στρατιωτικό κατεστημένο, αλλά και με στελέχη της τουρκικής Δικαιοσύνης:
«Στην Τουρκία θα πρέπει να υπάρχει δημοκρατική διακυβέρνηση», πιστεύει το 88% των ερωτηθέντων, αλλά το 48% υποστήριξε «οπωσδήποτε ναι», στην ερώτηση «επιτρέπεται η παρέμβαση του στρατού όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο;».
Υπάρχει και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια στα αποτελέσματα του γκάλοπ: Το 73% των ερωτηθέντων αντιτίθεται στην αγορά και ιδιοκτησία τουρκικής γης από ξένους, αποτέλεσμα που έκανε τον αρθρογράφο Αχμέτ Ινσέλ της «Ραντικάλ» να σχολιάσει:
«Θεωρούμε ότι ο πόλεμος της ανεξαρτησίας συνεχίζεται ακόμα και άρα δεν προξενεί έκπληξη το ότι είμαστε ξενοφοβικοί. Ακόμα πολεμάμε τους ξένους» είπε.
Φαίνεται δε ότι η Τουρκία διαπραγματεύεται την ένταξή της στην Ε.Ε., χωρίς καν όμως οι πολίτες της πρώτης να έχουν επισκεφθεί κατά καιρούς την τελευταία:
Οι 9 στους 10 δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό, ενώ το 70% δεν έχει διαβάσει ποτέ του βιβλία. Το 70% παραδέχθηκε ότι οι παντρεμένες γυναίκες χρειάζονται τη συζυγική συγκατάθεση για να εργαστούν, ενώ το 53% θεωρεί ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να αποχωρίζονται τη μαντίλα τους όταν εργάζονται στις δημόσιες υπηρεσίες, παρά τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους.
Η «Κόντα» πραγματοποίησε το γκάλοπ, που αποδείχθηκε όχι και τόσο κολακευτικό για την Τουρκία, σε δείγμα 6.482 ερωτηθέντων και ο Ταρχάν Ερντέμ, αναλυτής της εταιρείας, δήλωσε ότι η δημοσκόπηση έγινε σε μια περίοδο κοινωνικού μετασχηματισμού για την Τουρκία, της οποίας οι πολίτες είναι σίγουροι πως ξέρουν την ταυτότητά τους, αλλά μπορεί τελικά να μην είναι έτσι.
«Το σίγουρο είναι πως η Τουρκία είναι ακόμα επιφυλακτική για τη δημοκρατία, ενώ οι γυναίκες μας δεν είναι και πολύ ελεύθερες στην ιδιωτική ζωή τους», συμπλήρωσε.
Τέλος, στην ίδια δημοσκόπηση αναφέρεται -σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», που δημοσιεύει το ρεπορτάζ- ότι «πολλοί εκ των ερωτηθέντων εξέφρασαν φόβους πως οι γείτονες της Τουρκίας σχεδίασαν το διαμελισμό της χώρας».
Δεν μου κάνει εντύπωση. Παλαιότερα, το ποσοστό των επιθυμούντων την παρέμβαση του στρατού στην πολίτικη, ίσως ήταν πολύ μεγαλύτερο. Τον εμπιστεύονται οι Τούρκοι και ίσως δεν έχουν άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι άρχισαν όλα….
ΑπάντησηΔιαγραφή….Ελληνοτουρκικός Πόλεμος…
Εκεί γύρω στις αρχές του 2009 οι Ρώσοι τίμησαν τον Λάμπρο Κατσώνη τον Έλληνα Ναύαρχο του Ρωσικού πολεμικού ναυτικού του 1787, στήνοντας τον ανδριάντα του στην Κριμαία.
Το γεγονός αυτό ήταν ο πυροδότης που έκανε να εκραγεί η φλόγα που σιγόκαιγε στην ταπεινωμένη Συλλογική Ψυχή των Ελλήνων Πατριωτών.
Ήταν δύσκολες μέρες τότε.
Η Ελλάδα λύγιζε κάτω από τις ύπουλες εξωτερικές και καίριες επιθέσεις στα Εθνικά μας Θέματα που συνδυάζονταν με μια σφοδρή οικονομική ύφεση και μια όλο και πιο διογκούμενη εγκληματικότητα και τρομοκρατία στο εσωτερικό.
Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού συναγωνίζονταν ποιά θα παραδώσει περισσότερα εδάφη στους εχθρούς του έθνους νοιαζόμενες μόνο για τις οικονομικές απολαβές τους και την επανεκλογή τους που θα τις διασφάλιζε.
