15/6/10

H Ε.Ε. χρειάζεται την Τουρκία

The Guardian

Ο Ουαλλός συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζον Χάμφρις επέλεξε να εγκαινιάσει τη νέα του περιοδεία στην Ε.Ε., στο πλαίσιο της εκπομπής του στο BBC, με ένα κήρυγμα για το ευρώ, την ενοποίηση και τη «δυναμική» της Ενωσης. Αλλά εάν ξεκινούσε από τα ανατολικά προς τα δυτικά, θα συναντούσε διαφορετικά προβλήματα. Θα συναντούσε το Ιράν να σπέρνει τον φόβο, ένα εκ των πραγμάτων άστατο Ιράκ και το Αφγανιστάν του ΝΑΤΟ, μια καταστροφή χωρίς τέλος. Το Ισραήλ, τη Γάζα και προβλήματα που αρνούνται οποιαδήποτε λογική έκβαση. Στην Ανατολή επικρατεί σύγχυση και δυνάμει αστάθεια.

Εάν η Ε.Ε. υπάρχει τόσο για την ειρήνη και τον πόλεμο όσο και για την ευημερία, τότε το επόμενο σημαντικό σημείο εκκίνησης για μια περιοδεία είναι μια χώρα–μέλος του ΝΑΤΟ, που συνορεύει με το Ιράν και το Ιράκ και δεν της αρέσει πια να συνδιαλέγεται με το Ισραήλ. Η Τουρκία υπήρξε ανέκαθεν σημαντική. Οι θάνατοι των Τούρκων στον στολίσκο που έπλεε προς τη Γάζα δεν είναι ο λόγος που χώρισαν οι δρόμοι της Αγκυρας και της Ιερουσαλήμ, αποτελούν απλώς σύμπτωμα μιας εντεινόμενης αντιπάθειας. Η άρνηση της Τουρκίας να ψηφίσει τις νέες κυρώσεις κατά της Τεχεράνης το ίδιο. Και εφόσον οι Ελληνοκύπριοι εξακολουθούν να αρνούνται τα χρονοδιαγράμματα των διαπραγματεύσεων του ΟΗΕ, μπορούμε να ξεχάσουμε τις ελπίδες για μια συμφωνία στην Κύπρο. Η Τουρκία θα φροντίσει να εδραιώσει μια μόνιμη βάση για την αναπτυσσόμενη περιφερειακή εξουσία της.

Σε όλες αυτές τις υποθέσεις, υπάρχει κάτι κοινό: η αποτυχία της Δύσης, και ειδικά της Ευρώπης, να εντάξει την Τουρκία σ’ ένα πλαίσιο, να ασκήσει επιρροή στο Ισραήλ, να δοκιμάσει άλλους δρόμους προσέγγισης του Ιράν, ακόμη και να χάσει την υπομονή της με την καθυστέρηση της Λευκωσίας. Δεν υπάρχει, προφανώς, θέση για την Τουρκία μέσα στην Ευρώπη. Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και η ύφεση φρόντισαν γι’ αυτό. Συνεπώς, η Αγκυρα πρέπει να κατασκευάσει τον δικό της χώρο και ήδη βλέπουμε τι σημαίνει αυτό: μια μεγάλη, ανεξέλεγκτη, στρατιωτική δύναμη, ένα ντε φάκτο ισλαμικό κράτος, το οποίο επιδιώκει να ηγηθεί όσων το περιβάλλουν. Μια παλαιά αυτοκρατορία σαλεύει και πάλι.

