4/6/12

Η πορεία μας στην Ευρωζώνη ήταν καταδικασμένη εξαρχής! Να δούμε λίγο το ΓΙΑΤΙ;


Γυρίζω τις σκέψεις μου αρκετά χρόνια πίσω. Κάπου στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 1990. Η τότε λοιπόν ηγεσία της χώρας προσδιόριζε το νέο μεγάλο Εθνικό στόχο της πατρίδας μας. Την είσοδo στη μελλοντική ζώνη του Ευρώ.
Τώρα το γιατί η αντικατάσταση μερικών χαρτιών με κάποια άλλα βαπτίσθηκε εθνικός στόχος, δεν είναι της παρούσης.
του Στρατή Μαζίδη
Εκείνη την εποχή υπήρχαν τέσσερις βασικοί πυλώνες της οικονομίας. Ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή, η οικοδομική δραστηριότητα και οι όποιες βιομηχανίες μας είχαν απομείνει, εν πολλοίς στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας.
Ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή και η εγχώρια βιομηχανία παρά τα όποια εσωτερικά τους προβλήματα, κατόρθωναν να επιβιώνουν καθώς είχαν ένα σημαντικό όπλο στη διάθεσή τους. Το Εθνικό Νόμισμα. Τη Δραχμή.

Η φτηνή δραχμή καθιστούσε τη χώρα μας ως ένα ελκυστικό τόπο για διακοπές, ενώ παράλληλα βοηθούσε στις εξαγωγές αγροτικών και μη προϊόντων. Η μαλακή δραχμή μπορούσε να τα επιτρέψει αυτά καθιστώντας ταυτόχρονα ακριβές τις εισαγωγές και επομένως δύσκολη την προώθηση τους στο καταναλωτικό κοινό αρκετών εισαγόμενων προϊόντων.
Η επικείμενη τότε είσοδός μας σε ένα κοινό σκληρό νόμισμα, δομημένο πάνω στα πρότυπα του ευρωπαϊκού βορρά δε φάνηκε να προβληματίζει κανέναν.
Προσωπικά δε θυμάμαι ούτε πολιτικά πρόσωπα ούτε επαγγελματικούς φορείς / ομάδες να εκφράζουν δισταγμούς και δεύτερες γνώμες για την μετά από 3-4 χρόνια είσοδο στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Δεν παρατήρησα σκεπτικισμό ως προς το ότι το σκληρό ευρώ θα καταστήσει ελκυστικότερα τα Αλάτσατα, το Κουσάντασι και το Πορτ-Σάιντ καθώς επίσης τις πατάτες Αιγύπτου και τα λεμόνια της Αργεντινής.
Το αποτέλεσμα το βιώσαμε.
> 50 ευρώ την ημέρα για ένα μέτριο δωμάτιο σε ένα ελληνικό νησί που θα στο νοικιάσει ένας κύριος με φανέλα και σανδάλια, 50 ευρώ την ημέρα το 4στερο ξενοδοχείο στα παράλια της Ιωνίας με όλες τις ανέσεις.
> τα λεμόνια της Λατινικής Αμερικής και οι πατάτες της Αιγύπτου να είναι φθηνότερες (έως και 50% κάτω) από τα αντίστοιχα ελληνικά προϊόντα τα οποία κατέστησαν ακατάλληλα τόσο προς εξαγωγή όσο και προς εγχώρια κατανάλωση εκτός αν επισκεπτόταν κανείς λαϊκές αγορές αργά το μεσημέρι.
Όσο για κάποιες βιομηχανικές μονάδες; Άλλες έκλεισαν γιατί δεν άντεξαν όντας πια μη ανταγωνιστικές, άλλες εκμεταλλεύτηκαν τα κεφάλαια που άντλησαν από το χρηματιστήριο το 1999 κήρυξαν πτώχευση, μετανάστευσαν προς Μαρόκο, Σκόπια και λοιπούς επίγειους παραδείσους αφήνοντας στο δρόμο και την πείνα ολόκληρες περιοχές της Ελλάδας.
Είχαμε μπροστά μας καθαρά 4-5 χρόνια να προετοιμαστούμε για τα ενδεχόμενα αυτά όπως και αφού εισήλθαμε στην ευρωζώνη υπήρχε ένα σχετικό διάστημα στην αρχή να αλλάξουμε ορισμένα πράγματα. Είχαμε άφθονο χρόνο να εξετάσουμε ενδελεχώς αν έπρεπε να διαβούμε τις πύλες του ευρώ. Υπήρχε η άνεση να αναζητηθούν οι λύσεις και οι προτάσεις που θα εφαρμόζονταν ως αντίδοτα απέναντι στο δηλητήριο ενός σκληρού νομίσματος. Αυτές πχ θα μπορούσαν να ήταν οι φοροελαφρύνσεις που θα έρχονταν ως αποτέλεσμα ενός εξυγιασμένου κράτους μέσα από μια σειρά ήπιων διαρθρωτικών αλλαγών (διότι τότε υπήρχαν περιθώρια για ήπιες αλλαγές) σε συνδυασμό με μια νέα καθαρή και όχι ρουσφετολογική βραχυπρόθεσμη πολιτική συμπεριφορά με σεβασμό στο δημόσιο χρήμα.
