30/12/10

Παρέμβαση στο ζήτημα της «θέσης και άποψης» της ελληνικής εκκλησίας


Π. Ήφαιστος
δημοσιευμένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/104Ethnomidenismos.htm
Το συντρέχον μέγα κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό, ηθικό και διπλωματικό πρόβλημα της Ελλάδας το οποίο ενδέχεται να καταλύσει ολοκληρωτικά το νεοελληνικό κρατίδιο συμπαρασύροντας στο βάραθρο όσους έλληνες απέμειναν, δεν είναι άσχετο με την συζήτηση για τον ρόλο της Ελλαδικής Εκκλησίας, και δεν αφορά μόνο τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο ή
επίσκοπο. Αυτό που διακυβεύεται, εκτιμώ, είναι κατά πόσο η Ελλάδα μετά από δύο περίπου αιώνες, θα καταστεί εθνικά ανεξάρτητη. Κατά πόσο θα εισέλθει σε πορεία δημοκρατίας και πολιτικού  πολιτισμού , ή, αντίστροφα, κατά πόσο θα διαλυθεί για να εκτονωθούν τα σύνδρομα όσων επί δεκαετίες την καβαλίκευαν σέρνοντάς την στην εξάρτηση, στην πνευματικό τέλμα, στο ηθικό ξεχαρβάλωμα, στις ήττες και στις καταστροφές.  Συντομογραφικά τονίζω τα πιο κάτω:
Έτσι που καταντήσαμε λόγω διάδοσης των εθνομηδενιστικών παραδοχών, ας καταθέσω, πρώτα, ένα «πιστοποιητικό προοδευτικής ορθότητας»: Δεν είμαι κατ’ ανάγκη θρησκευόμενος. Δεν ενδιαφέρει κανένα και δεν σχετίζεται με την επίμαχη συζήτηση, επιπλέον, εάν ο αναλυτής ενός τέτοιοι ζητήματος είναι «πιστός», άθεος, ή πιστός πλην μη συχνός επισκέπτης στην Εκκλησία της ενορίας του. Τα ζητήματα που τίθενται για τον ρόλο της Εκκλησίας είναι πολιτικά και έτσι θα τα δω εδώ. Πρωτίστως, θέτουν επί τάπητος το ερώτημα κατά πόσο θα μιλάμε λογικά και στην βάση στοιχειωδών γνώσεων για τον άνθρωπο, το κράτος και τον κόσμο ή κατά πόσο υπάρχουν πλέον εχθρικά και φιλοσοφικά ασυμβίβαστα στρατόπεδα. Γιατί το σύνορο προσδιορίζεται, εν τέλει, από την απάντηση στο ερώτημα «τι συγκροτεί και τι συγκρατεί τα κράτη και τον κόσμο;». Το συμπαρομαρτούν επίσης ερώτημα: «πώς εξελίχθηκε ο κόσμος από την αρχαιότητα μέχρι το τέλος της Βυζαντινής Οικουμένης και στην συνέχεια από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα;».
Λόγος για να συζητούν δύο έλληνες σήμερα δεν υπάρχει αν δεν στέκονται πάνω στην ίδια πασίδηλη διάγνωση των αιτίων: Το μέγα πρόβλημα της Ελλάδας ποτέ δεν ήταν η Εκκλησία αλλά η ξένη εξάρτηση και η άρρηκτα συναρτημένη με αυτή φαυλοκρατία των εκάστοτε εξαρτημένων εξουσιαστών των δύο τελευταίων αιώνων. Βαθύτερη αιτία είναι ότι ήδη μετά την δεκαετία του 1820 το κρατικό εποικοδόμημα στημένο μοντερνιστικά ήταν ηθικοκανονιστικά ασύμβατο με την υποκείμενη μακραίωνα διαμορφωμένη εθνική ανθρωπολογία. Η εξουσία που στήθηκε μέχρι και σήμερα ακούει στο όνομα «έμμεση αντιπροσώπευση». Όμως, κατ’ όνομα μόνο είναι έστω και «έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία». Για να δικαιούνταν το τελευταίο ακρωνύμιο έπρεπε να έχει φορά κίνησης προς άμεση δημοκρατία. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει! Μετά την επανάσταση, δεν κινηθήκαμε πάνω στα αχνάρια της τρισχιλιετούς παράδοσής μας στον στίβο του εθνικού πολιτικού πολιτισμού ο οποίος είναι εξ αντικειμένου εγγενώς δημοκρατικός. Το αποτέλεσμα είναι ότι εδώ και δύο αιώνες βρισκόμαστε μέσα σε τούνελ εξάρτησης, φαύλων κύκλων εμφύλιων διενέξεων και διαδοχής της μιας κρατικής φαυλοκρατίας από μια άλλη.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτος και αχαρακτήριστος αυταρχισμός εάν κανείς αξιώσει από οποιαδήποτε ομάδα ή μέλος της ελληνικής κοινωνίας να μην έχει λόγο για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, ιδιαίτερα όταν πολλοί σήμερα βάσιμα φοβούνται ότι κινδυνεύουμε να καταρρεύσουμε ολοσχερώς. Όταν όλοι μιλούν για μεγάλες επερχόμενες κακουχίες των ελλήνων, για μεγάλα δεινά και για ένα ενδεχομένως αναπόδραστα επερχόμενο μερικό ή ολικό ιστορικό εκμηδενισμό, αποτελεί τουλάχιστον προπέτεια εάν κανείς  ζητά από τον σημαντικότερο, μεγαλύτερο και ιστορικότερο πνευματικό θεσμό των ελλήνων να σιωπήσει. Είναι εξαιρετικά πονηρή στάση αν κανείς αξιώνει να στερηθεί η Ελληνική Εκκλησία της ελεύθερης και ανεμπόδιστης διατύπωσης θέσεων που εκφράζουν τον μακραίωνα διαμορφωμένο πνευματικό κόσμο που μακραίωνα αντιπροσωπεύει. Αντικειμενική ιστορική συνθήκη με την οποία συνηγορούν πολλά εκατομμύρια ελλήνων. Είναι αχαρακτήριστο να επιχειρείται να εμποδιστεί ένας πνευματικός θεσμός να διατυπώσει κοινωνικοπολιτικές ευαισθησίες, ιδιαίτερα σε στιγμές που τα περισσότερα μέλη της κοινωνίας πλήττονται καίρια από λάθη, παραλήψεις και πολιτικά εγκλήματα με αποτέλεσμα σήμερα να έχει απολέσει, προσωρινά ελπίζουμε, το πολυτιμότερο αγαθό μιας κοινωνίας, την εθνική της ανεξαρτησία. Είναι τελείως απαράδεκτο, επιπλέον, να ακούονται πονηρές γκρίνιες ως και αν και η Ελληνική Εκκλησία να εμφορείται από Θεοκρατικά δόγματα. Έλεος: Η Ορθόδοξη παράδοσή μας ήταν και είναι ανθρωποκεντρική ακόμη και στις πιο ακραίες εκδηλώσεις της ή ταυτίσεις της που οφείλονταν συνήθως σε δύσκολες ιστορικές συγκυρίες ή ατομικές ιδιοσυγκρασίες. Καθετί περί του αντιθέτου είναι παντελώς ανυπόστατος και αχαρακτήριστα άδικος ισχυρισμός.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτό που διακυβεύεται είναι κάτι άλλο: Είναι κατά πόσο εμείς, οι νεοέλληνες, θα μείνουμε –έτσι για να συνεχίσουν να εκπληρώνονται κάποια σύνδρομα παλαιολιθικών υλιστικών αντιλήψεων– καθυποταγμένοι σε μοντερνιστικές και εθνομηδενιστικές νοοτροπίες που ροκανίζουν την ελληνική κοινωνία ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, πολιτικά και κυριαρχικά. Ενώ όλα τα κράτη!! αφήνουν πίσω την μοντερνιστική αυτοκτονική ιδεολογία περί μιας αποκλειστικά υλιστικής δημόσιας σφαίρας, κάποιοι μεταξύ μας, λόγω αυτοκτονικής κεκτημένης ταχύτητας, ή επενδυμένων συμφερόντων στην ξένη εξάρτηση που θρέφεται από την απώλεια της ανεξαρτησίας μας, συνεχίζουν να καταπολεμούν την εισροή του πνευματικού κόσμου των ελλήνων πολιτών μέσα στα πολιτειακά δρώμενα.
Θα αποτελούσε κακόγουστο αστείο –για να μην πω εχθρική στάση κατά της ελληνικής κοινωνίας– αν κανείς ισχυριζόταν πως η Ορθόδοξη πνευματική μας παράδοση δεν  αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο του πνευματικού μας πλούτου και υπό τις περιστάσεις ίσως το μόνο στήριγμα πάνω στο οποίο μπορούμε να κρατηθούμε. Ή μήπως βλέπουμε γύρω μας πολλούς πνευματικά εμφορούμενους και πανέτοιμους να παλέψουν για την χαμένη πλέον εθνική μας ανεξαρτησία! Αυτό που βλέπουμε είναι το αντίθετο: Αντί κάποιοι να σιωπήσουν και να υπηρετήσουν ταπεινά την πατρίδα ξεστομίζουν φράσεις όπως «θα αλλάξουμε την Ελλάδα και τους Έλληνες». Οι Έλληνες όμως δεν χρειάζονται αλλαγή παρά μόνο μια: Να αποδεσμευτούν πολιτικοστοχαστικά για να μπορέσουν να κολυμπήσουν μέσα στον ωκεανό της ελληνικότητάς τους. Εκεί μέσα μπορούν να ποτιστούν πνευματικά, να δυναμώσουν τις κοσμοθεωρίες τους, να σταθούν όρθιοι ακόμη και αν οικονομικά πτωχεύσουν και να αποκτήσουν γνώση για το πώς θα πορευθούν στρατηγικά. Και μέσα σε αυτό τον ωκεανό ρέουν πολλοί ποταμοί δικοί μας και άλλων, εκ των οποίων ένας δικός μας και πολύ μεγάλος, είναι η ελληνική  ορθόδοξη μεταφυσική παράδοση. Ας ανορθωθούμε και αντικρούσουμε στους εγχώριους υβριστές των κοσμοθεωριών μας: Οι κοσμοθεωρίες μας, οι παραδόσεις μας και τα πνευματικά και πολιτικά κεκτημένα μας είναι βαθιά ριζωμένα, βαθύτατα δημοκρατικά, βαθύτατα προσκολλημένα στην έννοια της πολιτικής ελευθερίας, βαθύτατα ανθρωπιστικά, φιλάνθρωπα, οικουμενικά και πάντοτε σύγχρονα. 

