Ο Ελληνικός Φορέας Υδρογονανθράκων βαδίζει πλέον επισήμως προς την υλοποίησή του, με την κυβέρνηση να επιμένει ότι δι' αυτού του τρόπου προσαρμόζεται στα δεδομένα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών (και όχι μόνον), έτσι ώστε μέσω διεθνών διαφανών διαγωνισμών να μπορεί και η Ελλάδα να παραχωρεί τα δικαιώματά της σε εξειδικευμένες πετρελαϊκές εταιρείες για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο.
Η ΣΧΕΤΙΚΗ εισηγητική έκθεση ακόμα θέτει πλαγίως την ατεκμηρίωτη (μέχρι τώρα) πεποίθησή της ότι τα κοιτάσματα που «θα» εντοπιστούν θα μπορούν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ όμως αυτό κινείται πάνω σε σαθρή άμμο και θολωμένα νερά. Και τούτο γιατί μεγάλη προϋπόθεση για να επενδύσουν πετρελαϊκά θηρία -και να καρπωθεί και η χώρα τα οφέλη που θα της αναλογούν- αποτελεί να είναι δεδομένη η περιοχή στην οποία θα γίνει, για τα αμιγώς ελληνικά συμφέροντα, η αναζήτηση, η έρευνα και η πιθανή εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
ΑΥΤΟ πολύ απλά σημαίνει ότι για να υπάρξει «δεδομένη περιοχή» στο Αιγαίο, την Αν. Μεσόγειο και το Ιόνιο, είναι ανάγκη προηγουμένως να έχει γίνει επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων και να έχει οριοθετηθεί η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
ΚΑΤΙ τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, γιατί αυτό προϋποθέτει λύση των συναφών εκκρεμοτήτων με την Τουρκία.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ σοβαρό αυτό νομοσχέδιο αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι οποιαδήποτε αναφορά στα ανωτέρω και επομένως αφήνει ορθάνοιχτη την προοπτική συνεκμετάλλευσης -διά μέσου μεγάλων πετρελαϊκών κολοσσών- με την Τουρκία της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου.
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ προοπτική σημαίνει με τη σειρά της ότι η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων και θα απεμπολήσει την ελληνική κυριαρχία επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ που της ανήκει, στο όνομα πιθανών «κοινών κερδών».
Η ΑΝΑΦΟΡΑ στο νομοσχέδιο στην υπόθεση του Πρίνου αποτελεί ακριβώς ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, αφού λόγω των ισχυρών παρεμβάσεων της Τουρκίας η Ελλάδα ουδέποτε τόλμησε να δώσει άδειες ερευνών εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων...
ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ οι πληροφορίες και η Αγκυρα με τη σειρά της επιχειρεί αυτό το διάστημα να «εκσυγχρονίσει» το δικό της ισχύοντα νόμο για τον εθνικό ενεργειακό φορέα της.
ΕΤΣΙ αποκτά περιεχόμενο και βάθος η πρόσφατη απάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, ότι με την Ελλάδα «ήδη κάνουμε μπίζνες στο Αιγαίο».
ΟΠΩΣ αποκτά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επικείμενη συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στο Ερζερούμ, στις αρχές του χρόνου, όπου κατά την τουρκική πλευρά επίκειται «συμφωνία για το Αιγαίο».
Δεν έχω λόγους ν’ αντιπαρατεθώ με καμιά ΚΥΡΑ ή κυρά, όμως έχω λόγους -και σημαντικούς- να ’πώ, να εκφέρω άποψη σε θέματα που άπτονται του δημόσιου συμφέροντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι δείχνουν «ανεπίδεκτοι κι’ αμετανόητοι». Η λεγόμενη τέταρτη «εξουσία», όπου πια δεν είναι βέβαιος κανείς, τί ρόλο παίζει και τίνος τα συμφέροντα υπηρετεί, γιατί αυτά της ενημέρωσης σχεδόν τά ’χωμε ξεχάσει, έχει κι’ εκείνη «καβαλήσει το καλάμι» και θεωρεί πως, μπορεί αμαχητί, να σπεύδει σ’ όλα και να προκαταλαμβάνει καταστάσεις, χωρίς καν να επισημαίνει ότι, υποθέτει ή εκτιμά... αλλά ως νά ’ταν ασφαλώς δεδομένα όσα εκθέτει. ‘Εεε δεν λέγονται όλα... ούτε θα μπορούσε. Αλλοίμονο αν όχι. Η διπλωματική γλώσσα μπορεί να μη ν είναι ευθεία... αλλά δε’ σημαίνει πως μεταφράζεται πάντα αρνητικά.