Από καιρό ωρίμαζε η ιδέα.
Ο ανδριάντας του Κατσώνη που προξένησε σοβαρά πλήγματα προεπαναστατικά στους Τούρκους πολεμώντας τους υπό τα ρωσικά λάβαρα έδειξε το δρόμο.
Ο Κατσώνης βλέπεις ηγήθηκε 3,000 Ελλήνων εθελοντών στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1787 όπως και αρκετών Ελληνικών πολεμικών πλοίων στο πλευρό της Ρωσίας αφήνοντας πίσω του έναν θρύλο.
Κι ένα Εθνικό Αρχέτυπο ακόμη.
Οι ψηφίδες υπήρχαν ήδη σκόρπιες στην Ελληνική ιστορία.
Έμενε μόνο να ενωθούν από κάποιους Έλληνες με πατριωτικό όραμα και θέληση να σταυροδρομίσουν την ιστορία προς όφελος της πατρίδας.
Ο Κατσώνης με τους εθελοντές του και τα Ρωσικά λάβαρα, ο Υψηλάντης με τον Ιερό του Λόχο στις παραδουνάβιες Ηγεμονίες, η Φιλική Εταιρεία, ο Ρήγας με τα φλογισμένα του Εθνικά Μηνύματα, η Κλεφτουριά και τα Αρματολίκια που «εξέθρεψαν» τον Επαναστατικό Στρατό, η αποφασιστικότητα λίγων φλογισμένων πατριωτών οπλαρχηγών να πάνε κόντρα στην αναποφασιστικότητα των πολλών βολεμένων κοτζαμπάσηδων το ‘21, η Εθνική Εταιρεία, ο Ελληνισμός και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος αργότερα έδειχναν το δρόμο.
Έπρεπε να ξαναδομηθεί από την αρχή η πολεμική ετοιμότητα των Ελλήνων.
Έπρεπε να ξυπνήσει η Πολεμική Ψυχή του Έλληνα προκειμένου να ξυπνήσει και η χαμένη του περηφάνεια. Μαζί δε με τούτη και η αυτοπεποίθησή του ως Λαός.
Πλην όμως, η αποχαυνωμένη Ελληνική Πολιτεία με την βολεμένη, δειλή και εθνοπροδοτική καθεστηκυΐα τάξη της ήταν ανίκανη αλλά και δεν ήθελε να δρομολογήσει κάτι τέτοιο.
Από την οδό του «εθελοντισμού» και της «αυτενέργειας» των πολιτών πατριωτών και μόνον θα μπορούσε και έπρεπε να προέλθει αυτή η Εθνική Αναβάπτιση της Ελληνικής κοινωνίας.
Στην αρχή υπήρξαν σκόρπια εδώ κι εκεί φλογισμένα πατριωτικά κείμενα.
Η ιδέα ζυμωνόταν αυτόνομα και ανεξάρτητα σε μικρές και μεγαλύτερες ομάδες του Πατριωτικού χώρου.
Ομάδες στους κόλπους όλης της κοινωνίας. Ιδιώτες, δημόσιοι υπάλληλοι, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, σώματα ασφαλείας, διανοούμενοι, εργαζόμενοι και επαγγελματίες, νεολαία και απόμαχοι της ζωής.
Άρχισαν να συνιστώνται πυρήνες σκέψης με βασικό θέμα το
«…κάτι πρέπει να γίνει για το Έθνος. Κινδυνεύει η ακεραιότητά του…»
Η ανάγκη να υπάρξει ένας μεγάλος ενιαίος και ισχυρός πατριωτικός χώρος ήταν εκ των ων ουκ άνευ.
Ήταν όμως η μια μόνο παράμετρος του θέματος.
Αν αυτή δε, ήταν εξαιρετικά δύσκολη στην επίτευξή της η επόμενη θεωρούνταν εντελώς απίθανη στην πράξη.
Το ότι θα έπρεπε δηλαδή σε όλα τα κόμματα να αναδειχθούν πατριώτες πολιτικοί.
Βασική προϋπόθεση και των δύο ήταν η ενεργοποίηση των απωθημένων πατριωτικών ανακλαστικών του ελληνικού λαού.
Πράγμα που δεν φαινόταν πιθανό να συμβεί έγκαιρα. Τουλάχιστον όχι πριν το έθνος υποστεί σοβαρές και δη εξαιρετικά αιματηρές πανωλεθρίες.
