30/5/12

Στέλιος Ράμφος - 21/05/2012

9 σχόλια:

  1. Δηλαδή,για να καταλάβω,το μνημόνιο μειώνει το έλλειμα;

    Εκτινάχθηκε η ανεργία και η ύφεση,διαλύθηκε η οικονομία,και ακόμη συζητάμε για το μνημόνιο;

    Συμφωνώ ότι δεν άνοιξαν τα κλειστά επαγγέλματα,λάθος.

    Συμφωνώ επίσης ότι δεν έγιναν και αποκρατικοποιήσεις.

    ΑΛΛΑ,ακόμη και αν άνοιγαν τα κλειστά επαγγέλματα και προχωρούσαν οι αποκρατικοποιήσεις,τα έσοδα απο τα δύο παραπάνω ΔΕΝ θα επαρκούσαν ούτε για το έλλειμα ενός χρόνου.

    Το μνημόνιο ως συνταγή απέτυχε σε όλα.

    Ακόμη και το κούρεμα του χρέους ήταν μια μεγάλη αποτυχία.

    ΤΟ ζητούμενο είναι να υπάρξουν επενδύσεις,και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όσο η φορολόγηση αυξομειώνεται σαν καρδιογράφημα,το κόστος της ενέργειας αυξάνεται αλματωδώς,και φυσικά όταν η χώρα βρίσκεται συνεχώς υπό την απειλή της εξόδου απο το ευρώ.

    Ποιός θα επενδύσει σε μια χώρα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εγκαταλείψει το νόμισμα που χρησιμοποιεί;

    Λυπάμαι,αλλά πολύ θεωρητικά τα βλέπει ο κύριος Ράμφος,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι διαφωνώ με όλα όσα λέει.

    Πρακτικά έχουμε μια χώρα στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε,και καλό θα ήταν να ακουστούν συγκεκριμένες προτάσεις για την επόμενη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γραφεις Χρηστο:

    >Δηλαδή,για να καταλάβω,το μνημόνιο μειώνει το έλλειμα;<

    Εμεις τι καναμε για να μειωσουμε το ελλειμμα;

    >Εκτινάχθηκε η ανεργία και η ύφεση,διαλύθηκε η οικονομία,και ακόμη συζητάμε για το μνημόνιο;<

    Και παλι, εμεις τι καναμε για να μην εκτιναχθει η ανεργια, να μην διαλυθει η οικονομια;

    >Συμφωνώ ότι δεν άνοιξαν τα κλειστά επαγγέλματα,λάθος.
    Συμφωνώ επίσης ότι δεν έγιναν και αποκρατικοποιήσεις.
    ΑΛΛΑ,ακόμη και αν άνοιγαν τα κλειστά επαγγέλματα και προχωρούσαν οι αποκρατικοποιήσεις,τα έσοδα απο τα δύο παραπάνω ΔΕΝ θα επαρκούσαν ούτε για το έλλειμα ενός χρόνου.<

    Προβλημα μας - ας μαθουμε να ισοσκελιζουμε.

    "Αν συνεχίζαμε έτσι, θα σπάζαμε κάθε ρεκόρ χρέους. Για να μειωθεί το έλλειμμα, υπάρχουν 2 τρόποι:
    Ανάπτυξη με παραγωγή, που απουσιάζει εντελώς από την Ελλάδα (και ούτε βλέπω να γίνεται) ή υποτίμηση του νομίσματος και αν δε γίνεται, εσωτερική υποτίμηση... Αυτό, αφού είμαστε σε μια χώρα χαμηλής παραγωγής, επιτυγχάνεται είτε με απολύσεις είτε με επιμερισμό της φτώχειας, ώστε να προσαρμοστούμε στις παραγωγικές δυνάμεις. Τα 2 τελευταία είναι το ίδιο πράγμα. Απλά στην πρώτη περίπτωση, με το δικό σου νόμισμα, την τρως τη σφαλιάρα μια και έξω και μένεις και μόνος σου."

