2/7/09

Επιστολή Τ. Παπαδόπουλου προς Γ. Γρίβα

»Εντύπωσιν προεκάλεσε μεταξύ μας αυτή η απότομος μεταστροφή των γνωμών.»Εξηκρίβωσα αργότερον ότι τούτο ωφείλετο εις το αίσχος της παρασκηνιακής δράσεως. Δηλαδή μετά την πρώτην ημέραν η Ελληνική Πρεσβεία ήρχισε καλούσα δια διαφόρων οργάνων της διάφορα άτομα της αποστολής, με προεξάρχοντα τον κ. Δέρβην και τον κ. Αιμιλιανίδην, τους οποίους και έπεισαν να δημιουργήσουν σφήνα μεταξύ της αποστολής. Ούτω και εγένετο. Οι κύριοι αυτοί ήρχισαν ευθύς αμέσως το πλευροκόπημα των διαφόρων αντιπροσώπων και τους διεβίβαζον δήθεν προσωπικά μηνύματα του Καραμανλή και Αβέρωφ και τους διαβεβαίωναν πόσον και οι δύο πολιτικοί ηγέτες τους εθαύμαζαν. Κολακευθέντες πολλοί από αυτούς ήρχισαν να εκφράζουν αμφιβολίας περί της ορθότητος της απορρίψεως του σχεδίου.
«Αι απόψεις τας οποίας εξέθεσα εις υμάς διά της εκθέσεώς μου 14ης Φεβρουαρίου ελέχθησαν ταυτολεξεί εις την συνεδρίασιν. Κατά την πρώτην σύσκεψιν ήρχισαν ωρισμένοι εκ των παλαιοκομματικών στυλ Δέρβη, Χρυσαφίνη κ.λ.π. να ομιλούν μασημένα, τείνοντες να υποστηρίξουν την υπογραφήν του σχεδίου.
»Ευθύς ως εξέθεσα τας απόψεις μου και ηκολούθησαν οι τρεις άλλοι, τους οποίους ως μέλη επηρέαζα, ανέκρουσαν όλοι πρύμναν και ήρχισαν να αποδεικνύωνται φανατικοί πολέμιοι του σχεδίου. Ούτω το σχέδιον κατεψηφίσθη παμψηφεί. Μετά ταύτα όμως ήρχισεν ο αηδής πόλεμος των παρασκηνίων, περί του οποίου θα σας αναφέρω κατωτέρω εν εκτάσει, δια να γνωρίζετε τι είδους άνθρωποι είναι ωρισμένοι «πατριώτες».
Μετά 3 ημέρας, ήτοι την Πέμπτη το βράδυ, εγένετο η τελική συνεδρίασις. Κατ’ αυτήν εψήφισαν και ωμίλησαν υπέρ του σχεδίου όλοι πλην του Τάσου Παπαδόπουλου, Γλαύκου Χρίστη (μέλος ΔΑΝΕ), Βάσου Λυσσαρίδη και των 5 κομμουνιστών. Ούτω το σχέδιον ενεκρίθη δια 27 υπέρ 8 εναντίον.
»Εντύπωσιν προεκάλεσε μεταξύ μας αυτή η απότομος μεταστροφή των γνωμών.