Παρομοίως και τα media. Δεν θα υλοποιούνταν τα παραπάνω εάν αυτά δεν αποφάσιζαν να εφαρμόσουν «πατριωτική γραμμή».
Πράγμα που δεν έδειχναν επ’ ουδενί καμία διάθεση να πράξουν.
Έτσι, όλα επαφίονταν - για μια ακόμη φορά στην Ελληνική ιστορία - στην αποφασιστικότητα των λίγων.
Η προηγηθείσα «ζύμωση» στον πατριωτικό χώρο εξελισσόταν επί μήνες. Οι Ρωσικές τιμές στον Έλληνα Ναυτικό Πολέμαρχο και τους Έλληνες εθελοντές του ήταν η θρυαλλίδα που ένωσε λες με «μονοφυτιλιά» τις Πατριωτικές ψυχές των δεκάδων μικροομάδων που πανελλαδικά φλέγονταν και δουλεύονταν επάνω στο βασανιστικό αυτό Εθνικό Ζήτημα.
Ο φόβος της προβοκάτσιας, των παρακολουθήσεων και των συλλήψεων ανάγκασε όλους κι ασυναίσθητα να τηρήσουν τον παραδοσιακό άγραφο νόμο της συνωμοτικότητας.
Ένα τεράστιο «Πατριωτικό Οργανωτικό Μωσαϊκό» στηνόταν σε όλη την επικράτεια και σε κάθε πιθανό και απίθανο επαγγελματικό, κοινωνικό και ταξικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα Πατριωτικά κείμενα είχαν ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο αυτού του Πανεθνικού οργανωτικού οργασμού.
Είχαν δώσει τις «ιδέες» και κάποιες «Γενικές Κατευθύνσεις».
Το δεύτερο μέρος του έργου ήταν στους κόλπους αυτής της «Πανσπερμίας Πατριωτικών Ομάδων» να αναπτυχθούν Ομάδες Εθνικής Αφύπνισης στα ιδεολογικά πρότυπα της Φιλικής αλλά και της Εθνικής Εταιρείας.
Με δική τους πρωτοβουλία, αυτόνομη, ανεξάρτητη και μη κατευθυνόμενη απόφαση, έμπνευση και σχεδιασμό.
Το τρίτο μέρος αυτού του αδιόρατου σχεδιασμού στηριζόταν στο ότι αναπόφευκτα αυτές οι πολλές μικρές «Εθνικές – Φιλικές Εταιρείες» θα ανέπτυσσαν δίαυλους επικοινωνίας και ιδεολογικής όσμωσης μεταξύ τους.
Η βασική ελπίδα ήταν να ξεπεράσουν τις ιδεολογικές τους διαφορές και να ιδρύσουν μια Εθνική Αμφικτυονία. Μια ενιαία, κεντρική Μεγάλη Νέα Εθνική-Φιλική Εταιρεία.
Αυτή θα είχε πλέον να επεξεργαστεί και να συντονίσει τον Μεγάλο Αγώνα. Την πάση θυσία και με κάθε μέσο εθνική αφύπνιση της Ελληνικής κοινωνίας.
Θα έπρεπε να βρει τους πόρους γι’ αυτό και να επιτύχει παντί μέσω και έγκαιρα.
Θα είχε επίσης να φέρει εις πέρας ένα ακόμη μεγάλο έργο. Η Ελλάδα χρειάζονταν επειγόντως να ξαναβρεί τον Πολεμικό της εαυτό.
Εάν περίμενε να τον βρει στα πεδία των μαχών την τελευταία στιγμή οι εκπλήξεις που την περίμεναν θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστες.
Εκτός του ότι οι πόλεμοι διεξάγονταν με τέτοια ταχύτητα πλέον που δεν άφηναν περιθώρια «πολεμικού εγκλιματισμού» στρατεύματος και λαού, ένα μεγάλο τμήμα της «εδαφικής αλλοίωσης» επιτυγχάνεται με το «τσάκισμα του ηθικού του αντιπάλου» πριν κάν φτάσει στον πόλεμο.
Κι εφόσον η πολεμική ετοιμότητα και οι πολεμικές επιτυχίες είναι που ανορθώνουν το ηθικό και φέρνουν την αυτοπεποίθηση σ’ έναν λαό, αυτά λοιπόν έπρεπε να προσφερθούν ως «ελιξίριο εθνικής ανάτασης» στην καταπτοημένη Ελληνική κοινωνία.
Επειδή δε, τα Εθνικά μας Ζητήματα έβαιναν ραγδαία προς το χειρότερο, αυτό έπρεπε να γίνει το δυνατόν συντομότερο.