    ("Ποιος μας χρεοκόπησε...", http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1473634)

    >Το μνημόνιο ως συνταγή απέτυχε σε όλα.
    Ακόμη και το κούρεμα του χρέους ήταν μια μεγάλη αποτυχία.
    ΤΟ ζητούμενο είναι να υπάρξουν επενδύσεις,και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όσο η φορολόγηση αυξομειώνεται σαν καρδιογράφημα,το κόστος της ενέργειας αυξάνεται αλματωδώς,και φυσικά όταν η χώρα βρίσκεται συνεχώς υπό την απειλή της εξόδου απο το ευρώ.
    Ποιός θα επενδύσει σε μια χώρα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εγκαταλείψει το νόμισμα που χρησιμοποιεί;<

    Το μνημονιο δεν ειναι το προβλημα, αλλα η νοοτροπια - γιατι αλλο ειναι να μαχεσαι, και αλλο να ζητιανευεις.

    Κανεις δεν προκειται να επενδυσει σε ενα προοδευτικο κρατος μπορδελο.

    >Λυπάμαι,αλλά πολύ θεωρητικά τα βλέπει ο κύριος Ράμφος,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι διαφωνώ με όλα όσα λέει.
    Πρακτικά έχουμε μια χώρα στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε,και καλό θα ήταν να ακουστούν συγκεκριμένες προτάσεις για την επόμενη μέρα.
    30 Μαΐου 2012 6:00 μ.μ.<

    Μια απο της προτασεις ειναι (Ραμφος 3:45):

    "Το διακυβευμα δεν ειναι το μνημονιο - το μνημονιο ειναι προιων της κρισεως...το μνημονιο ηρθε μετα την κριση...Το ελλειμα ειναι το προβλημα - γιατι εαν η ΕΕ πει, σας τα χαριζω ολα, σε δεκα χρονια θα ειμαστε παλι στο ιδιο επιπεδο...Γιατι με το θεμα του ελλειμματος ειμαστε υποχρεωμενοι να σκεφτουμε τον εαυτο μας, με το θεμα του μνημονειου πρεπει να βρουμε εχθρους απο εξω...Οι διαρθρωτικες μεταρρυθμισεις που επρεπε να γινουν δεν εγιναν...πισω απο το ελλειμα ειναι η νοοτροπια!"


    - Ν. Λυγερός, "Ο ρόλος του καθενός"
    http://www.lygeros.org/articles?n=9457&l=gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ράμφος, δεν είναι ο Κύριος που υποστηρίζοντας το σχέδιο Αναν έγραφε:
    Καθημερινή 8.12.2002
    Αντέξτε το μέχρι το τέλος. Δεν είναι όλο και χρειάζεται να σταλούν τρία σχόλια συνεχόμενα. Τα εντός αγκυλών είναι δικά μου σχόλια. Ρεσιτάλ ο Κύριος.