Όσοι δεν είναι κακόπιστοι ή αφελείς ας το κατανοήσουν: Μετά την πτώση του Βυζαντίου ο διεθνιστικοϋλισμός έβαλε τον κόσμο σε καταστροφική πορεία και τον πολιτικό πολιτισμό σε καθοδική πορεία. Διαδοχικά είχαμε μια αλληλουχία ιστορικά αλληλένδετων γεγονότων: Υλιστικές δημόσιες σφαίρες, αστικοποίηση, αποικιοκρατία, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις (για να επιφέρουν στην Ευρώπη και στην Βόρειο Αμερική το «κρατικό έθνος», μια ρατσιστική αντίληψη της κρατικής οργάνωσης παντελώς άγνωστη στον ελληνικό πολιτισμό, πολύ δε περισσότερο άγνωστη στην ελληνική ορθόδοξη παράδοση. Αποτελεί παράδοξο και ύπουλη ύβρη όταν προσάπτονται κατηγορίες περί ρατσισμού ή εθνικισμού καθότι την σύγχρονη εποχή τέτοιες ιδιότητες διέθετε μόνο η μοντερνιστική διαδρομή μετά τον 16ο αιώνα. Συμβατή με την ελληνικότητα είναι μόνο η κλασική νοηματοδότηση του έθνους, η οποία, εξάλλου, αποτέλεσε τον άξονα του διαχρονικού δημοκρατικού πολιτικού πολιτισμού όποτε και όταν υπήρξε. Αυτοί που εφηύραν τις σύγχρονες ρατσιστικές ιδεολογίες, επιπλέον, είναι οι ίδιοι που καταλήστευσαν τον πλανήτη αποικιοκρατικά, περιέπλεξαν όλα τα έθνη σε αδιέξοδες ιδεολογικές δήθεν ηγεμονομαχίες, προκάλεσαν παντελώς άσκοπους εμφύλιους πολέμους και άσκησαν φασιστικές μεθόδους διαίρει και βασίλευε που συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας. Αυτή η καταστροφική πορεία που προκάλεσε ο διεθνιστικοϋλισμός, όμως, σταδιακά αντιστρέφεται. Τα υπολείμματα αυτής της, από άποψη πολιτικού πολιτισμού βέβηλης, ιστορικής φάσης, συνεχίζουν να πλήττουν μέλη πολλών κοινωνιών.
Σε μερικά εξαρτημένα κρατίδια με μακραίωνους πολιτισμούς, είναι αλήθεια ότι φορείς μοντερνιστικών δογμάτων συνεχίζουν να καβαλικεύουν την εξουσία, να επανδρώνουν  τα πανεπιστήμια και να αναμασούν αδιάντροπα ξεπεσμένα δόγματά μη διστάζοντας να επιτίθενται κατά των κοσμοθεωριών και των πνευματικών θεσφάτων των υποκείμενων κοινωνιών. Ο φανατισμός τους είναι απολίτιστος, η προπέτειά τους απύθμενη και συνέπειες των στάσεών τους πάντοτε καταστροφικές. Τι άλλο να περιμένουμε όμως, για εγγενώς κοσμοπλαστικά δόγματα μιλάμε! Και οι κοσμοπλάστες ήταν πάντα «σοφοί». Γύρω μας, καθημερινά, αυτό αξιώνουν ακόμη και σπιθαμιαίου αναστήματος κοσμοπλάστες.
Εξουσιαστικά υπολείμματα εθνομηδενιστικών μοντερνιστικών ιδεολογημάτων στέκονται υπεράνω του «λαουτσίκου» και ενίοτε με υπεροψία και θράσος χιλίων πιθήκων υπερθέτουν τα δόγματά τους πάνω από την ιστορικά σμιλευμένη ανθρωπολογία μερικών άτυχων κοινωνικών οντοτήτων. Τολμούν ακόμη, τους άμοιρους πολίτες που σύνθλιψε η άτυχη παρουσία τους, και που καθημερινά αγωνίζονται να επιβιώσουν εις πείσμα και ερήμην του καταπιεστικού κράτους τους, να τους ονομάζουν «διεφθαρμένευς» και τους εαυτούς τους θεόσταλτους δονκιχώτες προορισμένους να επιβάλουν κάθαρση.   
Χωρίς την παραμικρή μυωπία μπροστά στους Κύκλωπες, τις Σειρήνες, τους Ποσειδώνες και τις τρικυμίες της θαλασσοπορίας προς την «ανύπαρκτη» Ιθάκη του 21ου αιώνα, κανείς εύλογα μπορεί να ισχυριστεί πως με ιστορικούς όρους έφθασε, το τέλος της εποχής των ιδεολόγων κοσμοπλαστών: Με αφετηρία τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες που τελεσφόρησαν και δημιούργησαν δεκάδες ανεξάρτητα έθνη, με την αποτυχία του εξίσου μοντερνιστικού φασισμού, με την παρακμή των δυτικών ηγεμονιών τον τελευταίο αιώνα  και με την πτώση του επίπλαστου υπερκράτους της Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα δισεκατομμύρια άνθρωποι –πολλοί μέσα σε μεγάλα αν όχι γιγαντιαία έθνη– πετάνε στον ιστορικό σκουπιδοτενεκέ την μοντερνιστική διαστροφή που θέλει μια αποκλειστικά υλιστική δημόσια σφαίρα και επιζητεί την ανθρωπολογική εκμηδένιση των κρατών ως μέσο δήθεν εύτακτης διακυβέρνησής τους. Σε αυτή ακριβώς την λογική εντάσσεται κάθε αξίωση να εμποδιστεί να εισέλθει μέσα στην ελληνική δημόσια σφαίρα ο ανθρωποκεντρικός, δημοκρατικός, οικουμενικός και φιλάνθρωπος πολιτισμός της ελληνικής ορθόδοξης παράδοσης.
