31/5/09

Το Κουρδικό επί (τουρκικού) τάπητος

Κοντά στην επίλυση του προβλήματος βρίσκονται οι δύο πλευρές, ύστερα από 25 χρόνια συγκρούσεων και 40.000 νεκρούς
Περί «ιστορικής ευκαιρίας» και «νέας συναίνεσης» έκανε λόγο την περασμένη εβδομάδα ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, αναφερόμενος στο Κουρδικό, «το σημαντικότερο πρόβλημα της Τουρκίας», όπως ο ίδιος σημείωσε. Στην υπόλοιπη χώρα, όμως, ο κόσμος παραμένει δύσπιστος και διστακτικός.

Γενική είναι η εντύπωση στην Τουρκία ότι η διευθέτηση του Κουρδικού, ύστερα από 25 χρόνια συγκρούσεων και 40.000 νεκρούς, δεν απέχει πλέον πολύ. Στην Aγκυρα και την Κωνσταντινούπολη οι πολιτικοί και οι σχολιαστές ήδη αναφέρονται στη «νέα αρχή». Ομως στις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας οι Κούρδοι λένε ότι η κατάσταση χειροτερεύει, η καταπίεση και η καταστολή συνεχίζονται.

Κύριος υπεύθυνος για τον ενθουσιασμό γύρω από το Κουρδικό είναι ο κ. Γκιουλ, ο πρόεδρος και στενός συνεργάτης του Ταγίπ Ερντογάν. Εκείνος είχε πει, ευρισκόμενος στη Συρία και ενώ κυκλοφορούσαν φήμες ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται νέο ειρηνευτικό σχέδιο, ότι τούτη τη φορά η ευκαιρία που παρουσιάζεται για την επίλυση του προβλήματος είναι μοναδική.

«Υπάρχει συνεννόηση μεταξύ κρατικών υπηρεσιών. Είμαι πολύ αισιόδοξος. Οπως κι αν το ονομάσουμε, Νοτιανατολικό ζήτημα ή Κουρδικό ή πρόβλημα τρομοκρατίας, πρέπει να βρούμε μια λύση... Ο καλύτερος τρόπος είναι η αναβάθμιση της δημοκρατίας στην Τουρκία», ήταν τα λόγια του.

«Στο κόλπο»

Με τον όρο «νέα συναίνεση», ο κ. Γκιουλ φάνηκε να υπονοεί ότι ο στρατός, θεματοφύλακας του κεμαλικού κατεστημένου και συχνά επικριτής του ισλαμικού Κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (ΑΚΡ), «είναι στο κόλπο».

Πράγμα αδιανόητο πριν από ενάμιση χρόνο, όταν ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε την αντεπίθεση εναντίον του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και οργίαζαν οι φήμες περί πραξικοπήματος εναντίον του ΑΚΡ. Ωστόσο, πριν από ένα μήνα, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ εκφώνησε μια σημαίνουσα ομιλία.

Εκτοτε οι αντιλήψεις μεταβλήθηκαν. Ο στρατηγός ενέταξε το Κουρδικό στα θέματα εθνικής ασφαλείας, ταυτόχρονα όμως το συνέδεσε με τον εκσυγχρονισμό και την ενότητα της Τουρκίας στην πορεία της προς την Ευρώπη, μιλώντας για την αναγκαία καταπολέμηση της ρίζας του κακού, της αντιμετώπισης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που εκτρέφουν τη βία.

Το επιχείρημα περί «ιστορικής ευκαιρίας» ενίσχυσε και συμφιλιωτική συνέντευξη του Μουράτ Καραγιλάν, ηγετικού στελέχους του ΡΚΚ στη «Μιλιέτ», λίγο αργότερα. «Η οργάνωση ζητούσε τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό που ζητούμε τώρα είναι να ζήσουμε στην Τουρκική Δημοκρατία ελεύθερα και ισότιμα. Δεν πρόκειται για τακτική. Αλλάξαμε κατεύθυνση», είπε ο Καραγιλάν.

Δυσπιστία

Η αντιπολίτευση, δηλαδή το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), αντιμετώπισε κατ' αρχήν με μεγάλη δυσπιστία το ενδεχόμενο κάποιας τομής στο χρόνιο αδιέξοδο. Αρνήθηκαν την πρόταση συνεργασίας του προέδρου Γκιουλ και κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι, αδυνατώντας να νικήσει το ΡΚΚ, υποκύπτει στις πιέσεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, ιδιαιτέρως μετά την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Τουρκία, τον Απρίλιο. Αλλα κόμματα κατηγόρησαν τον Γκιουλ και τον Ερντογάν ότι θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα.

Ωστόσο, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο Ντενίζ Μπαϊκάλ, ευρισκόμενος στη νοτιοανατολική επαρχία του Αϊντιμάν, στο πλαίσιο της «κουρδικής εξόρμησης» του CHP, διαπίστωσε ότι «είναι πλέον δυνατή η εφαρμογή ενός σχεδίου χορήγησης αμνηστείας προς το ΡΚΚ, εφόσον αυτό πάψει να ασκεί πολιτική διά των όπλων και δεσμευτεί για τον πλήρη αφοπλισμό του και τη συμμόρφωσή του με τις επιταγές της δημοκρατίας και του νόμου».

