15/4/19

"Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε": Μια ολοκληρωμένη συνταγματική και πολιτειακή πρόταση!

Η Δημοκρατία διέξοδος για την ανθρωπότητα
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2013 και αποτέλεσε προάγγελο της έκδοσης του βιβλίου: "Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε", που εκδόθηκε μετά από λίγες ημέρες!

Από τη Δημοκρατία στην ψευδο-δημοκρατία
Ενώ η Αθήνα διένυε το Χρυσό της Αιώνα, την ίδια στιγμή, κάπου κοντά αλλά ταυτόχρονα πολύ μακριά, μια άλλη πόλη δημιουργούσε κάτι νέο. Κάτι πανίσχυρο, που θα κλόνιζε τη Μεσόγειο και θα κυριαρχούσε στο γνωστό τότε κόσμο.
Το 509 π.Χ. καταλύεται η μοναρχία στο Ρωμαϊκό Βασίλειο και τη θέση της αναλαμβάνει ένα νέο και αυτοδύναμο πολίτευμα. Τη στιγμή αυτή η Ρώμη αναδεικνύει τη σπουδαιότερη προσφορά της στο πολιτικό πάνθεον της ανθρωπότητας: το πολίτευμα που ονομάζεται Republic (Res Publica Romana)[1].
Μέχρι το 300 π.Χ. το πολίτευμα αυτό είχε αποκρυσταλλωθεί. Στα ηνία του πολιτεύματος βρέθηκε ένα νέο και μοναδικό πολιτικό σώμα, το οποίο ονομάσθηκε Senatus. Η «Γερουσία» ήταν μια ιδέα που ξεκίνησε από την αρχαία Σπάρτη (το συμβούλιο των γερόντων του Λυκούργου), όπως ακριβώς ήταν και η ιδέα των δύο Υπάτων, που είχε βασιστεί στους δύο Βασιλείς των Λακεδαιμονίων. Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται μια μεγάλη αλήθεια. Το πολίτευμα που δημιουργήθηκε στη Ρώμη, ήταν βασισμένο πάνω σε μια Ολιγαρχία, αντίθετο και επιθετικό της Δημοκρατίας. Η καινοτομία της Republic ήταν η δημιουργία φαινομενικών «αντιπροσώπων» των πολιτών, όπου οι πολίτες εγκατέλειπαν τη διακυβέρνηση σε μια επαγγελματική Ολιγαρχία τέτοιου είδους αντιπροσώπων. Αντιπρόσωποι οι οποίοι ουσιαστικά εκπροσωπούσαν την εκάστοτε ελίτ της Ρώμης[2]. Η Γερουσία στο απόγειο της δύναμής της ανεδείχθη στο ισχυρότερο πολιτικό σώμα στην ιστορία του ανθρώπου μέχρι και σήμερα. Οι απεσταλμένοι της στον γνωστό κόσμο είχαν την πολιτική ισχύ υψηλόβαθμων διπλωματών, ενώ το ίδιο το σώμα ήλεγχε την Εκτελεστική, τη Νομοθετική αλλά και τη Δικαστική Εξουσία της Ρώμης. Η αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών, που πρώτος ανέπτυξε ο Αριστοτέλης και έκανε ευρέως γνωστή ο Montesquieu, το 17ο αι., είχε καταλυθεί από το πανίσχυρο σώμα της Γερουσίας.
Τα δύο κόμματα που συμμετείχαν στη Γερουσία, οι Populares (υποστηρικτές των πολιτών) και οι Optimates (άριστοι), ήταν και τα δύο αριστοκρατικά και στην ουσία αποτελούσαν την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία (ελίτ) της εποχής. Για τν διατήρηση και αυτοσυντήρησή της, η Γερουσία χρησιμοποίησε διάφορες δημοκρατικοφανείς μεθόδους, όπως αυτή των εκλογών, ενώ στην ουσία έψαχνε και έβρισκε νομιμοποίηση απέναντι στους πολίτες μέσω των δημοκρατικών αυτών τεχνασμάτων. Κάθε φορά που κάποιος Ρωμαίος προσπάθησε να αναδειχθεί μέσω των εκλογών αυτών και να εκπροσωπήσει τους πολίτες και το δημόσιο καλό, όπως συνέβαινε σε μια Δημοκρατία, οι Ολιγάρχες της Γερουσίας τον δολοφονούσαν. Το μεγαλύτερο παράδειγμα εδώ είναι η δολοφονία του Τιβέριου Γράκχου, το 2ο αι. π.Χ., καθώς προσπαθούσε να υποστηρίξει τον αναδασμό της γης. Ο αδελφός του Γάιος Γράκχος, δέκα χρόνια αργότερα, αγωνίσθηκε για τον ίδιο πολιτικό στόχο και δολοφονήθηκε και αυτός, επίσης από τη Γερουσία.
