26/2/10

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 1941 ΣΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2010

Κίνα και Ρωσία μόνοι διέξοδοι για την Ελλάδα


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com
Τον Οκτώβριο 1940 η Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα. Τον Απρίλιο 1941, το παιχνίδι τελείωσε με την είσοδο της Γερμανίας στον πόλεμο. Η ελληνική ιθύνουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό διέπραξαν μια πράξη «συλλογικής προδοσίας»: είτε συνθηκολόγησαν και συνεργάστηκαν με τις αρχές κατοχής (γερμανόφιλη μερίδα), είτε έφυγαν στο Κάιρο (αγγλόφιλη μερίδα). Μόνη σχεδόν απομείνασα πολιτική δύναμη στη χώρα, το ΚΚΕ κυριάρχησε στην αντίσταση και ήλεγχε την Ελλάδα όταν έφυγαν οι Γερμανοί. Για να ξαναπάρουν οι Αγγλοαμερικανοί τον έλεγχο της χώρας χρειάστηκε αφενός συνδρομή του Κρεμλίνου, αφετέρου ένας αιματηρός εμφύλιος, το ηθικό κόστος του οποίου πληρώνουμε ακόμα και όπου βρίσκονται πολλές από τις ρίζες των προβλημάτων μας.
Οι ιστορικές αναλογίες είναι επικίνδυνες. Ελπίζει κανείς σε εκτόνωση της κρίσης που πλήττει την Ελλάδα, μια από τις σοβαρότερες του νεώτερου ελληνικού κράτους. Είναι όμως πιο επικίνδυνο λάθος να υποτιμούμε, παρά να υπερτιμούμε το κίνδυνο. Μετά τον Οκτώβριο 2009, η Ελλάδα διαφορετικής μορφής, εξίσου όμως κρίσιμη στο διακύβευμά της, όχι «γεωπολιτική», αλλά «γεωοικονομική» επίθεση, που, υπό απειλή χρεωκοπίας, οδηγεί σε οικονομική, κοινωνική και, θα επιδιωχθεί τελικά, και σε εθνική συνθηκολόγηση. Στην επίθεση πρωταγωνιστεί η «οικονομική Αμερική», με επικεφαλής την Γκόλντμαν Ζακς, σύμβουλο της κυβέρνησης και διαχειριστή του ελληνικού δημόσιου χρέους, ο «βετεράνος» της οποίας (και της «αδελφής» J.P. Morgan) κ. Χριστοδούλου τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση στη θέση υπεύθυνου για το χρέος! Την ίδια στιγμή που η “the Firm”, όπως είναι γνωστή (κατ’ αντιστοιχία προς το “ the Company” για τη CIA) κερδίζει μυθώδη ποσά από τη διαχείριση του ελληνικού χρέους και τις «συμβουλές» της, οργανώνει τον διασυρμό της χώρας μέσω αγγλοσαξωνικών ΜΜΕ και τζογάρει στην ελληνική χρεωκοπία στην αγορά CDS!
Με «στρατηγικά βλακώδη» κίνηση, ενδεικτική του εγκλωβισμού της Γερμανίας σε καταστροφικό νεοφιλελευθερισμό-μονεταρισμό, το Βερολίνο συνδράμει πρακτικά την αγγλοαμερικανική επίθεση. Το 1990, η γερμανική στρατηγική ηλιθιότητα, προϊόν αδυναμίας των Γερμανών να «μεταβολίσουν» την ιστορία των τραγωδιών που υπέστησαν και επεφύλαξαν, αποτέλειωσε την ομοσπονδιακή, πολυεθνική Γιουγκοσλαβία, σκότωσε εν τη γενέσει της την ιδέα μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής, κατέστησε την Ουάσιγκτον κυρίαρχο στα Βαλκάνια. Στο φως τέτοιων «επιτευγμάτων», η ρήση Πάγκαλου για γίγαντα με μυαλό νάνου, μοιάζει προσβολή για τους νάνους!