Αυτό μάλιστα όταν ευρύτερα πλέον σε όλα τα κράτη, ο πνευματικός κόσμος των πολιτών, συμπεριλαμβανομένης της μεταφυσικής πίστης των πολιτών όλων των κοινωνιών, εισρέει και διαμορφώνει την ηθικοκανονιστική τάξη. Αυτός ήταν πάντοτε ο κόσμος πριν έλθει ο ιδεολογικός φασισμός από τον 16ο αιώνα και εντεύθεν. Αυτός δεν μπορεί πια παρά να είναι και ο νέος κόσμος του 21ου αιώνα. Σε αντίθεση  με τις μοντερνιστικές υλιστικές παραδοχές, είναι αναπόδραστο ο πολιτισμένος πολιτικός βίος και η ανάδειξη των εθνών στην ιεραρχία των σημασιών να είναι συναρτημένη με τον πνευματικό τους κόσμο, την μεταφυσική πίστη των πολιτών, τις ουσίες τους και τις κοσμοθεωρίες τους. Η εθνοκρατική ανθρωπολογία και ο εγγενής πνευματικός και αισθητός της πολιτισμός δεν μπορεί παρά να είναι πλέον ο άξονας τόσο της ενδοκρατικής ζωής όσο και της διεθνούς ζωής. Η εποχή του εθνομηδενισμού τελείωσε απλά κάποιοι δεν θέλουν να το δεχθούν και οι κοινωνίες πρέπει να προσέχουν από αυτούς. Ωραιοποιημένα και μεταμφιεσμένα τους καλούν να επιστρέψουν στην προ-πολιτική υλιστική βαρβαρότητα.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, υπάρχουν, επιπλέον, τα κοινωνικοοντολογικά γεγονότα. Παρά τις αναστολές και τις οπισθοδρομήσεις που προκάλεσε η προ-πολιτική μοντερνιστική νοηματοδότηση της πολιτικής με όρους ωμής ισχύος, οι άνθρωποι, ερήμην και εις πείσμα των υλιστικών ιδεολογιών, κατόρθωσαν, τους πέντε τελευταίους αιώνες, να συγκροτηθούν ανθρωπολογικά και πολιτικά. Έχουμε ήδη μια εθνοκρατοκεντρική διεθνή τάξη πραγμάτων που εκκολάπτεται μπροστά στα μάτια μας.
Η μετάβαση σε ένα  πιο σταθερό εθνοκρατοκεντρικό κόσμο, βέβαια, δεν θα είναι απλή ή εύκολη. Η ανοδική φορά θα συναρτάται πάντοτε με την επιτυχία συγκρότησης αντί-ηγεμονικών συσπειρώσεων αλλά και με την εμπέδωση της κοινής κοσμοθεωρίας όλων των εθνών, δηλαδή της Υψηλής Αρχής της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Κοσμοθεωρητικής παραδοχής απέναντι στην οποία στέκεται το παρωχημένο συνονθύλευμα των μοντερνιστών, μεταμοντερνιστών και εθνομηδενιστών.
Όσοι επί δεκαετίες αν όχι αιώνες στήριξαν την εξάρτηση του νέο-ελληνικού κράτους και την στέρησή της από την ελληνική του  παράδοση καλά θα κάνουν, αν έχουν τσίπα ντροπής, να σταματήσουν να βάλουν κατά των ανθρωπολογικών προϋποθέσεων των ελλήνων οι οποίες εις πείσμα του μοντερνιστικού κράτους, διώξεων, δικτατοριών, γενοκτονιών και δυσπραγίας, επιβίωσαν. Και ανεξαρτήτως του κατά πόσο είμαστε ή δεν είμαστε όλοι θρήσκοι, σίγουρα οι πλείστοι έλληνες θεωρούν την επίθεση κατά της Ορθόδοξης παράδοσής τους ως ύβρη κατά της ύπαρξής τους και κατά τον κοσμοθεωριών τους. Οι φορείς αυτής της μεγάλης πνευματικής παράδοσης όχι μόνο δεν πρέπει να σιωπήσουν αλλά θα πρέπει να πυκνώσουν τις παρεμβάσεις υπέρ της βαλλόμενης ελληνικής κοινωνίας.   
Τέλος, αν και περιττό ας επισημάνουμε πως σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολιτειακό κόσμο όλες οι μεταφυσικές φιλοσοφίες έχουν θέση, ακόμη και οι αθεϊστικές. Ακόμη και οι μεταμοντέρνες και οι ανθρωπολογικά εκμηδενισμένες. Πλην όμως οι τελευταίες, νοιώθοντας πλέον ως μια απελπισμένη μειονότητα, γίνονται αδιάντροπα και αναίτια επιθετικές και επιχειρούν να κρατήσουν την Ελλάδα στα πίσω καθίσματα της ιστορίας: Καθηλωμένους, εκμηδενισμένους, στερούμενους του πνευματικού τους κόσμου και υποχείρια των διεθνών και διεθνικών θηρίων. Αυτό θέλουν να παθαίνουμε, κάποιοι, για να θρέψουν τα παρωχημένα ιδεολογικά σύνδρομά τους; Ας είμαστε εν τέλει, εκατέρωθεν, όλοι ειλικρινείς και ξεκάθαροι σε αυτά που λέμε!
Τέλος, επειδή τυγχάνει να είμαι συγγραφέας και επειδή δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά με μερικές μονο γραμμές, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει στο βιβλίο μου Κοσμοθεωρία των Εθνών, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου (http://www.ifestosedu.gr/104ΕθνικήΚοσμοθεωρία.htm) ή και σε δοκίμια όπως το http://www.ifestosedu.gr/105Ethnokratos.htm  ή το http://www.ifestosedu.gr/104Ethnomidenismos.htm.     

