8/2/13

Με λένε Μιχάλη...


Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά
. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι. Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρόνων μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τη Dram΄Ν΄ Βase. 
Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου. Το να είσαι μαύρος. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι μαύρος. Το να είσαι μαύρος όμως σημαίνει ότι συναντάς μπροστά σου έναν τοίχο. Σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύεις πολλή ενέργεια για να πείσεις τους γύρω σου ότι δεν είσαι γεννημένος μόνο για να πουλάς CD και να παίξεις μπάσκετ. Ότι μπορείς να γίνεις γιατρός, λογοτέχνης, σχεδιαστής μόδας, οτιδήποτε. Το να είσαι μαύρος σημαίνει ότι ζεις με αυτό το χρώμα, το αναπνέεις, ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις αόρατος. 
Τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλείς όταν μιλάς ελληνικά χωρίς προφορά. Παθαίνουν πλάκα. Μερικοί κάθονται με το στόμα ανοιχτό και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Τέλος πάντων... Ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Η ανατροπή στη ζωή μου συνέβη ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Ήθελα τότε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών και άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Το καλοκαίρι πήγα στη Σύρο για να δουλέψω στο εργαστήριο της δασκάλας μου. Έκανα βόλτα ένα απόγευμα, όταν ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου σταμάτησε ένα αστυνομικό τζιπ. Βγήκαν έξω δυο αστυνομικοί και μου ζήτησαν τα χαρτιά. Είχα μαζί μου τη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Θεωρούσα ότι ήταν αρκετή, αφού είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Με πήγαν στο Τμήμα. Μου είπαν ότι τα χαρτιά μου είναι ελλιπή. Ένας από τους αστυνομικούς μού είπε ότι θα με απελάσουν. «Πού θα με απελάσετε;» ρώτησα. «Στα σύνορα και να πας από εκεί που ήρθες», μου απάντησε. «Εγώ δεν ήρθα από πουθενά. Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα», είπα. Δεν πήρα απάντηση. Απέλαση, σύνορα, όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ταινία. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και είχα κατατρομάξει. Έμεινα εκεί τρεις μέρες, στο σκοτάδι, κοιμόμουν χάμω, σε ένα μικροσκοπικό κελί με δυο Πακιστανούς που δεν μιλούσαν ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Αυτές οι τρεις μέρες ανέτρεψαν τα πάντα μέσα μου. 
Με τη μεσολάβηση φίλων και δικηγόρων με άφησαν ελεύθερο. Τότε άρχισαν να με βασανίζουν τα ερωτήματα. Ποιος ήμουν; Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν με καλούσαν φαντάρο, όπως συνέβαινε με όλους τους φίλους μου. «Φίλε μου, εσύ είσαι ξένος», έλεγα στον εαυτό μου. Και πάλι δεν ήθελα να το πιστέψω όμως. Σκεφτόμουν ότι οι αστυνομικοί είχαν κάνει λάθος. Ήταν ένας μηχανισμός άμυνας για να μη διαλυθώ. Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά. Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στον δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα, τα γραφεία, οι υπάλληλοι, η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις, ένσημα, γραφεία, υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου. Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά.
 Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δική μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου...Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι΄ αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μη μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. 
Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι. Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις. Τι είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Και όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τι είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μην τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τι κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και με το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα event με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα, εδώ και δυο χρόνια.

ΤΑ ΝΕΑ: 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2007 

http://gazikapllani.blogspot.gr

6 σχόλια:

  1. Για αυτό λέμε πως ο απαράδεκτος νομος Ραγκούση θα πρέπει να αντικατασταθεί άμεσα από έναν δίκαιο νομο, προφανώς το παιδί αυτό διακιούται την Ελληνική υπηκοότητα, το πρόβλημα δεν είναι ούτε αυτό το παιδί ούτε η οικογένεια του, το πρόβλημα ήταν οι κατσαπλιάδες που στέλνουν οι Τούρκοι από απέναντι και όχι το παιδί αυτό και οι γονείς του, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και αλλα παιδιά, για τα οποια θα πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι να κανουμε? δεν χωρανε πολλοι μιχαληδες στην ελλαδα. στην αφρικη ομως χωραν καμποσοι. θα αρεσει η αφρικη στον μιχαλη, αντι για σκυλλακι θα παρει μια μαιμου που ηταν και το παιδικο του ονειρο.