Η τωρινή γερμανική επίθεση δεν περιορίζεται στην άρνηση κάθε συμπαράστασης, αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, περιέλαβε και κερδοσκοπικά παιχνίδια της Ντώυτσε Μπανκ. Το να μη συμπαρίστασαι είναι ένα πράγμα. Ποιος όμως υποχρεώνει τα γερμανικά ΜΜΕ να προβάλλουν έναν απύθμενο ρατσισμό-σαδισμό απέναντι σε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα, στην κακοδιοίκηση και διαφθορά της οποίας συνέβαλαν πολύ ουσιαστικά οι Γερμανοί, δωροδοκώντας μαζικά τα δύο κόμματα εξουσίας; Το Βερολίνο προσπαθεί με το ανθελληνικό μίσος του να αποκρύψει τη χρεωκοπία του Μάαστριχτ. Αλλά ήταν ο κ. Χριστοφοράκος που έφτασε να έχει μεγαλύτερη επιρροή στην Ελλάδα από τον αρχηγό των δυνάμεων των κατοχικών δυνάμεων! (Καλό είναι με την ευκαιρία να σταματήσει ο κ. Πρωθυπουργός, σε κάθε συνέντευξή του στο εξωτερικό, να οικτίρει την κακοδιοίκηση και διαφθορά μας. Καγχάζουν οι «πάτρωνες» με τις αυτοκριτικές). Τα ανθελληνικά δημοσιεύματα τα διαβάζουν όλοι οι Ευρωπαίοι. Τι συμπέρασμα λέτε βγάζουν για Γερμανούς και ΕΕ;
Το πιθανό αποτέλεσμα της γερμανικής de facto συνδρομής στις αγγλοαμερικανικές τράπεζες, είναι να ανατιναχθεί η ιδέα του κοινού νομίσματος, αν όχι της ενωμένης Ευρώπης. Δηλαδή να εξασφαλισθεί η αμερικανική ηγεμονία επί των Ευρωπαίων για μερικές δεκαετίες! Ίσως μάλιστα αυτός ακριβώς είναι ο απώτερος σκοπός της επίθεσης κατά της Ελλάδας, που ξεκίνησαν διεθνείς τραπεζικοί κολοσσοί και οίκοι αξιολόγησης, με επικεφαλής την Γκόλντμαν.
Βεβαίως, για νάμαστε δίκαιοι, δώσαμε στη Γερμανία διάφορους λόγους να μας αντιπαθεί (την ταύτισή μας με την αμερικανο-βρετανική θέση στην τουρκική ένταξη και τον τρόπο που δύο κυβερνήσεις πήγαν στις Βρυξέλλες να κατηγορήσουν την προηγούμενη κυβέρνηση, δηλ. τη χώρα). ‘Όπως ήρθαν όμως τα πράγματα, το δίλημμα είναι δραματικό ενώπιον Γαλλίας και Γερμανίας. Η ελληνική κρίση φωτίζει κραυγαλέα την χρεωκοπία του Μάαστριχτ, τον τερατώδη χαρακτήρα μιας Ένωσης που προέβλεψε την καταστροφή της (ή τη μετεξέλιξή της σε δικτατορία), γράφοντας στο «σύνταγμά» της την … απαγόρευση της αλληλεγγύης!
Για να διατηρηθεί η Ένωση, ως κοινωνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή (όχι τραπεζική και ατλαντική) δομή, συνεργασίας κρατών και λαών, χρειάζεται επειγόντως ριζική αναθεώρηση του Μάαστριχτ και του διεθνούς συστήματος πλήρους απελευθέρωσης ροών κεφαλαίου και εμπορικών ανταλλαγών. Για αυτά είναι ανέτοιμα Βερολίνο και Παρίσι. Ούτε καν φόρο Τόμπιν δεν θέλουν να επιβάλουν. Προτιμούν να σπρώξουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, απλώς απαιτώντας από την Αθήνα να «κόψει το κεφάλι» της πληρώνοντας ότι ζητούν οι αγορές και καλμάροντάς τες με μέτρα που υποθηκεύουν κάθε ελληνικό μέλλον.
Η ελληνική κρίση έχει βαθιά ενδογενή αίτια, δεν αρκούν όμως για να την ερμηνεύσουν. Είναι επίσης κρίση της ευρωζώνης, αν όχι της «παγκοσμιοποίησης», όπως αποδεικνύουν τα προβλήματα του ευρωπαϊκού νότου και της Ιρλανδίας. Αν η κρίση του δημόσιου χρέους μπορεί να «δικαιολογεί» τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, αυτό δεν σημαίνει επίσης ότι οι επιθέσεις δεν εντάσσονται σε γεωπολιτικά παιχνίδια.