22 σχόλια:

  1. Α

    Κύριε Καθηγητά,

    Σας ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής για το θαυμάσιο αυτό κείμενο σας!
    Σάββα, σε ευχαριστώ και εσένα για την πρωτοβουλία σου να αναρτήσεις ένα από τα καλύτερα κείμενα των τελευταίων μηνών!

    Η διεισδυτική διάγνωση της παθογένειας της σύγχρονης πολιτειακής και ηθικής κρίσης στην Ελλάδα και διεθνώς, η υποστήριξη και η προβολή του ρόλου της πνευματικής σφαίρας στο δημόσιο βίο, αλλά και η αισιοδοξία που αφήνει να διαφανεί για το επίπονο, πλην ευνοϊκό αποτέλεσμα της σύγκρουσης του ανθρωπισμού με τον αυταρχισμό, αφήνουν στον αναγνώστη την αίσθηση μιας δίκαιης και ευχάριστης πληρότητας.
    Είναι εκατοντάδες τα σημεία που αξίζουν μνείας και ιδιαίτερης συζήτησης. Δεν έχω σκοπό να το κάνω. Θα ήθελα όμως να εστιάσω σε ορισμένα σημεία.

    Υπάρχει επανειλημμένη αναφορά στο χρονικό ορόσημο του 16ου αι. Φυσικά τα χρονικά ορόσημα όταν πρόκειται για την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων και κοσμοθεωριών-καλλιτεχνικών ρευμάτων, έχουν μια κάποια σχετικότητα στον καθορισμό τους, ωστόσο αυτός ο καθορισμός είναι χρήσιμος στο να συνδέει την αιτιατή αλληλουχία των γεγονότων που οδηγούν τελικά στην εμφάνιση του κάθε φαινομένου στην εποχή του.
    Τι συνέβη λοιπόν, τον 16ο αι, το seicento των Ιταλών;
    Κατά αρχήν μόλις είχε πέσει η Πόλη και είχε δύσει η ακτινοβολία του τρισχιλιόχρονου Ελληνικού Πολιτισμού. Δεύτερον, ανακαλύφθηκε ο Νέος Κόσμος. Τρίτον, μεσουράνησε η Αναγέννηση και έγινε η στροφή προς τις επιστήμες και προς το πρότυπο του Homo Universallis (ένα κακέκτυπο του κλασικού ανθρώπου φιλοσόφου και πανεπιστήμονα). Τέταρτον, διασπάστηκε η Δυτική Εκκλησία με την εμφάνιση του Διαμαρτυρισμού-ενός θρησκευτικού χριστιανικού αναθεωρητισμού, λίγο-πολύ ιουδαϊζοντος, που έφερε τα πάνω κάτω στην Β. Ευρώπη χωρίζοντας την από την Νότια Καθολική, καταδιώκοντας την κατεστημένη θρησκευτική τέχνη και προκαλώντας την Αντιμεταρρύθμιση, τη δράση των Ιησουιτών και την εμφάνιση καλλιτεχνικών ρευμάτων πομπώδους τέχνης όπως το Μπαρόκ.
    Όλα αυτά οδήγησαν στον Διαφωτισμό και μέσω του Διαφωτισμού συνδέονται τώρα πια με την εποχή μας. Τρόπον τινά, ο,τι βιώνουμε σήμερα ως κρίση, είναι το ωρίμασμα των συνεπειών μιας μακραίωνης ζύμωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Β

    Όπως ο καθένας από το δικό του πεδίο δράσης, αντιλαμβάνεται την σημερινή παγκόσμια κρίση, έτσι και εγώ ως καλλιτέχνης προβληματίζομαι εδώ και χρόνια για το κομμάτι αυτό της κρίσης που αφορά επίσης την Τέχνη. Διότι η κρίση αφορά πλέον τα πάντα, όλους τους τομείς.
    Για την ακρίβεια κ. Καθηγητά, εσείς γνωρίζετε πως η επελθούσα κρίση εμφανίστηκε πρώτα στην Τέχνη, προτυπώθηκε στα έργα των ευαίσθητων κεραιών των καλλιτεχνών ήδη από τα τέλη του 19ου αι. Γενικά η πνευματοσφαίρα προηγείται στο επίπεδο της αντίληψης από την υλική πραγμάτωση μιας ιδέας.
    Έχω λοιπόν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η περιβόητη και η παρά πολλών υμνούμενη Αναγέννηση κατέστρεψε στην ουσία την ΟΥΣΙΑ της Τέχνης! Είμαι από κάθε άποψη Προραφαηλίτης. Η Αναγέννηση, που ήταν ένα κακέκτυπο-από δεύτερο χέρι-και διαστρεβλωμένη σε ότι αφορά την εσωτερική νοηματοδότηση του έργου βάσει των κλασικών ιδεωδών που προσπάθησε ανεπιτυχώς να μιμηθεί (εξ αυτού και η σύντομη κατάπτωση στον Μανιερισμό), έστρεψε την τέχνη που είναι μια καθαρά πνευματική και διαισθητική δραστηριότητα στο πεδίο της Επιστήμης.
    Στο πεδίο της Επιστήμης, όπου η Τέχνη απλά δεν μπορεί να ζήσει. Γιατί η Επιστήμη έχει τον ρόλο να διαλύει με τα φώτα της το ημίφως μέσα στο οποίο όμως έχει ανάγκη να ζει η Τέχνη μέσω του ΜΥΘΟΥ.
    Χωρίς Μύθο δεν υπάρχει Τέχνη.
    Χωρίς την Μαγεία δεν επιζεί η Τέχνη.
    Αποτέλεσμα της διαφωτιστικής ανάλυσης; Φτάσαμε στο ΜΗΔΕΝ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΎ ΤΕΛΆΡΟΥ. Του ΤΙΠΟΤΑ! Η Τέχνη απογυμνώθηκε, εξευτελίστηκε σε είδος μιας χρήσης, ενός εφήμερου ηδονισμού. Μήπως το ίδιο δε συνέβη και με την έννοια της Πατρίδας, του Έθνους, της θρησκείας;
    Για Μηδενισμό και Μεταμοντερνισμό δεν μιλούσαμε; ΙΔΟΥ!!!
    Η καταστροφή της Τέχνης στους τελευταίους αιώνες, της Τέχνης που ήταν πάντα σε θέση να διαπαιδαγωγεί συνειδήσεις, (όχι πια, εκτός εξαιρέσεων)σε συνδυασμό με την θρησκευτική πολυδιάσπαση και την εμφάνιση πλήθους μανιταριών-κοσμοθεωριών αθεϊστικών και μηδενιστικών αντιλήψεων, που είχαν ως στόχο την ΗΘΙΚΗ συγκρότηση του ανθρώπου και ως αποτέλεσμα την ηθική καταρράκωση των πολιτών.
    Από εκεί και πέρα, ενός βασικού κακού μύρια κακά έπονται σε επίπεδο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό κλπ.
    Βεβαίως όλα αυτά κάποιοι τα κινούν και τα εμπνέονται, δεν γίνονται αυτομάτως, αλλά περί αυτού θα τα πούμε άλλη φορά.
    Το τελευταίο μου μήνυμα είναι το εξής:
    Πρέπει να γυρίσουμε (όχι να οπισθοδρομήσουμε)στις παλαιές, δοκιμασμένες, παραδεδομένες αξίες. Να ξαναγυρίσουμε στα νάματα της Παράδοσης μας, να ξαναμιλήσουμε την γλώσσα μας, να πιούμε Πνεύμα από το γάργαρο καθαρό ποτάμι του Πολιτισμού μας, να αναστήσουμε την θεϊκή Τέχνη μας, την Ορθή Πίστη μας, το Αιώνιο Πεπρωμένο μας.
    Ισχύει πάντα το παράδοξο.
    Στο Παρελθόν υπάρχει το Μέλλον μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ἄλλο κομματικὸς λόγος καὶ ἄλλο πολιτικὸς λόγος.
    Σαφῶς καὶ ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ἔχη λόγο, ἄλλο ποὺ δὲν συμφέρει μερικούς.
    Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι σὲ πολὺ δύσκολους καιρούς, ἡ Ἐκκλησία ἔσωσε τὸ ἔθνος μας, βλέπε πρὶν τὸ 1821.
    Τέλος πάντων γιατί μερικοὶ ἐνοχλοῦνται τόσο πολύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Τέλος πάντων γιατί μερικοὶ ἐνοχλοῦνται τόσο πολύ;"

