Ω Bασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε σε,
στην γνώμην των τυράννων να μην ελθώ ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να ’ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για νά ’μαι υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, να στράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.
Ως πότε παλικάρια, να ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λεοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά; Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά, να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά; Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή. Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψαίνουν, καθ' ώραν στην φωτιά. Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής. Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη, κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη. Ο Σούτζος, κι' ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής. Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί, σκοτώθηκαν κι' αγάδες, με άδικον σπαθί. Κι' αμέτρητ' άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί, ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά 'φορμή. Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν, να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν. Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν. Οι νόμοι ναν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός, και της πατρίδος ένας, να γένη αρχηγός. Γιατί κ' η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά, να ζούμε σαν θηρία, είν' πλιο σκληρή φωτιά. Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν. Εδώ σηκώνονται οι πατριώται ορθοί, και υψώνοντες τας χείρας προς τον ουρανόν, κάμνουν τον όρκον. Όρκος κατά της τυραννίας και της αναρχίας. Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε σε, στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ. Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ, εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ. Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός. Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν, αχώριστος για ναμαι, υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός, και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός. Τέλος του όρκου Σ' ανατολή και δύσι, και νότον και βοριά, για την πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά. Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη, στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί. Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή, Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί, πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή. Όσ' απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πλιά. Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυράνους να νικούν. Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλαις ανοιχταίς, τους δίδει βιό και τόπον, αξίαις και τιμαίς. Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς; ένα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής. Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί. Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πλιό εχθροί, αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί. | Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν, εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν. Σουλιώταις και Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστά ως πότε σταις σπηλιαίς σας, κοιμάστε σφαλιστά; Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυρ' αητοί, κι' Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή. Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια, και αίμα των τυράννων, ρουφήστε σα θεριά. Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί, με τ' άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή, Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν, μικροί μεγάλ' ομώστε, τυράννου τον χαμόν. Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί, ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή. Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί, χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί. Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών, σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν. Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά, καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά. Κι' οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά, οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά. Μ' εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτ' ένα κορμί, κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή. Σας κράζει η Ελλάδα, σαν θέλει σας πονεί, ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή. Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός; τεινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός. Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς, με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς. Συλήστρα και Μπραϊλα, Σμαήλι και Κιλί, Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί. Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν. Γγιουρντζή πλιά μη κοιμάσαι, συκώσου με ορμήν, τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν. Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής. Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής, στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής. Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά, δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά. Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλ' ας μη φανή, για να ψοφήσ' ο λύκος, όπου Σας τυραννεί. Με μια καρδιάν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή, χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή. Ν' ανάψωμεν μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά, να τρέξ' από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά Ψηλά στα μπαϊράκια, συκώστε τον σταυρόν, και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν. Ποτέ μη σταχασθήτε, πως είναι δυνατός, καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι' αυτός. Τρακόσοι Γγιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή, πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να ευγή. Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί; ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κ' εχθροί. Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά, για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά. Έτζι κ' ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξωμεν για μια τ' άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά. Να σφάξωμεν τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν, και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν. Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός, και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός. Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή, κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη. |
http://11dim-kaval.kav.sch.gr/main/keimena/rigas.htm
Επίκαιρο και σήμερα!!! Μόνο που ΔΕΝ είναι οι πολιτικοί σημερα διεΦθαρμένοι ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ.ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΨΕΚΑΖΑΝ ΜΕ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΟΥΤΕ ΥΠΗΡΧΕ Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΤΣΟΝΤΟΚΑΝΑΛΑ.Η ΑΦΥΠΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφή{Ως εί πτερόν ηέ νόημα}=(Ωσάν φτερό καί σάν σκέψι)Οδ.η 36
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΔΟΥΚΑ
"ΟΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ"
"΄Οπως όταν πηδά ο νούς ανθρώπου,πού σέ πολλές έχει γυρίσει χώρες καί στίς βαθειές του στοχάζεται φρένες
"εκεί νά ήμουν ή εκεί",καί συλλογίζεται πολλά,..."
"νούς ορά καί νούς ακούει,τάλλα τυφλά καί κωφά".
