26/9/09

Δήλωση πολιτών με αφορμή τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009


Τα κόμματα που επιδιώκουν να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν τον τόπο έχουν περιορίσει τον διάλογο στα οικονομικά και στα κοινωνικά ζητήματα, αποφεύγοντας συστηματικά να θέσουν βασικά ερωτήματα για τα μεγάλα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Χωρίς υποτίμηση όλων των άλλων, εξίσου σημαντικών ζητημάτων, θα θέλαμε να σταθούμε σε ένα βασικό ερώτημα που καλύπτει τρία κορυφαία εθνικά μας θέματα: Πόσο καταφέραμε να περιορίσουμε τον επεκτατισμό της Άγκυρας και την αδιαλλαξία των Σκοπίων; Συγκεκριμένα:

Στο Κυπριακό: Σε τι ωφέλησε η σύμπραξή μας με τον «Αττίλα» και τους υποστηρικτές του στην συγκάλυψη των εγκλημάτων εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού με «διακοινοτικές συνομιλίες» εκτός του να αφήνεται η Τουρκία στο απυρόβλητο και να εμπεδώνεται η διχοτόμηση υπό μία ή άλλη μορφή; Πώς νοείται λύση με τουρκικό στρατό κατοχής και βρετανικές βάσεις; Πώς συμβιβάζεται λύση «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας» με την επιστροφή των προσφύγων και την ελευθερία της εγκατάστασης; Πώς συμβιβάζεται η «πολιτική ισότητα» των δύο μερών και η μη λειτουργία της βασικής δημοκρατικής αρχής (αρχή πλειοψηφίας) με την ύπαρξη κράτους κυρίαρχου, λειτουργικού και βιώσιμου; Πώς μπορεί να υπάρξει κράτος κυρίαρχο δίχως στρατό και με παρεμβατικά «εγγυητικά» δικαιώματα τρίτων χωρών και μάλιστα της Τουρκίας; Τι επιπτώσεις θα είχε μια τέτοια «λύση», που θα καθιστούσε την Τουρκία συγκυρίαρχη στην ασφάλεια των Ελλήνων στην Κύπρο; Μήπως θα καθιστούσε τους Έλληνες της Κύπρου ομήρους της Τουρκίας και την Ελλάδα όμηρο της Κύπρου; Μήπως, λοιπόν, έφτασε η ώρα να αναλάβουν Ελλάδα και Κύπρος τις ευθύνες τους, επανατοπεθετώντας το Κυπριακό ως ζήτημα εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού και να αξιώσουν ανυποχώρητα λύση σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο; Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου πρόκειται να αξιολογηθεί η πρόοδος της Τουρκίας στην εκπλήρωση των κριτηρίων ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως έφτασε, λοιπόν, η ώρα να αξιώσουμε να συμμορφωθεί η Τουρκία με τις διεθνείς της δεσμεύσεις;

Στο Αιγαίο: Σε τι μας ωφέλησε η αναγνώριση (στο Νταβός το 1988, στη Μαδρίτη το 1997, στο Ελσίνκι το 2004) τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων» και ελληνοτουρκικών «διαφορών» στο Αιγαίο; Σε τι ωφέλησαν η τουρκική υποψηφιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολύχρονες «διερευνητικές συνομιλίες», ενώ η Άγκυρα διατηρεί το casus belli και την θεωρία της περί «γκρίζων ζωνών», εκτός από το να επεκτείνει την τακτική της από τα Ίμια στο Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, τους Φούρνους και αλλού; Γιατί δεχόμαστε να μεταβάλλεται ο ελληνικός εναέριος χώρος στο Αιγαίο σε ελληνοτουρκικό υπό ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία; Μήπως ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα του Αρχιπελάγους είναι η ενίσχυση της αποτρεπτικής μας δυνατότητας σε όλα τα μέτωπα (διπλωματικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό) και η διαφύλαξη και άσκηση τελικά του δικαιώματος της διεύρυνσης των χωρικών μας υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια από ευθείες γραμμές βάσεις;

