Ο Φαήλος είναι ένα γερό σκαρί ανθρώπου-πολίτη και μια οξυδερκής διάνοια. Καλά κάνει να μιλήσει πιο ξεκάθαρα. Οφείλω επίσης να πω ότι εκτιμώ πως είναι ακέραιος και αδιάφθορος παρά την κάθετη διαφωνία μας για τον τρόπο διαχείρισης των εκβιασμών που οδήγησαν στην μοιραία υπογραφή του δεύτερου μνημονίου. Τώρα, πιο συγκεκριμένα:
Πρώτον, όταν με αφορμή ένα τόσο καλογραμμένο και ζωντανό κείμενο με αφορμή την απότιση φήμης σε ένα καταπληκτικό και πιστό «ζώο» γίνονται τόσο φοβερές (καταληκτικές) δηλώσεις και αφήνονται τόσο φοβερά υπονοούμενα για πολιτικούς, καλό είναι –από κάποιο καλοπροαίρετο πολίτη που καλώς ή κακώς αναμίχθηκε με αυτό που σήμερα ονομάζεται κομματική «πολιτική»– να μάθουμε ποιος είναι ο πολιτικός ή ποιοι είναι οι πολιτικοί. Δεν είναι σημαντικό; Εγώ λέω είναι ζωτικά σημαντικό!
Δεύτερον, η εξυπνάδα του καταπληκτικού αυτού του πιστού σκύλου μας κάνει να υποψιαστούμε ότι αν ζούσε σήμερα θα είχε μυριστεί το πόσο βρώμικο και καταστροφικό ήταν το μνημόνιο και πως κάθε πιστός (στο εθνικό συμφέρον) πολιτικός και κάθε σύμβουλός του θα είχαν συμβουλεύσει (τον πολιτικό ή τους πολιτικούς) την υιοθέτηση μιας διαφορετικής διαπραγματευτικής προσέγγισης. Το τραγικό ήταν ότι υπήρχε μια διαφορετική πολιτική και διαπραγματευτική προσέγγιση που τη αντιλαμβάνονταν ακόμη και «δεκαεξάχρονοι»: βλ. http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm, και 19-27.5.2012 και «Η διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας ως κράτος-μέλος της ΕΕ και το ύστερο ευρωπαϊκό θέατρο του παραλόγου» στο http://www.ifestosedu.gr/112ekloges12.htm.
Τρίτον, τι θα μυριζόταν ο σκύλος για τις επόμενες εβδομάδες; Κάπου στο μέσον του μοιραίου Φθινοπώρου 2012 όταν πλέον η μνημονιακή παράκρουση, το πλήθος των τρομαγμένων ροκανισμένων οπαδών του και πολλά όψιμα επιπόλαια ή μωροφιλόδοξα εξαπτέρυγά του (μνημονίου) λειτούργησαν με τρόπο που μας έθεσε μια όπως φαίνεται ανεπίστροφη θανατηφόρα τροχιά. Το τέλος αυτής της τροχιάς πλησιάζει!. Φθάνουμε στο θανατηφόρο τέρμα την στιγμή που το επίπλαστο ευρώ (το είχαμε περιγράψει έγκαιρα http://www.ifestosedu.gr/111ONEGreeceWarning.htm) και ίσως η ίδια η ΕΕ καταρρέουν (το ζήτημα είναι αν η κατεδάφιση θα είναι «ελεγχόμενη» ή άτακτη και το ποιοι θα μείνουν κατάκοιτοι ενώ άλλοι θα είναι τουλάχιστον όρθιοι).
Το τελευταίο καλεί για μια νέα παρέμβαση. Η διαλεκτική σχέση μνημονίου – εξελίξεων στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο αλλάζει.
Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr
K. Kαθηγητά, όπως πάντα διατυπώσατε καίρια ερωτήματα.Ο κ. Κρανιδιώτης θα πρέπει να απαντήσει ένα πάρα πολύ κρίσιμο ερώτημα: τον εκφράζουν οι πολιτικές που υιοθετεί ο προσωπικός του φίλος, κ. Σαμαράς? Εάν ναι, τότε τα άρθρα του που καταφέρονται εναντίον του συνόλου του πολιτικού κόσμου περιλαμβάνουν όχι μόνο τον πρωθυπουργό, αλλά και τον ίδιο που προσπάθησε πρόσφατα να εκλεγεί ανεπιτυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μπω στην διαδικασία πιθανολόγησης του τι εννοεί και του τι δεν εννοεί ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης, γράφοντας όσα έγραψε για τον ίδιο και τον φίλο του τον σκύλο. Θα αναφερθώ στον ίδιο τον κ. Φαήλο, τον οποίον, έως πρόσφατα, εκτιμούσα, έχοντας παρακολουθήσει την πορεία του εδώ και πολλά χρόνια - τουλάχιστον από την εποχή που η πανάθλια συμμορία των Κώστα Σημίτη και του "μεγάλου τραγουδιστή" προέβη στην επονείδιστη παράδοση του Αμπντουλλάχ Οτσαλάν στην CIA και μέσω αυτής στην τουρκική ΜΙΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Κρανιδιώτης, με τον οποίον διαφωνούσα σε αρκετά άλλα θέματα, είναι αλήθεια ότι εξέφρασε όλον αυτόν τον καιρό ένα γνήσιο πατριωτικό αίσθημα και μια πολιτική στάση, η οποία υπήρξε συνεπής με όσα εξέφρασε. Γεγονός είναι ότι η οξυδέρκεια του ανδρός του επέτρεπε να συμπεριφερθεί, με τον συνήθη οπορτουνισμό, τον οποίο επιδεικνύει η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της πολιτικής τάξης της χώρας μας, προκειμένου να βρει τρόπο να εισέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου και να σταδιοδρομήσει, κατά το πως ήθελε.
Ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης δεν το έπραξε. Παρέμεινε προσκολλημένος στις αντιλήψεις του και δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά, σε εποχές, κατά τις οποίες η διάβαση της μακράς πολιτικής ερήμου του αβερωφικού πολιτικού και η πείσμων άρνηση της οικογένειας Μητσοτάκη, για επάνοδό του Σαμαρά στην Ν.Δ., ύστερα από το αδιέξοδο πολιτικό εγχείρημα της "Πολιτικής Άνοιξης", δεν προδίκαζε το come back του ανδρός, ένα come back, το οποίο προέκυψε από την, επίσης, πείσμονα άρνηση της καραμανλικής πτέρυγας της Ν.Δ. να μην αφήσει το κόμμα στα χέρια της οικογένειας Μητσοτάκη και της κ. Ντόρας.
Όμως, η έλευση της διεθνούς οικονομικής ύφεσης του 2008 και η απότομη κοινωνικοπολιτική κατάρρευση της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, που υπήρξε προϊόν της ανικανότητάς της να διαχειριστεί την ύφεση και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία, καθώς και η προσφυγή στις καταστροφικές, για τον τόπο βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009, έφεραν στην επιφάνεια τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, με την βοήθεια των παλαιών καραμανλικών και με μια πατριωτική ατζέντα κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές, άνετα την Ντόρα Μητσοτάκη, συσπειρώνοντας την παραδοσιακή δεξιά βάση της Ν.Δ. για να γίνει αρχηγός της.
Μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά, το κύμα έφερε στην επιφάνεια, ως στενό συνεργάτη του νέου προέδρου της Ν.Δ. και τον Φαήλο Κρανιδιώτη, ο οποίος, προφανώς και συνέβαλε στην διαμόρφωση της πατριωτικής γραμμής την οποία επέβαλε ο πρόεδρος της Ν.Δ., με την αντίθεσή του στο προδοτικό Μνημόνιο του Μαΐου του 2010, που υπέγραψε, με τους εκπροσώπους των δανειστών η κυβέρνηση του ΓΑΠ, ύστερα από την εσκεμμένη και προσυμφωνημένη ελληνική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η συνεπής πατριωτική πολιτική, κατά του Μνημονίου και των ολέθριων συνεπειών του, που αυτό έχει επιφέρει στην ελληνική κοινωνία και στα μακροπρόθεσμα στρατηγικά συμφέροντα του έθνους, ξαφνικά, ενώ η κυβέρνηση του κωμικοτραγικού κοσμοπολίτη και με ασθενείς εθνικές ρίζες ΓΑΠ, είχε καταρρεύσει και ενώ η Ν.Δ. μπορούσε να επιβάλει την προσφυγή σε βουλευτικές εκλογές, στις οποίες θα θριάμβευε, τον Νοέμβριο του 2011, ο πρόεδρος της Ν.Δ., παρά την περίφημη νυκτερινή του ρήση "Οι μάσκες έπεσαν. Μόνη λύση οι εκλογές", προέβη σε μια σκοτεινή παρασκηνιακή και ουσιαστικά προδοτική συμφωνία, με την Αγκέλα Μέρκελ και την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, ένα αλισβερίσι, στο οποίο του προσέφεραν την πρωθυπουργία, προκειμένου να στηρίξει μια κυβέρνηση, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, προκειμένου να γίνει το καταστροφικό για την χώρα PSI και να υπογραφεί το απολύτως ολέθριο 2ο Μνημόνιο, των οποίων τα αποτελέσματα, ήδη, ζούμε.
Η ουσία της όλης υπόθεσης είναι ότι η συμφωνία τηρήθηκε και από τα δύο συμβληθέντα μέρη. Ο Αντώνης Σαμαράς συμμετέσχε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο και οι Γερμανοί τον έκαναν πρωθυπουργό.
Βέβαια, ουσιαστικά έγινε ένας δοτός πρωθυπουργός, με τα χίλια ζόρια, αφού κατάφερε, με την προδοτική πολιτική του, να διαλύσει εκλογικά την Ν.Δ., να χρειασθούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες ο πατριωτικός συντηρητικός χώρος τριχοτομήθηκε και αφού κατεπρόδωσε και έδιωξε, κακήν κακώς, όλους εκείνους, στους οποίους στηρίχθηκε και οι οποίοι τον ανέδειξαν στην αρχηγία της Ν.Δ., στηριζόμενος, πλέον (και επιδεικνύοντας έναν απίστευτης έκτασης πολιτικό αμοραλισμό, σε μια τέτοια έκταση, την οποία είχαμε να δούμε από την εποχή που ακολούθησε τα γεγονότα του Ιουλίου του 1965), στην κοσμοπολιτική και ουσιωδώς, αντιπατριωτική πολιτική ελίτ των νεοφιλελεύθερων (Κωστής Χατζηδάκης, Κυριάκος Μητσοτάκης κλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, ό,τι και να λέμε εμείς, ο Αντώνης Σαμαράς, μ' αυτά και μ' αυτά, έγινε πρωθυπουργός. Πρωθυπουργός, με δεκανίκια - και τι δεκανίκια, με αυτά του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη -, αλλά πρωθυπουργός.
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Μπορεί να είναι πικρή (για κάποιους άλλους μπορεί να είναι και ... γλυκειά). Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.
Λέει ο κ. Παναγιώτης Ήφαιστος ότι εκτιμά πως ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι ακέραιος και αδιάφθορος παρά την κάθετη διαφωνία μας για τον τρόπο διαχείρισης των εκβιασμών που οδήγησαν στην μοιραία υπογραφή του δεύτερου μνημονίου.