Είπαμε πως, ξεδιάλυνε τα πράγματα ο Πρωθυπουργός, από βήματος -μάλιστα- της Βουλής κι’ επανήλθε και ο Υπουργός των εξωτερικών -εκ περισσού- επαναλαμβάνοντας τα ίδια περίπου πράγματα.
Αν κάποιος είναι φερέφωνο της γείτονος, που διασπείρει συνεχώς αγκίστρια στα θολά νερά, μπας και τσιμπήσει κανένα ξέμπαρκο ψάρι, ας το ’πεί καθαρά, να τελειώνωμε. Υπάρχουν κενά και παραλείψεις, που δεν θα τις εκθέτουμε στη’ βιτρίνα της πολιτικής μας, σ’ όποιους επίδοξους αντιπάλους, που αντιστρατεύονται τα συμφέροντά μας, χωρίς αιδώ και κανόνες.
Ό,τι χρειάζεται να γίνει, μπορεί και χωρίς φωνές... κι’ όταν απαιτείται χρόνος, υποχρεούμαστε να τον κερδίζωμε, για να προφτάσωμε. Άλλως, είμαστε όντως από χέρι χαμένοι... κι’ απ’ το ξεκίνημα.
Ποιό Έλληνας μπορεί να το επιζητεί;
Υπομονή... και προς Θεού, όχι «διάψευση» επισήμων, εκ των προτέρων, σε επίσημες δηλώσεις τους, που αποτελούν τα πλέον αξιόπιστα στοιχεία, που μπορεί να διαθέτει μια χώρα.
Συστολή -προς Θεού- στην έθιση του κοινού, σ αρνητικές καταστάσεις... αρχικά ως μακράν πιθανές, μετά ως πιθανές, αργότερα ως πιθανότατες... και τέλος, αν συμβεί τ’ απίθανο, να μη ν υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί το «κατάπιε» σιγά - σιγά ο κόσμος... ως να ήταν το μόνο φυσιολογικό επακόλουθο. Αυτό είναι η χειρότερη μορφή «γκεμπελικής» προπαγάνδας, για να πέσει στα μαλακά, κάθε ακραία ανομία, προμελετημένη εκ των ένδον, για ιδιοτελείς σκοπούς ή επιβεβλημένη -εκβιαστικά- εκ των έξω.
Δεν υπεισέρχομαι σ’ ενδότερες παραγράφους και φράσεις του άρθρου, αν και θα τό ’θελα, συγκρατούμενος. Θα ’πώ μόνο πως, κανένας δεν είναι ικανός, να συντελέσει εθνική προδοσία... και να τολμήσει να τη’ σερβίρει -εκ των υστέρων, με όποιο πρόσχημα- ως αναγκαία είτε συμφέρουσα -για το’ λαό- λύση. Καιροφυλακτούν αμέτρητοι αγανακτισμένοι, που περιμένουν ένα «κιχ» για να εκραγούν, προβαίνοντας σε ανεξέλεγκτες ενέργειες.
Αφελείς δεν υπάρχουν στα ηνία της χώρας αλλά σ’ εκείνους που τους κρίνουν ως αδαείς.
Δεν παραλείπω να ζητήσω συγγνώμη -εκ των προτέρων- απ’ όποιον και για όποιον -τυχόν- ενοχληθεί, από την προσωπική μου αυτή προσέγγιση, στα πλαίσια της ελευθεροτυπίας και ακώλυτης έκφρασης γνώμης
"Υμέτερε" θα διαφωνήσω μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "τέταρτη εξουσία" στην προκειμένη περίπτωση κάνει σωστά τη δουλειά της, υπογραμμίζοντας τις αδυναμίες της εισηγητικής έκθεσης. Δεν ωφελεί η έλλειψη κριτικής ή η υπερβολική αισιοδοξία προς ένα δεδομένο σχέδιο νόμου.