Έπρεπε συνεπώς με κάποιον τρόπο να συσταθούν «Νέα Αρματολίκια». Αυτά από τα οποία θα γεννιούνταν έγκαιρα τα σύγχρονα τάγματα των Ελλήνων βετεράνων που θα καλούνταν κατόπιν να υπερασπιστούν και να χτίσουν την Νέα Ελλάδα.
Χρειάζονταν οργάνωση, πόροι, σχεδιασμός, εκπαίδευση, εξοπλισμός, στελέχη και πάνω απ’ όλα «Εμπόλεμα Συμμαχικά Συμβολικά Μέτωπα».
Λίγες μέρες μετά τις Ρωσικές τιμές στον Έλληνα Ναυτικό Πολέμαρχο στην Κριμαία, γινόταν πραγματικότητα και η Εθνική Αμφικτυονία.
Η Νέα Μεγάλη Εθνική Φιλική Εταιρεία ήταν γεγονός.
Οι οργανωτές πέτυχαν το ακατόρθωτο.
Η έμμεση οργάνωση τόσων χιλιάδων ένθερμων πατριωτών ανά την επικράτεια προσέφερε πόρους πέραν κάθε προσδοκίας.
Μα πάνω απ’ όλα προσέφερε κάτι ακόμη πιο πολύτιμο.
Πλήθος εθελοντών.
Ονομάστηκε «Επιχείρηση Υψηλάντης».
Ο στόχος ήταν να επανασυσταθεί ο Ιερός Λόχος.
Η Εθνική Εταιρεία αποσκοπούσε για λόγους συμβολισμού στην αναβίωση της Λεγεώνας Κατσώνη των 3,000 εθελοντών.
Ο στόχος υπερκαλύφθηκε. Η φλόγα της Ελληνικής Πατριωτικής Ψυχής είχε ξυπνήσει για τα καλά.
Επιλέχθηκαν οι πλέον μάχιμοι, καθώς και αυτοί που θα άφηναν τα λιγότερα οικογενειακά βάρη πίσω τους.
Σε πρώτη φάση θα οργανώνονταν ένα μικρό ευέλικτο Πιλοτικό Πολεμικό Σώμα Πενήντα επιλέκτων.
Οι αξιωματικοί – απόστρατοι κι εν ενεργεία – της Οργάνωσης έδειξαν καθ’ όλη τη φάση σχεδιασμού και υλοποίησης τι σημαίνει Έλληνας αξιωματικός όταν έρχεται η ώρα της Πατρίδας.
Το Διπλωματικό Σώμα της Οργάνωσης διεκπεραίωσε όλες τις κατάλληλες επαφές προκειμένου να στηθεί το Στρατόπεδο εκπαίδευσης στην «κατάλληλη περιοχή».
Ρωσία, Κούρδοι και Αρμένιοι στάθηκαν αμέσως στο πλευρό της Οργάνωσης.
Η εκπαίδευση έγινε σε κάποιο Ρωσικό στρατόπεδο του Καυκάσου. Ολοκληρώθηκε παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός με συμμετοχή στα πολεμικά μέτωπα της Τσετσενίας.
Και ανέλαβε την πρώτη του και βασική αποστολή παίρνοντας θέση στο πλευρό των Κούρδων στα βουνά του Κουρδιστάν όπου κατ’ επανάληψη πολέμησε με σφοδρότητα τους Τούρκους.
Για την ώρα τηρούνταν σιγή ιχθύος για το ζήτημα.
Πολλοί γνώριζαν πως Έλληνες πολεμούσαν στο πλευρό των Κούρδων στο Κουρδικό Μέτωπο αλλά επίσημα κανείς δεν το παραδέχονταν.
Άλλωστε, ποιος να το παραδεχτεί;
Επίσημα, ούτε Φιλική Εταιρεία υπήρχε, ούτε τίποτα.
Οι Υπηρεσίες Πληροφοριών και οι Ευρωατλαντικές Κυβερνήσεις υποβίβαζαν το θέμα μην αφήνοντάς το να βγει στην επιφάνεια και να λάβει επικοινωνιακά διαστάσεις καταιγίδας – κάτι που εγκυμονούσε τον κίνδυνο να αυξήσει επικίνδυνα τον βαθμό διεισδυτικότητας του φαινομένου στον Ελληνικό Λαό και φυσικά να εκτοξευθεί ο αριθμός των εθελοντών.
Μόνον φήμες κι ενδείξεις.
Βεβαιότητες μεν, αναπόδεικτες και ως non existence δε.
