της Ελίνας Γαληνού
Το παλλαικό προσκλητήριο έτυχε θερμότατης ανταπόκρισης. Γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες. Στην κεντρικότερη της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος είχε ένα ραντεβού με την Ιστορία. Ανθρωποι απ΄όλες τις ηλικίες, επαγγέλματα και οικονομικές τάξεις, συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή για να δηλώσουν την απαξίωσή τους.
Ναί, οι Ελληνες αρχίζουν να βρίσκουν πάλι τον εαυτό τους και να ξαναλένε ΟΧΙ σε καταστάσεις που ανέκαθεν θεωρούσαν αξιοκατάκριτες. Ο τελευταίος χρόνος δοκίμασε τις αντοχές τους και μάλλον τις έχει φτάσει σε σημεία οριακά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά, απλώς σ΄αυτή τη φάση, τα λεφτά πήραν τη θέση των βομβαρδισμών και κατατροπώνουν τους λαούς. Η αρχή έγινε από μας και ίσως είναι μοιραίο. Μας βομβάρδισαν με την απειλή της χρεωκοπίας, σαστίσαμε και δεν αντιδράσαμε άμεσα. Αλλά έστω, αν οι υπεύθυνοι ξέρουν περισσότερα, εμείς δεν είμαστε ο Αγιος Πέτρος για να τους κρίνουμε όταν έρθει η ώρα...
Εμείς ξέρουμε μόνο το σήμερα όπου το ψέμα αρχίζει να ξεσκεπάζεται γιατί έχει κοντά πόδια και βρωμάει γρήγορα. Το είδαμε λοιπόν ότι δεν ήταν έτσι όπως μας τα έλεγαν πέρυσι τέτοια εποχή, όπου μπήκαμε στο Μνημόνιο με τους επαχθείς όρους, για να "θεραπεύσουμε" τάχα την οικονομία μας. Ούτε "όλοι μαζί τα φάγαμε", κι΄ας ακούσαμε εκ στόματος εκλεγμένων πολιτικών μας, αυτή τη φράση. Ωστόσο, δεχτήκαμε να επωμιστούμε μέρος της ευθύνης κι΄ας μη μας αναλογούσε, υπομείναμε τη βίαιη αποστέρηση μέρους των εισοδημάτων μας και υποβάθμιση της ατομικής μας περιουσίας. Είδαμε τα όνειρα των παιδιών μας να γίνονται κομμάτια, τις οικογένειες να διαλύονται, τους νέους να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Τα κατάπιαμε όλα πιστεύοντας ότι έτσι, θα βοηθήσουμε την πατρίδα κι΄ας κλαίγαμε από μέσα μας.
Ενα χρόνο μετά, με τις πληγές μας ακόμα να αιμμοραγούν και μέσα στο χάος της αβεβαιότητας, έρχονται και μας λένε ότι οι θυσίες μας δεν αποδείχτηκαν αρκετές και ζητούν κι άλλες μεγαλύτερες. Γιατί; Διότι οι αόρατες δυνάμεις των αγορών αποφάσισαν έτσι. "Η θα δεχτείτε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, ή τέλος Ιουλίου σταματάνε οι πληρωμές." μας προειδοποιούν οι κυβερνήτες μας, σφυρίζοντας στον ίδιο σκοπό...
Κανονικά, εμείς οι Ελληνες που είμαστε τα πιό ακραία και πιό ενδεικτικά θύματα αυτής της παράλογης κατάστασης, θα έπρεπε να είχαμε ξεσηκωθεί πριν από τους Ισπανούς, ή τους Ιρλανδούς που κι΄αυτοί τώρα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Ομως εξαντλήσαμε τα όρια της υπομονής μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έναν λογικό ειρμό σ΄αυτά που μας επέβαλαν. Τώρα είμαστε πιό βέβαιοι από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Είμαστε όμηροι ενός πρωτοφανούς παραλογισμού αλλά και όχι οι μόνοι. Απόδειξη, ότι οι ευρωπαικοί λαοί συρρέουν στις πλατείες και διαδηλώνουν σε κοινή βάση. Ενάντια στον παραλογισμό που τους καταδικάζει να πληρώσουν, για σφάλματα άλλων χάνοντας αξίες για τις οποίες κάποτε αγωνίστηκαν να κρατήσουν. Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις το ΟΧΙ ακούγεται στρογγυλό και χωρίς καμία έκπτωση...