Θα έλεγα αντίθετα ότι "φερέφωνο της γείτονος" είναι κάποιος που παρουσιάζει τα πράγματα πιο ρόδινα απ' ότι πράγματι είναι.
Όσο για τις επίσημες δηλώσεις, έχουν πάψει προ πολλού να είναι "τα πλέον αξιόπιστα στοιχεία, που μπορεί να διαθέτει μια χώρα" αλλά σωστά λες πως δεν υπάρχουν αφελείς στα ηνία της χώρας.
Δε καταλαβαίνω λοιπόν γιατί σε ενοχλεί ένα άρθρο που αποκαλύπτει πως υπάρχουν ηθελημένες (και όχι προϊόν αφέλειας) παραλήψεις σε ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο.
Τέλος προσωπική μου άποψη είναι, πως αν δε γίνει πολιτική κάθαρση πρώτα, κάθε συμφωνία για εκμετάλλευση ελληνικών πόρων θα είναι ανισοβαρής κατά της χώρας μας.
@ Θεόδωρο 23 Δεκεμβρίου 2010 7:26 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Θεόδωρε, βοηθιέμαι όταν διαφωνούν μαζί μου και το χαίρομαι, εφ’ όσον μπορώ να οδηγηθώ σε καλύτερη εκτίμηση των πραγμάτων.
Μεταξύ απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας, ομολογώ πως, τείνω στη δεύτερη, χωρίς -βεβαίως- ν’ αφήνομαι ν’ αεροβατώ. Το προσπαθώ τουλάχιστον. Η κριτική μ’ αρέσει και είμαι αρκούντως αυστηρός -αν όχι και καυστικός- συνήθως. Είναι καταγεγραμμένος -πολλές φορές- ο λόγος μου εδώ... κι’ ευχαριστώ το ιστολόγιο και τους διαχειριστές του, για την ανοχή τους.
Μη λησμονούμε πως μας διαβάζουν, ακόμη κι’ εκείνοι που δεν φανταζόμαστε καν. Πόσο μας προσμετρούν είναι άλλο θέμα. Προσωπικά, έχω εκπλαγεί -ευχάριστα θα έλεγα- από την ανταπόκριση των αρμοδίων, σ’ ορισμένες περιπτώσεις, που δεν το περίμενα, για να είμαι ειλικρινής.
Κι’ εγώ -με τη’ σειρά μου- θα διαφωνήσω μαζί σου εις ό,τι αφορά το «Όσο για τις επίσημες δηλώσεις, έχουν πάψει προ πολλού να είναι "τα πλέον αξιόπιστα στοιχεία, που μπορεί να διαθέτει μια χώρα"», ειδικά όταν αυτές είναι τοποθετήσεις καταγραφόμενες στα πρακτικά της Βουλής. Αν αμφισβητούμε κι’ αυτές, γιατί τους στέλνουμε στη Βουλή και δεν οργανώνουμε φανερό αντάρτικο, ν’ ανατρέψωμε την κατάσταση προς το καλύτερο. Νά ’σαι σίγουρος πως, αν δεχτώ ότι, η κυβέρνηση μας εμπαίζει στη Βουλή, ως να ήταν μια άλλη παράσταση θεάτρου και μάλιστα για εθνικά ζητήματα, αυτό θα έκανα. Πιστεύω, όχι μόνον εγώ αλλά και πολλοί συμπολίτες μας.
Δεν διαφωνώ πως, απαιτείται κάθαρση στο πολιτικό σκηνικό, μα δεν ισοπεδώνω σύσσωμη τη’ Βουλή. Έχει αρκετούς που εκτιμώ δεόντως, όπως απορρίπτω -μετά βδελυγμίας- άλλους. Δεν χρειάζεται να κατονομάσωμε. Είναι γνωστοί.