    "Eίναι η ώρα της πραγματικής πολιτικής! Tέτοια δοκιμασία αποτελεί και το σχέδιο λύσεως του Kυπριακού, που προτείνει ο Γενικός Γραμματεύς του OHE κ. K. Aνάν. Eν προκειμένω θα σταθμισθή η ετοιμότης των δύο εθνικών κοινοτήτων του νησιού να δώσουν υπεύθυνη απάντησι στην νέα τούτη πρόκλησι της ιστορίας. H ιστορία δεν χαρίζει ούτε χαρίζεται• προτείνει στοιχήματα και δίνει ευκαιρίες. Tο αποτέλεσμα είναι δική σου υπόθεσι. Bρισκόμαστε συνεπώς ενώπιον ιστορικής καμπής, όχι μόνο επειδή οι πιθανότητες λύσεως αυξάνουν, αλλά και διότι το σχέδιο ζητεί μια συμφωνία των μερών, η οποία με την σειρά της απαιτεί, για να γίνη βιώσιμη, αλλαγή νοοτροπίας" ... "Πρόκειται για σχέδιο που λαμβάνει υπ’ όψιν τα σημερινά δεδομένα του προβλήματος (ήττα του 1974, τουρκική στρατιωτική κατοχή της Bορείου Kύπρου, ντε φάκτο «κρατική» υπόστασι της τουρκοκυπριακής κοινότητος) [αποδοχή των τετελεσμένων της βίας, της κατάκτησης, της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της καταστολής της ελευθερίας είναι το φυσιολογικότερο όλων των πραγμάτων] για να δημιουργήση το συνταγματικό πλαίσιο ενός κοινού κράτους. H πρωτοβουλία έχει τις δυσκολίες της, καθώς το ορθό δεν συνεπάγεται αυτομάτως το ορθό [λογοπαίγνια άνευ ουσίας για να υποκρύψει τις εκλογικεύσεις]. Tα περασμένα τής αντιστέκονται, αλλά την ευνοεί η παρούσα συγκυρία: H Eυρωπαϊκή Eνωσι διευρύνεται [καταβαραθρώνεται με εργαλείο το σχέδιο Αναν], η Kύπρος εντάσσεται ασχέτως πολιτικής λύσεως [γίνεται ένα κράτος μη-μέλος], η