    Διοτι πολύ απλά θελουν να φάνε τα λεφτά μόνοι τους, η έτσω "μαζί μας". Κι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, άσε τι λεει ο μακακας ο ΓΑΜΑΠ, πρεπει να ξεπουλήσουν τα παντα για να έρθουν τα λεφτά να τα φάμε. Οταν λεω τα παντα εννοώ τα παντα, απο εδαφη μεχρι κορμια και ψυχές. Κι επειδή μονο η Εκκλησία φωνάζει, τους χαλάει τη σούπα, δηλ. τη μασα. Ειναι τοσο απλό, αρκει να βγάλει κανείς το "προοδευτικό" φελιζολ από το κρανιο και να αρχίσει να σκεπτεται, να διαβάζει και να ερευνα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Τοτε θα δει και θα φρίξει. Θα καταλάβει δε ποσο προοδευτική και προχωρημένη ειναι η στάση ζωής της Ορθοδοξης Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οτι περιτυλιγμα και να βαλλετε στην εκκλησια ποτε μα ποτε δεν θα μπορεσει να συνυπαρξει με τον Ελληνισμο .Πως μπορει αλλωστε ο σκοταδισμος να συνυπαρχει με τον πολιτισμο και τη δημοκρατια;Ασφαλως και δεν δικαιουται η εκκλησια να ομιλλει για την πολιτικη καθ οτι αυτη ασκει την μεχρι σημερα πολιτικη στην χωρα μας απο τουρκοκρατιας και εντευθεν.Ειναι αυτη που ποτε δεν θα επιτρεψει να εχουμε δημοκρατια στην Ελλαδα γιατι θα χασει τα προνομια της!Να μην ξεχναμε οτι της εχει δωθει απο την πολιτεια ισοτιμη θεση με το κρατος!Ειναι κανεις που δεν αντιλαμβανεται τον ανθελληνικοτης ρολο στη χωρα μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 30 Δεκεμβρίου 2010 3:35 μ.μ.

    H κουτσουρεμένη οπτική μίλησε.Απο αυτά που λές φαίνεται η ημιμάθεια σου και η ασχετοσύνη σου και βεβαίως-βεβαίως ο παιδαριώδης αντι-κληρικαλισμός σου.΄

    Α ρε δημοκράτες γιαλατζί!! Φαντάζομαι του Αριστοτέλη τα Πολιτικά τα έχεις μελετήσεις πολλές φορές για να λές τις μαλακ**ς ΦΩΤΟβολίδες που αραδιάζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν νομίζω πως είναι εύκολο να συμπληρώσει ή να κριτικάρει κανείς αυτό το διαυγέστατο και θαυμάσιο κείμενο, το οποίο τα λέει ίσως όλα.

    Ευμένης ο Καρδιανός

    Υ.Γ. Έχει διαβάσει κανείς σας το βιβλίο των κκ. Καθηγητών Παναγιώτη Ήφαιστου και Αθανασίου Πλατιά, "Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική", Εκδόσεις Παπαζήσης;

    ΄Οταν αναφερόμαστε σε think tanks εννοούμε επιστήμονες όπως ο κ. Ήφαιστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κωνσταντῖνος Ρούμογλου30 Δεκεμβρίου 2010 στις 6:37 μ.μ.

    Εὐχαριστοῦμε τὸν κύριο Ἤφαιστο γιὰ ἕνα ἀκόμη φωτεινὸ σὰν τὸ πρωϊνὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἄρθρο του. Ἡ σημερινή μας κατάστασις γίνεται κατανοητὴ μόνο ὅταν ἡ κοινωνία καὶ τὸ ἔθνος τεθοῦν ἐντὸς τῆς "μεγάλης εἰκόνας" τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὅπως τὸ κάνει ἐδῶ μὲ γλαφυρὸ τρόπο ὁ ἀγαπητός μας καθηγητής. Φυσικὰ ἕνα εὔγε ἀξίζει καὶ στὸν κύριο Σάββα ποὺ τὸ ἀλίευσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εντάξει βρε καθηγητά… αφού η πνευματική παράδοση της Ελλάδας είναι ο χριστιανισμός τι να σου πούμε εμείς τώρα ??

    Εντάξει βρε καθηγητά, αφού το Βυζάντιο ήταν Δημοκρατία!

