Το Ισραήλ θα πλήξει - αν πλήξει - το Ιράν κρυφά από τις ΗΠΑ

Η πολεμική του αεροπορία εξοπλίζεται με γνώμονα την ιρανική απειλή

http://www.tovima.gr

Αφίσα με τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και τον Αγιατολάχ Χομεϊνί δίπλα σε μια σειρά από μηχανές φυγοκέντρισης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της πόλης Νατάνζ (REUTERS)

 

Δεν θα προειδοποιήσουν την Ουάσινγκτον οι Ισραηλινοί αν αποφασίσουν να πλήξουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σύμφωνα με αξιωματούχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι αν τελικά καταλήξει ότι μια επίθεση είναι απαραίτητη, θα κρατήσει τους Αμερικανούς στο σκοτάδι. Ο λόγος είναι να παραμείνει η Ουάσινγκτον αμέτοχη ώστε να μην μπορεί κανείς να την θεωρήσει υπεύθυνη για το ότι δεν έκανε τίποτε για να εμποδίσει την επίθεση του Ισραήλ.

Επί μήνες οι Αμερικανοί προσπαθούν να πείσουν τους Ισραηλινούς ότι αν πλήξουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να καθυστερήσουν προσωρινά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Ομως ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου και ο υπουργός Αμυνας Εχούντ Μπαράκ διαμηνύουν σε κάθε συνάντησή τους με Αμερικανούς αξιωματούχους ότι δεν θα τους προειδοποιήσουν πριν χτυπήσουν το Ιράν.

Το Ισραήλ θεωρεί μέγιστη απειλή την πιθανότητα ενός πυρηνικού Ιράν. Γι' αυτό η πολεμική του αεροπορία εξοπλίζεται την τελευταία δεκαετία με γνώμονα την ιρανική απειλή: αγόρασε 125 εξελιγμένα πολεμικά αεροσκάφη F-15I και F-16I εξοπλισμένα με πρόσθετες δεξαμενές καυσίμων για αποστολές μεγαλύτερης εμβέλειας. Επιπλέον, το Ισραήλ αγόρασε ειδικά πυρομαχικά που διαπερνούν καταφύγια, ανέπτυξε μεγάλα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και επικέντρωσε την εκπαίδευση των αξιωματικών του σε αποστολές μεγάλου βεληνεκούς.

Ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση του BBC, αν το Ισραήλ επιθυμεί να προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, οφείλει να λύσει πολλά προβλήματα. Κατ' αρχάς, η απόσταση. Οι στόχοι απέχουν 1.500 - 1.800 χλμ τους οποίους μπορεί να φθάσει είτε από βορρά (μέσω Τουρκίας και μετά Ιράκ), είτε ευθεία ανατολικά (μέσω Ιορδανίας και Ιράκ του οποίου ο εναέριος χώρος δεν ελέγχεται πια από τους Αμερικανούς άρα διαπερνάται ευκολότερα) είτε από νότο (μέσω Σαουδικής Αραβίας η οποία είναι άγνωστο αν θα κάνει τα στραβά μάτια επειδή έχει και η ίδια σοβαρές ανησυχίες για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν).

Το βέβαιο είναι ότι, λόγω της απόστασης, τα ισραηλινά αεροσκάφη θα πρέπει να ανεφοδιαστούν καθ' οδόν. Ο ανεφοδιασμός θα αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα στον σχεδιασμό της αποστολής.

Η επιλογή των στόχων είναι το δεύτερο πρόβλημα. Οι Ισραηλινοί αναρωτιούνται ποιοι στόχοι θα προκαλέσουν μεγαλύτερο πλήγμα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα _ προφανώς οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου. Τέτοιες εγκαταστάσεις υπάρχουν στη Νατάνζ, νότια της Τεχεράνης, και στο Φόρντο, κοντά στην ιερή πόλη Κομ. Αλλά αμφότερες είναι θαμμένες βαθιά μέσα στη γη και αυτό παρουσιάζει ένα ακόμη πρόβλημα: μπορεί το Ισραήλ να καταστρέψει υπόγειους στόχους;

Μόνο αν γνωρίζει το ακριβές σημείο όπου βρίσκονται, την γεωλογία και την φύση του υπεδάφους καθώς και λεπτομέρειες για τον σχεδιασμό των υπόγειων εγκαταστάσεων από μπετόν αρμέ.

Το κύριο όπλο του Ισραήλ για τέτοιους στόχους είναι το αμερικανικό GBU-28. Πρόκειται για μια «έξυπνη» βόμβα βάρους 2.268 κιλών, τηλεκατευθυνόμενη με λέιζερ. Διαθέτει μια ειδική κεφαλή η οποία πρώτα τρυπάει το έδαφος και μετά εκρύγνυται υπογείως. Ομως το F-15-1, το μόνο αεροσκάφος ικανό να ρίξει αυτή τη βόμβα, μπορεί να μεταφέρει μόνο μια GBU-28 τη φορά.

Το τελευταίο ερώτημα είναι τι πλήγμα μπορεί να καταφέρει η βόμβα αυτή εναντίον των εγκαταστάσεων στη Νατάνζ και στο Φόρντο. Για να είναι αποτελεσματική, η GBU-28 πρέπει να εισχωρήσει στο έδαφος με μεγάλη ταχύτητα και κάθετη γωνία. Οι ειδικοί θεωρούν πολύ πιθανό το Ισραήλνα καταφέρει «απλώς» να καταστρέψει εισόδους, να κόψει την ηλεκτροδότηση και να γκρεμίσει μερικώς τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Και πολλοί προειδοποιούν ότι ο πραγματικός στόχος - η οριστική διακοπή του προγράμματος, με την πλήρη καταστροφή των εγκαταστάσεων - είναι μάλλον αδύνατο να επιτευχθεί.