Ειλικρινά, θα ήθελα να συμφωνήσω και εγώ μαζί με τον κ. Ήφαιστο. Όμως, το ερώτημα, που, εκ των πραγμάτων, γεννάται έχει να κάνει με το που βρισκόταν ο αγαπητός Φαήλος όταν οι Γερμανοί και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία έκλειναν την συμφωνία, που προανέφερα, με τον Αντώνη Σαμαρά;
(Θα με ρωτήσει - ίσως - κάποιος το που γνωρίζω εγώ την ύπαρξη αυτής της συμφωνίας. Δεν την γνωρίζω. Και όταν λέω ότι δεν την γνωρίζω, εννοώ ότι δεν ήμουν παρών σε αυτήν. Αλλά η ύπαρξή της προκύπτει, εκ του αποτελέσματος και από την τεράστια και απρόσμενη πολιτική μεταστροφή του αρχηγού της Ν.Δ. και από το γεγονός ότι, η γερμανική ελίτ τον στήριξε να γίνει πρωθυπουργός αποδεχόμενη ένα σενάριο το οποίο η ίδια, φρονίμως ποιούσα, ήθελε να αποφύγει. Δηλαδή το σενάριο της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή ο Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε και η λοιπή γερμανική ελίτ έβλεπαν, αυτό που ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του αρνούνταν, ως στρουθοκάμηλοι, να δουν και το οποίο συνίστατο στο απλούστατο γεγονός ότι το ελληνικό πολιτικό σκηνικό θα ρευστοποιείτο, σε βαθμό βρασμού. Και φυσικά, μπορεί οι γερμανικές επιφυλάξεις να κάμφθηκαν, χάριν των φιλοδοξιών του Αντώνη Σαμαρά, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί είχαν δίκιο, όπως απέδειξαν οι βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012. Και εξακολουθούν να έχουν δίκιο και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012, διότι η κυβέρνηση Σαμαρά, που, κακήν, κακώς, σχηματίστηκε, είναι ουσιαστικά θνησιγενής και ετοιμόρροπη και χωρίς εναλλακτική λύση).
Ο κ. Φαήλος Κρανιδίωτης ουδέν εξ αυτών πήρε είδηση; Είχε αποκλειστεί από την σχετική πληροφόρηση, την οποία του αρνήθηκε ο νυν πρωθυπουργός; Και αν, όντως, είχε αποκλειστεί από κάθε σχετική πληροφόρηση, δεν μπόρεσε, αυτοδύναμα, να αντιληφθεί το που πάει το πράγμα;
Κάτι που ώφειλε και έπρεπε να αντιληφθεί, ακριβώς επειδή είναι μια οξυδερκής διάνοια, ιδιαίτερα όταν ο Σαμαράς αποδέχτηκε την συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου (παίζοντας και εκείνο το κωμικό παιχνίδι του ... αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στην κυβέρνηση στην οποία ... συμμετείχε -!!! -, το οποίο παιχνίδι υπήρξε ένα ακόμα - από τα πολλά - κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, το οποίο πραξικόπημα, μάλιστα, απεδέχθη, για άγνωστους και αυτοκτονικούς λόγους και το Κ.Κ.Ε. της Αλέκας Παπαρρήγα, το οποίο πλήρωσε ακριβά την άρνησή του να αναλάβει τον ρόλο που του έδινε η συγκυρία και ο οποίος ήταν ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως) και ακόμα περισσότερο, όταν ο Σαμαράς δέχτηκε την υπογραφή του δεύτερου και πλέον ολέθριου Μνημονίου τον Φεβρουάριο του 2012 και όταν όλοι όσοι τον στήριξαν - ή τουλάχιστον η πλειοψηφία τους - του κούνησαν το μαντήλι, αφού πλέον, ο φίλος του κ. Κρανιδιώτη εντασσόταν, με την ακραιφνή φιλομνημονιακή πολιτική που υποστήριζε, στην κατηγορία των πολιτικών, στην οποία είχαν ενταχθεί ο ΓΑΠ και οι περί αυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να ξεφύγει ο αγαπητός Φαήλος. Και σε αυτά οφείλει να απαντήσει. Αυτά είναι τα κύρια, που αφορούν την χώρα, τον τόπο, τον λαό που κατοικεί σε αυτόν τον τόπο και το έθνος στην ευρύτερη και μακροπρόθεσμη προοπτική του. Και όχι το ποιόν πολιτικό εννοεί και ποιόν πολιτικό δεν εννοεί. Ή το εάν εννοεί τον Αντώνη Σαμαρά, ή κάποιον άλλον.