Καθίσταται λοιπόν σαφές πως η Republic ήταν ένα πολίτευμα που δημιουργήθηκε στην αρχαία Ρώμη και ήταν εξ αρχής και επί της ουσίας μία Ολιγαρχία, με ανύπαρκτο διαχωρισμό Εξουσιών, με αντιπροσώπους των πολιτών και φαινομενικά Δημοκρατικές ιδέες.
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ. ο Οκταβιανός αποδεκάτισε τη στρατιωτική δύναμη του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας της Φιλοπάτορος στη Ναυμαχία του Ακτίου στο Ιόνιο πέλαγος, λίγο έξω από τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας. Ως αποτέλεσμα της νίκης του αυτής, ο Οκταβιανός ανεδείχθη ως ο απόλυτος κυρίαρχος της Ρώμης και του γνωστού κόσμου. Το 27 π.Χ. ο Οκταβιανός υιοθέτησε τον τίτλο Princeps Civitatis («Πρώτος Πολίτης»), διέλυσε τη Republic και εγκαθίδρυσε το Imperium Romanum, γνωστό σε όλους μας ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Γερουσία ήταν αυτή που του έδωσε τον τίτλο «Αύγουστος», τον οποίο και υιοθετούσαν εφ’ εξής οι διάδοχοι αυτοκράτορες του Οκταβιανού. Έτσι, κάπως άδοξα, τελείωσε το μοναδικό αυτό πολίτευμα της Republic, το οποίο όμως δεν έμελλε να σβήσει εντελώς.
Η Ρωμαϊκή και μετέπειτα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επέζησαν για χρόνια σε μια εποχή που ολόκληρος ο γνωστός κόσμος υπέκυψε για ακόμα μια φορά σε μοναρχικού τύπου πολιτεύματα: Αυτοκρατορία, Τυραννίδα, Βασιλεία. Θα χρειαστεί να περάσουν δεκαοχτώ αιώνες για να υπάρξει και πάλι η ευκαιρία δημιουργίας κάτι νέου: ενός πολιτικού οικοδομήματος το οποίο δεν θα αποτελούσε μοναρχία.

Δημοκρατία ή Republic: το μεγάλο δίλημμα
Το 1774 ο Thomas Jefferson συνέταξε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και οι πρώην αγγλικές αποικίες επαναστάτησαν εναντίον της Βασιλείας και της εκμετάλλευσης από τη Μεγάλη Βρετανία. Το μένος των πολιτών των ΗΠΑ έναντι του Βασιλιά Γεώργιου του 3ου οδήγησε σε μία τελεσίδικη άρνηση των «Αμερικανών» απέναντι σε κάθε τι μοναρχικό και αυταρχικό για το πολίτευμα που σκόπευαν να υιοθετήσουν.
Αφού κατέκτησαν την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους, οι ΗΠΑ στράφηκαν στους λιγοστούς και εμπνευσμένους ηγέτες αυτής της περιόδου για την πολιτική καθοδήγηση του νεοσύστατου κράτους. Οι ηγέτες αυτοί, οι «Πατέρες και Ιδρυτές των ΗΠΑ», ήταν μια πολυφωνική και ποικιλόμορφη ομάδα, η οποία ήταν επί της ουσίας μία πολιτική αλλά και οικονομική ελίτ. Η ελίτ αυτή είχε πρωτοδημιουργηθεί στις τοπικές βουλές των αποικιών, και έπειτα στις συνελεύσεις του Ηπειρωτικού Κογκρέσου, στο οποίο οι απλοί πολίτες δεν είχαν ούτε φωνή, ούτε εκπροσώπηση, αλλά πολλές φορές ούτε καν γνώση και ενημέρωση για το τι συνέβαινε.