Οταν αραιώσει η «ουρά» έξω από τα νέα σύνορα της Ε.Ε., θα δούμε τι προβλήματα μας περιμένουν. Αγκυρα: ημιαπόβλητη, διαμορφώνει τις δικές της συμμαχίες (με το Ιράν και τη Συρία, αρχικώς). Αλβανία, Σκόπια, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βοσνία, Κροατία; Καλώς ήλθατε στο παλαιό καζάνι των Βαλκανίων, όπου η ευρωπαϊκή υποψηφιότητα αποτελεί τη συνταγή για ένα μάλλον ανέφικτο μέλλον. Καλώς ήλθατε στην Ελλάδα, την καλύτερη και χειρότερη διαφήμιση της Ευρώπης σ’ αυτήν την περιοχή. Φυσικά είναι εύκολη η δημοσιογραφική φλυαρία για τα προβλήματα του ευρώ, είναι εύκολο να προφασιζόμαστε ότι σε αυτή τη φάση της Ευρώπης το μόνο ερώτημα είναι «μέσα ή έξω;»

Ενα αδιέξοδο οικονομικό μέλλον σημαίνει αναβίωση της παλαιάς Ευρώπης. Η εξάπλωση εθνικιστικών κομμάτων και ακόμη πιο ανόητων εμπόρων του μίσους ανθεί ήδη στην πολιτική βιομηχανία. Οι κίνδυνοι για τους πολιτικούς της Δημοκρατίας, οι οποίοι προσπαθούν να δώσουν νόημα σε αυτόν τον βρώμικο κόσμο, γίνονται όλο και πιο έντονοι. Μέσα ή έξω; Η πραγματική ερώτηση ξεπερνά τους γρίφους της οικονομίας: Χωρίς δυναμική, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;

5 σχόλια:

  1. "Δεν υπάρχει, προφανώς, θέση για την Τουρκία μέσα στην Ευρώπη. Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και η ύφεση φρόντισαν γι’ αυτό. Συνεπώς, η Αγκυρα πρέπει να κατασκευάσει τον δικό της χώρο και ήδη βλέπουμε τι σημαίνει αυτό: μια μεγάλη, ανεξέλεγκτη, στρατιωτική δύναμη, ένα ντε φάκτο ισλαμικό κράτος, το οποίο επιδιώκει να ηγηθεί όσων το περιβάλλουν. Μια παλαιά αυτοκρατορία σαλεύει και πάλι"

    Νομίζω ότι η παράγραφος αυτή είναι πολύ σημαντική για εμάς γιατί μας δείχνει δύο πολύ απλά πράγματα:

    1. Ότι η ακολουθούμενη με συνέπεια από την ελληνική εξωτερική πολιτική, τα τελευταία 10-15 χρόνια περίπου, υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, έχει πλέον ξεπεραστεί από τις πρόσφατες εξελίξεις.
    Άρα η συνέχιση αυτής της πολιτικής είναι όχι μόνον ομφαλοσκοπική και ανεδαφική, αλλά και επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα.

    2. Ότι δεν λανθάνει της παρατήρησης των Ευρωπαίων, το νεο-οθωμανικό αυτοκρατορικό όραμα του Νταβούτογλου, το οποίο φαίνεται να παίρνουν πολύ στα σοβαρά, σε αντίθεση με εμάς που κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο.
    Το βιβλίο του Νταβούτογλου που περιγράφει τη μελλοντική αυτοκρατορική Τουρκία, δεν είναι μόνο λόγια τυπωμένα σε χαρτί. Η παλαιά αυτοκρατορία σαλεύει και πάλι και τα ίχνη των κινήσεων της αποτυπώνονται καθαρά στις προς τα έξω ενέργειες της. (Φρεγάτες στο Σούνιο, άνοιγμα στο μουσουλμανικό κόσμο και στα Βαλκάνια, ανταγωνισμός με τον έτερο ισχυρό της περιοχής το Ισραήλ κλπ.)