Οι συνταγές του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων ταυτίζονται τώρα και είναι καταστροφικές για την ελληνική οικονομία/κοινωνία. Χρειάζεται να γίνουν σχεδόν «επαναστατικές» μεταρρυθμίσεις, η δική τους συνταγή όμως είναι βασικά συμπίεση του κόστους εργασίας και του κοινωνικού κράτους. Η εργασία είναι πολύ κακοπληρωμένη και επισφαλής στην Ελλάδα και το κοινωνικό κράτος υποτυπώδες. Αν άρουμε τη μονιμότητα των υπαλλήλων δεν θα τους καταστήσουμε πιο παραγωγικούς, αλλά πιο εξαρτημένους από τα κόμματα και τα λαμόγια, θα γενικεύσουμε δηλαδή την κακοδιοίκηση και το «λαμογιστάν».
Ότι και αν προσάψει κανείς στους εργαζόμενους ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα, γεγονός είναι ότι αυτοί και οι συνταξιούχοι κυρίως στηρίζουν τη λειτουργία του κράτους πληρώνοντας φόρους. Τα μεσαία και ανώτερα στρώματα, που πρωταγωνιστούν στη λεηλασία, αρνούνται συνήθως να πληρώσουν φόρους ακόμη και για τα κλεμμένα, σε μια χώρα που οι επιχειρηματίες εμφανίζονται στην εφορία φτωχότεροι των υπαλλήλων τους! Η εφαρμογή της συνταγής ΔΝΤ/ΕΕ οδηγεί την οικονομία σε βαθύτατη μακροχρόνια ύφεση, ίσως για δεκαετίες, δεδομένου και του αντιαναπτυξιακού ευρωπαϊκού περιβάλλοντος κα την κοινωνία σε πολύ μεγάλη οπισθοδρόμηση. Θα καταστήσει πολύ δυσκολότερη έως αδύνατη την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη.

Μια «Ιρλανδία της Ανατολής»
Την περασμένη βδομάδα, ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε στη Μόσχα. Ο Πούτιν εκτιμούσε ότι ίσως του ζητήσει βοήθεια και ήταν έτοιμος να συζητήσει. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν ζήτησε τίποτα. ‘Όπως όμως έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως συμμαχίες και «ζωτικό χώρο» να αναπνεύσει και να μην πεθάνει άμεσα, να αναπτυχθεί στη συνέχεια. Οι συμμαχίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις εθνικές προσπάθειες, είναι όμως απαραίτητες για την επιτυχία τους. Η Ελλάδα θάπρεπε προ πολλού να διερευνήσει τα περιθώρια διεύρυνσης των πηγών δανεισμού, ενώ έχει τα φόντα να γίνει μια «Ιρλανδία της Ανατολής», προσελκύοντας κεφάλαια της Κίνας, της Ρωσίας ή και άλλων. Αλλά και στο καθαρά αμυντικό-στρατηγικό επίπεδο, μπορεί να αποβεί κρίσιμος ο ρόλος Ρώσων και Κινέζων.
Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να παραμένει ευπειθής, υποδειγματικός «σύμμαχος» και «εταίρος», όταν οι «σύμμαχοι» και «εταίροι» τη σπρώχνουν στην καταστροφή. Θέλει βέβαια θάρρος, κατανόηση του διεθνούς περιβάλλοντος, ανεξαρτησία σκέψης και αποφασιστικότητα. Αν η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν τα επιδείξει, αν προτιμήσει τον συνήθη δουλοπρεπή ρόλο απέναντι στους «Προστάτες», θα πάρει την ιστορική ευθύνη να σπρώξει την Ελλάδα (και την Κύπρο) στην καταστροφή. ‘Όταν απειλείσαι με θάνατο, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, δεν χωρούν ημίμετρα, ούτε έχουν νόημα αφελή «καλοπιάσματα».
ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 25-02-2010

8 σχόλια:

  1. Ισραήλ ην πολιτείες λέει το φιλοσιωνιστικό λα.ο.ς. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κύριε Κωνσταντακόπουλε, κάποτε πρέπει να τα πούμε όλα για τον εμφύλιο και το 1922, διότι στραβά τα έχουμε μάθει. Πάνω στην απάτη χτίσαμε, και τώρα θερίζουμε ανάλογους καρπούς.