Ο κ. Μπαϊκάλ δεν εμφανίστηκε τόσο αισιόδοξος όσο ο πρόεδρος Γκιουλ, λέγοντας ότι διατηρεί τις επιφυλάξεις του ως προς τη δυνατότητα τερματισμού της ένοπλης σύρραξης, μολονότι οι αντάρτες του PKK κατεβαίνουν από τα βουνά.

Τα νερά του Τίγρη και του Ευφράτη

Το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτων του Τίγρη και του Ευφράτη, τα οποία ελέγχει η Τουρκία μέσω συμπλέγματος φραγμάτων, κυρίως μέσω του γιγαντιαίου φράγματος Ατατούρκ, επανήλθε στο προσκήνιο μετά την αγωνιώδη έκκληση του Ιράκ να ανοίξουν οι στρόφιγγες που ρυθμίζουν τη ροή των δύο ποταμών, κυρίως του Ευφράτη, που πριν φτάσουν στο ιρακινό έδαφος, περνούν από τη Συρία. Η Μεσοποταμία, για μία ακόμη φορά στην ιστορία της, πυροδοτεί αντιπαραθέσεις. Εκτός των προβλημάτων στην ηλεκτροδότηση, το Ιράκ κινδυνεύει από την ξηρασία και την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής. Τις ελλείψεις σε νερό και ηλεκτρική ενέργεια του ρημαγμένου από τον πόλεμο Ιράκ συζήτησαν την περασμένη Πέμπτη στην «πράσινη ζώνη» της Βαγδάτης, εκπρόσωποι του Ιράκ, του Ιράν και της Τουρκίας, επίδοξης περιφερειακής δύναμης στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και τα Βαλκάνια.

Συνεχίζεται η καταπίεση και η καταστολή

Επιφυλακτικοί και δύσπιστοι παραμένουν και οι Κούρδοι των νοτιοανατολικών επαρχιών, που διαμαρτύρονται για τη συνεχιζόμενη καταπίεση και τη φειδωλότητα στην παραχώρηση στοιχειωδών ελευθεριών, πολιτισμικών και γλωσσικών.

Στη διάρκεια ομιλίας του στη Βουλή των Λόρδων την περασμένη εβδομάδα, ο Μουχαρέμ Ερμπεϊ, πρόεδρος της Ενωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ντιγιαρμπακίρ, ισχυρίστηκε ότι πάνω από 300 άνθρωποι συνελήφθησαν μετά τα εκλογικά οφέλη του κουρδικού Κόμματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία (DTP) στις δημοτικές του Μαρτίου. Το κόμμα, ύστερα από μια επιτυχημένη εκστρατεία, υπερίσχυσε του ΑΚΡ, το οποίο στις βουλευτικές εκλογές του 2007 είχε αποσπάσει μεγάλα ποσοστά σε κουρδικές περιοχές.

«Θέλουμε τη μετάβαση από την ένοπλη πάλη στην πολιτική διαδικασία. Στηρίζουμε όμως και το δικαίωμα του λαού να διεκδικεί χωρίς φόβο τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Διότι στην Τουρκία, αντί για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», είπε ο κ. Ερμπεϊ.

Η δημόσια κριτική αυτού του τύπου είναι επικίνδυνη στην Τουρκία, όπως πολύ καλά γνωρίζει η Λεϊλά Ζανά, πρώην βουλευτής, πρώην φυλακισμένη, που έχει ασκήσει έφεση κατά της καταδίκης της σε 10 χρόνια κάθειρξη, επειδή κρίθηκε ένοχη για «ανατρεπτικά σχόλια» στη διάρκεια δημοσίων ομιλιών της, μεταξύ άλλων και σ’ εκείνη που εκφώνησε στη Σχολή Αφρικανικών και Ανατολικών Σπουδών του Λονδίνου.

Η Λεϊλά Ζανά ήταν φυλακισμένη για 10 περίπου χρόνια, επειδή είχε μιλήσει κουρδικά στην τουρκική Εθνοσυνέλευση. Την εξέλιξη της περιπέτειάς της παρακολουθούν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Από την έκβασή της θα φανεί εάν η ευκαιρία του προέδρου Γκιουλ είναι όντως ιστορική ή απλώς λόγια του αέρα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

1 σχόλιο:

  1. Και οι δικοί μας αιθεροβάμονες ονειρεύονται κουρδικές στρατιές που θα καθηλώσουν τον τουρκικό στρατό σε περίπτωση Ε/Τ σύρραξης. Κούνια που τους κούναγε τους. Παρεούλα μας σφάζανε το 1922 και αν δοθεί η ευκαιρία δεν θα την χάσουν, θα το ξακανάνουν, ιδίως μετά από την υψηλή πολιτική κάποιων φωστήρων που θα τους έχουμε πάλι υπουργούς στην πλάτη μας όπως φαίνεται, που παρέδωσαν, παρά την τρισχιλιετή ελληνική παράδοση, ικέτη στους διώκτες του. Ας το πουν ανοιχτά, θα το υπομείνουμε. Είμαστε υποτελείς και με την βούλα στους Τούρκους. Τόσο απλά. Πείτε το να ησυχάσουμε.
    ΙοΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.