Το παλλαικό προσκλητήριο έτυχε θερμότατης ανταπόκρισης. Γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες. Στην κεντρικότερη της πρωτεύουσας, την πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος είχε ένα ραντεβού με την Ιστορία. Ανθρωποι απ΄όλες τις ηλικίες, επαγγέλματα και οικονομικές τάξεις, συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή για να δηλώσουν την απαξίωσή τους.
Ναί, οι Ελληνες αρχίζουν να βρίσκουν πάλι τον εαυτό τους και να ξαναλένε ΟΧΙ σε καταστάσεις που ανέκαθεν θεωρούσαν αξιοκατάκριτες. Ο τελευταίος χρόνος δοκίμασε τις αντοχές τους και μάλλον τις έχει φτάσει σε σημεία οριακά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά, απλώς σ΄αυτή τη φάση, τα λεφτά πήραν τη θέση των βομβαρδισμών και κατατροπώνουν τους λαούς. Η αρχή έγινε από μας και ίσως είναι μοιραίο. Μας βομβάρδισαν με την απειλή της χρεωκοπίας, σαστίσαμε και δεν αντιδράσαμε άμεσα. Αλλά έστω, αν οι υπεύθυνοι ξέρουν περισσότερα, εμείς δεν είμαστε ο Αγιος Πέτρος για να τους κρίνουμε όταν έρθει η ώρα...
Εμείς ξέρουμε μόνο το σήμερα όπου το ψέμα αρχίζει να ξεσκεπάζεται γιατί έχει κοντά πόδια και βρωμάει γρήγορα. Το είδαμε λοιπόν ότι δεν ήταν έτσι όπως μας τα έλεγαν πέρυσι τέτοια εποχή, όπου μπήκαμε στο Μνημόνιο με τους επαχθείς όρους, για να "θεραπεύσουμε" τάχα την οικονομία μας. Ούτε "όλοι μαζί τα φάγαμε", κι΄ας ακούσαμε εκ στόματος εκλεγμένων πολιτικών μας, αυτή τη φράση. Ωστόσο, δεχτήκαμε να επωμιστούμε μέρος της ευθύνης κι΄ας μη μας αναλογούσε, υπομείναμε τη βίαιη αποστέρηση μέρους των εισοδημάτων μας και υποβάθμιση της ατομικής μας περιουσίας. Είδαμε τα όνειρα των παιδιών μας να γίνονται κομμάτια, τις οικογένειες να διαλύονται, τους νέους να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Τα κατάπιαμε όλα πιστεύοντας ότι έτσι, θα βοηθήσουμε την πατρίδα κι΄ας κλαίγαμε από μέσα μας.
Ενα χρόνο μετά, με τις πληγές μας ακόμα να αιμμοραγούν και μέσα στο χάος της αβεβαιότητας, έρχονται και μας λένε ότι οι θυσίες μας δεν αποδείχτηκαν αρκετές και ζητούν κι άλλες μεγαλύτερες. Γιατί; Διότι οι αόρατες δυνάμεις των αγορών αποφάσισαν έτσι. "Η θα δεχτείτε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, ή τέλος Ιουλίου σταματάνε οι πληρωμές." μας προειδοποιούν οι κυβερνήτες μας, σφυρίζοντας στον ίδιο σκοπό...