    Αγαπητέ, επειδή έχουν πεθάνει οι Έλληνες συνεργάτες των SS, τώρα δεν μπορούν να εκβιάζουν πλέον τα SS με αποκαλύψεις για το πόσα έδωσαν σαν πληρωμή, και από που τα είχαν κλέψει για να τους τα δώσουν. Στην Θεσ/νίκη 30000 Έλληνες παρέλαβαν από Γερμανούς περιουσίες Εβραίων. Ιδού ποιοι έφτιαξαν την προίκα μας, και ποιοί διόρισαν τον Πλεύρη μισθωτό πνευματικό πατέρα στρατού και αστυνομίας:
    http://el.wikipedia.org/wiki/Τάγματα_Ασφαλείας
    Εδώ που φτάσαμε αυτοί μας έφεραν, μαζί με τον αρχηγό των Ταγμάτων Ασφαλείας Ράλλη, με τον έπειτα αρχηγό τους γέρο Παπανδρέου, με τον ουσιαστικό ιδρυτή τους, τον γέρο Πάγκαλο, με τον Γέρο Καραμανλή, η δράση του οποίου http://ellinikesaxies.blogspot.com το 1940-44 παραμένει μάλλον μυστική (επανάληψη ονομάτων λοιπόν). Έπεσε η χώρα στα χέρια των αχρήστων, των ηλιθίων, των προδοτών, των συμφεροντολόγων, των εγωκεντρικών. Μάθε και για τη ΔΕΜΕ. Η μόνη υπηρεσία για την οποία δεν ήθελες χαρτί κοινωνικών φρονημάτων. Η ΔΕΜΕ πούλησε τους ικανότερους, για λίγες χιλιάδες δολάρια το κεφάλι, όπως πούλησε και η Φρειδερίκη τα χιλιάδες παιδάκια των ανταρτών.
    15000 Έλληνες αναπήρους ήρωες του μετώπου Αλβανίας έσφαξαν οι Ταγματασφαλήτες, πολλούς πάνω στα κρεββάτια τους, μέσα στα νοσοκομεία της χώρας. Οι ίδιοι οι βασανιστές της Γκεστάπο ήταν και στην Μακρόνησο, οι ίδιοι και στην χούντα. Οι αρουραίοι που έτρωγαν τον Μίκη ζωντανό έφαγαν πολλούς ακόμα, τους καλύτερους. Τι κορμί και τι εθνικός κορμός να σου μείνει μετά; Η σαβούρα και οι ανάπηροι; Από τις στάχτες μας γυρεύουμε ελπίδα.
    Όσοι τα έλεγαν αυτά μέχρι πριν από λίγο τους έτρωγε η μαρμάγκα. Τώρα η μαρμάγκα θέριεψε και τρώει την ίδια την Ελλάδα. http://ellinikesaxies.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενδιαφέρον άρθρο. Όχι τόσο για αυτά που αναλύει όσο για την ανάλυση της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Προτείνει κάποιο δρόμο μη λαμβάνοντας υπ’ όψη κάποια δεδομένα αλλά εξετάζει την κατάσταση από καθαρή ελληνική σκοπιά. Ας πούμε το κεντρικό νόημα είναι μια στροφή προς την Κίνα και την Ρωσία… Αλλά δεν ξεκαθαρίζει πόσο διατεθειμένες είναι οι δύο αυτές χώρες να βοηθήσουν… Για την Κίνα δεν γνωρίζω αλλά για την Ρωσία το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο. Η Ρωσία κατέρρευσε το 1998 επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο ένα έκτο του χρέους που έχει η Ελλάδα σήμερα. Έχουμε μια τάση γενικά να υπερτιμούμε αλλά πολλές φορές και να υποτιμούμε τα μεγέθη της χώρας μας σπανίως κανείς θα βρει τις πραγματικές μας διαστάσεις. Το χρέος είναι τεράστιο το επίπεδο ζωής στην Ελλάδα είναι ασύγκριτο σε σχέση με το μέσο επίπεδο στη Ρωσία πόσο μάλλον στην Κίνα και θα ζητήσουμε από αυτές τις χώρες να μας ξελασπώσουν; Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση διότι δεν υπάρχει δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Είναι πολλά τα λεφτά ότι και να λέμε και καλό θα είναι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό.