Οι Πατέρες λοιπόν του Αμερικανικού Έθνους ήταν και οι συντάκτες του Συντάγματος των ΗΠΑ, το οποίο υιοθετήθηκε το 1787[3]. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων των «Πατέρων», οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι Αμερικανοί πολιτικοί βρέθηκαν απέναντι σε ένα κυριολεκτικά πολύ σοβαρό δίλλημα. Συνειδητοποίησαν πως, σε αντίθεση με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους στην ιστορία του κόσμου, είχαν μια μοναδική ευκαιρία να αποφασίσουν οι ίδιοι τη μοίρα και το πολίτευμά τους, χωρίς καμία επιρροή από εχθρούς, συμμάχους, γείτονες και ξένες δυνάμεις. Το δίλλημα, λοιπόν, ήταν ανάμεσα σε δύο πολιτεύματα που ήταν υποψήφια για υιοθέτηση από τις ΗΠΑ. Το ένα ήταν το Ελληνικό πολίτευμα της Δημοκρατίας. Οι Πατέρες των Αμερικανών ήταν μεγάλοι θιασώτες του Ελληνικού πνεύματος, κυρίως της τέχνης και της φιλοσοφίας. Αντιθέτως, για θέματα πολιτικής πρακτικής και ρητορικής αντλούσαν την έμπνευσή τους από την αρχαία Ρώμη. Ταυτόχρονα, έκριναν και αποφάσισαν πως το πολυπληθές νεοσύστατο κράτος δεν θα μπορούσε να αντέξει, να καταστεί διαχειρίσιμο και να διοικηθεί εύκολα μέσω του Ελληνικού πολιτεύματος της Δημοκρατίας. Ο Πατέρας του Συντάγματος, James Madison, βλέποντας προς την Καλιφόρνια και διακρίνοντας την πιθανή εξάπλωση προς τη Δύση, πίστεψε πως το μέγεθος της χώρας του θα χρειαζόταν κάτι διαφορετικό από τη Δημοκρατία. Άλλοι πάλι Πατέρες, όπως ο Alexander Hamilton, συμφώνησαν μαζί με τον Madison αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο Hamilton πίστευε ότι μόνο μία ομάδα αρίστων και επίλεκτων θα μπορούσε να διαχειριστεί τα κοινά. Ενώ βέβαια ο ίδιος οραματιζόταν μια αριστοκρατία, ο φόβος του και το μίσος του για τον «όχλο» και τις «μάζες» τον έκαναν ανίκανο να συνειδητοποιήσει, ότι υιοθετώντας το Ρωμαϊκό πολίτευμα της Republic, οδηγούσε ουσιαστικά τις ΗΠΑ σε μία νέα αλλά κλασικού τύπου Ολιγαρχία. Μία Ολιγαρχία που αποτελείτο αφενός από την οικονομική ελίτ του Βορρά και αφετέρου από τους γαιοκτήμονες του Νότου, η οποία μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο κατέληξε στην απόλυτη Ολιγαρχία του Βορρά και του χρήματος, και της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κυβερνάει την ήπειρο μέχρι και στις μέρες μας.
Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, την ώρα που η Ευρώπη ήταν βυθισμένη στο σκότος της Μοναρχίας και η Δημοκρατία ήταν παγκοσμίως ανύπαρκτη και απούσα, η Republic επανεμφανίστηκε στην ανθρωπότητα και αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη να παραμείνει.

Η περίπτωση της Γαλλίας
Το 1789 η ανθρωπότητα επαναστατεί για ακόμη μια φορά κατά της Βασιλείας, συγκεκριμένα στη Γαλλία. Στις 14 Ιουλίου 1789 οι Γάλλοι επαναστάτες λεηλατούν τη Βαστίλη και αναγκάζουν τον Λουδοβίκο 16ο να συνθηκολογήσει. Η Νομοθετική Βουλή που προέκυψε ως το κυρίαρχο πολιτικό σώμα μετά την επανάσταση, είχε ως μοναδικό αλλά και πρόσφατο οδηγό επιτυχίας το Αμερικανικό Σύνταγμα του 1787 και προχώρησε αμέσως στην υιοθέτηση του Ρωμαϊκού πολιτεύματος της Republic[4]. Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην Αμερικανική, οι νόμοι δεν αποφασίζονταν απευθείας από κάθε πολίτη, όπως είχε πει ο Rousseau, αλλά μέσω των «αντιπροσώπων» τους, όπως πρέσβευε ο Sieyes.
Η Ολιγαρχία που δημιουργήθηκε στην επαναστατική Γαλλία, εξέφραζε τα συμφέροντα της αριστοκρατίας, μέλη της οποίας αποτελούσαν και την πλειοψηφία της Νομοθετικής Βουλής (π.χ. Marquis de La Fayette, πολιτική ομάδα των Feuillants, κτλ). Η Republic αυτή ήταν θνησιγενής εξ αρχής και η μεγάλη οικονομική κρίση, οι ήττες στον πόλεμο με τη Βοημία, την Αυστρία και την Ουγγαρία και η συνειδητοποίηση των πολιτών ότι αντάλλαξαν το τυραννικό καθεστώς του Λουδοβίκου με την τυραννίδα των πλουσίων και των ευγενών, οδήγησαν στη δεύτερη Γαλλική Επανάσταση, στις 10 Αυγούστου 1792. Το κύριο αίτημα της επανάστασης αυτής ήταν η κατάργηση των προνομίων των ευγενών και η πραγματική ισότητα των πολιτών. Κυρίως όμως ήταν η απαίτηση για Δημοκρατία, το ξεχασμένο αυτό πολίτευμα που είχε σβήσει με την υποταγή της αρχαίας Ελλάδας στις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 146 π.Χ..