Πρώτος ο ΄Ομηρος ασχολήθηκε μέ την έννοια τού ν ο ό ς,αυτή τήν δυναμι τής πνευματικής αντιλήψεως καί της θελήσεως,καθώς καί τό προιόν τής ενεργείας αυτής.Η χρησιμοποίησι τού ν ο ό ς στήν προηγουμένη παρομοίωση είναι προιόν βαθειάς φιλοσοφικής σκέψεως γύρω από την λειτουργία καί την σημασία του καί η επιλογή του ρήματος αίσω=πετώ δέν ειναι τυχαία,αλλ'αντποκρίνεται πλήρως πρός τόν νοητικό τρόπο μετακινήσεως της σ κ έ ψ ε ω ς,όπως παραδέχεται σήμερα η επιστήμη."χαίρε νόω"Οδ.θ 78".
"σάν το φτερό καί σάν τήν σκέψι".
Ο ποιητής δίνει μεγάλη σημασία στήν λέξη ίσος,"νήες είσαι=ίσες"και "πάντοτε είσαι"==ολούθε ίσες.
Η οικουμένη σήμερα χρησιμοποιεί κατα κόρον τήν διεθνή αυτή λέξη
{iso}παράγοντας δεκάδες άλλες λέξεις,όλες ομηρικές...isodynamic,isoelectric,isoenergetic,esotherm,k.a....
Τό μυαλό λοιπόν είναι η δύναμις,πού πολλα μπορεία να κάνει..
Μήπως πρέπει να επαναφέρουμε τόν
"οστρακισμό",δηλαδή τήν εξορία σάν προληπτικό μέτρο καί όχι σάν τιμωρία πολίτη,σέ αυτούς πού αύξησαν την δύναμίν τους ,καί αποτελόύν κίνδυνο γιά τους δημοκρατικούς θεσμούς τής πόλεως;
"Αλήθεια λέει ο γυγγραφέας,πόσο εντυπωσιακή θά ήταν η επαναφορά τού θεσμού τού οστρακισμού στην σημερινή εποχή γιά τόσα άτομα,πού έχουν συγκεντρώσει τεράστια δύναμι,οικονομική καί πολιτική,καί απειλούν ευθέως τήν δημοκρατία καί τους θεσμούς,οι οποίοι σαφώς έχουν αλλοιωθή.Καί μόνον σάν συμβολική
ι δ έ α θά μπορούσε να παρακινήση τήν δικαστική εξουσία νά ασκήση τά καθήκοντά της εναντίον τών ατόμων εκείνων,πού επιβάλλουν βιαίως τό δικό τους δ ί κ α ι ο καί αδρανοποιούν τήν δικαστική εξουσία ,πού αποτελεί τήν ουσία της δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς..."
Ελεύθερη Σκέψις !
ΑΡΚΑΣ
Κάποτε ο Ελληνισμος ακουγε τέτοιους ανθρώπους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα κρεμόμαστε απο τα χείλη κάθε πουτάνας και κάθε πούστη που μας σερίρουν τα κανάλια απ'το πρωί μέχρι το βράδυ!
ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΤΣΙ???
Δε μπορώ πρωί-πρωι,συγχίζομαι!
Πυροβολητής
Αυτό τον Όρκο μπορεί να τον δώσει οποιοδήποτε μέλος της σημερινής κυβέρνησης,και ειδικά ο Πρωθυπουργός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Πυροβολητή (10:47πμ), το σχόλιό σου χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος. Και η απάντηση στο ερώτημά σου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΤΣΙ???"
δίνεται ακριβώς στην προηγούμενη πρότασή σου. Αυτά συμβαίνουν όταν τα κανάλια αντικαθιστούν το πνευματικό βάθος (π.χ. του Ρήγα) με άλλου είδους "βάθη", 20 χρόνια τώρα.
"Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά".....
ΑπάντησηΔιαγραφή..πρέπει, όταν χρησιμοποιούμε αφοριστικά αποφθέγματα, και δη ποιητικούς στίχους, να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί.
Το συγκεκριμένο δεν ισχύει καθολικώς. Μπορεί να γίνει μια μέγάλη κουβέντα επ αυτού, αλλά εν επιτομή:
όποιος συλλογάται ελεύθερα, δεν συλλογάται "καλά" (ορθώς, δηλ) κατ' ανάγκη. Ελεύθερα σημαίνει: μπορεί καλά, μπορεί και εσφαλμένα.
