15/4/09

Τι σκέφτονται οι τούρκοι στρατηγοί. Εντυπωσιακή ομιλία Μπασμπούγ.


Η δημοκρατία, δημοκρατία στην Τουρκία αλλά, και ο στρατός, στρατός. Φαντάζεσθε αρχηγό ενόπλων δυνάμεων χώρας με δημοκρατία δυτικού τύπου να βγαίνει και να λέει όσα θα διαβάσετε παρακάτω ότι είπε ο αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Μπασπούγ; Απολαύστε τον:
Όπως αναφέρουν οι ιστοσελίδες των τηλεοπτικών δικτύων ΝΤV και CNN Türk, ο Αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μπασμπούγ, πραγματοποίησε την ετήσια ομιλία του αξιολόγησης, στο Αρχηγείο των Ακαδημιών Πολέμου, στην Κων/πολη.
Ο στρατηγός Μπασμπούγ είπε:
«Χωρίς να υπεισέλθω, σε μεγάλο βαθμό, στα καθημερινά θέματα, θα προσπαθήσω να κοιτάξω από το ακαδημαϊκό ‘παράθυρο’ τα θέματα πολίτη – στρατιωτικού, καταπολέμησης της τρομοκρατίας και δημοκρατίας και κοσμικού χαρακτήρα. Δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα στα καθημερινά θέματα. Σε αυτά θα αναφερθώ την προσεχή εβδομάδα, σε συνέντευξη Τύπου».

Τι λόγο, τώρα έχει ένας στρατηγός να μιλάει γι αυτά τα θέματα, αυτό είναι μια άλλη ιστορία της δημοκρατίας τουρκικού τύπου.

Αλλά ας δούμε πως συνέχισε ο κ.Ιλκέρ Μπασμπούγ:

«Για να κάνει κάποιος καλά την αξιολόγηση πολίτη – στρατιωτικού, πρέπει να καταλάβει τι είναι από επαγγελματικής πλευράς ο στρατιωτικός. Στον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών, οι στρατιωτικοί έπαιξαν πρωτοποριακό ρόλο. (sic). Επίσης, το να μπορέσουν οι τεχνολογικές εξελίξεις να μπουν στην κοινωνία, αυτό γίνεται με τη βοήθεια των στρατιωτικών (sic). Στις ένοπλες δυνάμεις, οι ηθικές αξίες έχουν μεγάλη σημασία. Το να είναι κάποιος στρατιωτικός, περισσότερο από επάγγελμα, είναι ένας τρόπος ζωής. Στην στρατιωτική ζωή, η σχέση εμπιστοσύνης είναι άκρως σημαντική.
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένας θεσμός, για τον οποίο αισθάνεται ο κόσμος την περισσότερη εμπιστοσύνη, διότι υποστηρίζει απτόητα τη γεωπολιτική της χώρας μας, που αποτελείται από ρίσκο και ευκαιρίες.
Στο σημείο αυτό, για να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, θα επιστήσω την προσοχή σε δύο προκαταλήψεις. Η συστηματική αντιπολίτευση στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της δημοκρατίας μας. Είναι λάθος να παρουσιάζονται οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ως στοιχείο παρεμπόδισης της δημοκρατίας.
Σε ορισμένους τομείς της κοινωνίας μας, ασκείται μια εκστρατεία κακοπροαίρετη, με σκοπό να παρουσιάζονται οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ως ένας θεσμός κατά της θρησκείας. Ένας άλλος τομέας της κοινωνίας αγαπάει το στρατό και έχει εμπιστοσύνη σε αυτόν. Ο στρατός του τουρκικού έθνους είναι ο λαός του. Είναι από το λαό, είναι για το λαό.
Είναι σημαντικές οι ευθύνες των στρατιωτικών ηγετών. Οι ανώτεροι στρατιωτικοί πρέπει να αποφεύγουν ενέργειες, με τις οποίες θα θίξουν την εμπιστοσύνη των κατώτερων. Στην περίπτωση που οι προτάσεις και οι ανησυχίες των στρατιωτικών δεν ληφθούν υπόψη από την πολιτική εξουσία, μπορεί να βιωθούν πολύ αρνητικές εξελίξεις. Και αυτό είχε προκύψει στο Ιράκ. Το στοιχείο αυτό, στις σχέσεις πολιτικών – στρατιωτικών, είναι άκρως σημαντικό για την υγιή πορεία των σχέσεων. Στο σημείο αυτό, η απόφαση και βέβαια είναι των πολιτικών Αρχών. Όμως, στην περίπτωση που δεν λαμβάνονται υπόψη οι ειλικρινείς, ρεαλιστικές και οι έμπειρες συστάσεις, τότε η ευθύνη για τις αρνητικές εξελίξεις θα είναι οπωσδήποτε της πολιτικής ηγεσίας. Η μοναδική αρμόδια και υπεύθυνη Αρχή, όσον αφορά τις σχέσεις πολιτικών – στρατιωτικών, είναι ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων εκπληρώνει το καθήκον αυτό, με τις επαφές που έχει με τις ενδιαφερόμενες Αρχές και, όταν απαιτηθεί, γνωστοποιεί στην κοινή γνώμη τις απόψεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ένα δημοκρατικό, κοσμικό και κοινωνικό κράτος δικαίου είναι απαράβατος όρος».