    Τώρα κάπου αναφέρει το άρθρο έτσι γενικός και αορίστως για «εργαζομένους» είτε του δημοσίου τομέα είτε του ιδιωτικού. Λοιπόν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ΄ όλα στο μυαλό μας πως το χρέος είναι του ελληνικού δημοσίου. Οι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα ναι μεν εισφέρουν τα αναλογούντα μέσω της φορολογίας αλλά εργοδότης τους είναι το δημόσιο. Δηλαδή ουσιαστικά από την μία τσέπη βγαίνουν χρήματα από στην άλλη τσέπη μπαίνουν χρήματα στο ίδιο ταμείο δηλαδή οι πληρωμένες και οι φόροι των εργαζομένων στο δημόσιο. Στον ιδιωτικό τομέα αντίθετα πρέπει να απευθυνθείς στην αγορά για να βγάλεις το «μεροκάματο» και μέρος αυτού να το δώσεις στο κράτος μέσω των φόρων για να πληρωθούν οι οφειλές του δημοσίου. Άρα έχουμε εργαζόμενους που εισφέρουν μόνο στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και έχουμε εργαζόμενους που μπορεί και να επωφελούνται από αύξηση του δημόσιου χρέους. Ας βάλουμε την λογική μας να δουλέψει για να βρούμε ποιοι είναι ποιοι και πως συνεισφέρει ο καθένας στο ξεχρέωμα της επιχείρησης που λέγεται «Ελληνική Δημοκρατία».

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάτι πάει να πει για Μάαστριχτ αλλά βλέπω ακόμα μια φορά οργή… Η οργή δεν βοηθάει κανένα. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί στη Γερμανία, στην Αγγλία, ή στις ΗΠΑ επενδύουν σε αυτή την οργή… Η ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια είναι πως πολλοί περισσότεροι επενδύουν σε ελληνική κατάρρευση στις αγγλοσαξωνικές χώρες απ’ ότι στην Γερμανία διότι η γερμανική αγορά κατέχει σημαντικό μερίδιο των «χαρτιών» του ελληνικού χρέους και μια κατάρρευση δεν θα τους αφήσει άθικτους όταν τα «χαρτιά» αυτά χαρακτηριστούν «κουρελόχαρτα»… Αλλά πέρα από αυτές τις άμεσα ωφελιμιστικές αλληλεξαρτήσεις, η ευρωπαϊκή αντίληψη είναι πως όταν έχουμε ένα πρόβλημα όσο και αν οργιζόμαστε πρέπει να βρούμε τρόπους να το αντιμετωπίσουμε και όχι απλά και αόριστα να βγάζουμε την οργή μας. Λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο έχω ξαναγράψει ότι το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη ομοσπονδιακού οικονομικού αναδιανεμητικού μηχανισμού στην Ευρώπη. Η κρίση αυτή έδειξε πως δεν φτάνουν τα διάφορα «πακέτα σύγκλισης». Πρέπει να υπάρχει και κεντρικός πολιτικός έλεγχος για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές αναδιανομής σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης έτσι ώστε η αναδιανομή από χρηματική έννοια να περάσει στο επίπεδο της παραγωγικότητας. Δηλαδή να υπάρξει αναδιανομή παραγωγικότητας και όχι χρημάτων. Εξάλλου θέλουμε δουλειά και όχι «πακέτα». Δεν είμαστε λαμόγια. Αν τώρα το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας ή της οποιαδήποτε άλλης χώρας είναι ανίκανο να διαχειριστεί την σύγκλιση η οποία είναι φυσικά ζητούμενο πρέπει να θεσμοθετηθούν υπερεθνικά όργανα που θα υπόκεινται όμως σε δημοκρατικό έλεγχο. Δηλαδή οι λύσεις είναι ουσιαστικά δύο. Είτε προχωρούμε σε ένα δημοκρατικό ομοσπονδιακό οικονομικό σύστημα, είτε το διαλύουμε το μαγαζί γιατί δεν έχει λόγο ύπαρξης έτσι όπως είναι. Δεν είναι νοητό σε κάθε κρίση να αλληλοκατηγορούμαστε για τα αποτελέσματα που έρχονται απ’ έξω επειδή δεν έχουμε τον τρόπο να εφαρμόσουμε πολιτικά μέτρα αποτροπής τους.