»Εξηκρίβωσα αργότερον ότι τούτο ωφείλετο εις το αίσχος της παρασκηνιακής δράσεως. Δηλαδή μετά την πρώτην ημέραν η Ελληνική Πρεσβεία ήρχισε καλούσα δια διαφόρων οργάνων της διάφορα άτομα της αποστολής, με προεξάρχοντα τον κ. Δέρβην και τον κ. Αιμιλιανίδην, τους οποίους και έπεισαν να δημιουργήσουν σφήνα μεταξύ της αποστολής. Ούτω και εγένετο. Οι κύριοι αυτοί ήρχισαν ευθύς αμέσως το πλευροκόπημα των διαφόρων αντιπροσώπων και τους διεβίβαζον δήθεν προσωπικά μηνύματα του Καραμανλή και Αβέρωφ και τους διαβεβαίωναν πόσον και οι δύο πολιτικοί ηγέτες τους εθαύμαζαν. Κολακευθέντες πολλοί από αυτούς ήρχισαν να εκφράζουν αμφιβολίας περί της ορθότητος της απορρίψεως του σχεδίου. Την Τετάρτην 18ην συνεκλήθη εις την Πρεσβείαν σύσκεψις και γεύμα των παρασυρθέντων (διότι έτσι τους αποκαλώ εγώ), εις την οποίαν παρέστησαν ο Αιμιλιανίδης, Δέρβης, Χρυσαφίνης, Κώστα Ιωάννου εξ Αμμοχώστου, περιέργως δε και προς μεγάλην μου απογοήτευσιν και ο Γλαύκος Κληρίδης. Μετά την επιστροφήν των εγνώσθησαν τα εξής: Κύριον θέμα της συνομιλίας ήτο μία ανήθικος επίθεσις κατά του Μακαρίου, ότι δήθεν ο Μακάριος είχεν εξ αρχής αποδεχθή το σχέδιον και ότι εν περιπτώσει καταψηφίσεως του σχεδίου θα εξετίθετο η Ελληνική Κυβέρνησις και θα εξέθετε και αυτή με την σειράν της τον Μακάριον εις τα όματα του Ελληνικού Λαού. Δεν μ’ ενδιαφέρει προς το παρόν η αλήθεια ή όχι του ισχυρισμού ούτε και έχει σημασία. Εκείνο που θεωρώ αισχρόν είναι η στάσις των κυρίων αυτών, οίτινες με τοιαύτην υπουλίαν υπέσκαψαν το κύρος του Εθνάρχου. Μάλιστα βολιδοσκοπήσαν εναλλάξ τους κυρίους αυτούς και διαβάλλων τον ένα κατά του άλλου κατώθρωσα να τους προκαλέσω να μου αποκαλύψουν πλήρως τι διημείφθη και ιδιαιτέρως. Ούτω επληροφορήθην ότι εις τον κ. Χρυσαφίνην υπεσχέθη ο Αβέρωφ το Υπουργείον Δικαιοσύνης, εις τον Αιμιλιανίδης ότι πρόκειται να τον περιλάβουν εις την συντακτικήν επιτροπήν, ήτις θα καταρτίση το σύνταγμα της Κύπρου, τον Γλαύκο Κληρίδης εκολαύκευσαν δηλώσαντες ότι τον θεωρούν δυναμικόν ηγέτην και «μακάρι και η Ελλάς να διέθετε τοιούτους άνδρας» (ταύτα μου απεκάλυψε με αυταρέσκειαν ο ίδιος ο Γλαύκος Κληρίδης και τον ύβρισα), τον Δέρβην ότι είναι ο μόνος ώριμος πολιτικός ηγέτης της Κύπρου κ.λ.