Το αυστηρό μου ύφος προς την αξιοσέβαστη συντάκτρια, οφείλεται κυρίως στην αποστροφή, ««ΕΤΣΙ αποκτά περιεχόμενο και βάθος η πρόσφατη απάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, ότι με την Ελλάδα «ήδη κάνουμε μπίζνες στο Αιγαίο».»». Δεν σου κρύβω ότι, πολλές φορές οι τοποθετήσεις των τούρκων αξιωματούχων, με φέρνουν στο σημείο να ξανακαταταγώ, αν γινόταν, κοντά σχεδόν στα γεράματα, στην ένδοξη μονάδα που υπηρέτησα έφεδρος... ή να πάρω πρωτοβουλία ανασύνταξής της, με άλλους αποστράτους για παν ενδεχόμενο. Θα επαναλάβω πως, δεν είμαι ο μόνος... αλλά πολύς λαός
«θα» εντοπιστούν θα μπορούν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας μονο αυτο ρε τρισκαταρατη το εθνικο μας χρεος δε θα το μειώσετε καθολου pun
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε !!! ομως σε κάποιο διάστημα θα πρέπει να μας ενημερώσουν για τα κόστη της επιτροπής (έξοδα) και τα έσοδα. Και να κάνουμε την σχετική αποτίμηση.Δεν μας φτάνει το ΔΝΤ, θα έχουμε και υψηλόμισθους κολοκύθες.Ωρε βρεγμένη σανίδα που χρειαζόμαστε, εμείς ,που τους ψηφίζουμε σαν τα βόδια.Από την Θεσσαλονίκη Α.Λ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κ. Κύρα Αδαμ είναι γνωστή και έγκριτη δημοσιογ΄ραφος. Ασχολείται επί δεκαετίες με αυτα που χαρακτηρίζονται "εθνικά θέματα" (και που η κυβέρνηση αποπειρα΄θηκε στην αρχή να τα αποχαρακτηρίσει θεωρώντας τα "συνήθη" θέματα εξωτερικής πολιτικής). Ουδέποτε από όσο θυμάμαι έχεουν διαψευσθεί πληροφορίες που έχει αναφέρει, ούτε οι εκτιμήσεις της.
Ο κ. Υμέτερος επαφίεται με εμπιστοσύνη στις επίσημες δηλώσεις. Δικαίωμά του. Υποθέτω ότι σ' αυτές περιλαμβάνει το "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ και το "υπαρχουν τα λεφτά",δηλώσεις που διατυπώθηκαν, όπως ασφαλώς γνωσρίζει, απότα πιο επίσημα χείλη.
@ ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ 24 Δεκεμβρίου 2010 8:46 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Τιπούκειτε,
Ευχές -αλλήλοις- από καρδιάς και δυό στην αγαπητή Κύρα Αδάμ, για καλά Χριστούγεννα ψυχοπνευματικής αναγέννησης και νέο έτος (2011) πλήρους ευχαρίστησης, για όλους μας.
Εκφράζω κι’ από ’δώ την εκτίμησή μου στο πρόσωπο της -καθ’ όλα- σεβαστής Κύρας Αδάμ, την οποία δεν αμφισβητώ. Αμφισβητώ τ’ αλάθητο στο λειτούργημα που υπηρετεί, καθώς όπως και στους πολιτικούς, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ουδείς σώφρων θα υποστήριζε πως, στο πολιτικό σινάφι δεν υφίσταται έλλειμμα αξιοπιστίας, μα δε’ νομίζω να περισσεύει τ’ αντίθετο, σ’ αυτό της δημοσιογραφίας, γεγονός το οποίο οφείλεται, στην ίδια αιτία. Εξαιρουμένων των παρόντων -και των περί ων ο λόγος- πολλοί ασχολούνται με πολλά, εκτός του γνωστικού τους αντικειμένου, με συνέπεια να τα προσεγγίζουν επιφανειακά, εκ των πραγμάτων. Αν ήταν «έκαστος στο είδος του» θά ’ταν μικρότερο το πρόβλημα αυτό.