    Φυσικά εγώ προσωπικά θα περίμενα πολύ μεγαλύτερη γερμανική επιμονή από τους ίδιους τους γερμανούς πάνω σε μια τέτοια λογική αναζήτησης των αιτιών σε σχέση με το αποτέλεσμα μιας πολιτικής, από το να καταφεύγουν σε γελοίες εκδηλώσεις θυμού για τις οποίες μονίμως κατηγορούν εμάς τους «μεσογειακούς». Αλλά απ’ ότι βλέπω η ανοησία και η γελοιότητα δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο. Ίσως και αυτό να είναι ένα ακόμα ελπιδοφόρο δείγμα της πολιτισμικής μας ομοιότητας που κάποτε θα εκφραστεί και σε πολιτική σύγκλιση.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια στροφή προς τη Ρωσία δεν συνεπάγεται απολύτως με άμεση οικονομική βοήθεια,θα μπορούσε κάλιστα να έχει τη μορφή της απορόφησης αγροτικών προιόντων απο τις τεράστειες αγορές τους,αγοράς οπλικών συστημάτων που θα παράγονταν εγχώρια,μέσω τουριστικών οδών με απλούστευση των διαδικασιών εισόδου στη χώρα απο τη μεριά μας,και πολά άλλα πράγματα όπως και τα πετρέλαια του αιγαίου που θα μπορούσαμε να παραχωρησουμε την εκμετάλευση στους Ρώσους με αποκλειστικά δικά τους έξοδα εξόρυξης και η Ελλάδα να έχει τα ανάλογα έσοδα απο τα ποσοστά που θα διαθέτει. ΤΡΟΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΟΙ...ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ:
    Όλοι, ο κ. Κωνσταντακόπουλος, ο Ελευθερίος Β, άλλοι σχολιαστές, κάνουν διάφορες προτάσεις γιανα λυθούν δίαφορα προβλήματα. Πολλές είναι απολύτως λογικές καιεφαρμόσιμες χωρίς να απαιτούν σπάνια ευφύια. Ρωτώ λοιπόν και πρέπει να αναρωτηθουμε όλοι: Οι εκάστοτε κυβερνώντες είναιεντελώς ηλιθιοι και δεν τις καταλαβαίνουν από μόνοι του ή έστω αφου τις διαβάσουν; Είναι βέβαιον ότι δεν είναι ηλιθιοι. Αρα άλλοι για ΄΄αλλους λόγους δεν τις ακολουθούν. Ποιούς; Συμφέροντα και δεσμευσεις, μερικές από τις οπόίες κρύβουν και προσωπική ιδιοτέλεια. Ο καθέανς ξέερει καιμπορεί να καταλάβει ΄τι χρειάζεται κεντρικός έλεγχος γαι το που πανε τα λεφτά από τα πακέττα. Οι Βρυξέλλες γνωρίζουν ότι οι Γάλλοι, Ιταλοί και Ελληνες αγρότες ζύγιζαν πέτρες αντί για αγροτικά προϊόντα. Γνωρίζουν τις σπατάλες,τη διαφθορά κλπ. Στη διαφθορά υπάρχουν δυο, τουλάχιστον. Ασχολήθηκαν ποτέ οι Βρυξ΄λλες με τον διαφθορέα; Οι συμβουλές λοιπόν είναι πρακτικά "περιττές". Υπάρχει κανείς που δεν ξέρει ότι η Ρωσία ή η Κίνα ίσω ςαποτελούσαν μια διέξοδο; Το μόνο βάσιμα και πρακτικά ωφέλιμο ερώτημα είναι ένα: Υπάρχει κανείς από τον πολιτικό κόσμο που να υποψιαζόμαστε ότι θα μπορούσε να κάνει πράξη κάποιες από τις συμβουλές αυτες; Χωρίς καν να του το πούμε-γιατί ήδη τις ξέρει. Τις θέλει όμως; Απάντηση: δεν γνωρίζω. Αν εσείς γνωρίζετε ενημερώστε με.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. POIOI EINAI AYTOI OI 30000 ELLHNES ?,OLES OI EFHMERIDES THS EPOXIS XATHIKANE?GIATI DEN POLEMHSE O KARA MALIS STON POLEMO? EIXAI LAMBOUKO?TI EKANE STIN KATOXI?POS KAI EXOUN XATHI OLA TA STIXIA YPOTHETO KAPOU THA YPARXOUN ANDIGRAFA TON FOTOGRAFION.Talos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Η Ρωσία κατέρρευσε το 1998 επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο ένα έκτο του χρέους που έχει η Ελλάδα σήμερα"

    Ελευθέριε δεν είναι ανάγκη να τα σχολιάζεις όλα, ιδιαίτερα αν λες ασυναρτησίες!

    Τι σχέση έχει η σημερινή Ρωσία του Πούτιν με την Ρωσία του Γιέλτσιν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.