Θα μπορούσαμε:
> να δούμε αν το επερχόμενο κοινό νόμισμα πέρα από μειονεκτήματα θα επέφερε και πλεονεκτήματα για τους στρατηγικούς τομείς της αγροτικής παραγωγής και του τουρισμού.
> να αναπτύξουμε ειδικές γραμμές υψηλής ποιότητας προϊόντων αγροτικής παραγωγής καθώς και στοχευμένες προτάσεις τουρισμού όπως αρχαιολογικός, αγροτικός, συνεδριακός κτλ.
> να εκμεταλλευθούμε πεδία όπου είχαμε τα φόντα να προοδεύσουμε όπως η αμυντική τεχνολογία (όπου πράγματι υπάρχουν ελληνικές εταιρείες που είναι πρωτοπόρες) ή να μετάσχουμε από κοινού σε μεγάλα βιομηχανικά προγράμματα που θα μας έλυναν πολλά προβλήματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει π.χ. το ότι τελικά δεν μπήκαμε στο πρόγραμμα της παραγωγής του Eurofighter;
> να ωφεληθούμε από τον φθηνό δανεισμό της χώρας ώστε με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση να νοικοκυρεύσουμε το κράτος και να μειώσουμε αποτελεσματικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να επεκταθούμε περισσότερο. Εκτιμώ όμως πως δώσαμε το περίγραμμα. Προτιμήσαμε λοιπόν να μην κάνουμε τίποτε. Ούτε να προβληματιστούμε, ούτε να κουβεντιάσουμε, ούτε να στίψουμε την ξεροκεφάλα μας να δούμε τι θα βάλουμε ως αντίβαρο στη ζυγαριά απέναντι στα μείον ενός σκληρού νομίσματος.
Εισήλθαμε στο κοινό νόμισμα με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τον άνθρωπο της ισχυρής Ελλάδας να κουνά σαν μαντήλι το 20ευρώ του από το ΑΤΜ.
Μετά βαΐων και κλάδων λοιπόν εισήλθαμε εις την αγίαν πόλη του ευρώ. Λησμονήσαμε όμως πως τα βάγια απέχουν μόλις λίγα 24ωρα από τον εμπτυσμό, τα ραπίσματα, τη χλεύη και τη Σταύρωση.
Αλλά η οικονομία έτρεχε με 4% ρυθμό ανάπτυξης… μας έλεγαν. Κανείς όμως δεν παρατηρούσε πάνω σε τι είδους δρόμους έτρεχε. Η ανάπτυξη δεν είχε προέλθει από την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη νέων οικονομικών κλάδων όπως πχ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αντίθετα, οφειλόταν στην αυξημένη κατανάλωση και την οικοδομική δραστηριότητα γνωστή αλλιώς και με το παρατσούκλι “ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας”.
Ουδείς όμως αναρωτήθηκε ως πότε θα μπορεί να δανείζεται ένας άνθρωπος αφειδώς για να ξοδεύει; Ως πότε θα δύναται να λαμβάνει δάνεια έναντι ελάχιστων μηνιαίων δόσεων για να καταναλώνει;
Ουδείς σκέφτηκε πως ναι μεν η οικοδομή είναι ένας σημαντικός κλάδος που αναγκαστικά κάποια στιγμή θα περνούσε σε φάση ύφεσης (όχι βέβαια στα σημερινά της Τάρταρα) αφού όπως μου έλεγε τις προάλλες ένας εργολάβος “δε θα μπορούσαμε να χτίσουμε τα πάντα”.
Το κακό λοιπόν φαινόταν αλλά ποιος νοιαζόταν; Μπορεί να εκσυγχρονιστήκαμε ή να επανιδρυθήκαμε αλλά ο κίνδυνος παρέμεινε ο ίδιος. Όπως ο Τιτανικός, ο κάπτεν Σημίτης προτιμούσε τα βιολιά που χάιδευαν αυτιά παρά τις αγωνιώδεις επισημάνσεις του μαρκόνη ότι πρέπει να χαράξουμε ασφαλή πορεία γιατί υπάρχουν παγόβουνα μπροστά μας. Ο δε διάδοχός του, Κώστας Καραμανλής, πήδηξε από τη γέφυρα στη βάρκα και αφού απομακρύνθηκε με ασφάλεια φώναξε για την καταστροφή που παραμόνευε. Στο τέλος πήρε το τιμόνι ένας απίθανός τύπος που μπέρδεψε τα κανό με τα βαπόρια και τις ανθρώπινες ψυχές.
Πέσαμε λοιπόν πάνω στο παγόβουνο. Ήδη πνίγηκαν αρκετοί.