Δες για παράδειγμα τα χαρτοφυλάκια των υπουργών & υφυπουργών και τη’ διάστασή τους απ’ αυτά που πράγματι γνωρίζουν ικανοποιητικά και θα μπορούσαν ν’ αποδώσουν προφανώς καλύτερα. Αντίστοιχα, δες τους σχολιαστές επί παντός θέματος και το ύφος ορισμένων, όταν τοποθετούνται σε ζητήματα, που -αν τους κοσκινίσεις- ιδέα δεν έχουν.
Προσωπικά εκφράζομαι στα «εθνικά θέματα» όλως ερασιτεχνικά και όσο μου επιτρέπει η γενική μου παιδεία και το αισθητήριό μου. Η προχωρημένη -δε- εξειδίκευση, την οποία δεν αμφισβητώ σε πολλούς επωνύμους, δεν βοηθά κάποιον να βλέπει και την καλύτερη λύση ενός προβλήματος, αν δεν έχει -συνάμα- και γενική, σφαιρική θεώρηση, όλου του φάσματος εκείνων που -τυχόν- το επηρεάζουν. Εννοώ πως, κάθε γίγνεσθαι είναι μία ψηφίδα ενός γενικότερου μωσαϊκού, που μόνο ως όλο μπορεί να εκτιμηθεί και ποτέ αποσπασματικά ή περιορισμένα.
Επαναλαμβάνω -ακόμη- πως, δεν είναι δυνατόν να εκτίθενται όλα δημόσια. Θα μπορούσα να ’πώ πολλά -υποστηρικτικά των θέσεών μου- μα δεν το θεωρώ φρόνιμο.
Μπορώ, βέβαια, να δημοσιοποιήσω την έντονη επιφύλαξή μου, για πολλά λεγόμενα πολιτικών και το κάνω συχνά, με τον πλέον καυστικό τρόπο. Για τον πρώην πρωθυπουργό μας έχω -λ.χ.- γράψει πως, εκκρεμεί μια δίκη του με ευρύ αντικείμενο, η οποία κάποτε θά ’πρεπε επιτέλους να γίνει. Το ίδιο και για τον νυν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, καθώς και για άλλους. Δε’ θυμούμαι να το έχει ευθαρσώς εκστομίσει άλλος. Δεν γνωριζόμαστε επαρκώς ώστε ν’ αλληλοχαρακτηριζόμαστε ασφαλώς. Να επαναλάβω ότι, δεν δίνω πολλή σημασία σε προεκλογικές υποσχέσεις, που αποδεδειγμένα υπηρετούν ασύστολα την ψηφοθηρική σκοπιμότητα, αντίθετα από θέσεις που καταγράφονται στα πρακτικά της Βουλής και δεν αναιρούνται ούτε και υπόκεινται σε αποποίηση ευθύνης, όσων εκφράζονται από του βήματός της.
Έμμεσα, επέτρεψέ μου να κλείσω με την εξαιρετική επισήμανση πως, «λιγότερη σημασία έχει τελικά τί θα ’πείς, από τον τρόπο που θα το ’πείς», στην οποία αναφέρομαι μεταφορικά.
Αν σαν γονιός -π.χ.- καίγεσαι που το παιδί σου είναι τεμπέλης, δεν προσφέρεται για να το «διορθώσεις», να το κατακεραυνώνεις συνέχεια, λέγοντάς του «ανεπρόκοπε», «τεμπέλη», «τα χάλια σου έχεις», «τί θα έκανες, αν δε’ μ’ είχες», «με βασανίζει το μέλλον σου, που είσαι εντελώς ανίκανος να τ’ αντιμετωπίσεις» κλπ κλπ. Έτσι, θα το κάνεις πράγματι να είναι, ακόμη κι’ αν δεν είναι. Αντίθετα, αν του ’πείς... «παιδί μου, εσύ είσαι πολύ άξιος, είμαι σίγουρος. Κάθε φορά που δοκιμάζεις και τολμάς, τό ’χεις αποδείξει πως, είσαι από τους καλύτερους και πιο ικανούς» κλπ, ωθείται μάλλον στη’ θεραπεία της μειονεξίας του. Και πάλι, πολλές θερμές ευχές