Ως προς τα Σκόπια: Έχοντας διαπιστώσει πως οι μονομερείς υποχωρήσεις μας το μόνο που πέτυχαν ήταν να καταστήσουν τα Σκόπια περισσότερο αδιάλλακτα και να τα οδηγήσουν στο να επιμένουν στα ιδεολογήματά τους περί «μακεδονικής ιστορίας», «μακεδονικής εθνότητας» και «μακεδονικής γλώσσας», μήπως ήρθε η ώρα πια να σταματήσουμε τον κατήφορο των υποχωρήσεων;
Και τα ίδια θα μπορούσαν να επισημανθούν σε ένα αναλυτικό κείμενο, που θα συμπεριλάμβανε συνολικά και τα υπόλοιπα ζητήματα.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με το να τα βάζουμε κάτω από το χαλί. Γιατί πάντα επιστρέφουν και πάντα εκδικούνται.
Τα εθνικά ζητήματα δεν είναι αφηρημένα «εθνικά ζητήματα».
Διακόσιες χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου παραμένουν ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό και οικολογικό έγκλημα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα και Κύπρο. Τα Ίμια, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι και οι Φούρνοι δεν είναι ασήμαντες βραχονησίδες. Είναι συνιστώσες του Αρχιπελάγους, που το κατοικούν συμπολίτες μας και που έχουν το απαράγραπτο δικαίωμα να απολαμβάνουν την ίδια ασφάλεια και ελευθερία κινήσεων που απολαμβάνουμε όλοι μας.
Αυτά είναι και κοινωνικά ζητήματα και όχι αφηρημένα «εθνικά». Είναι προβλήματα που η Ελλάδα του περασμένου αιώνα πλήρωσε ακριβά με εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες. Είναι ζητήματα πρωταρχικά, που θα συνεχίσουν να ζητούν δικαίωση και στις 5 Οκτωβρίου και που την απάντηση αργά ή γρήγορα, αν δεν την δώσουμε εμείς, θα την δώσουν κάποιοι άλλοι.

Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2009

Οι υπογράφοντες

Αξελός Λουκάς, Βασιλειάδης Δαμιανός, Βασιλικόπουλος Κρίτων, Γεωργόπουλος Δημοσθένης, Θεοχάρης Τίμος, Κουτσαφτής Γιάννης, Μαύρος Γιάννης, Πανταζίδης Τάσος, Παπαγιαννόπουλος Γιώργος, Στοφορόπουλος Θέμος, Τουμανίδης Παύλος, Φωτιάδου Αθανασία, Χατζηπαύλου Παύλος

3 σχόλια:

  1. Εάν συνεχιστεί η αρνητική στάση του κοινού απέναντι στην καθεστωτική γιορτή των εκλογών μπορεί να περάσει κάποιο μήνυμα. Για όσους δεν κατάλαβαν το ιμπεριαληστρικό καθεστώς έχει επιβληθεί στη χώρα και επιβάλει "λύσεις" κατά το δοκούν στα εθνικά ζητήματα που είναι εξόφθαλμα καταστροφικές για τη χώρτα. Μόνο λοιπόν με ηχηρή αποδοκιμασία θα ακουστούμε. Αλλοιώς δεν δίνουν δεκάρα για τη γνώμη μας. Δηλαδή, μια εύκολα χειραγωγούμενη αγέλη υπηκόων "μπορεί να σκεφτεται οτι θέλει όσο μας αφήνει να κάνουμε τις μπίζνες".
    Προς το παρόν μόνο την αποχή μπορεί να αντιτάξει το εκλοτικό σώμα επειδή δεν υπάρχει πραγματική πολιτική επικοινωνία(μόνο κοροϊδία !)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δυστυχώς ή ευτυχώς,τό μόνον πού θά μάς έσωζε είναι μιά νέα εθνική επανάστασις.επειδή δέν φαίνεται νά υπάρχει ο χρόνος ώστε αυτή νά επωαστεί μέ τόν σωστόν τρόπον,τό μόνον πού απομένει είναι 'ο έξωθεν παράγων' πού θά αναγκάσει συντόμως τήν χρεωκοπημένη πολιτεία μας νά αλλάξει πορεία.καμμία αλλαγή υπέρ τού Έθνους δέν πρόκειται νά λάβει χώραν μέ εκλογικές διαδικασίες καί μέ τίς υπάρχουσες σάπιες εκ βάθρων κοινωνικές δομές καί θεσμούς.είτε απέχουμε είτε όχι δέν αλλάζει κάτι επί τής ουσίας.η Ελπίς πεθαίνει τελευταία.
    Περικλής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το μόνον πού ίσως νά μάς έσωζε θά ήταν μιά νέα εθνική επανάστασις.επειδή όμως ο χρόνος επωάσεώς της μέ τόν ορθόν τρόπον δέν φαίνεται νά υπάρχει υπό τήν παρούσα συγκυρίαν,μάς μένει μόνον 'ο έξωθεν παράγων'-μέ τήν έννοιαν πώς τά πράγματα δέν θά είναι απολύτως στά δικά μας χέρια,ούτε καί θά προκληθούν υφ'ημών.μέ εκλογικές διαδικασίες δέν πρόκειται νά αλλάξει τίποτα υπέρ τού Έθνους,ειδικώς στήν παρούσα συγκυρία πραγμάτων.δέν γίνεται νά περιμένουμε κάτι από τίς υπάρχουσες κοινωνικές δομές καί θεσμούς,διότι είναι σάπια αμφότερα εκ βάθρων.σέ κάθε περίπτωσιν,η Ελπίς πεθαίνει τελευταία.
    Περικλής.
    Υ.Γ.τό δέντρον τής Λευτεριάς ποτίζεται μέ αίμα,άς τό έχουμε κατά νούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.