7 σχόλια:

  1. Very nice summary of Greece's recent hisrory. The suggestions also could be part of a long term development part. What's missing, in my opinion is the lack of a mechanism that promotes true leaders to government posts from a global pool of Greek talent and a funtamental restructure of the educational system.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το πώς φθάσαμε ως εδώ είναι γνωστό, λίγο-πολύ. Το τι μέλλει γενέσθαι πρέπει να είναι το ζητούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το Ευρώ καταρρέει,και όπως στην αρχή της κρίσης,έτσι και τώρα,είμαστε οι πρώτοι που θα βιώσουμε την κατάρρευση,σαν ντόμινο.

    Λένε ψέματα,για άλλη μια φορά προσπαθούν να κρύψουν τα τεράστια προβλήματα πίσω απο την Ελλάδα,την Ισπανία κλπ.

    Δύο επιλογές υπάρχουν πλέον,η μια είναι να δεχτεί την έκδοση ευρωομολόγου η Γερμανία,ρισκάροντας το μέλλον της οικονομίας της γιατί ακόμη και σε αυτή την περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι αμφίβολα,και η δεύτερη είναι να επιλέξουν οι Γερμανοί το λιγότερο κακό για αυτούς,να αφήσουν το ευρώ να τσακιστεί.

    Αυτή τη στιγμή θα πρέπει και εμείς να επιλέξουμε το λιγότερο κακό,έχουμε την ευκαιρία να προλάβουμε τις εξελίξεις,αντί να παραμείνουμε μέσα σε ένα οικοδόμημα που καταρρέει.

    Θα έλεγα,ότι η επιμονή να παραμείνουμε στο ευρώ πάση θυσία,έχει καταντήσει δογματική.