Η επόμενη φάση ήταν η εκπαίδευση άλλων εκατό εθελοντών, που ακολούθησαν κι αυτοί την ίδια πορεία μέχρι το Κουρδικό Μέτωπο.
Σε διάστημα ενός έτους από τις Ρωσικές τιμές στον Κατσώνη, η Δύναμη του σύγχρονου Ιερού Λόχου άγγιζε πια τους 3,000 επίλεκτους Έλληνες μαχητές καλά εκπαιδευμένους και ήδη βετεράνους στα πεδία των μαχών.
Όσοι και τον καιρό του Κατσώνη.
Ο στόχος τώρα ήταν οι 10,000
Μαχητές σε άλλον έναν χρόνο.
Τον επόμενο χρόνο, φέροντες τα μεικτά Λάβαρα, Σχήματα και Διάσημα του Ρωσικού Στρατού και του Ιερού Λόχου οι Ιερολοχίτες παρέλασαν μπροστά από τον Ανδριάντα του Κατσώνη στην Κριμαία και απέδωσαν τιμές στον ίδιο τον Πρόεδρο της Ρωσίας και το επιτελείο του μαζί με την αφρόκρεμα του Ρωσικού Στρατού.
Ήταν μια μεγαλειώδης στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας που έδωσε την απαραίτητη συνοδό δυναμική που χρειαζόταν η εξαιρετικά κρίσιμη στρατηγική κίνηση στην οποία προέβη η Ρωσία εκείνη την ημέρα:
«…την επαναπροσάρτηση της Κριμαίας από την Ουκρανία και την ανακήρυξή της ως Ρωσικό έδαφος…»
Εκείνη την ιστορική στιγμή και με αυτό τον μεγαλειώδη τρόπο έγινε διεθνώς γνωστή η επίσημη ίδρυση του Ιερού Λόχου που τάχθηκε στην υπηρεσία του Ελληνικού Έθνους αλλά και στο πλευρό του Ρωσικού Στρατού.
Ώρες μετά, η Εθνική Εταιρεία έκανε δημοσίως κι επίσημα γνωστή την ύπαρξή της.
Η διεισδυτικότητά της πλέον σε όλη την Ελληνική κοινωνία ήταν γεγονός.
Με πλεονέκτημα δε την ισχυρή φήμη και το δέος που συνόδευε πια τον Ιερό Λόχο τα πατριωτικά ανακλαστικά της Ελληνικής κοινωνίας αφυπνίστηκαν.
Οι τάξεις της Εθνικής Εταιρείας διευρύνονταν μέρα με την μέρα.
Και μαζί με αυτές και οι τάξεις του Ιερού Λόχου.
Η Τουρκία συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο της διαρκούς προκλητικότητας, συνέχισε να προκαλεί σε όλη την Μεθόριο.
Και η Ελληνική επίσημη πολιτική συνέχισε την τακτική της δειλής ενδοτικότητας.
Πλέον η ισχυρή Εθνική Εταιρεία όμως ήταν σε θέση να ασκεί την δική της εξωτερική πολιτική.
Επίσημα δεν διατήρησε καμία σχέση με τον Ιερό Λόχο ο οποίος αφέθηκε να λειτουργήσει ως Αυτόνομη Αιχμή του Δόρατος.
Στην επόμενη παραβίαση που έκανε η Τουρκία με αεροσκάφη της στο Αιγαίο, ο Ιερός Λόχος απάντησε με πλήρη καταστροφή μεγάλου υδροηλεκτρικού φράγματος της Ανατολίας αφιερώνοντας την επίθεση στον Ήρωα Σμηναγό Ηλιάκη.
Η περιβόητη «Πολιτική Υδάτων» της Τουρκίας πήγαινε πλέον χρόνια πίσω.
Η Τουρκία, επιχειρώντας να φερθεί αγέρωχα και πάλαι ποτέ αυτοκρατορικά, συνέχισε κι ενέτεινε τις πιέσεις στο Αιγαίο.
Πλέον όμως είχε απώλειες πια. Με κάθε παραβίαση στο Αιγαίο είχε πια να δικαιολογήσει στην κοινή της γνώμη και πλήθος νεκρών Τούρκων στρατιωτών στα μετόπισθέν της και σοβαρές καταστροφές υποδομών σε όλη της την επικράτεια.
Η Ελληνική Πολιτεία είχε βρεθεί σε δεινή θέση μέσα στους κόλπους της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας που δεν έβλεπε με καλό μάτι το «Ελληνικό Ξύπνημα».