Ο στρατηγός Μπασμπούγ, ο οποίος κατά την ομιλία του αναφέρθηκε και στο θέμα της εθνοτικής ταυτότητας, της πολιτιστικής ταυτότητας και της υπερκείμενης ταυτότητας, τόνισε πως οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις υποστηρίζουν την προστασία του έθνους – κράτους.
Ο στρατηγός Μπασμπούγ, που επεσήμανε το πρότυπο του καθηγητή Μετίν Χεπέρ, όσον αφορά το θέμα των «εθνοτικών συγκρούσεων», τόνισε ότι ο Χεπέρ αυτό το επεξηγεί σε τρείς φάσεις:
«Λέει ότι οι φάσεις αυτές είναι, πρώτον, η αφομοίωση ορισμένων εθνοτικών στοιχείων και η προσπάθεια που καταβάλλεται γι΄ αυτό. Δεύτερον, η αντίδραση των στοιχείων αυτών στις εν λόγω προσπάθειες, και τρίτον, η καταπάτηση από το κράτος των προσπαθειών των στοιχείων αυτών και η αύξηση των ενεργειών αφομοίωσης.
Να δούμε, στην Τουρκία έγινε κάτι τέτοιο; Το κράτος, κατά τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας, λόγω ορισμένων ξεσηκωμών, πήρε ασφαλώς κάποια μέτρα έναντι της πιθανότητας η δευτερεύουσα πολιτιστική ταυτότητα να περάσει μπροστά από την ανώτερη κοινή πρωτεύουσας σημασίας ταυτότητα.
Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε ως πολιτική αφομοίωσης τα μέτρα που ελήφθησαν. Τα μέτρα αυτά είναι κάποιες εφαρμογές, οι οποίες κρίθηκαν απαραίτητες στη διαδικασία σύστασης του κράτους – έθνους.
Π.χ. ορισμένες πολιτικές για υποχρεωτική εγκατάσταση κατά τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας, από ορισμένους, παρεξηγήθηκαν. Εάν το κράτος εφάρμοζε πολιτική αφομοίωσης, τότε ερωτώ με απόφαση βάσει νόμου, που είχε εκδοθεί από τη Βουλή το 192, θα μπορούσαν πολλά άτομα, που μετανάστευσαν στη Δύση, μεταξύ των οποίων και ορισμένοι που είχαν λάβει μέρος στους ξεσηκωμούς, να επιστρέψουν; Αυτό πώς το εξηγείτε;
Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την περίοδο ηρεμίας και ειρήνης, μεταξύ 1938 – 1984; Έγινε και τελείωσε η αφομοίωση ή μήπως ξανάρχισε το 1984; Γι΄ αυτό ακριβώς όλοι λέμε πως αυτό το πρότυπο αφομοίωσης δεν ισχύει για την Τουρκία».