π. Με πραγματικήν θλίψιν πράγματι γράφω τα ανωτέρω και τα όσα είδα έχουν διασαλεύσει την εμπιστοσύνη μου εις την ακεραιότητα του χαρακτήρος των ανθρώπων. Η φιλαρχία, η κολακεία, η μικρότης παραμένουν, δυστυχώς η κακοδαιμονία της φυλής μας. Ήλπιζα ότι η Κυπριακή επανάστασις και το παράδειγμα του Αρχηγού μας είχον πετύχει την διαφοροποίησιν των συνειδήσεων και την εξυγίανσιν των ηθών και ότι είχομεν κατορθώσει να δημιουργήσωμεν ανθρώπους με ανώτερες αρχές και αδαμάντινους χαρακτήρας. Και δια μεν τους παλαιούς «εθνοπατέρες» ουδόλως εξεπλάγην, αλλά ότι ήτο δυνατόν και ο Γλαύκος Κληρίδης να περιπέση εις το ίδιον επίπεδον, απετέλει δι’ εμέ οδυνηράν απογοήτευσιν. Από της ιδικής των πλευράς οι κύριοι αυτοί απεκάλυψαν εις τα Ελληνικάς αρχάς πάντα όσα συνέβησαν εις τα συνεδριάσεις μας, παρά την δοθείσαν υπόσχεσιν, ότι ουδέν θα απεκάλυπτον. Μάλιστα ανέφερον ονομαστί και ποίοι ήσαν οι προτρέψαντες εις την απόρριψιν, αναφέροντες ως πρώτον υπεύθυνον εμέ. Κατόπιν τούτου με εκάλεσε να με ιδή ο πρώην πρόξενος Κος Βλάχος, αλλά δεν εδέχθην. Είχε δημιουργηθή εις μερικούς η εντύπωσις ότι εξεπροσώπουν τας απόψεις της Οργανώσεως και ούτω απέφευγον να ομιλήσουν ενώπιόν μου. Ηναγκάσθην να καταστήσω δημοσίως σαφώς, ανεγράφη δε και εις τα πρακτικά, ότι ουδενός τα γνώμας εξεπροσώπουν και ότι ωμίλουν μόνον δια τον εαυτόν μου, διότι πράγματι ούτως είχε το ζήτημα. Ως επακόλουθον εις την συγκέντρωσιν επεκράτησαν οι ως άνω κύριοι, οίτινες μάλιστα εδήλωσαν προς την πρεσβείαν ότι αυτοί δεν συνεφώνουν μετά του Μακαρίου εις την απόρριψιν του σχεδίου. Το πόσον φθοροποιόν το τοιούτον ήτο, εμφαίνεται εκ του γεγονότος ότι ο
Αβέρωφ είχε το θράσος να καλέση την αντιπροσωπείαν εν τη απουσία του Μακαριωτάτου δια να πη ότι εάν απερρίπτετο το σχέδιον δεν επρόκειτο η Ελλάς να μας υποστηρίξη πλέον εις οιανδήποτε μορφήν αγώνος μας, ότι θα κατήγγελλε τον Εθνάρχην εις τον Ελληνικόν λαόν και ότι είχεν ενδείξεις ότι ο Ελληνικός και Κυπριακός Λαός θα εδικαίωναν την Κυβέρνησιν. Είπε και το εξής χαρακτηριστικόν: «Το αίμα της Κύπρου επί των χειρών σας. Ως Ελληνική Κυβέρνησις σας δηλώ ότι αυτό αποτελεί το άκρον άωτον των προσπαθειών μας. Ως εδώ και μη παρέκει». Η θλίψις που κατέλαβε τας καρδίας μας, εμέ τουλάχιστον, επί τω ακούσματι τοιούτων λόγων δεν περιγράφεται.λ Δεν συνεκρατήθην και του απήντησα «Εσείς, εξοχώτατε, ως Κυβέρνησις πιθανόν να αναγκασθήτε να μας εγκαταλείψετε, αλλά δεν πιστεύω ότι ο Ελληνικός λαός θα μας εγκαταλείψη». Κατόπιν των ανωτέρω εγένετο η τελική μας συνεδρίασις, την οποίαν ανέφερα εις την αρχήν και κατά την οποίαν το σχέδιον ενεκρίθη δια 27 ψήφων. Δεν ισχυρίζομαι ότι η δια ψήφων απόφασίς μας ήτο ο αποφασιστικός παράγων εις την υπό του Μακαρίου λήψιν αποφάσεως. Ούτε και πιστεύω ότι ο Μακάριος επεζήτησε να διαμοιρασθή τας ευθύνας ή να επιρρίψη ταύτας επί άλλων ώμων.