Κανονικά, εμείς οι Ελληνες που είμαστε τα πιό ακραία και πιό ενδεικτικά θύματα αυτής της παράλογης κατάστασης, θα έπρεπε να είχαμε ξεσηκωθεί πριν από τους Ισπανούς, ή τους Ιρλανδούς που κι΄αυτοί τώρα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Ομως εξαντλήσαμε τα όρια της υπομονής μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έναν λογικό ειρμό σ΄αυτά που μας επέβαλαν. Τώρα είμαστε πιό βέβαιοι από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Είμαστε όμηροι ενός πρωτοφανούς παραλογισμού αλλά και όχι οι μόνοι. Απόδειξη, ότι οι ευρωπαικοί λαοί συρρέουν στις πλατείες και διαδηλώνουν σε κοινή βάση. Ενάντια στον παραλογισμό που τους καταδικάζει να πληρώσουν, για σφάλματα άλλων χάνοντας αξίες για τις οποίες κάποτε αγωνίστηκαν να κρατήσουν. Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις το ΟΧΙ ακούγεται στρογγυλό και χωρίς καμία έκπτωση...
"Ομως εξαντλήσαμε τα όρια της υπομονής μας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έναν λογικό ειρμό σ΄αυτά που μας επέβαλαν. Τώρα είμαστε πιό βέβαιοι από τον καθένα ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι και το κέρδος Ελίνα. Πολύς κόσμος στην αρχή κατάπιε αμάσητη την παρόλα που έριξε ο Πάγκαλος (ότι τα φάγαμε μαζί του) και μπήκε στο τριπάκι τής συνενοχής, τοποθετώντας τον εαυτό του στο κάδρο τού εχθρού. Τώρα όμως τα παραισθησιογόνα τής εξουσίας ξεθυμαίνουν και ο κόσμος αρχίζει και ξεδιαλύνει ποιοί είναι οι πραγματικοί εχθροί του. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα έχει ήδη γίνει. Το όπλο τής "συνενοχής" διαλύθηκε μέσα στα χέρια τους. Το ξέρουν και γι αυτό βλέπεις ότι έχουν ρίξει όλο το βάρος στο τελευταίο όπλο τους, την τρομοκράτηση με κάθε μέσον και από όλες τις μεριές: Γιούνκερ, Ρεν, Financial Times, Πεταλωτής, Δασκαλόπουλος, Δαμανάκη, Ντόρα, κλπ (ντου από παντού). Κι αυτό είναι δείγμα ότι έχουν αρχίσει και τρομοκρατούνται αυτοί πλέον...
Χα χα, βγήκε κι ο φύρερ από το γραφείο τού δανειστή κι έκλαιγε για την καρέκλα που έχασε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι Πιγκουίνε, αυτό είναι το κέρδος που λέμε. Ο,τι απεγκλωβιστήκαμε από το ψυχολογικό μπλοκάρισμα των ενοχών και ανακτήσαμε την ελεύθερη κρίση μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είδες ένα "αστείο" που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για την διαμαρτυρία πολιτών. Αναφέρει με κοροιδευτικό τρόπο, διάφορες περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που λουφάρανε και τα παίρνανε. Αυτοί-λέει-αποτελούσαν την συγκέντρωση...
Εμ όχι βέβαια μόνο αυτοί. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που τους τα έφαγε το δημόσιο και τα γκόλντεν μπόυς-θα τα πούμε και αυτά. Ελίνα
Ελίνα, εγώ ξέρω ένα άλλο που κυκλοφορεί και είναι επίκαιρο τώρα που έρχονται απολύσεις δημ. υπαλλήλων. Έχει 2 φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πρώτη έχει 5-6 άτομα γύρω από ένα λάκκο, με ταμπελάκια από πάνω τους που γράφουν: ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ, κλπ. Και μέσα στο λάκκο είναι ένας που σκάβει και έχει από πάνω ένα ταμπελάκι που γράφει: Μ@Λ@ΚΑΣ.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι ακριβώς ίδια με την πρώτη, με τά ίδια άτομα και με τα ίδια ταμπελάκια, μόνο που μέσα στο λάκκο δεν υπάρχει κανένας και το ταμπελάκι από πάνω γράφει: Ο Μ@Λ@ΚΑΣ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ...