    συνεχίζεται
    Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μέρος Β Κύριος Ράμφος
    Tουρκία επιθυμεί διακαώς να αρχίση διαπραγματεύσεις εντάξεως με την Eυρωπαϊκή Eνωσι [για να εκπληρωθούν τα δικά της στρατηγικά σχέδια και αυτά των αγγλοαμερικανών για αποδυνάμωση του πολιτικού χαρακτήρα της ΕΕ], οι HΠA ενδιαφέρονται ζωτικά για την ειρήνη στην περιοχή [για δημιουργία εξαρτωμένων κρατιδίων που στερούνται πολιτικής κυριαρχίας και προώθηση των ηγεμονικών τους συμφερόντων], ενώ η Eλλάς ως εταίρος της Eυρωπαϊκής Eνώσεως είναι αποφασισμένη να υποστηρίξει παντί σθένει την υποψηφιότητα της Tουρκίας [στην βάση της λογικής όπου μας πάει το ποτάμι και στην βάση της λάνθασμένης Κουλουμπιας θέσης ότι όπως η Γερμανία-Γαλλία θα λυθούν τα προβλήματα], εάν η τελευταία επιδείξη καλή θέλησι στο Kυπριακό [διαστρέβλωση των αξιώσεων απέναντι στην Τουρκία μιας και πολιτική Ελλάδας και Ευρώπης είναι το decoupling …]. Aυτήν την συγκυρία όπου όλοι χρειάζονται με ανταλλάγματα όλους, αξιοποιεί ο κ. Aνάν για να φθάση στον στόχο του." ...Συμβιβασμός είναι η σοφία της περιωρισμένης δυνατότητος [αποδοχή του ρατσιστικού δόγματος ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του ακόμη και όταν πρόκειται για παντοτινή απώλεια της ελευθερίας του]. O φρόνιμος δεν προκαλεί τη μοίρα [αλλά δέχεται την απώλεια της ελευθερίας του]. Oταν όλοι στον κόσμο είναι πλέον γείτονες, το αίτημα της συναινέσεως αυξάνει [ενώ ισχύει ακριβώς το αντίθετο όπως επακριβώς επεξηγεί ο Θουκυδίδης – η αλληλεξάρτηση, ακριβώς, και τα διεθνικά φαινόμενα που προκαλεί, βρίσκεται στις ρίζες των «πλανητικών συγκρούσεων, της τρομοκρατίας και των προβλημάτων που φέρνει η τεχνολογία στους τομείς των μέσων μαζικής καταστροφής – γι’ αυτό απαιτούνται ορθολογιστικά και βιώσιμα κράτη και όχι κρατίδια όργανα των ηγεμονικών κρατών]. Oι μονομερείς λύσεις ευνοούνται εφ’ όσον ο άλλος σού είναι άγνωστος. O συμβιβασμός προϋποθέτει αυτογνωσία και καθαρή σκέψι: ξέρω τι θέλω, τι μπορώ, τι με συμφέρει και τι συμφέρει την άλλη πλευρά. Eάν η λογική δώση το προβάδισμά της στο συναίσθημα, όλα χάθηκαν! [Απίστευτο αλλά αληθινό: υποστηρίζει ότι η «νέα κυπριακή κοινωνία» που θα στερείται κοινωνικοπολιτικού συστήματος είναι δυνατό να γνωρίζει τι θα θέλει]" Διαπραγματεύομαι συνεπώς το συμφέρον μου εν τω πλαισίω του κοινού συμφέροντος [στην βάση του κοινωνικοπολιτικού ορθολογισμού ή στην βάση μιας «α-πολιτικής» λογικής ή χειρότερα στην βάση του θεωρήματος «για τους μικρότερους γνωρίζουν οι πιο ισχυροί τι είναι καλό για αυτούς], μοιράζω κατά κάποιον τρόπο για να διαλέξη ο άλλος, οπότε η υλική αδυναμία και των δυο μας ανάγεται σε ηθική δύναμι. Στην διελκυστίνδα των προβαλλομένων απαιτήσεων και των ζητουμένων παραχωρήσεων μπαίνω στην θέσι του
    Συνεχίζεται
    Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μέρος τρίτο Κύριος Ράμφος
    άλλου χωρίς να παραιτούμαι από τον εαυτό μου [απίστευτα μεταφυσικά ιδεολογήματα …]. Yπ’ αυτήν την έννοια ο συμβιβασμός δεν πρέπει να θεωρήται άνευ όρων συνθηκολόγησι, αλλά θυσία συνέσεως, στοιχείο ενηλικιώσεως του… πολιτικού πολιτισμού. Δεν ζούμε πλέον ως μόνοι και μοναδικοί – η εποχή και η συνθήκη μας δεν σηκώνουν τέτοιο ήθος• ζούμε για να συνυπάρχωμε ειρηνικά [δηλαδή η αντίσταση στον κατακτητή είναι στάση κατά της ειρήνης;], να κάνωμε τρόπο ζωής τον υπομονετικό διάλογο και όχι σημαία στην ρήξι.» … . O καλός διαπραγματευτής εκτός από το δικό του συμφέρον λαμβάνει υπ’ όψιν και το συμφέρον του άλλου [Τι θα γινόταν αν έπρεπε να πούμε το ίδιο για όλους τους φασιστές-ηγεμόνες του παρελθόντος … Βέβαια: πριν γραφτούν τέτοιες φασιστοειδείς εκλογικεύσεις έπρεπε να απονευρωθεί η ιστορική συνείδηση των ελλήνων με το να πειστούν από την ίδια την διανόησή τους ότι «εμείς φταίμε στην Κύπρο» και γι’ αυτό ο «συμβιβασμός» είναι δίκαιη ιστορική μας καταδίκη]. Γι’ αυτό και οι καιροσκοπικοί συμβιβασμοί είναι θνησιγενείς. Kερδίζει εν τέλει στον συμβιβασμό όποιος δεν κυνηγά τη νίκη [ιδεολογήματα-κουτόχορτο που αν λέγονταν σε οποιαδήποτε χώρα θα προκαλούσαν είτε γέλωτες είτε περιφρόνηση]. O σκοπός του ετεροβαρσούς συμβιβασμού είναι κάκιστος σύμβουλος. Nα σκεφθούμε τον συμβιβασμό σαν υποχρεωτική [βεβαίως, αφού το σύστημα πληροφόρησης των ηγεμονικών συμφερόντων φρόντισε να μας πείσει ότι φταίγαμε που θέλαμε ελευθερία-δημοκρατία στην Κύπρο και όχι τις αποικιακές ρυθμίσεις] ανιδιοτέλεια. H ανάγκη φέρνει κοντά τους αντιπάλους όσο και αν αυτό πονά. O συμβιβασμός πονά γιατί αποκαλύπτει τα όρια των δυνατοτήτων μας και μας σχετικοποιεί [σχετικοποιείται η ελευθερία και η δημοκρατία ;;;].» Στην παγκοσμιοποιημένη υφήλιο της μιας υπερδυνάμεως και των μειωμένης ισχύος κρατών που την περιβάλλουν, το κενό της απουσίας ετέρων μεγάλων δυνάμεων ενθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό συντελεστών αβεβαιότητος. H επιθυμία συμμετοχής στην ομάδα των ευνοουμένων αποτελεί κεντρομόλο δύναμι• οι αντιδράσεις ως απέλπιδες πρωτοβουλίες σωτηρίας, που φθάνουν στην κήρυξι ασυμμέτρου – τρομοκρατικού – πολέμου, αποτελούν κεντρόφυγο δύναμι. [Και πάλιν, όπως και τα περί μεταεθνικού πρόκειται για τον πυρήνα της αφέλειας η σκόπιμης στρέβλωσης της αλήθειας με ιδεολογήματα-θεωρήματα που δίνουν μια απόλυτα λανθασμένη απεικόνιση της διεθνούς πραγματικότητας].
    Tο σχέδιο Aνάν προσβλέπει σε λύσι του Kυπριακού, η οποία να εξαιρή το νησί από τις δυνάμει εστίες αβεβαιότητος [Ασφαλέστερη προσέγγιση μείωσης της αβεβαιότητας, κατά συνέπεια, η απώλεια της ελευθερίας …].
    Ποιος είναι αυτός που είπε: «Θέλει αρετή και θάρρος η ελευθερία»;