» Όμως πιστεύω ακραδάντως ότι, εάν η Ελληνική Κυβέρνησις δεν είχε τας εκ των παρασκηνίων διαβεβαιώσεις των φερομένων ως «εκπροσώπων του Λαού» περί αντιθέσεώς των προς τον Μακάριον, ουδέποτε θα είχε το θράσος να εξασκήση τόσην πίεσιν επί του Μακαρίου. Παραμένει δε γεγονός ότι ο Μακάριος πολύ επηρεάσθη από την πίεσιν, μάλλον το τελεσίγραφον της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Τούτο εμφαίνεται εκ της δηλώσεώς του προς ημάς την εσπέραν της Πέμπτης (την προτεραίαν της υπογραφής) όταν με βουρκωμένους οφθαλμούς μας εξέθεσε τα της συνεδρίας και ετελείωσε: «Και ούτω ησθάνθην μόνος μου εν μέσω καθαρώς εχθρικού περιβάλλοντος, κατηγορούμενος από τους πάντας ως αδιάλλακτος, με προεξέχουσαν την Ελληνικής αντιπροσωπείαν. Τα δε κτυπήματα της Ελληνικής αντιπροσωπείας ήσαν και τα πλέον οδυνηρά, διότι προήρχοντο εκ φίλου». (Μου θυμίζει το κτύπημα του Βρούτου κατά του Καίσαρος)...
»Προτού φύγω είχα πολύωρον συνομιλίαν μετά του Μακαρίου.
»Δεν πρέπει ποσώς να θλίβεσθε δια την στάσιν του Εθνάρχου.
»ΣΗΜ. Όσα γράφω κατωτέρω αποτελούν την εντύπωσιν, την οποίαν έλαβα από την συνομιλίαν και αποτελούν αποστήθισιν των όσων ήθελε να σας διαβιβάσω. Φυσικά δεν μου είπε ρητώς διαβίβασέ τα, αλλά αντελήφθην ότι αυτό ήθελε.
»Συγκεκριμένως αντελήφθην, ότι ο Εθνάρχης κατεθορυβήθη εξαιρετικώς από την ψυχράν υποδοχήν μετά της οποίας εγένετο αποδεκτή παρά του λαού η συμφωνία.
»Αντελήφθην ότι με προέπεμψε προ αυτού δια να προσπαθήσω να επηρεάσω γνώμας.
»Φυσικά τούτο δεν είναι αρμοδιότης μου άνευ εντολής σας αλλά απλώς αναφέρω ποίαν εντύπωσιν μου έδωσε, μου είπε συγκεκριμένως: «Γνωρίζω πως αισθάνεσαι δια την συμφωνίαν και γνωρίζω τι είπες εις τας συνεδριάσεις. Εάν λοιπόν νομίζεις, ότι αυτά που λέγω αντιτίθενται εις την συνείδησιν και τας πεποιθήσεις σου, μην κάνης τίποτε», εσυνέχισε.
»Δεν προσπαθεί να επιρρίψη ευθύνες επί των ώμων οιουδήποτε, ούτε και να διαμοιρασθή τας ευθύνας, μεθ’ οιουδήποτε...
»Μου εδηλώθη ότι ευθύς άμα τη επιστροφή του θα επιδιώξη συνάντησιν μετά Αρχηγού και θα τον παρακαλέση να συντάξωσι ομού μίαν προκήρυξιν προς τον Λαόν. Αντελήφθην ότι έχουν γίνει μετά του Φουτ ωρισμέναι κρούσεις επί του θέματος. Τούτο συνεπέρανα εκ της δηλώσεως του Εθνάρχου ότι έκαμε απαίτησιν προς τον Φουτ περί δημοσίας εμφανίσεως του Αρχηγού, ο δε Φουτ απάντησε ότι ουδεμία ένστασιν θα είχεν αλλά ο Φουτ προσέθεσε: «Εάν γίνη δημοσία συνάντησίς σας, όλη η Κύπρος θα είναι εκεί και πως θα περιορίσωμεν τα πλήθη».
»Ο Εθνάρχης θα ήθελε πολύ κατά την ημέραν της αφίξεώς του να συμπέση κάποια ένδειξις εκ μέρους της οργανώσεως, ότι επιδοκιμάζει το έργον του. Δεν επιθυμεί φυσικώς άμεσον και ρητήν επιδοκιμασίαν, αλλά ελπίζει τουλάχιστον εις μίαν έμμεσον επικύρωσιν π.χ. Χαιρετισμόν προς τον Εθνάρχην εκ μέρους του Αρχηγού ή ίσως φυλλάδιον της ΠΕΚΑ, δια της οποίας να χαιρετίζεται η άφιξις του Εθνάρχου ως νίκη των όπλων με υπαινιγμόν ότι η ΕΟΚΑ δεν είναι πολιτική Οργάνωσις και ότι έχει απόλυτον πίστιν προς τον πολιτικόν ηγέτην του Λαού μας.