Η Ελλάδα έπρεπε να διαμελισθεί, αυτός ήταν ο Σχεδιασμός των Μεγάλων και όλη αυτή η ιστορία έβαζε σε κίνδυνο αυτόν ακριβώς τον αντεθνικό σχεδιασμό.
Οι Ελληνικές στρατιωτικές νίκες ανέβαζαν την αυτοπεποίθηση της Ελληνικής κοινωνίας.
Κι αν η Ελλάδα άρχιζε πάλι να πιστεύει στον εαυτό της όχι μόνον κανένας εδαφικός περιορισμός της δεν θα ήταν εφικτός αλλά πολύ περισσότερο, θα άρχιζε να διεκδικεί κιόλας εθνικά εκτός επικρατείας δίκαιά της.
Επί δεκαετίες είχαν πείσει την Ελληνική κοινωνία – μέσω προδοτικών ενδοτικών κυβερνήσεων – πως είναι δειλή, άχρηστη, ανίκανη για εξέλιξη, πως δεν έχει καμία σχέση με τους ένδοξους προγόνους της και πως δεν έχει καμία θέση στην σύγχρονη κοινωνία.
Πως είναι ένας λαός τεμπέληδων, πονηρών γραικοραγιάδων.
Η Εθνική Εταιρεία όμως τώρα και ο Ιερός Λόχος ξαναέδιναν στον ελληνικό λαό την χαμένη του υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Χρόνια ολόκληρα ένοιωθαν τα Τουρκικά δαγκώματα χωρίς να αντιδρούν.
Πείσθηκαν έτσι πως δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν και πως είναι καταδικασμένοι να ξανατουρκέψουν.
Τώρα όμως κάτι φάνηκε ν’ αλλάζει.
Ο Λαός ξανακατέβηκε στους δρόμους ζητωκραυγάζοντας για τις στρατιωτικές νίκες του Ιερού Λόχου που αυτός μόνος κατάφερε και άρχισε να ξεπλένει έτσι με αίμα τις επί δεκαετίες ατιμωτικές ήττες από τους Τούρκους.
Οι στρατιωτικές νίκες μετατρέπονταν ταχύτατα σε ισχυρό πολιτικό πατριωτικό κεφάλαιο.
Ο αρχηγός της Εθνικής Εταιρείας Στρατηγός Γρίβας, που πρόσφατα είχε αποστρατευθεί στις κρίσεις του 2009 συνελήφθη μαζί με πολλά ακόμη στελέχη.
Τα κεντροαριστερά media υπό τις ευρωατλαντικές κατευθύνσεις έκαναν λόγο δημαγωγικά για Ελληνική Εργκένεκον.
Δυνάμεις της Ακροαριστεράς και των αναρχοαυτόνομων χτύπησαν μαζικά πατριωτικούς στόχους. Καταστήματα, ιδιώτες, πολιτικούς, εφημερίδες, εκδότες, βιβλιοπωλεία.
Αυτή τη φορά σκότωσαν ανθρώπους. Άφησαν όμως και νεκρούς πίσω τους.
Οι πατριωτικές δυνάμεις ήταν πια οργανωμένες και υπερασπίστηκαν αποτελεσματικά τους ανθρώπους τους και τις εγκαταστάσεις τους.
Οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν.
Οι πατριώτες παρέτασσαν πλέον σημαντικές δυνάμεις. Και εξαιρετικά πιο οργανωμένες. Η ρήξη είχε πάρει πια την μορφή ένοπλης πάλης και σχεδόν εμφυλίου.
Επεκτάθηκε δε σε τέτοια έκταση στην Ελληνική κοινωνία που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραιτηθεί, να απελευθερώσει τα συλληφθέντα στελέχη της Εθνικής Εταιρείας και να προκηρύξει εκλογές.
Στις εκλογές, ο Στρατηγός Γρίβας ηγήθηκε της Πατριωτικής Συμμαχίας, ενός συνασπισμού όλων των Πατριωτικών Δυνάμεων του τόπου που μπροστά στον κίνδυνο συνέχισαν να παραμένουν ενωμένοι και στο πνεύμα της Εθνικής Αμφικτυονίας που γέννησε την Εθνική Εταιρεία και τον Ιερό Λόχο.
Η Πατριωτική Συμμαχία κατέκτησε την πλειοψηφία των εδρών της Βουλής.