    Αφού ο πνευματικός φασισμός στην Ελλάδα ήρθε το 16-ον αιώνα και όχι 1600 έτη πριν, τι να σου πούμε εμείς τώρα…

    Ευτυχώς δηλ. που δεν είσαι χριστιανός χαχαχ
    Φαντάσου να ήσουν και όλας δηλ.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτο δεν ηταν κειμενο αλλα η αξονικη τομογραφια της καταντιας μας ως Εθνος.Ουδεις εχει δικαιωμα να αρθρωσει διαφορετικο λογο, ποσο μαλλον αν ειναι ιεραρχης,και μιλω για ιεραρχες και οχι καποιους εξαλλους χομεινηδες.Θυμηθειτε τι επαθε προχτες ο Μητροπολιτης Πειραιως που τολμησε να πει δημοσια την γνωμη του.Τον ξεσκισαν κυριολεκτικα οι προοδευτικοι δημοσιογραφοι και εντρομοι πηραν αποστασεις μηπως θυμωσουν τα αφεντικα και τους βγαλουν απο τις λιστες,ενω αν ελεγε οτι ηθελε ο πρωτος τυχον θολοκουλτουριαρης αναρχοπροοδευτικος τεμπελης,θα απολαμβανε τον θαυμασμο και το αβανταρισμα.Πως λοιπον αγαπητε Κυριε Καθηγητα θα αρθρωσουμε λογο οι κωφαλαλοι,πως θα κινηθουμε οι αναπηροι,πως θα σκεφτουμε οι ευνουχισμενοι της σκεψης;.Μηπως η μοιρα μας επιφυλασσει τον αφανισμο για να μπορεσει να ξαναγεννηθει το καλο;.Μονο μετα την καταιγιδα ερχεται η γαληνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ,

    ΕΠΙΒΑΛΩ ΣΙΩΠΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ.
    ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΛΕΞΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ.: ΣΟΛΩΝ.




    ΠΡΟΣ ΚΟΝΙΟΝ:

    ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ Η ΛΕΞΗ "ΕΞΩΛΕΣΤΑΤΟΣ";


    ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Για πολλά χρόνια τώρα ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα διπλωματικά χαρτιά απέναντι στον τούρκο παραθέτουμε το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης(σωστό ή λάθος σαν διπλωματικό μέσο είναι άλλη κουβέντα). Πέραν των διπλωματικών ενεργειών προβάλλεται επίσης έντονα και η δραστηριότητα του πατριάρχη πάνω στο θέμα. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα είναι και βαθύτατα θρησκευτικό το οποίο όμως χρησιμοποιείται πολιτικά. Δηλαδή όταν μας βολεύει βάζουμε μπροστά την εκκλησία να κάνει πολιτική και όταν δεν μας βολεύει μιλάμε για παρεμβατικότητα? Δεν είναι σώστο. Επιπλέον, από πότε η πολιτική είναι αποκλειστικότητα των κομμάτων και των γελοίων πολιτικάντιδων? Η πολιτική, όχι με την αρρωστημένη μορφή που της έχουν δώσει τα κόμματα, είναι δικαίωμα αλλά και καθήκον και της εκκλησίας και όλων.

    Albert.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλό άρθρο αλλά πρέπει να πει πιο αναλυτικά τι έκαναν οι μοντερνιστές και μηδενιστές στην Ελλάδα.
    π.χ. 1867. Σύνθημα «για μια νέα ελλάδα», ο τάδε μηδενιστής ήθελε να κάνει αυτό, έκανε το άλλο και το αποτέλεσμα ήταν....

    Κανονικά πως θα έπρεπε να ήμασταν;
    Καταλαβαίνω ότι παλιότερα θα έπρεπε η ελληνική διανόηση να δώσει μέσω δημόσιου διαλόγου και μέσω του κράτους, απάντηση στην αριστερά ότι επανάσταση έκανε ο λαός-εργατική τάξη ενάντια των Τούρκων φεουδαρχών το 1821.
    Αντίθετα υιοθέτησαν την δυτική τακτική της λογοκρισίας, συκοφαντίας και εξορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Α

    Η Εκκλησία είμαστε εμείς, όλοι μας, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Οι εκπρόσωποι του δόγματος της Ορθοδοξίας, από την άλλη, θα έπρεπε να ενσαρκώνουν την γέφυρα μεταξύ του ορατού και του αοράτου. Είναι έτσι τα πράγματα ;

    Λέει ο κ. καθηγητής στο εντυπωσιακά διαφωτιστικό άρθρο του :
    « ... ανεξαρτήτως του κατά πόσο είμαστε ή δεν είμαστε όλοι θρήσκοι, σίγουρα οι πλείστοι έλληνες θεωρούν την επίθεση κατά της Ορθόδοξης παράδοσής τους ως ύβρη κατά της ύπαρξής τους και κατά τον κοσμοθεωριών τους. Οι φορείς αυτής της μεγάλης πνευματικής παράδοσης όχι μόνο δεν πρέπει να σιωπήσουν αλλά θα πρέπει να πυκνώσουν τις παρεμβάσεις υπέρ της βαλλόμενης ελληνικής κοινωνίας»,
    και με αποτρέπει να εκφραστώ ιδιαίτερα καταγγελτικά για τους εκπροσώπους της Εκκλησίας, δεδομένου ότι αναγνωρίζω την ανάγκη μας ως μέλη της Ελληνικής κοινωνίας να ακουμπήσουμε, ειδικά σήμερα, στην Ελληνορθοδοξία. Θεωρώ ότι δεν θα ήταν το όχημα του Ελληνισμού η Ορθοδοξία για τόσους αιώνες αν ήταν οντότητες αντίθετες και αντίπαλες, αν η Ορθοδοξία δεν είχε απροσμέτρητο πνευματικό βάθος και μεταφυσική υπόσταση αντάξια της έννοιας του Ανθρώπου.

    Από την άλλη, χωρίς καμία διάθεση κριτικής στο άρθρο, δεδομένου ότι στερούμαι απαραίτητων γνώσεων, και μιλώντας πάντα εμπειρικά, δηλώνω απογοητευμένη από τους εκπροσώπους και από στοιχεία του δόγματος της Ορθοδοξίας, σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο, δεν έχω καθόλου καλές εμπειρίες από τις επαφές μου με τους εκπροσώπους της Εκκλησίας (θα γινόταν κατανοητό γιατί, αν μπορούσα να αναφερθώ περισσότερο σε αυτό, αλλά εδώ δεν μπορώ και δεν πρέπει) ταυτόχρονα όμως αναγνωρίζω το ανθρώπινο δικαίωμά τους να σφάλλουν και, χωρίς λογικά ερείσματα, διατηρώ στο πρόσωπο του Ιησού μια πίστη βαθιά και περίεργη για εμένα, ασύμβατη με την ανατροφή και τις εμπειρίες μου. Γι’ αυτό και έχω απαιτήσεις από τους ιερείς όλων των βαθμών της ιεραρχίας, ειδικά σήμερα που ανοίγουν όλα τα αποστήματα της ζωής μας, να δουν πιο βαθιά την ανθρώπινη αλήθεια ώστε να επιτελέσουν τον ρόλο τους σωστά και ουσιαστικά : θεωρώ ότι τα ψυχαναγκαστικά τελετουργικά, η εμμονή με τον φόβο, τις ενοχές και την αμαρτία, η δαιμονοφοβία που ταυτόχρονα είναι και δαιμονολαγνεία, απομακρύνουν από την Εκκλησία ανθρώπους που παλεύουν να σκέφτονται και να ενεργούν με όρους ελευθερίας.

