Σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπεντροπ της 23ης Αυγούστου 1939

1) Πρέπει να σημειωθεί εξ αρχής ότι η Μόσχα αναγνώρισε δημόσια ότι υπήρξε μυστικό πρωτόκολλο μόνο τον Δεκέμβριο 1989. Ας σημειωθεί επίσης ότι ιστορικοί αναλυτές, όπως ο Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ, επιμένουν ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 αλλά στις 23 Αυγούστου, δηλαδή την ημέρα της υπογραφής του Συμφώνου.
2) τι θα έλεγε για το Σύμφωνο του Μονάχου; Μια συμφωνία που έγινε σχεδόν ένα χρόνο πριν το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ της 23ης, όπου Βρετανοί και Γάλλοι υπέγραψαν με τη Γερμανία στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 την παραχώρηση της Τσεχοσλοβακίας στον Χίτλερ!

Το Σύμφωνο και οι Ρώσοι
Στάθης Ευσταθιάδης ΒΗΜΑ

Γνωρίζουμε λίγο-πολύ την άποψη πολιτικών και ιστορικών της Δύσης για το Σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπεντροπ της 23ης Αυγούστου 1939 και το μυστικό πρωτόκολλο που το συνόδευε. Απετέλεσε το πράσινο φως για την επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία και την- προσωρινή έστω- εξαφάνιση της χώρας από τον χάρτη. Μας είναι όμως σχετικά άγνωστη η εκτίμηση που κάνει η σημερινή Ρωσία σε εκείνο που επί σοβιετικού καθεστώτος είτε έμενε ταμπού είτε χαρακτηριζόταν ως απόσταγμα της διπλωματικής ιδιοφυΐας του Στάλιν. Πρέπει να σημειωθεί εξ αρχής ότι η Μόσχα αναγνώρισε δημόσια ότι υπήρξε μυστικό πρωτόκολλο μόνο τον Δεκέμβριο 1989. Ας σημειωθεί επίσης ότι ιστορικοί αναλυτές, όπως ο Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ, επιμένουν ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 αλλά στις 23 Αυγούστου, δηλαδή την ημέρα της υπογραφής του Συμφώνου.

Σε δύο σημεία συμπίπτουν οι εκτιμήσεις σύγχρονων ρώσων ιστορικών όπως του δρος Σεργκέι Σουλτς, της Ναταλίας Μπασόφσκαγια, του Βιτάλι Τρετιακόφ κ.ά. Η υπογραφή του Συμφώνου απομόνωσε τη Σοβιετική Ενωση διπλωματικά και πολιτικά από τον υπόλοιπο κόσμο και, δεύτερο, έδωσε στον Στάλιν χρονικό και γεωγραφικό περιθώριο να λάβει στρατιωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της χιτλερικής επίθεσης. Ο δρ Σουλτς σημειώνει ότι ο Στάλιν φέρει ευθύνη- έστω εμμέσως- για την παραβίαση εκ μέρους της Γερμανίας της συμφωνίας με την Πολωνία του Ιουλίου 1932 που δέσμευε τις δύο χώρες να μη συνάψουν συμφωνίες οι οποίες θα υπονόμευαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της άλλης. Ο Τρετιακόφ αναγνωρίζει ότι οι «εσωτερικές αντιπαλότητες» της σοβιετικής ηγεσίας δεν επέτρεψαν να γίνει «η σωστή εκμετάλλευση της χρονικής ανάσας» που πρόσφερε στον Στάλιν το Σύμφωνο αλλά αυτό «δεν επέτρεψε στους ναζιστές να καταλάβουν την περιοχή της Βαλτικής και να την καταστήσουν προγεφύρωμα για την εισβολή στο σοβιετικό έδαφος». Αξιολογώντας γενικότερα την «πολιτική χειρονομία» του Στάλιν ο Τρετιακόφ ερμηνεύει την «ιδεολογική θυσία» που έκανε ένας γνήσιος μπολσεβίκος στον ναζιστή Χίτλερ: «Κάθε χώρα με βάση τα συμφέροντά της κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Και (ο Στάλιν) εν όψει μεγάλης πολεμικής καταστροφής έκρινε ότι έπρεπε πρωτίστως να υπερασπιστεί τη χώρα του (...) Μπορεί να εξολόθρευσε τους εσωτερικούς εχθρούς του αλλά δεν δρούσε για κάποια ιδιοτελή συμφέροντα (...) Δεν ήταν μικρής σημασίας ότι η υλοποίηση του μυστικού πρωτοκόλλου έφερε τα σύνορα της Σοβιετικής Ενωσης σε εκείνα της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας».