Ο Ελληνικός Λαός είχε μόλις ξυπνήσει από το λήθαργο του ραγιαδισμού και της υποτέλειας που είχε επιβάλλει ο Αντιπατριωτικός Μακαρθισμός της Μεταπολίτευσης, αφού χάρη στην Εθνική Εταιρεία και τον Ιερό Λόχο ξανάνιωσε υπερήφανος και δυνατός.
Και το ανταπέδιδε ανεβάζοντας στην εξουσία τους μόνους που υπερασπίζονταν με γενναιότητα τα εθνικά δίκαια και τα εδάφη της πατρίδας.
Ο Στρατηγός Γρίβας ως νέος Πρωθυπουργός κράτησε και το Υπουργείο Αμύνης αποφασίζοντας να επανέλθει ταυτόχρονα και στις τάξεις του Στρατού ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Στον πόλεμο που ακολούθησε με την Τουρκία ήταν ο ικανότατος Αρχιστράτηγος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που καθόρισε εν πολλοίς την επιτυχή έκβαση του Ελληνοτουρκικού πολέμου.
Ο Ιερός Λόχος προσέφερε στον σύγχρονο ιστορικό Αρχηγό του ένα Τάγμα που έγινε η επίλεκτη Φρουρά του και ονομάστηκε Λευκή Φρουρά προς τιμήν της αντίστοιχης Λευκής Φρουράς των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Ο Ιερός Λόχος, για μιαν ακόμη φορά στην ιστορία του, αναδείχθηκε στο πλέον επίλεκτο Σώμα του Ελληνικού Στρατού και πολέμησε γενναία σε όλα τα Μέτωπα του Ελληνοτουρκικού πολέμου.
Ένα τμήμα του, η «Λεγεώνα Κατσώνης» παρέμεινε μονίμως σταθμευμένο στην Κριμαία την οποία και υπερασπίστηκε στο πλευρό της Ρωσίας κι ενάντια στην Ουκρανία στον πόλεμο που ξέσπασε μετά την επαναπροσάρτηση της Κριμαίας.
Παρέμεινε δε στην πρώτη γραμμή των Ρωσικών Δυνάμεων στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο που ξέσπασε μετά από λίγο καιρό.
Ήταν η πρώτη στρατιωτική μονάδα που μπήκε στην Κωνσταντινούπολη με τον Ρωσικό Στρατό καθώς και αυτή που ανέλαβε την Ανατολική Θράκη και την Πόλη από τους Ρώσους όταν αυτή παραδόθηκε κοινή συναινέσει από Ρωσία και ΝΑΤΟ στην Ελλάδα μετά το τέλος του Ελληνοτουρκικού και Ρωσοτουρκικού πολέμου.
Οι Άγιοι Γέροντες είχαν επιβεβαιωθεί.
Προφητείες made by liakpoulos!
ΑπάντησηΔιαγραφήειλικρινά το τί βλακεία έχει συσσωρευτεί στα μυαλά των Νεοελλήνων είναι απίστευτο.
Ας περιμένουμε την άφιξη των Ελ, των Νεφελίμ και λοιπών συναφών να μας σώσουν από τον εαυτό μας.
Βεβαίως αγαπητέ ανώνυμε 8.23 ….
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλακείες και φαντασίες ενός ξεμωραμένου είναι…
Αλίμονο εάν τα παραμύθια μπορούσαν να κατηγορηθούν πως προσφέρουν ατραπούς, κατευθύνσεις κι επιλογές…
Αλίμονο εάν αυτός ο παραμυθάς ο Ιούλιος Βερν μπορούσε να κατηγορηθεί όταν έγραφε το «Από τη γη στη Σελήνη», πως πρότεινε το «απίστευτο αυτό ταξίδι» ή πως πρότεινε την παραγωγή πυραύλων για τούτο….
Αυτός παραμύθια έγραφε όπως τα έχτιζε η ψυχή του και η φαντασία του...(βρε λες έμμεσα να πρότεινε κιόλας "κατευθύνσεις δράσης"?)
Αλίμονο εάν περιμένουμε από φαντασιώσεις και διηγήματα που συν τοις άλλοις έχουν και κάποιο μεταφυσικό αρωματάκι, να μας δώσουν προτάσεις…(Μήπως όμως?)
Τώρα αν κάποιοι αιθεροβάμμονες πήραν έναυσμα από τον φαντασιόπληκτο τον Βερν και δούλεψαν στους πυραύλους και τα διαστημικά ταξίδια, ε, ποιος τους φταίει που θα τους πήραν στο ψιλό οι σύγχρονοί τους οι "έλλογοι ρεαλιστές"?
Ας πρόσεχαν να «πατούσαν σε πιο στέρεο έδαφος»….
