Επιχείρηση Ανύψωσης Ηθικού Σχολιαστή Ιστολογίου Πιγκουινου

Σύμφωνα με πληροφορίες μετά την συγκλονιστική  αναμέτρηση Μπαρτσελόνα-Τσέλσι και την επική πρόκριση της δεύτερης ο φίλος σχολιαστής Πιγκουίνος ευρέθη σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση-ειδικά μετά το άστοχο χτύπημα πέναλτι του Μέσι μέχρι ενα 24ωρο -όπου και είδε την έτερη Ισπανική Ομάδα την Ρεάλ να αποκλείεται από την Μπάγερν.Οπως ανέφεραν έγκριτοι αθλητικοί σχολιαστές ο αποκλεισμός της Μπάρτσα οφείλεται στο γεγονός ότι απέναντι σε στατική αμυνα δεν έχει εναλλακτικό πλάνο και οτι διαθέτει πολλούς αμυντικογενείς παίκτες στο γήπεδο.Αναλύοντας τώρα την τακτική της Μπαγερν στον αγώνα με την Ρεάλ και σε ρόλο αθλητικού σχολιαστή η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ Κα.Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στον ΣΚΑΪ ανέλυσε το βασικό στοιχείο της τακτικής της Μπάγερν το οποίο και επέφερε την πρόκριση της στον τελικό του Champions League: Η Μπάγερν είχε τον πολιτικό πυρήνα του ΚΚΕ. Επίθεση, επίθεση, επίθεση στο ξένο γήπεδο. Η Μπάγερν δεν έκανε κατενάτσιο". 
Αξίζει μια αναφορά για την αντιπαλότητα μεταξύ Ρεάλ και Μπρτσελόνας

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Καταλανοί εναντίον Καστιγιάνων. Αλλο ένα παιχνίδι με μεγάλη αντιπαλότητα ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων, αυτή τη φορά για πολιτικούς λόγους. Ο άνθρωπος που στάθηκε αιτία να ανάψουν τα αίματα ήταν ο δικτάτορας Φρανσίσκο Φράνκο, ο οποίος με την άνοδό του στην εξουσία, όρισε ως κέντρο της Ισπανίας τη Μαδρίτη και απαγόρεψε σε Βάσκους και Καταλανούς να χρησιμοποιούν τις τοπικές διαλέκτους και να τιμούν τα ήθη και τις παραδόσεις τους.
Οταν, δε, ο στρατός του δολοφόνησε το 1936 τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα και μέλος του αριστερού κόμματος της Καταλονίας, Γιοζέπ Σουνιόλ, οι Καταλανοί τον μίσησαν και σταδιακά άρχισαν να μισούν και τη Ρεάλ, η οποία ήταν η αγαπημένη του Φράνκο και η ομάδα που αργότερα «χρησιμοποίησε» προπαγανδίζοντας τις επιτυχίες της (για να έρθουν αυτές οι επιτυχίες μάλιστα έβαζε συχνά πυκνά το χεράκι του, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της... αρπαγής του Ντι Στέφανο από τη Μπαρτσελόνα).Το Καμπ Νόου έγινε το μέρος όπου οι Καταλανοί μπορούσαν να διαδηλώσουν ελεύθερα την αντίθεσή τους στο φασιστικό καθεστώς, μια και κανείς από τους ανθρώπους του Φράνκο δεν τολμούσε να πατήσει το πόδι του στο γήπεδο της Μπαρτσελόνα. Για δεκαετίες ολόκληρες, ακόμα και μετά την πτώση του Φράνκο και μέχρι σήμερα, οι κατά κύριο λόγο «αριστεροί» οπαδοί της Μπάρτσα και οι «φιλοδεξιοί» της Ρεάλ δεν έβρισκαν (και εξακολουθούν να μην βρίσκουν) σημείο επαφής.
.