1/6/13

Το καθήκον της Ελλάδας απέναντι στον ανθρωπισμό

Σάββας Καλεντερίδης
Στις 15 Δεκεμβρίου 2007, η Διεθνής Ενωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of Genocide Scholars) αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι μέχρι στιγμής, εκτός από την ελληνική και την κυπριακή Βουλή, που το έπραξαν το 1994, έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία επτά πολιτείες των ΗΠΑ, η Βουλή της Νότιας Αυστραλίας, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας και εσχάτως η Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία.

Ενώ, λοιπόν, έστω και καθυστερημένα, μπορούμε να πούμε ότι έχει πάρει έναν «δρόμο» το ζήτημα της διεθνοποίησης της γενοκτονίας και της αναγνώρισης από ξένα Κοινοβούλια, στην Ελλάδα, με αφορμή θόρυβο που ξέσπασε για το νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος της μεγάλης ανατροπής και της ακύρωσης της ιστορικής απόφασης της Βουλής των Ελλήνων, του 1994, με την οποία αναγνωρίστηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.


Ανεξαρτήτως της τύχης τού εν λόγω νομοσχεδίου, το γεγονός ότι αυτό, στην αρχική του μορφή, προέβλεπε χρηματικά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης στους αρνητές των γενοκτονιών που έχουν αναγνωριστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο και, στη συνέχεια, με πρακτικές που δεν τιμούν μια δημοκρατική χώρα, η συγκεκριμένη διάταξη άλλαξε, προβλέποντας πλέον πρόστιμα και ποινές για αρνητές γενοκτονιών που αναγνωρίστηκαν με τελεσίδικη απόφαση από ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, θέτοντας εκτός πλαισίου τη Γενοκτονία των Ελλήνων και τιμωρώντας μόνο τους αρνητές της Γενοκτονίας των Εβραίων, προκαλεί μια σειρά από ζητήματα τα οποία ζητούν απαντήσεις.

Εχουμε ακούσει δηλώσεις από επίσημα χείλη ότι τα δύο προηγούμενα νομοσχέδια, που προετοιμάστηκαν από τους κ. Καστανίδη και Παπαϊωάννου, όταν θήτευαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης, σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία έκανε παρέμβαση και τις δύο φορές σε ανώτατο επίπεδο, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της ψήφισης του νομοσχεδίου.

Το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη ξεκίνησε στην αρχή με διάταξη που προέβλεπε την τιμωρία αρνητών της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής και στην τελική μορφή που κατατέθηκε στην ουσία προέβλεπε την τιμωρία όχι εκείνων που αρνούνται, αλλά εκείνων που μιλούν και προσπαθούν να αναδείξουν το ζήτημα της γενοκτονίας, αφού εμπίπτουν στο άρθρο του ίδιου νομοσχεδίου περί εχθροπάθειας!

Εάν είναι ορθά τα παραπάνω, είναι προφανές ότι η Τουρκία σχεδόν «θεμελίωσε» δικαίωμα παρέμβασης στο νομοθετικό έργο της Βουλής των Ελλήνων, κάτι που αποτελεί μείζον ζήτημα περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας, βασικός πυλώνας της οποίας είναι η λειτουργία του Κοινοβουλίου και η ελεύθερη και ανεμπόδιστη τέλεση, από μη κοινοβουλευτικούς εσωτερικούς και κυρίως εξωτερικούς παράγοντες, του νομοθετικού του έργου.

Η κατρακύλα της Ελλάδας στο ζήτημα της υπεράσπισης του δικαιώματος να αγωνίζεται και να θέτει ως προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεών της με την Τουρκία την αναγνώριση της γενοκτονίας ξεκίνησε το 1924, με τη σύλληψη της ηγεσίας των προσφύγων, όταν αποπειράθηκαν να κάνουν την πρώτη επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της γενοκτονίας, στη Μητρόπολη των Αθηνών. Τότε η Αστυνομία εισέβαλε στη Μητρόπολη και, πριν αρχίσει η επιμνημόσυνη δέηση, συνέλαβε τους «υπευθύνους» και τους οδήγησε στο τμήμα, επειδή «επιχείρησαν να αναμοχλεύσουν τα πάθη και να θέσουν σε κίνδυνο τις σχέσεις της Ελλάδος με γειτονική χώρα».

Το 1930, αντί να θέσουμε ως προϋπόθεση την αναγνώριση της γενοκτονίας, για να γίνει πραγματικά μια νέα αρχή στις σχέσεις των δύο χωρών, υπογράψαμε το σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας, χαρίζοντας στην Τουρκία την αξία των περιουσιών των προσφύγων που είχαν υποστεί γενοκτονία.

Τότε, αντί να θέσουμε τα θεμέλια της ειρήνης, θεμελιώσαμε το δικαίωμα της Τουρκίας να σφάζει, να δηλώνει και να καταστρέφει, να συνεχίζει δηλαδή το σχέδιο της γενοκτονίας και του αφελληνισμού της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου. Απόδειξη είναι ο εξοντωτικός νόμος Βαρλίκ, που έβγαλε το 1942 ο Ινονού, αυτός δηλαδή που υπέγραψε το σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας!