(Τώρα, αν τελικά ο Βέρνερ Φον Μπράουν αποδείχτηκε πως είχε δίκαιο κι όλοι οι άλλοι οι "λογικοί" άδικο, έτερον εκάτερον...)
Τι να πεις?
Πως ενώ οι αδελφοί Ράιτ ήδη πετούσαν οι Αμερικανοί φυσικοί εξακολουθούσαν να πιστεύουν επί 5 ακόμη έτη (!!!) ότι η πτήση μηχανών είναι αδύνατη?
Το «Εν Αρχή ην ο Λόγος» αγαπητέ (γιατί γράφεις ανώνυμα αλήθεια? Τι φοβάσαι?είναι πιο εύκολο να βρίζεις ανώνυμα?) δεν σημαίνει απαραίτητα πως τον πρώτο λόγο έχει πάντα η ψυχρή Λογική….
Στον πόλεμο συνήθως δεν έχει καμία θέση η Ψυχρή Λογική…
Θέση έχει μόνον στους «οικονομίστικους υπολογισμούς» των Κοτζαμπάσηδων και των Μαυροκορδάτων πολιτικών....
Αυτοί είναι που συζητάνε αενάως "λογικά" χωρίς να πράττουν ουδέν…
Εάν δεν ήταν οι «τρελλοί και ξεροκέφαλοι» οπλαρχηγοί του ’21, αλλά και οι χίλιες δυο προεπαναστατικές "παραμυθίες" να προετοιμάσουν την Ελληνική Ψυχή (ακόμη και με "υπερβολές" ενίοτε) σήμερα Ελεύθερη Ελλάδα δεν θα υπήρχε….
Τους νικηφόρους πολέμους τους προετοιμάζει η «φαντασία με τα παραμύθια της» και τους κερδίζει η «τρέλα και η φλόγα της ψυχής»...
Πουθενά σε αυτά δεν χωρά η «ψυχρή λογική»…
Η «ψυχρή λογική» είπαμε ποιους χαρακτηρίζει….
Αυτούς που κυβερνούν και πλουτίζουν πριν τον πόλεμο, κρύβονται κατά την διάρκειά του και ξαναεμφανίζονται μετά την λήξη του για να συνεχίσουν το εγκληματικό έργο τους….
Αυτά που δεν καταλαβαίνεις, άστα να περάσουν….
Εάν δεν μπορείς να διαπεράσεις το «μεταφυσικό επίχρισμα» και να «αποσυμβολίσεις κατάλληλα» ένα παραμύθι, άστο καλέ μου φίλε γι’ αυτούς που διαθέτουν την «κατάλληλη ψυχή» να το κάνουν…
Άστο γι’ αυτούς που είναι διατεθειμένοι να δώσουν την ψυχή τους και την ζωή τους για μη χειροπιαστά πράγματα όπως «πατρίδα» και «έθνος»…
Οπωσδήποτε πάντως, μην χαραμίζεις τις βρισιές σου εδώ…
Δεν υπάρχει αποδέκτης, γιατί «παραμύθια» σαν το παραπάνω δεν απευθύνονται σε σένα…
Σε άλλες φλογισμένες ψυχές απευθύνονται...
Αυτές τις σκόρπιες φλόγες που μαζεύονται ώρα την ώρα κάτω απο τα Ελληνικά Εθνόσημα έστω και λοιδωρούμενες απο κάτι ανώνυμους εγκάθετους σαν εσένα...
Και που σύντομα θα έχουν αποκτήσει την απαραίτητη ισχύ για να κάνουν πράξη αυτά που πρέπει...
Και σε αυτό δεν υπάρχει τίποτα το Μεταφυσικό...
Έγινα και εγκάθετος τώρα!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε παρακαλούσα αυτές τις απόψεις να τις ακφράζεις σε άλλον χώρο, είναι γεμάτο το διαδίκτυο από τέτοιες ιστοσελίδες. Σίγουρα θα βρεις την κατάλληλη θεματολογία σε μυριάδες άλλα ιστολόγια, που προάγουν την ηλιθιότητα στην Ελληνική κοινωνία.
Υπογραφή : Το όνομά μου είναι η ip μου. Δεν υπάρχει ανωνυμία στο διαδίκτυο.
Υ.Γ.:Έγινα και εγκάθετος τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ηρεμήστε παιδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι ανάγκη να κάνουμε προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Ας κρίνουμε τις απόψεις και τα γραφόμενα με κόσμιο τρόπο.
Πάντα φιλικά
Σάββας