    ΥΓ
    Πολλά σενάρια έχουν εμφανιστεί για την περίπτωση επιστροφής στη δραχμή,αλλά καλό θα ήταν να μάθουμε πόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα για τη χώρα όταν διαλυθεί η ευρωζώνη,και πόσο πιο δυσμενείς θα είναι οι συνθήκες τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο ήταν καταδικασμένη η είσοδός μας στο ευρώ.
    Η αλήθεια είναι ότι είχαμε μπροστά μας ευκαιρίες να διορθώσουμε την επισφάλειά μας.
    Τις χάσαμε και το φταίξιμο δικό μας.
    Μιας κοινωνίας η οποία έπαιζε τόσα χρόνια, κόντρα στο συμφέρον της, αγόμενη και φερόμενη από τη διαφήμιση και το λάιφ-στάιλ.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ελίνα,

    Ήταν καταδικασμένη, αφού μπήκε στην ΟΝΕ χωρίς να πληροί τα κριτήρια Σύκλισης του Maastricht, με στοιχεία μαγειρεμένα, τα οποία είχαν και κόστος για τον ελληνικό λαό.

    Άπαξ και μπήκαμε στην ΟΝΕ, τι ευκαιρίες είχαμε και τις χάσαμε; Ήμασταν από χέρι χαμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ξέρω ότι δεν πληρούσαμε τα κριτήρια της σύγκλισης και ότι μπήκαμε σχεδόν χαριστικά. Το έκαναν όμως και άλλοι, όχι μόνοι εμείς.
    Από κει και πέρα, είχαμε μπροστά μας ευκαιρίες να δημιουργήσουμε πλούτο, ανάπτυξη βιώσιμη, πόρους με μακρόχρονη προβλεψιμότητα απόδοσης.
    Είχαμε κοινοτικά κονδύλια, ελεύθερο δανεισμό κλπ, πράγματα που τώρα, δεν υπάρχουν.
    Τι έγιναν όλα αυτά; Χάθηκαν μέσα στη δίνη του κομματικού-πελατειακού κράτους. Και δεν κάναμε βήμα εκσυγχρονισμού, παρά μόνο κατ΄επίφαση.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελίνα,

    >Από κει και πέρα, είχαμε μπροστά μας ευκαιρίες να δημιουργήσουμε πλούτο, ανάπτυξη βιώσιμη, πόρους με μακρόχρονη προβλεψιμότητα απόδοσης. <

    Μα αυτό ακριβώς προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις: Ότι από κει και πέρα ΔΕΝ είχαμε την δυνατότητα να δημιουργήσομε τίποτε, διότι είχαμε υιοθετήσει το σκληρότερο νόμισμα του κόσμου. Η οικονομία είχε καταστραφεί τα προηγούμενα 20 χρόνια και χρειαζόταν αναδόμηση. Πώς θα γινόταν αυτό, αφού δεν μπορούσαμε να συναγωνιστούμε λόγω €;

    Κοινοτικά κονδύλια και ελεύθερο δανεισμό είχαμε και τις δύο προηγούμενες δεκαετίες (που να μην είχαμε! -τον δανεισμό εννοώ) και τι τον κάναμε; Συντάξεις "αντιστασιακών", "αγροτισσών" ΕΣΥ, μισθούς μιας στρατιάς δημοσίων υπαλλήλων κλπ., γνωστά όλα αυτά. Με κατεστραμμένο τον παραγωγικό ιστό της χώρας, το € μάς αποτέλειωσε. Αυτό ακριβώς είναι και το έγκλημα του Σημίτη. Ότι, ενώ τα ήξερε όλα αυτά, βλάκας δεν ήταν, μιλούσε για οικονικά ισχυρή Ελλάδα και μάς έβαλε στην Ευρωζώνη, τοις Γερμανών (μέσω αδελφού Σπύρου;) ρήμασι πειθόμενος. Αδιαφόρησε εντελώς για τα αποτελέσματα, ενώ ασφαλώς τα γνώριζε. Αν όχι, τότε πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος και δεν είναι. Ο Κόλμερ είχε γράψει και ολόκληρο βιβλίο προειδοποιώντας ("H μεγαλειώδης απάτη του Ευρώ") και επαληθεύτηκε κατά γράμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.