Σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, το 2004 ο Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, ο τωρινός Πάπας, μίλησε κατά της ένταξης μουσουλμανικού κράτους στην Ε.Ε., αν και το Βατικανό επίσημα τηρεί ουδέτερη στάση για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού, Monsignor Pietro Parolin, απάντησε λέγοντας ότι οι παρατηρήσεις Ράτσινγκερ ήταν «δική του και όχι η επίσημη θέση του Βατικανού».
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις εγγράφων του WikiLeaks, ο Πάπας ήταν η κύρια φωνή πίσω από ανεπιτυχή προσπάθεια της Αγίας Έδρας για να εξασφαλίσει μια αναφορά σε «χριστιανικές ρίζες» της Ευρώπης στο Σύνταγμα της ΕΕ.
Ο Αμερικανός διπλωμάτης σημειώνει στα τηλεγραφήματα ότι ο Ράτσινγκερ «σαφώς αντιλαμβάνεται ότι αν επιτραπεί μια μουσουλμανική χώρα στην ΕΕ θα αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο η περίπτωση για την αναφορά στα χριστιανικά θεμέλια της Ευρώπης».
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Μα είναι προφανή τα χριστιανικά θεμέλια της Ευρώπης. Τόσο η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Δύση όσο και η Ρωμανία στην Ανατολή δεν θα υπήρχαν σαν πολιτικές οργανώσεις αν δεν στηριζόταν στο κοινό θρήσκευμα που ήταν χριστιανικό και εν πολύς ο πολιτικός διαχωρισμός επέφερε και τον δογματικό διαχωρισμό. Θα πρέπει να αναφέρουμε, άσχετα αν μας αρέσει ή όχι με τα δικά μας σημερινά κριτήρια, πως το θρήσκευμα και στις δύο σύγχρονες (εννοώ που συνυπήρξαν εκείνη την εποχή) ευρωπαϊκές πολιτικές οντότητες ήταν κεντρική πολιτική επιλογή στην οποία όφειλαν να υπακούουν όλα τα υποκείμενα του αυτοκράτορα είτε στην Δύση είτε στην Ανατολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια αργότερα στην Αναγέννηση στην Δύση θέλοντας να αμφισβητήσουν την κατεστημένη τάξη αναπτύχθηκαν άλλες οπτικές για την κρατική οργάνωση που αποκορύφωμα της ήταν η λαϊκή κρατική οργάνωση του αστικού δημοκρατικού κράτους μετά την Γαλλική Επανάσταση. Αλλά ο δρόμος που διανύσαμε ως ευρωπαϊκές κοινωνίες για να φτάσουμε ως εκεί, καλώς ή κακώς, περνά από την σύμμειξη χριστιανισμού και πολιτικής για αιώνες.
Ελευθέριος Β.
Που εψουμε φτασει ωστε να περιμενουμε απο τον Παπα Ρωμης για να μας πει τα αυτονοητα!
ΑπάντησηΔιαγραφή