Όμως προϋπόθεση για ορθό συλλογισμό (το ορθώς διανοείσθαι του Αριστοτέλους) είναι ο ελεύθερος, ο ξένος από καταναγκασμούς συλλογισμός. Πλην όμως είναι ΜΟΝΟ προϋπόθεση, και όχι ικανή συνθήκη.
Για να φτάσουμε από την ελευθερία (παντα μοι έξεστι) στον ορθό λογισμό (πάντα μοι συμφέρει) μεσολαβούν πολλά ακόμα.
Αυτά...
Πεστα μεγαλε Πυροβολητής
ΑπάντησηΔιαγραφή19 Δεκεμβρίου 2010 10:47 π.μ. PUN
ΕΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΛΑ ΠΕΘΑΝΕ Η ΓΑΛΛΙΔΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΖΑΚΛΙΝ ΝΤΈ ΡΟΜΙΓΥ;(Jacqueline de Romilly).ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
"Γράφει ο αείμνηστος καθηγητής Πανεπιστημίου,ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ,στο βιβλίο του "Η ΞΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ":
"Οι μεγαλύτερες ααρετές της Ζακλίν ντέ Ρομιγύ,σέ όλα της τα βιβλία καί όχι μόνο στό παρόν(Η δημοκρατία στην αρχαια Αθήνα)είναι:
α)ότι "τόν ΄Ομηρον δι'Ομήρου εξηγείται"καί β)ότι ποτέ δέν θολώνει τό μάτι της απο υπερβολές,προκαταλήψεις καί ιδεολογικές προκατασκευές.Πιό συγκεκριμένα επειδή είναι εξοπλισμένη μέ μεγάλη ιστορική αίσθηση τών πραγματων.......
Ως προς τή δέυτερη μεγάλη αρετή της,αυτή συμπίπτει μέ του Δημοκρίτου τήν ρήση {ευξύνετος οξυδερκείη} απ.119 Κ-D),πού της επιβάλλει μέν να βλέπει μέ σκεπτικισμό τά πράγματα,αλλά πάντοτε νά καταλήγει κάπου..."
ΧΑΙΡΕ !
Αντρέα...θυμάσαι την εξήγηση πού έκανα...καί γέλαγες;
(Ευσύνετος οξυδέρκεια!
Ο ευκόλως αντιλαμβανόμενος,τά διανοήματα!οπωςτο παρατηρικόβλέμμα της δορκαδος(ζαρκαδι !)
ΑΡΚΑΣ
@ 8:06 μ.μ
ΑπάντησηΔιαγραφή>ΕΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΛΑ<
Καλά άκουσες.
19 Δεκεμβρίου 2010 3:04 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, μα χέσε μας επιτέλους, ρε φίλε! Είναι πολύ άσχημο να χρησιμοποιείς το ιστολόγιο για δική σου κομματική προπαγάνδα. Αϊ σιχτίρ!
@ akritas
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή συνηθίζω να επαναλαμβάνω συχνά τη φράση "όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται ορθά..", έχω σκεφτεί πάνω σ΄αυτό που λέτε (περί συσχετισμού ορθότητας και ελευθερίας). Προφανώς ο Ρήγας εννοούσε με το "ελεύθερα", καθαρό μυαλό, ανεξάρτητη σκέψη. Η ανεξάρτητη σκέψη, συνιστά ορθό τρόπο σκέψης. Αν η απόφαση στην οποία θα καταλήξει η ορθή σκέψη, οδηγεί σε σωστό ή λάθος, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Επειτα, ο χαρακτηρισμός του σωστού και του λάθους, είναι σχετικός. Ελίνα
@ 9:55 π.μ. εσύ κάνεις κομματική/ανθελληνική προπαγάνδα εδώ συστηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε ρε κοπελιά να πει ο καθένας την γνώμη του ελεύθερα και κάνε την κριτική σου πάνω σε αυτά που προτείνει και όχι να ζητάς λογοκρισίες ή αποχωρήσεις ...
Άντε μαζέψου λοιπόν !!!
τζιμης