»Εάν ενδιαφέρεσθε δια την προσωπικήν μου γνώμην, πιστεύω ότι ένας προσωπικός χαιρετισμός του Διγενή προς τον Εθνάρχην, χαιρετίζοντος την άφιξίν του θα ήτο άριστος συνδυασμός των δύο προσωπικοτήτων και θα υπεβοήθει υπερμέτρως εις την αναπτέρωσιν του ηθικού του λαού, εις την συνένωσίν του. Θα εξαπελύετο ακράτητος ο ενθουσιασμός του Λαού προς τον Διγενή και τον Εθνάρχην.
»Ο Εθνάρχης επέμενε ιδιαιτέρως ότι κατά την υποδοχήν του πρέπει να δοθή δια συνθημάτων ή άλλως πως μεγαλυτέρα σημασία εις την προβολήν της ΕΟΚΑ. Είδα διαταγήν περί συμμετοχής του Λαού εις την υποδοχήν. Κατόπιν τούτου θα θεωρήσω τον εαυτόν μου ως εξουσιοδοτημένον να αναρτήσω πολλά πανώ και άλλα συνθήματα εκθειάζοντα
τον ΔΙΓΕΝΗ και υπέρ της ΕΟΚΑ, αποφεύγων να υποδηλώ όμως την στάσιν της ΕΟΚΑ έναντι των συμφωνιών.
»Θα σας αποστείλω ανάλυσιν του Συντάγματος άρθρον προς άρθρον. Αναφέρω τα ανωτέρω εν γενικαίς γραμμαίς. Ανακεφαλαιώνων πρέπει να αναφέρω ότι η μάχη του Συντάγματος θα έπρεπε να δοθή εις Ζυρίχην και ουχί εις το Λονδίνον. Τότε ήτο ήδη πολύ αργά και αι χείρες του Μακαρίου ήσαν ήδη δεμέναι. Πολλοί επηρεάσθησαν από την δήλωσιν του Αβέρωφ, ότι ο Εθνάρχης είχεν εγκρίνει την συμφωνίαν της Ζυρίχης. Όμως ας πούμε ότι πράγματι έτσι εγένοντο. (Ο Εθνάρχης το ηρνήθη). Μήπως αυτό και μόνον εδέσμευε τον Εθνάρχην και του απηγόρευε να αλλάξη απόφασιν; Πολύ στενοκέφαλος και μικρόψυχος Ισχυρισμός. Η πολιτική δεν είναι «ρηγάκι» και άπαξ και είπεν ένας κάτι, πρέπει να του αρνηθή κανείς το δικαίωμα να αλλάξει γνώμην, εάν αργότερον αντελήφθη ότι επρόκειτο περί λάθους και μάλιστα όταν πάντοτε έλεγεν ότι την τελευταίαν λέξιν θα είχεν ο Λαός;».
Τ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

2 σχόλια:

  1. Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.

    Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας, σε καλώ να μην υποθηκεύσεις το μέλλον στην πολιτική βούληση της Τουρκίας. Να προασπιστείς την Κυπριακή Δημοκρατία.

    Αυτα τα λόγια ήταν όλη του ζωή , φωτεινό παράδειγμα πατριώτη, απο τις ελάχιστες εξαιρέσεις πολιτικών που τα εφαρμόζαν τα όσα έλεγαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και μετά την Υπογραφή της Ζυριχης στο Λονδίνο έγινε μέλος της «παιδικής χορωδίας» κυβέρνησης υπο τον «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ» , που οδήγησαν την Κύπρο στην καταστροφή .Το μόνο θετικό που πιστώνω στον Τάσσο είναι το ΟΧΙ στο Αναν

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.