Κατά την Μπασόφσκαγια, το Σύμφωνο αποτελούσε «ενέργεια άμυνας» της Σοβιετικής Ενωσης, με «αναμφισβήτητες» αρνητικές παραμέτρους αλλά ήταν μέσα στο πλαίσιο της λεγόμενης Γραμμής Κόρσον, η οποία καθόρισε τα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την οποία η Πολωνία δεν είχε τηρήσει.

eust@dolnet.gr

Το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο Μη επιθέσεως 1939 και οι όσοι επιτήδειοι «ανιστόρητοι» στον ΟΑΣΕ

Είναι άξιον απορίας, πώς με τα πιο πάνω μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το Σύμφωνο της 23ης Αυγούστου ισοπεδώνει τους Σοβιετικούς, εξισώνοντάς τους με τους Ναζιστές Γερμανούς.
*του Χρίστου Μέση

Στις 3 Ιουλίου 2009, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) υιοθέτησε ψήφισμα όπου καλούνται τα μέλη του Οργανισμού να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου ως «Ημέρα μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού και του ναζισμού». Καταφανής προσπάθεια του εμπνευστή του ψηφίσματος, Σλοβένου βουλευτή Μπατέλλι, είναι να εξισώσει τη στάση της ναζιστικής Γερμανίας με εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης κατά την έναρξη του ΒΆ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όμως πράγματι έτσι είναι; Είχε τότε και η Σοβιετική Ένωση, έστω και ένα ελάχιστο μερίδιο ευθύνης για την κήρυξη του αιμοσταγή εκείνου πολέμου αλλά και για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που ακολούθησαν από τους Ναζί;
Αλλά και πριν απαντήσει κανείς στα πιο πάνω, τι είναι αυτό το περίφημο Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο, που σώνει και καλά προσφέρεται η επέτειος της υπογραφής του για τη συμβολική επίκλησή της ως «Ημέρας μνήμης. . . »\\u0387 των όποιων θυμάτων του πολέμου!
Το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο, γνωστό ως «σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ», υπογράφτηκε στις 23 Αυγούστου του 1939 και επρόκειτο για ένα «σύμφωνο μη επίθεσης», 10χρονης διάρκειας. Την εποχή εκείνη, η Ευρώπη βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τον αναπόφευκτο πια πόλεμο. Η ναζιστική Γερμανία ήταν πανέτοιμη και αποφασισμένη για την εξαπόλυση επίθεσης με στόχο την απόκτηση «ζωτικού χώρου». Μάλιστα το Γενικό Επιτελείο του Αδόλφου Χίτλερ είχε ήδη εκπονήσει το σχέδιο «Fall Weiss» (Περίπτωση 'Ασπρο), που ήταν ο κωδικός της επίθεσης κατά της Πολωνίας. Ενώ η ίδια η Πολωνία διαπραγματευόταν πρόθυμα με τη Γερμανία κτύπημα κατά της ΕΣΣΔ και είχε ήδη απορρίψει σύμφωνο που της προτάθηκε από τη σοβιετική διπλωματία για προστασία της από γερμανική επίθεση.
Το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ της 23ης Αυγούστου, προτάθηκε από τη Γερμανία στους Σοβιετικούς βασικά για να βεβαιωθεί ο Χίτλερ ότι η Σοβιετική Ένωση δεν θα βοηθούσε τους Αγγλογάλλους στο ενδεχόμενο που αυτοί αποφάσιζαν να τιμήσουν τις συμφωνίες προστασίας της Πολωνίας, που και οι δύο (αντίθετα με τη Μόσχα) είχαν υπογράψει με τη Βαρσοβία μόλις πέντε μήνες πριν. Μάλιστα, για να είναι πιο ελκυστικό, οι Γερμανοί πρότειναν να περιληφθεί στη συμφωνία και μια αποσαφήνιση των εδαφικών επιρροών των δυο χωρών. Βέβαια η Μόσχα αντιλαμβανόταν το δόλωμα και διέβλεπε τις προθέσεις του Χίτλερ, όμως ταυτόχρονα το σύμφωνο ήταν βολικό και για την ίδια, που χρειαζόταν απεγνωσμένα χρόνο, για να προετοιμαστεί καλύτερα μπροστά σε αυτό που φοβόταν περισσότερο, την επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση του πάνοπλου και πανέτοιμου Γ΄ Ράιχ.