    Προσωπικά αρνούμαι να νιώσω φόβο, ενοχές και να αισθάνομαι ότι είμαι μόνιμα αμαρτωλή, αρνούμαι να προσεύχομαι γονατιστή. Ως γυναίκα και ως Ελληνίδα, θέλω να έχω δύναμη, θάρρος και υπερηφάνεια, και να στέκομαι όρθια απέναντι στον Θεό και στην Ζωή. Να είμαι η κόρη του Θεού και όχι η δούλη του. Διαφωνώ με την ακύρωση και δαιμονοποίηση της φύσης, του ανθρώπινου σώματος και του Έρωτα από την Εκκλησία, «Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο», σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη, και ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή η ουσιαστική σύνθεση της Αρχαίας Ελληνικής αντίληψης με τις αρχές της Ορθοδοξίας. Να τιμηθεί ο Έρως ως θεός και όχι ως αμαρτία, και οι αρχές της ηθικής και του σεβασμού στις ανθρώπινες σχέσεις να βασίζονται στην συνείδηση μας και όχι στον φόβο και την τρομοκρατία της κόλασης.

    (συνεχίζω..) ΡΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Β

    «Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα» είπε ο Ελύτης, και είναι αλήθεια, έχουμε ανάγκη τον Θεό, έχουμε ανάγκη και την Εκκλησία ως μεσίτη του, με την προϋπόθεση όμως να μεσιτεύει σωστά και αληθινά, αλλιώς καλούμαστε μόνοι μας να βρούμε το Σπίτι μας, εκτιθέμενοι όμως σε περίεργους κινδύνους, ειδικά σήμερα. Καλείται πιστεύω η Εκκλησία να αποφασίσει άμεσα αν θα αποτελέσει τον πολύτιμο σύντροφο του Έλληνα στο παρόν και την γέφυρά του προς το μέλλον, με όρους σοφίας, αποδοχής και ελευθερίας. Αν θα απαγκιστρωθεί από τις αγκυλώσεις της επιβολής του φόβου, του άκριτου πρέπει και των ατελείωτων ενοχών, και αποφασίσει να μας βοηθήσει να συνδεθούμε με την πνευματική υπόστασή μας με όρους ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Διαφορετικά πάντα θα την τιμούμε ως έναν πυλώνα της Ιστορίας μας, όμως ο ρόλος της φοβάμαι θα είναι συρρικνωμένος, θα υπάρχει «τιμής ένεκεν» στην ζωή μας και όχι ουσιαστικά.

    Λέει σε κάποια σημεία ο ΑΠΕΛΛΗΣ, τα σχόλια του οποίου πάντα διαβάζω με μεγάλη προσοχή, σεβασμό και εκτίμηση : «...η πνευματοσφαίρα προηγείται στο επίπεδο της αντίληψης από την υλική πραγμάτωση μιας ιδέας ....ΚΑΙ .... Στο Παρελθόν υπάρχει το Μέλλον μας». Συμφωνώ απόλυτα, οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας έχει την αντιστοιχία του στο πνευματικό πεδίο, από τον χώρο των Ιδεών ξεκίνησαν όλα, και δεδομένου ότι η ζωή μας κάπου λοξοδρόμησε, όχι μόνο της Ελλάδας, του κόσμου όλου, έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ να αλλάξουμε την αφετηρία μας, πηγαίνοντας πίσω πολύ πίσω στην σοφία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, στην ουσία της Δημοκρατίας, αλλά και στον ανατρεπτικό Λόγο του Ιησού. Είναι η Εκκλησία που θα πρέπει να μας βοηθήσει, ειδικά με το τελευταίο, αρκεί πιστεύω να αναγνωρίσει ότι η Αγάπη και ο Φόβος είναι έννοιες ξένες που δεν θα συνατηθούν ποτέ. Ελπίζω να το κάνει, ουσιαστικά και όχι σχηματικά, για το καλό μας και το καλό της, δεδομένου ότι -επιστρέφω πάντα στον Ελύτη- : «Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη».

    Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία, Εύχομαι Καλή Πρωτοχρονιά σε Όλους, πάντα με Υγεία και Δύναμη !
    ΡΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Mia apo tis kalliteres anartiseis tou Infognomona kai ta sxolia episis

    Bravo k. Sabba!!

    Kali xronia se olous sas kai stin Ellda mas!!

    Xenokrates apo Bienni

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστώ τόσο για τα θετικά όσο και όσους υιοθετούν μια κριτική άποψη. Σίγουρα μερικές γραμμές δεν μπορούν να θεμελιωθούν πολλά πράγματα. Το κείμενο όμως αντλεί από εκτενέστερες μελέτες. Κυρίως από το Κοσμοθεωρία των Εθνών, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου. Μερικές πρόσθετες επισημάνσεις και για άλλα παραπέμπω στο κείμενο αυτό.
    Πρώτον, η εσχατολογία είναι προνόμιο των ιδεολογικών δογμάτων μετά τον 17ο αιώνα. Στον δημοκρατικά νοούμενο πολιτικό βίο ιδεολογίες δεν χωρούν καθότι μόνο την στενότερη σχέση εντολέων και εντολοδόχων αναζητούν, καθώς την φορά κίνησης προς την ατομική, κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Τα υπόλοιπα είναι ελαττώματα του υλιστικού μοντερνισμού που κονσερβοποίησε του δολουπάροικους για να κατασκευάσει πολίτες.
    Δεύτερον, ο υλιστικός μοντερνισμός, εγγενώς, νοηματοδοτεί τα πάντα με όρους ισχύος. Ο φασισμός είναι η λογική απόληξή του και το ζούμε καθημερινά εδώ και πέντε αιώνες. Οι εκατόμβες το καταμαρτυρούν. Προσεκτικά και επιμελώς, δεν ταυτίζω τον ευρύτερο και φαρδύ δρόμο της νεοτερικότητας με τον υλισμό. Εκεί μέσα ερήμην και εις πείσμα του υλισμού συγκροτήθηκαν εθνικές ανθρωπολογίες που σήμερα ολόρθες στέκονται μπροστά μας αξιώνοντας μεγαλύτερη δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία. Γι’ αυτό και το εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα του 21ου αιώνα το όρισα ως μετά-νεοτερικό.
    Τρίτον, η ορθοδοξία είναι σημαντική εισροή του πολιτικού μας πολιτισμού και του πνευματικού μας πλούτου. Την εθνική κοσμοθεωρία την ορίζω πρωτίστως ως διαχρονικό και ατελεύτητα αναπτυσσόμενο πολιτικό, πολιτισμικό και ανθρωπολογικό κατόρθωμα.
    Τέταρτον, μιας και θεωρούμε την εσχατολογία ελάττωμα του διεθνιστικουλισμού εμείς εξ ορισμού είμαστε Καβαφικοί: Οι άνθρωποι θαλασσοπορούν προς την Ιθάκη (που μάλλον δεν υπάρχει). Και Αριστοτελικά αναζητούν την αλήθεια και τον ενάρετο βίο: Η ανθρωπολογική τους συγκρότηση είναι άθλημα μέθεξης και σύμμιξης πνευματικών και αισθητών. Οικουμενικός και αιώνιος είναι επίσης και ο Ρήγας Βελεστινλής: Ενσαρκώνει μια ώριμη εθνική-δημοκρατική ανθρωπολογία. Δες πόσο ψύχραιμα βλέπει το έθνος, τα άλλα έθνη και την ασυμβίβαστη υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας.
    Τέλος, το κατόρθωμα της Βυζαντινής Οικουμένης λογικότατα κατασυκοφαντήθηκε τόσο από την Θεοκρατία όσο και από τον υλισμό και λογικό είναι πολλοί να μιλούν με εσχατολογικούς αφορισμούς και κατασκευές ιστορικών στερεοτύπων. Ποτέ δεν υπήρξε και ίσως να μην ξαναυπάρξει μεγαλύτερο δημοκρατικό επίτευγμα (κοσμοσυστημικά και τοπικά), μεγαλύτερο πολιτικό επίτευγμα και μεγαλύτερο πνευματικό επίτευγμα. Για φορά κίνησης μιλάμε χιλιετούς ανοδικής πορείας. Κάποτε όταν εκλείψουν οι ιδεολογικοί φασισμοί οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να καταλάβουν, να διδαχθούν και να προσανατολιστούν ανοδικά. Αντί να πληρώνουμε εκατοντάδες εθνομηδενιστές-αποδομηστές στο Βυζάντιο άξιζε να επενδύσουμε.
    Για κάποιες ακόμη απόψεις βλ. http://www.ifestosedu.gr/105Ethnokratos.htm.