Ο στρατηγός Μπασμπούγ είπε:
«Ο Ατατούρκ λέει το εξής: Αυτός που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, είναι ο ‘λαός της Τουρκίας’. Όχι ‘ο τουρκικός λαός’. Αν χρησιμοποιήσετε έτσι τη φράση, δεν θα είναι σωστή. Αυτός που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, είναι ο λαός της Τουρκίας. Ο Ατατούρκ εδώ επισημαίνει το σύνολο του λαού που ζει εδώ. Δεν κάνει καμία εθνοτική, ή θρησκευτική διάκριση.
Σήμερα, ποια θα είναι η κοινή αξία της δομής του έθνους – κράτους; Στον 21ο αιώνα, σε ποιες αρχές θα στηρίζεται η βάση του κράτους – έθνους;
Το 5ο άρθρο του Συντάγματος παρουσιάζει πολύ καλά τις κοινές αξίες του έθνους – κράτους: “Τα θεμελιώδη καθήκοντα και οι σκοποί του κράτους είναι η προστασία της ανεξαρτησίας του τουρκικού έθνους, της ακεραιότητας αυτού, του αδιαιρέτου της χώρας και η προστασία της δημοκρατίας, καθώς και η κατοχύρωση της ευημερίας, της ευτυχίας και της ηρεμίας των ατόμων και της κοινωνίας και η προετοιμασία των απαιτούμενων συνθηκών για την ανάπτυξη της οικονομικής και ηθικής οντότητας του ανθρώπου για την κατάργηση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εμποδίων, που δεν συμβιβάζονται με τις αρχές του κοινωνικού κράτους δικαίου και της δικαιοσύνης”.
Σε ποια βάση θα στηριχθεί στην προκειμένη περίπτωση το έθνος – κράτος; Θα πρέπει να στηριχθεί στην αντίληψη του εθνικισμού, που στηρίζεται στην αρχή του πολίτη.
Εκείνο που διατηρεί ενωμένο το έθνος – κράτος, είναι οι κοινές αξίες. Εσείς, εάν δεν υιοθετήσετε την υπερκείμενη κοινή ταυτότητά σας, δεν μπορείτε να φθάσετε σε κανένα αποτέλεσμα. Εάν σήμερα ζούμε κάποια προβλήματα, θα πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Αφομοίωση ή ενσωμάτωση; Πόσο πετύχαμε σε αυτή την περίπτωση ενσωμάτωσης; Εκείνο που έχει σημασία είναι η πολιτιστική ταυτότητα να μην ξεπεράσει την υπερκείμενη ταυτότητα που μας ενώνει. Πρέπει αυτές οι δευτερευούσης σημασίας ταυτότητες να προστατευθούν. Αυτή είναι μια πολιτιστική ελευθερία. Όμως, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη δημιουργία νέων υπερκείμενων ταυτοτήτων. Δεν μπορούμε να ανοίξουμε προς συζήτηση, την υπερκείμενη κοινή ταυτότητα. Τότε θα περιέλθουμε στη θέση του Ιράκ και του Λιβάνου.
Θα πρέπει να δώσουμε ισότητα ευκαιριών στους πολίτες μας, στην ανατολική και νοτιοανατολική περιοχή. Θα πρέπει να επανορθώσουμε το συναίσθημα περί μειονεκτικής θέσης των πολιτών μας, που βρίσκονται εκεί».



Ο στρατηγός Μπασμούγ διέθεσε το τελευταίο μέρος της ομιλίας του στο θέμα του κοσμικού χαρακτήρα και υπενθύμισε ότι ο Ομπάμα είπε στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ότι η μεγαλύτερη κληρονομιά του Ατατούρκ ήταν η κοσμική δημοκρατία. Ο ίδιος τόνισε: «Αυτή τη διατύπωση του Αμερικανού Προέδρου, την εκλαμβάνουμε ως μια αναζήτηση λύσης στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στο διεθνή τομέα, πέραν από την επιθυμία να φανούν συμπαθείς σε έναν φιλικό λαό. Η ισχύς της Τουρκίας είναι η κοσμική και δημοκρατική της δομή.
Η κοσμική δομή της Τουρκίας αποδίδει σε αυτήν σημαντική θέση στην περιοχή που βρίσκεται. Ο κοσμικός χαρακτήρας είναι ένας από τους θεμελιώδεις λίθους της φιλοσοφίας σύστασής της. Θα πρέπει να μπορούν να δίνονται αποτελεσματικές απαντήσεις, στο πλαίσιο της δημοκρατίας και των νόμων, στις κινήσεις κατά του κοσμικού χαρακτήρα. Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις σε καμία περίοδο δεν ήταν κατά της θρησκείας. Εκείνο στο οποίο εμείς αντιταχθήκαμε πάντοτε, ήταν η χρησιμοποίηση της θρησκείας ως μέσου για πολιτικά και ατομικά συμφέροντα. Το να λέγεται ότι ο κοσμικός χαρακτήρας έχει την έννοια του να αντιτάσσεται κάποιος στη θρησκεία και να θεωρούνται οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ως θεσμός κατά της θρησκείας, αποτελεί τη μεγαλύτερη αδικία και ανευθυνότητα απέναντι στον Ατατούρκ και τον στρατό εκείνου. Εάν όλοι στην Τουρκία συμμορφώνονται με το άρθρο 24 του Συντάγματος για τον κοσμικό χαρακτήρα, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα».
www.anixneuseis.gr

3 σχόλια:

  1. War, Oil And Gas Pipelines
    Turkey Is Washington's Geopolitical Pivot
    By F. William Engdahl
    4-14-9

    The recent visit of US President Obama to Turkey was far more significant than the President's speech would suggest. For Washington Turkey today has become a geopolitical "pivot state" which is in the position to tilt the Eurasian power equation towards Washington or significantly away from it depending on how Turkey develops its ties with Moscow and its role regarding key energy pipelines.