    αλλα να αφησω το στυλ γραφης του κειμενου και να σας πω κατι…

    εχω γνωρισει πολλους μιχαληδες της βρεττανιας. ήμουν γυρω στα 20 οταν ειχα τελειώσει τον στρατο και επιασα δουλεια σε μια τουριστικη περιοχη. το μονο που ακουγα απο τους μαυρους ηταν ποσο καλυτεροι αντρες απο εμας ειναι διοτι ειναι «αφρικα μαν». απο τοτε ειμαι συνειδητά ρατσιστης.

    η φυλετικη συνείδηση ειναι κατι που δεν μπορει να αγνοηθεί εκτος και αν εισαι κανενας αφηρημενος που αγνοεί αυτές τις πραγματικότητες λογο έλλειψης εμπειριών. η υπαρξη αλλων φυλων στον ελληνικο πλυθισμο θα εγγυμονει κινδυνους φυλετικης διαμαχης. απετυχαν να ξεπερασουν αυτη την διασταση σοβαρες χωρες οπως οι ΗΠΑ, ΗΒ, Γαλλια και Γερμανια και θα μπορεσουμε εμεις ενας λαος δειλών και παρτακιδων ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η πολυπολιτισμική κοινωνία που μας επιβάλλεται , καταπιεστικά πλέον από την Νέα Τάξη πραγμάτων ,είναι ένα ολέθριο σφάλμα ,που μόνο δυστυχία και καταστροφή μπορεί να φέρει στον παγκόσμιο πολίτη.
    Η Νέα Τάξη πραγμάτων δεν έγινε για να κάνει ευτυχισμένους πολίτες παρά μόνο ευτυχισμένους παγκόσμιους δυνάστες. Τα γράφω αυτά ορμώμενος από την περίπτωση του Μιχάλη ,που δηλώνει δυστυχισμένος κάτι λίγο έως πολύ φυσιολογικό και...αναμενόμενο .Παρά το γεγονός του ότι είναι χριστιανός και σαφώς θα μπορούσε να ζούσε την ζωή του ,τελείως απροβλημάτιστα στην χώρα μας ,χρεώνεται την δυσαρέσκεια του λαού για τον κατακλυσμό της χώρας από μουσουλμάνους μετανάστες Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Έλληνας περισσότερο προβληματίζεται από την νοοτροπία και την κουλτούρα των μεταναστών παρά από το χρώμα της επιδερμίδας τους. Φυσικά η εθνολογική αλλοίωση όπως και η ξένη κατοχή δεν είναι επιθυμητές κάτω απ' όλες τις συνθήκες.
    Το αποτυχημένο μοντέλο πολυπολιτισμικής κοινωνίας που εφαρμόσθηκε στις ΗΠΑ και έγινε αιτία μυρίων κακών (Βία ,ναρκωτικά,οργανωμένο έγκλημα ,φυλετικές διακρίσεις , μίσος και καταπίεση )που σε τελική ανάλυση τα χρεώθηκαν όλοι τους, λευκοί και έγχρωμοι ,γίνεται πατρόν για όλο τον κόσμο ώστε να πετύχουμε τα ίδια ελεεινά και τρισάθλια αποτελέσματα ...και ακόμη χειρότερα!
    Η μόνη διαφορά τώρα είναι ότι ,εσκεμμένα πλέον δημιουργούνται συνθήκες εκρηκτικές.
    Ο μετανάστης έρχεται σε κύματα και μετατρέπεται σε στρατεύματα κατοχής.Γίνεται"ο νταβατζής με την διχασμένη προσωπικότητα" που όταν δεν αισθάνεται κακόμοιρος μετανάστης ,αισθάνεται εξουσία και επιβάλλει νόμους και προφήτες σε λαό και κυβέρνηση. Θεωρεί υποχρέωσή μας όχι μόνο να ανεχόμαστε τα θρησκευτικά του σύμβολα εν αντιθέσει με τα δικά μας που πρέπει να εξαλειφθούν δια παντός μαζί με την θρησκεία την κουλτούρα και τον πολιτισμό μας , αλλά απαιτεί εν μέσω οικονομικής κρίσεως να του χτίσουμε τεμένη με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη που ήδη έχει βγει στην ανεργία και την ζητιανιά ,επειδή ...δουλεύει αυτός!!!