    Καλό νέο Χρόνο

    Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κύριε καθηγητά και αγαπητοί φίλοι
    όταν δεν προσβάλλουμε ο ένας τον άλλον, προάγεται ο διάλογος και κερδισμένη βγαίνει η ίδια η κοινωνία.
    Κύριε καθηγητά
    να είστε καλά και να συνεχίσετε έτσι, τιμώντας τους ακαδημαϊκούς δασκάλους, που τα τελευταία χρόνια σέρνονται εκεί που ξέρετε εσείς καλύτερα από εμάς.

    Καλή Χρονιά σε όλους

    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Θεωρω αυταποδεικτο οτι τοσο η Αρχαια Ελλαδα με την φιλοσοφια-επιστημη της και το Βυζαντιο με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Ιερα παραδοση που δημιυργησε και διαφυλαξε ειναι εξισου ζωτικα και αναφερετα στοιχεια της ΕΘΝΙΚΗΣ μας τυτοτητας.
    Ειλικρινα δεν καταλβαινω γιατι οι Ιεραρχες "δεν πρεπει" να εκφερουν γνωμη για τα κοινα! Σε τελικη αναλωση ως Ποιμενες δεν πρεπει να "κηδονται" του ποιμνιου τους; Εδω στην Ελλαδα ο καθε "απιθανος" τυπος (ποδοσφαιρστες, ηθοποιοι οπως ο Λαζοπουλος κτλ) εχουν την απαιτηση να παρεμβαινουν στα "κοινα".Γιατι οχι και οι Ιεραρχες οι οποιοι κατα τρκμηριο ειναι πιο μετρημενοι στα λογια τους απο τους περισσοτερους αντιπροωπους των κατηγοριων που ανεφερα πιο πανω.Φυσικα εξυπακουεται οτι ο καθενας απο αυτους θα κριθει με βαση το ποιμαντικο του εργο....
    Παντως πληροφοριακα στην Αγγλια π.χ. ορισμενοι Ιεραρχες εχουν κατ΄εαπανληψη εκφερει (οχι κατα αναγκη αρεστη στην εκαστοτε κυβερνηση) και κανενας απο οσο γνωριζω εν τους εχει κατηγορηση οτι "υπερβαινουν τα εσκαμενα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θεωρω αυταποδεικτο οτι τοσο η Αρχαια Ελλαδα με την φιλοσοφια-επιστημη της και το Βυζαντιο με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Ιερα παραδοση που δημιυργησε και διαφυλαξε ειναι εξισου ζωτικα και αναφερετα στοιχεια της ΕΘΝΙΚΗΣ μας τυτοτητας.
    Ειλικρινα δεν καταλβαινω γιατι οι Ιεραρχες "δεν πρεπει" να εκφερουν γνωμη για τα κοινα! Σε τελικη αναλωση ως Ποιμενες δεν πρεπει να "κηδονται" του ποιμνιου τους; Εδω στην Ελλαδα ο καθε "απιθανος" τυπος (ποδοσφαιρστες, ηθοποιοι οπως ο Λαζοπουλος κτλ) εχουν την απαιτηση να παρεμβαινουν στα "κοινα".Γιατι οχι και οι Ιεραρχες οι οποιοι κατα τρκμηριο ειναι πιο μετρημενοι στα λογια τους απο τους περισσοτερους αντιπροωπους των κατηγοριων που ανεφερα πιο πανω.Φυσικα εξυπακουεται οτι ο καθενας απο αυτους θα κριθει με βαση το ποιμαντικο του εργο....
    Παντως πληροφοριακα στην Αγγλια π.χ. ορισμενοι Ιεραρχες εχουν κατ΄εαπανληψη εκφερει (οχι κατα αναγκη αρεστη στην εκαστοτε κυβερνηση) αποψη και κανενας απο οσο γνωριζω δεν τους εχει κατηγορηση οτι "υπερβαινουν τα εσκαμενα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Παντως πληροφοριακα στην Αγγλια π.χ. ορισμενοι Ιεραρχες εχουν κατ΄εαπανληψη εκφερει (οχι κατα αναγκη αρεστη στην εκαστοτε κυβερνηση) αποψη και κανενας απο οσο γνωριζω δεν τους εχει κατηγορηση οτι "υπερβαινουν τα εσκαμενα"".

    ////////////////////////////////

    Εκτος απ τον Επισκοπο Williamson
    οπως μας προτεινουν οι εβραιοι της Τελεγκραφ.

    "Bishop Williamson is in Britain. Traditionalists should avoid him like the plague."

    http://blogs.telegraph.co.uk/news/damianthompson/8712003/Bishop_Williamson_is_in_Britain_Traditionalists_should_avoid_him_like_the_plague/

    Καλα σου λενε οτι εισαι "ιδιοκτησια" των Τουρκων δηλ. καραγκιοζης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Οι αναφορές στον Bishop Williamson" δεν φαίνεται να έχουν σχέση με την συζήτηση εδώ. Είναι άλλα τα δεδομένα των ρωμαιοκαθολικών και των αγγλοσαξόνων. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι βεβαρυμμένη με το Θεοκρατικό παρελθόν αλλά και την ιδιόμορφη θέση της μετά τις μεταρρυθμιστικές αντιδράσεις τους περασμένους αιώνες που σκοπό είχαν όχι να καταστήσουν τους ανθρώπους άθεους (ούτε βέβαια και ήταν μοντερνιστικές-υλιστικές) αλλά να αποδεσμεύσουν τις κοινωνίες τους από τα δεσμά της Ρωμαιοκαθολικής εποπτείας. Όλα αυτά τα δόγματα δεν σχετίζονται με την ανθρωποκεντρική ορθόδοξη παράδοση. Τα ιστορικοφιλοσοφικά και κοινωνικοπολιτικά δρώμενα αυτών των κοινωνιών διαφέρουν συγκρινόμενα με τα αντίστοιχα της καθ’ ημάς Ανατολής. Συγκεχυμένος και φευγάτος δείχνει πάντως ο κ Williamson.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.