    If Ankara decides to collaborate more closely with Russia, Georgia's position is precarious and Azerbaijan's natural gas pipeline route to Europe, the so-called Nabucco Pipeline, is blocked. If it cooperates with the United States and manages to reach a stable treaty with Armenia under US auspices, the Russian position in the Caucasus is weakened and an alternative route for natural gas to Europe opens up, decreasing Russian leverage against Europe.

    For Washington the key to bringing Germany into closer cooperation with the US is to weaken German dependence on Russian energy flows. Twice in the past three wintersWashington has covertly incited its hand-picked President in Ukraine, Viktor Yushchenko to arrange an arbitrary cut off of Russian gas flows to Germany and other EU destinations. The only purpose of the actions was to convince EU governments that Russia was not a reliable energy partner. Now, with the Obama visit to Ankara, Washington is attempting to win Turkish support for its troubled Nabucco alternative gas pipeline through Turkey from Azerbaijan which would theoretically at least lessen EU dependence on Russian gas.

    The Turkish-EU problem

    However willing Turkish Prime Minister Erdogan might be to accommodate Obama, the question of Turkish relations with the EU is inextricably linked with the troublesome issue of Turkish membership to the EU, a move vehemently opposed by France and also less openly by Germany.

    Turkey is one of the only routes energy from new sources can cross to Europe from the Middle East, Central Asia or the Caucasus. If Turkey - which has considerable influence in the Caucasus, Central Asia, Ukraine, the Middle East and the Balkans - is prepared to ally with the United States, Russia is on the defensive and German ties to Russia weaken considerably. If Turkey decides to cooperate with Russia instead, Russia retains the initiative and Germany is dependent on Russian energy. Since it became clear in Moscow that US strategy was to extend NATO to Russia's front door via Ukraine and Georgia, Russia has moved to use its economic "carrot" its vast natural gas resources, to at the very least neutralize Western Europe, especially Germany, towards Russia. It is notable in that regard that the man chosen as Russia's President in December 1999 had spent a significant part of his KGB career in Germany.

    Turkey and the US Game

    It is becoming clear that Obama and Washington are playing a deeper game. A few weeks before the meetings, when it had become obvious that the Europeans were not going to bend on the issues such as troops for Afghanistan or more economic stimulus that concerned the United States, Obama scheduled the trip to Turkey.

    During the recent EU meetings in Prague Obama actively backed Turkey's application for EU membership knowing well that that put especially France and Germany in a difficult position as EU membership would allow free migration which many EU countries fear. Obama deliberately confronted EU states with this knowing he was playing with geopolitical fire, especially as the US is no member of the EU. It was a deliberate and cheap way to score points with the Erdogan government of Turkey.

    During the NATO meeting, a key item on the agenda was the selection of a new alliance secretary-general. The favorite was former Danish Prime Minister Anders Fogh Rasmussen. Turkey opposed him because of his defense of cartoons depicting the Prophet Mohammed published in a Danish magazine. NATO operates on consensus, so any one member can block Rasmussen. The Turks backed off the veto, and in return won two key positions in NATO, including that of deputy secretary-general.
    Turkey thereby boosted its standing in NATO, got Obama to vigorously defend the Turkish application for membership in the European Union, which of course the United Statesdoes not belong to. Obama then went to Turkey for a key international meeting that will allow him to further position the United States in relation to Islam.



    Obama has a Grand Strategy to use Turkey to isolate Russia via Nabucco pipelines through Georgia and Armenia to the EU


    The Obama Erdogan talks were perhaps the most strategic of the recent Obama tour


    The Russian Dimension

    During US-Russian talks there had been no fundamental shift by Obama from the earlier position of the Bush Administration. Russia rejects Washington's idea of pressuring IUran on their nuclear program in return for a bargain of an undefined nature with Washington over US planned missile and radar bases in Poland and theCzech Republic. The US claimed it need not rely on Russia to bring military and other supplies into Afghanistan, claiming it had reached agreement with Ukraine to transship mililtary supplies, a move designed by Washington to increase friction between Moscow and Kiew. Moreover, the NATO communique did not abandon the idea ofUkraine and Georgia being admitted to NATO. The key geopolitical prize for Washington remains Moscow but clearly Turkey is being wooed by Obama to play a role in that game.