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Οκτώ μέρες μετά την υπογραφή του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου της 23ης Αυγούστου 1939, την 1η Σεπτεμβρίου, η Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία. Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν τίμησαν τη συμβατική τους υποχρέωση για την προστασία της Πολωνίας. Απλά περιορίστηκαν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία μόνο φραστικά και να τον «αναβάλουν» για τον επόμενο χρόνο. Ενώ, τέλος, οι ΗΠΑ στην όλη διένεξη επέλεξαν να «κηρύξουν» - τη χώρα τους ουδέτερη! Η δε Γερμανία, σύντομα θα αθετούσε την υπογραφή της στο Γερμανοσοβιετικό «σύμφωνο μη επίθεσης». Θα το παραβίαζε στις 22 του Ιούνη 1941, εξαπολύοντας ύπουλα με την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», επίθεση κατά της ΕΣΣΔ.
Είναι άξιον απορίας, πώς με τα πιο πάνω μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το Σύμφωνο της 23ης Αυγούστου ισοπεδώνει τους Σοβιετικούς, εξισώνοντάς τους με τους Ναζιστές Γερμανούς. Ή και αν ακόμη κανείς θέλει να επιμένει ότι η 23η Αυγούστου αποτελεί μίασμα για την τότε σοβιετική διπλωματία και τον Στάλιν, τι θα έλεγε για το Σύμφωνο του Μονάχου; Μια συμφωνία που έγινε σχεδόν ένα χρόνο πριν το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ της 23ης, όπου Βρετανοί και Γάλλοι υπέγραψαν με τη Γερμανία στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 την παραχώρηση της Τσεχοσλοβακίας στον Χίτλερ!
Είναι λοιπόν με όλα αυτά πασιφανής η κατάπτυστη προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, που σίγουρα έχει πολύπλευρους και πολυσήμαντους στόχους και σκοπούς. Μεταξύ άλλων είναι η υπονόμευση της σημερινής ηγεσίας της Μόσχας και του Προέδρου Πούτιν να καρπωθούν την εκτυφλωτική ακτινοβολία που εξακολουθεί να εκπέμπει η θυσία 27 εκατομμυρίων Σοβιετικών πολιτών ενάντια στον φασισμό και το ναζισμό κατά τον το ΒΆ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι κάποιοι γνωρίζουν καλά πως σκιάζοντας αυτή την πολιτική ακτινοβολία, παρουσιάζοντας συκοφαντικά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο της 23ης Αυγούστου, ως το «τεκμήριο συνενοχής της Μόσχας» με το Βερολίνο της εποχής, αναβαθμίζουν τον τότε ρόλο των ΗΠΑ στη συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας. Ώστε έτσι να αναδεικνύεται η δήθεν αναγκαία και φυσιολογική αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη και ειδικά στις χώρες που αποσπάσθηκαν από την επιρροή της Μόσχας.
Αυτονόητος ο σκοπός! Η αναβάθμιση του ρόλου των ΗΠΑ και η προστασία των ζωτικών τους συμφερόντων στη Γηραιά μας Ήπειρο. ΓιΆ αυτό ας είναι πιο προσεκτικοί οι όποιοι αφελείς έναντι στους επιτήδειους ανιστόρητους στον ΟΑΣΕ ή όπου αλλού κι αν αυτοί βρίσκονται.

* Ο Χρίστος Μέσης είναι Δήμαρχος Μέσα Γειτονιάς και Αντιπρόεδρος της ΕτΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Κωδικός άρθρου: 883875

ΠΟΛΙΤΗΣ - 12/07/2009, Σελίδα: 37