    Αισθάνεται προκαταβολικά αδικημένος που δεν γίνεται αποδεκτός σαν ΑΦΕΝΤΙΚΟ ,αισθάνεται προσβεβλημένος που δεν προσκυνάμε τον Θεό του αλλά και αυτόν τον ίδιο,θέλει να μας εκδικηθεί για τις σταυροφορίες των μεσαιωνικών χρόνων,δεν ανέχεται την "πουτάνα"μας και θέλει να την τιμωρήσει ,τις διατροφικές μας συνήθειες και υποχρεώνει εμάς να προσαρμοσθούμε στις δικές του (ισλαμική μέθοδος σφαγής ζώων/ κοτόπουλα χαλάλ )ήτοι γίνεται η αιτία να μας ταϊζουν ειδωλόθυτα.Δηλαδή για να γλυτώσει αυτός την ψυχή του θεωρεί επιβεβλημένο να χάσουμε την δική μας ,μαζί με την πατρίδα και την εθνική μας κυριαρχία. Επαναστάτης χωρίς αιτία ,περιφέρει στο κέντρο της Αθήνας το φέρετρο του μοναδικού "μάρτυρα"!!! που έχασε την ζωή του σε ένα και μοναδικό ατυχές περιστατικό αφήνοντας υπόνοιες ότι το ποτήρι της οργής του Αλλάχ ξεχείλισε!!! και απέχουμε ένα βήμα από το Τζί Χάντ! (μου φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ανέχονται μύγα στο σπαθί τους ,ή κάνω λάθος?)
    Και όλα αυτά την ώρα και την στιγμή που εφιάλτες εξακολουθούν να ανοίγουν κερκόπορτες , και να τους μπάζουν από το παράθυρο για να ολοκληρωθεί μια ώρα νωρίτερα η κατάκτηση!
    Με την αμέριστη βοήθεια των "προοδευτικών δυνάμεων" του τόπου σύντομα θα γίνουν εξουσία, πριν καν μας προλάβει το δημογραφικό.
    Αναρωτιέμαι υπάρχει περίπτωση οι προοδευτικοί στην χώρα μας να πιστεύουν ότι ο Έλληνας αντιστάθηκε στον Ιταλό και τον Γερμανό κατακτητή ,επειδή έβρισκε τον Τούρκο και Πακιστανό κατακτητή ,πιο ... σέξυ???
    Πιστεύω ότι εάν ήταν εφικτό να ζήσουμε όλοι μαζί,τότε ποτέ δεν θα μας είχε χωρίσει ο Θεός ούτε θα μιλούσαμε διαφορετικές γλώσσες.
    Για να το κάνει Αυτός έτσι ε τότε νομίζω, κάτι περισσότερο θα ξέρει από τους απανταχού προοδευτικούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για όσους επιμένουν να υποστηρίζουν ότι η χώρα μας είναι ρατσιστική, έχω να πω πως ο κύριος Σαμουήλ Ντούγκου, που είναι μαύρος, είναι σήμερα αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ στον τομέα της ιατροδικαστικής και αρκετές φορές τον βλέπουμε στην τηλεόραση να δίνει συνεντεύξεις, χωρίς ποτέ το χρώμα του να ενοχλήσει κανέναν. Τείνω να πιστέψω ότι την "ταμπέλα"του ρατσιστή μας την έχουν σκόπημα κολλήσει οι δήθεν προοδευτικοί για ευνόητους λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. E αφού το γράφει ο αλβανός...έτσι θα ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.