    Germany will clearly not join Obama in blocking Russia. Not only does Germany depend on Russia for energy supplies. She has no desire to confront a Russia that Berlinsees as no real immediate threat to Germany. For Berlin, at least now, they are not going to address the Russian question.

    At the same time, an extremely important event between Turkey and Armenia is shaping up. Armenians had long held Turkey responsible for the mass murder of Armenians during and after World War I, a charge the Turks have denied. The US Congress is considering a provocative resolution condeming "Turkish genocide" agianst Armenians. Turkey is highly sensitive to these charges, and Congressional passage of such a resolution would have meant a Turkish break in diplomatic relations withWashington. Now since the Obama visit Ankara has begun to discuss an agreement with Armenia including diplomatic relations which would eliminate the impact of any potential US Congress resolution.
    A Turkish opening to Armenia would alter the balance of power in the entire region. Since the August 2008 Georgia-Russia conflict the Caucasus, a strategically vital area to Moscow has been unstable. Russian troops remain in South Ossetia. Russia also has troops in Armenia meaning Russia has Georgia surrounded.
    Turkey is the key link in this complex game of geopolitical balance of power between Washington and Moscow. If Turkey decides to collaborate with Russia Georgia's position becomes very insecure and Azerbaijan's possible pipeline route to Europe is blocked. If Turkey decides to cooperate with Washington and at the same time reaches a stable agreement with Armenia under US guidance, Russia's entire position in the Caucasus is weakened and an alternative route for natural gas to Europe becomes available, reducing Russian leverage against Western Europe.

    Therefore, having sat through fruitless meetings with the Europeans, Obama chose not to cause a pointless confrontation with a Europe that is out of options. Instead, Obama completed his trip by going to Turkey to discuss what the treaty with Armenia means and to try to convince the Turks to play for high stakes by challenging Russiain the Caucasus, rather than playing Russia's junior partner.

    The most important Obama speech in his European tour came after Turkey won key posts in the NATO political structure with US backing. In his speech Obama sided withTurkey against the EU and in effect showed Turkey Washington was behind her. Obama's speech addressed Turkey as an emerging regional power, which was well received in Ankara. The sweet words will cost Turkey dearly if it acts on them.
    Moscow is not sitting passively by as Washington woos Turkey. Turkish President Abdullah Gul paid a four-day visit to the Russian Federation this February, where he met with President Dmitry Medvedev, Prime Minister Putin, and also traveled to Kazan, the capital of Tatarstan, where he discussed joint investments. Gul was accompanied by his minister for foreign trade and minister of energy, as well as a large delegation of Turkish businessmen. The stakes in this complex three-way Great Game for domination of Eurasia have been raised significantly following the Obama trip to Ankara. Turkey imports 65 percent of its natural gas and 25 percent of its oil from Russia. Therefore, Turkey is also developing a growing dependency on Russian energy resources, including coal.
    On March 27, 2009, a memorandum was signed between the Azerbaijani oil company SOCAR and Russia's Gazprom. The memorandum includes a statement of deliveries, beginning in January 2010, of Azerbaijani natural gas to Russia.

    Gazprom was particularly interested in signing such an agreement with Azerbaijan, not the least because Azerbaijan is the only state outside Iran or Turkmenistan, both of which are problematic, that could supply gas to the planned EU Nabucco pipeline, for transporting natural gas from Azerbaijan and the Central Asia states through Turkeyto south-eastern Europe. In reality, gas may come only from Azerbaijan. Russia has proposed an alternative to Nabucco project, South Stream, also in need of Azerbaijani gas, so in effect Russia weakens the chances of realization of Nabucco. Obama strategy is clearly not less confrontational with Russia. It is merely playing with a slightly different deck of cards than did Cheney and Bush.

    από RENSE.COM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βεβαίως η ομιλία του Ιλκέρ Μπασμπούγ ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά και το άρθρο:

    "War, Oil And Gas Pipelines
    Turkey Is Washington's Geopolitical Pivot"
    By F. William Engdahl

    ,το οποίο είχε την ευγενή καλωσύνη να στείλει ο Ανώνυμος φίλος μας, ήταν ακόμη πιο πολύ ενδιαφέρον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.