Ακολούθησαν τα γεγονότα του 1955, οι απελάσεις του 1964, οι ανοιχτές φυλακές και οι βιασμοί Ελληνίδων στην Ιμβρο, η εισβολή και κατοχή της Κύπρου, η εθνοκάθαρση των εγκλωβισμένων, οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο και άλλα πολλά!

Και όλα αυτά επειδή δεν διεκδικήσαμε την αναγνώριση της γενοκτονίας. Είναι ώρα να σταματήσει η κατρακύλα. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.


Σάββας Καλεντερίδης

5 σχόλια:

  1. Το σχετικό άρθρο από την τροπολογία της ΝΔ γράφει:

    "Όποιος (...) επιδοκιμάζει ή υποτιμά τη σοβαρότητα γενοκτονιών αναγνωρισμένων από την Ελληνική Βουλή, του ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού, τα οποία αναγνωρίστηκαν από διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια με αμετάκλητη δικαστική απόφαση τιμωρείται με τις ποινές του προηγούμενου άρθρου"

    Είναι εμφανές ότι φράση "τα οποία αναγνωρίστηκαν από διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια με αμετάκλητη δικαστική απόφαση" αναφέρεται αποκλειστικά στα εγκλήματα του ναζισμού... αν αναφερόταν και στα προηγούμενα (γενοκτονίες και ολοκαύτωμα) θα έπρεπε να γράφει "οι οποίες αναγνωρίστηκαν κλπ" αφού γραμματικώς στον πληθυντικό το θηλυκό υπερισχύει του ουδετέρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. dhimii no more, "Islam and violence and criminal clerics that incite violence and jihad"
    Reader comment on item: Islamic religion: motive for terror?
    http://www.danielpipes.org/comments/206542


    - al-Huwayni gives solution to Muslims financial problems
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=ygl-Z0S7t2Q#!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..η Τουρκία σχεδόν «θεμελίωσε» δικαίωμα παρέμβασης στο νομοθετικό έργο της Βουλής των Ελλήνων..

    Η Τουρκία στην συγκεκριμένη περίπτωση και κάθε άλλη χώρα η οποία θεωρεί τον εαυτό της Σοβαρή και Υπεύθυνη με την έννοια οτι διαθέτει μεθοδική σκέψη και συστηματική δράση
    στην υλοποίηση της, έχει δε ακτινογραφήσει και την Ελλάδα ως κράτος και την Ελληνική κοινωνία σε απόλυτο βαθμό και κατά συνέπεια την Ελληνική Πολιτική σκέψη

    Το ότι και Κοινωνία και Κράτος στην Ελλάδα διακατέχονται απο Φοβικά Σύνδρομα, απο Ενοχές και απο Ιδεασμούς μας καθιστά χειραγωγήσιμους σε απόλυτο βαθμό

    Η Κατρακύλα λοιπόν δεν σταματά καθώς πολλοί υποτιμούν την Σημασία της Ιστορίας.

    Η Ευθύνη βαραίνει κατά συνέπεια και όλους όσους προσπαθούν να φρεσκάρουν την Ιστορική μνήμη και να αποδώσουν στα γεγονότα την πραγματική τους διάσταση.Δεν αρνούμε να αποδεχτώ την ευθύνη αυτή καθώς θεωρώ πως οταν μιλώ για ένα Ιστορικό γεγονός και ο Λαός μου δεν αντιλαμβάνεται την σπουδαιότητα του πως σημαίνει πώς κάτι και εγώ πράττω λάθος

    Προσπαθώ να πω πως στην Ελληνική Συνείδηση η Εθνική Συνείδηση, η κατανόηση της Ιστορικής μας αποστολής ως Εθνους έχει ατροφήσει σε βαθμό παρα πολύ επικίνδυνο και πως η πολιτική μας σκέψη είανι και επιδερμική και απαίδευτη

    Οι πολιτικοί και η πολιτική αποτελούσαν και αποτελούσε, παράγωγο κοινωνικών διεργασιών κατα συνέπεια ποτέ δεν ήταν σε διάσταση με το πλειοψηφικό ρεύμα της Κοινωνίας στην Ελλάδα,Μα ποτέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Κλεόβουλος Κιουλάφας

    >του ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού<

    Ούτε κουβέντα για τα εγκλήματα του σταλινισμού. Ή μήπως τα αναθεώρησε κι αυτά η Ρεπούση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να που οι ασάφειες και αοριστίες στα ν/σ φέρνουν παρερμηνείες, τις οποίες καθένας βρίσκει ευκαιρία και πετάει ό,τι θέλει.
    Αλλά βέβαια, είναι και ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη η τόση πρεμούρα που δείχνουν μερικοί για να θάβονται θέματα όπως η γενοκτονία των Ποντίων ή άλλα εθνικού ενδιαφέροντος.
    Εχουν δε τόση πρεμούρα, που στο τέλος εκτίθενται..
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.