«Η θα δεχτείτε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, ή τέλος Ιουλίου σταματάνε οι πληρωμές» μας απειλούν αυτοί που μας κυβερνούν, οι εντός και εκτός Ελλάδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σταματήσει και ο χρόνος ο ίδιος, οι απειλές όταν δεν πιάνουν, χάνουν την αξία τους. Ας σταματήσουν οι πληρωμές, να τους τσακίσουμε όπως τους πρέπει τους «δικούς» μας και να πούμε αντίο στους απ’ έξω της Δύσης, να βρεθούμε πια χωρίς καμία ψευδαίσθηση και να αναζητήσουμε τις δικές μας πηγές πλούτου, να στραφούμε σε άλλες συνεργασίες εκτός ΕΕ και ΗΠΑ και ΔΝΤ και μακριά από όλα αυτά τα εξευτελιστικά, να διεκδικήσουμε χωρίς κανένα κώλυμμα τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλονται, να βγάλουμε την ζήμενς εκτός αγορών, να μπορούμε να γίνουμε και του λιμανιού, αφού το σαλόνι δεν μας χωράει πια. Αρκετά με την ευγένεια, την πολιτική ορθότητα και και τον διεστραμμένο πολιτισμό των κοστουμαρισμένων – μεταμφιεσμένων απολίτιστων !
Και μετά να δούμε ποιος θα μείνει αλώβητος από την δική μας «καταστροφή». Καλύτερα να γίνουμε μπουρλότο, κι όλοι αυτοί μαζί μας, απ’ το να εκραγεί ο εγκέφαλός μας στην προσπάθεια να καταπιούμε νοητικά όλα τα εξευτελιστικά που έχουμε ζήσει και ακούσει !
Τολμούμε να δώσουμε σε όλους αυτούς που μας εχθρεύονται και υποτιμούν την νοημοσύνη μας - στην σημερινή ελεεινή Ελληνική κυβέρνηση, στην Τρόϊκα και στα λοιπά μιαρά υποκείμενα - να καταλάβουν ότι τον εχθρό δεν τον στριμώγνεις ποτέ στα άκρα, δεν τον αφήνεις ποτέ να διαπιστώσει ότι δεν έχει τρόπο διαφυγής, απλά γιατί θα δώσει στην μάχη τον καλύτερο εαυτό του ;;; Δεν το λέω εγώ αυτό, ο Σουν Τζου το είπε στην Τέχνη του Πολέμου. Και τότε καλό κουράγιο στο μουράγιο σε εκείνους, στα μηδέν, στα πηλίκια, και στα «Ευρωπαϊκά» εξώφυλλα περιοδικών με την χειρονομία της Αφροδίτης της Μήλου και την τουρκική σημαία υψωμένη στην Σαντορίνη (!)
Ρίκα, τα σενάρια επιστροφής μας στη δραχμή με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την ευρωζώνη, συζητήθηκαν πάρα πολύ σοβαρά αυτές τις ημέρες και συζητιούνται ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος που μέχρι χτές φοβόταν ότι οι καταθέσεις του θα εκμηδενιστούν αν συμβεί αυτό (!!), πληροφορείται τώρα ότι οι δραχμές του δεν θα είναι οι παλιές πληθωριστικές. Αλλα περιθώρια διαπραγμάτευσης ακόμα και του χρέους λοιπόν. Αυτό μπορεί να ανοίξει την όρεξη και στις άλλες χώρες του ευρωπαικού νότου να το μιμηθούν. Οι "γνωστές" αγορές βέβαια θα μας κλείσουν τις πόρτες δανεισμού για χρόνια, αλλά...υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, ανατολικότερα. Η Κίνα ας πούμε, θα φάνταζε αρκετά πρόθυμη...
Βλέπεις, κάθε θαύμα τρείς ημέρες βαστάει. Ελίνα