    Παναγιώτης Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    Επαναλαμβάνω: Τα εντός αγκυλών είναι τα σχόλιά μου όταν διάβαζα το άρθρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συνεχίζω με ένα τέταρτο εξίσου σημαντικό κομμάτι του Κυρίου Ράμφου του οποίου το κείμενο αξίζει να αναζητήσετε στο διαδίκτυο και να διαβάσετε όλο. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την αποτυχία του σχεδίου Αναν ετοίμασαν σχέδιο Αναν για το νεοελληνικό κράτος. Και βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους στα πάνελ να προπαγανδίζουν το "νέο".
    "Eάν όλα πάνε καλά, μετά τη σύνοδο της Kοπεγχάγης, θα αρχίση η επί μέρους διαπραγμάτευσι. Oι διαπραγματευταί θα πρέπη να το διαβάζουν συγχρόνως ως προς το παρελθόν –ένα προϊόν σφαλμάτων που ωδήγησε εις την σημερινή κατάστασι– και ως προς το μέλλον, αφού σε κάθε επιλογή καλό είναι να βεβαιώνεται η επιθυμία των κοινοτήτων να συνυπάρξουν και να προκόψουν. Aυτό επιτάσσει να απαλλαγούμε από τις μυθολογίες του παρελθόντος για να προχωρήσουμε συνειδητά στην δυναμική του μέλλοντος. Δυναμική του μέλλοντος είναι οι εθνικές οντότητες να ανθίσουν στο μεταεθνικό σύστημα. Kαλεί δηλαδή το σχέδιο τους πολίτες της ενιαίας Kύπρου να αποδεικνύουν καθημερινώς ότι νοιάζονται για το νησί τους. Tους θέτει την ηθική απαίτησι να αλλάζουν, να περνούν από την αδήριτη αναγκαιότητα σε εσωτερικότερες στάσεις. Oρος ελευθερίας είναι πάντοτε η μείωση της βαρύτητος του συμπαγούς Eγώ. Tο μυστικό εδώ είναι να γυρνούμε εντός μας θετικά τα πράγματα. Oλα είναι ζήτημα ματιάς. Πίσω από τις στεγνές νομικές διατυπώσεις του σχεδίου Aνάν πλανάται το αίτημα ενός αισθήματος ευθύνης για την Kύπρο. Tο σχέδιο αχρηστεύεται εάν η μία κοινότητα δεν αναλάβη την ευθύνη της άλλης, εάν ο τρόπος τους δεν θυμίζη σπόρους που πεθαίνουν."
    Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κύριε Ήφαιστε, όλα αυτά που προκαλούν την αγανάκτησή σας είναι το ασφαλέστερο διαβατήριο για να χρισθεί κανείς ως καθεστωτικός "διανοούμενος" και να πιάνει στασίδι στα τηλεπαράθυρα. Ενίοτε και να φτάνει μιά ανάσα από την πρώτη θέση τού ψηφοδελτίου επικρατείας, άσχετα αν τελικά αντί τού "πνεύματος" τού κυρίου προτιμήθηκαν τα μπράτσα τού αρσιβαρίστα (αν μη τι άλλο αυτά ήσαν αυθεντικά). Χώρια οι "επαγγελματικές δυνατότητες" που διανοίγονται (προγράμματα, κλπ). Υποθέτω θα έχετε ανάλογα παραδείγματα και στον δικό σας επαγγελματικό περίγυρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστω και εκτιμω πολυ την επισημανση σας, κυριε Ηφαιστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προς Πιγκουίνο
    Τουλάχιστον, ρητορικά μιλώντας, ένα εκατομμύριο παραδείγματα για τον δικό μου χώρο.
    Εδώ χρήζει σήμανση μερικών ειδοποιών διαφορών. Πρώτον, προσωπικά υποστηρίζω ότι ο ακαδημαϊκός αν σέβεται το λειτούργημά του και τους αναγνώστες του είναι υποχρεωμένος να είναι αξιολογικά ελεύθερος, περιγραφικός και ερμηνευτικός. Όσο πιο αντικειμενικός (ανθρωπίνως) μπορεί να είναι, τόσο καλύτερο. Δεύτερον, αν δεν μπορεί τουλάχιστον μπορεί να υποστηρίζει τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας του και όχι ξένα (ξέρουμε πως διαχρονικά χαρακτηρίζουν, και πολύ σωστά, αυτούς που υποστηρίζουν τους "Άλλους", ιδιαίτερα όταν οι "Άλλοι" είναι και εχθροί). Τρίτον, στα μεγάλα και ηγεμονικά κράτη αλλά και πολλά άλλα μικρότερα, ναι μεν οι ακαδημαϊκοί είναι αξιολογικά τοποθετημένοι αλλά όταν αυτό κάνουν υποστηρίζουν την πατρίδα τους. Τα εθνικά της συμφέροντα. Στις ΗΠΑ, τα πανεπιστήμια είναι βιομηχανία υποστήριξης της εθνικής στρατηγικής του κράτους αυτού. Γι' αυτό υπάρχουν άπειρα κείμενα που το εξηγούν και θεμελιώνουν. Είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Κρίνετε μόνοι σας τι κάνουν οι Έλληνες πολιτικοί στοχαστές και δεν έχετε παρά να βρείτε το άρθρο του στοχαστικά ευμετάβλητου κ Ράμφου για να το δείτε με ακρίβεια. Σε βιβλίο που γράφω θα είμαι πιο συγκεκριμένος για πολλούς και ειδικά για κάποιο περιβόητο διεθνικό ίδρυμα (τίποτα το μυστικοπαθές, μόνο σε δημόσιες θέσεις θα αναφέρομαι και θα τρίζουν κόκαλα - αυτό γιατί μερικοί νομίζουν ότι δεν υπάρχει αναλυτική μνήμη)

    Αν δείτε στο τέλος της αρχικής σελίδας του ιστολογίου μου θα προσέξετε κάποια βιβλία που γράφω για τον πολιτικό στοχασμό. Οι τίτλοι και μόνο είναι ενδεικτικοί.

    Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.