    Έχουμε ελάχιστο χρόνο, έστω και στο παρά πέντε, να προλάβουμε τις εξελίξεις και να προετοιμαστούμε κατάλληλα.
    Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία εκ μέρους των κυβερνώντων την Ελλάδα για την οποιαδήποτε ολιγωρία στα ελληνο-τουρκικά ζητήματα που άπτονται της Εθνικής μας ασφάλειας.
    Τα πράγματα έχουν πάρει πλέον την ροπή του σχεδόν προαναγγελθέντος γεγονότος.
    Δεν είναι υποψία, είναι βεβαιότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Τουρκία ποτέ δεν είχε θέση στην ΕΕ. Και δεν το λέω απο ρατσιστικής ή εθνικιστικής άποψης αλλά καθαρά απο πρακτικής.
    Η Ελλάδα ήταν και είναι υπέρ της ένταξης της γιατί οι κυβερνήσεις μας είναι αστείες και ανίκανες για σοβαρή πολιτική σκέψη.
    Η ελληνική προτεραιότητα σαφώς και πρέπει να είναι η ενσωμάτωση των βαλκανίων στην ΕΕ -ώστε να φύγουν απο τυχόν έλεγχο της Τουρκίας- και η Τουρκία να είναι ελεύθερη να κάνει την "αυτοκρατορία" της σε.... "άλλη παραλία" δηλ την Ασία και την μέση ανατολή και γιατί όχι να μεσολαβεί μεταξύ ΕΕ και Ισλάμ.
    Αν κατορθώσουμε να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα δηλ τα νόμιμα χωρικά μας ύδατα, των εναέριο χώρο, την εδαφική μας ακεραιότητα και τις ΑΟΖ μας, η Τουρκία ας κάνει όσες αυτοκρατορίες θέλει.
    Η δική μας θέση δεν είναι να ανταγωνιζόμαστε την Τουρκία. Η θέση μας είναι να ηγηθούμε των βαλκανίων, να έχουμε πραγματική σύνδεση και συμμαχία με την Κύπρο και να ελέγχουμε το Αιγαίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 15 Ιουνίου 2010 3:45 μ.μ.

    "Η θέση μας είναι να ηγηθούμε των βαλκανίων, να έχουμε πραγματική σύνδεση και συμμαχία με την Κύπρο και να ελέγχουμε το Αιγαίο!"

    Για αυτούς ακριβώς τους λόγους είναι αναπόφευκτος ο ανταγωνιστικός ρόλος της Τουρκίας απέναντι μας.
    Δε μπορούμε να αποφύγουμε τη σύγκρουση "αποφεύγοντας" την, ούτε κλείνοντας το μάτι και κουνώντας τον κώλο στους Τούρκους, ούτε επιτρέποντας την παραβίαση των χωρικών υδάτων μας μέχρι το Σούνιο,
    ούτε ασφαλώς παραδίδοντας την Θράκη ή ασκώντας Φαναριώτικη διπλωματία.
    Αρκεί να είμαστε σωστά προετοιμασμένοι, ετοιμοπόλεμοι και πάνω από όλα αποφασισμένοι. Οι Τούρκοι βλέπουν, ζυγίζουν και ενεργούν αιφνιδιαστικά. Ή σύγκρουση θα αποφευχθεί μόνο όταν θα κρίνουν πως είναι εξαιρετικά επιζήμιο να την επιχειρήσουν. Και αυτή την εντύπωση είναι που εμείς θα πρέπει να τους δίνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα η Τουρκία είναι απο τις μεγαλύτερες χώρες που υπάρχουν. Αντί να τρώγονται με το Αιγαίο και τα Βαλκάνια μπορούν να έχουν την ηγεσία σε ένα τεράστιο μέρος της Ασίας και σε όλη την Μ.Ανατολή.
    Μια μοιρασιά θα έπρεπε να γίνει μεταξύ μας. Μοιρασιά όχι του Αγαίου αλλά του τύπου "εσείς την Μ.Ανατολή, εμείς τα Βαλκάνια και το Αιγαίο." Τέρμα οι έριδες και νέα αρχή για συνεργασίες εκμεταλλευόμενοι ο ένας την επιρροή του άλλου στις αντίστοιχες σφαίρες επιρροής ώστε να κερδίζουμε και οι δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δυστυχώς όμως, η Τουρκία μόλις πάρει κάτι, θέλει πάντοτε και κάτι παραπάνω.
    Μόλις συμφωνήσει σε κάτι, την άλλη στιγμή δημιουργει συνθήκες τέτοιες ώστε να αναιρεθεί εκ των πραγμάτων.
    Οσο για το περίφημο "όραμα Νταβούτογλου" είναι μια ακόμα έκφανση του τουρκικού επεκτατισμού.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.