Οι Γάλλοι συνειδητοποίησαν το 1792 πως την κυριαρχία σε μια πολιτεία την έχουν οι πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους[5]. Στην ουσία συνειδητοποίησαν πως η ισχύς των «αντιπροσώπων» είναι δευτερεύουσα και υπάρχει υπό την ανοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι μπορούν όποτε θέλουν, ελεύθερα να την ανακαλέσουν. Δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν θα μάθει ποτέ αν η Δημοκρατία θα μπορούσε να επικρατήσει και να λειτουργήσει στο τεράστιο Γαλλικό κράτος του 18ου αι. Η άμεση δολοφονία του Λουδουβίκου, ο εμφύλιος πόλεμος που προκλήθηκε από την υποχρεωτική στράτευση, η Κυριαρχία του Τρόμου (ιδιαίτερα επί της εποχής του Robespierre), ο λανθασμένος ιδεολογικός «Δημοκρατικός επεκτατισμός» και οι στρατιωτικές ήττες οδήγησαν σε απανωτά πραξικοπήματα, τα οποία κατέληξαν στην επάνοδο της μοναρχίας με την υποστήριξη μιας υποταγμένης πλέον Ολιγαρχίας, στην οποία ο νικητής Ναπολέων έκλεινε το μάτι αποδεχόμενος τον τίτλο του Πρώτου Ύπατου[6]. Ως νεότερος Οκταβιανός που ανακηρύχθηκε «Αύγουστος» από τη Ρωμαϊκή Γερουσία, ο Ναπολέων απετίναξε το μανδύα του Ύπατου όταν εδραιώθηκε στην εξουσία και ανακηρύχθηκε από τη Γαλλική Γερουσία[7] ως Αυτοκράτορας των Γάλλων.

Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και επαναστάσεις
Η Ευρωπαϊκή ήπειρος στη συνέχεια βυθίστηκε για ακόμα μια φορά στο σκοτάδι της μοναρχίας και όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και επαναστάσεις είχαν δύο πρόσφατα παραδείγματα για να μελετήσουν και να αξιοποιήσουν. Τη βραχύχρονη και επίδοξη Δημοκρατία της Γαλλίας και τη Republic της ανερχόμενης Αμερικανικής υπερδύναμης. Προφανώς, το πρώτο παράδειγμα ήταν προς αποφυγή, ενώ το δεύτερο προς απομίμηση. Συνεπώς, κάθε χώρα που απελευθερωνόταν, κοιτούσε προς Δυσμάς για να δημιουργήσει έτσι το νέο της πολίτευμα - δηλαδή μια ακόμη Republic.
Το μυστικό εδώ είναι πως οι λέξεις αυτές, Δημοκρατία και Republic, και η διαφοροποίησή τους δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, ούτε εξηγήθηκαν στους πολίτες. Ο όρος Republic άρχισε να σβήνει σιγά-σιγά από την Αμερική και να αντικαθίσταται με τον όρο Δημοκρατία. Ο λόγος ήταν η δημοκρατική νομιμοποίηση του καθεστώτος και της ηγεσίας των Ολιγαρχών. Με άλλα λόγια, η Republic ντύθηκε με το μανδύα της Δημοκρατίας για να υπηρετήσει ακόμα καλύτερα και απόλυτα τα συμφέροντα της εκάστοτε ελίτ. Η λέξη Δημοκρατία οδηγούσε και οδηγεί ακόμα με την αγχίνου μνήμη στην Αρχαία Αθήνα, όπου τα όργανα της πολιτείας εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό. Αυτόν ακριβώς το συνειρμό και αυτήν τη νομιμοποίηση αποζητούσαν και έβρισκαν οι Ολιγάρχες στη λέξη και την ανάμνηση της Δημοκρατίας, ενώ επί της ουσίας το πολίτευμα εξυπηρετούσε το ίδιον συμφέρον τους. Όπως και σε κάθε Republic συμβαίνει το ίδιο, τα όργανα της πολιτείας, δηλαδή, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εκάστοτε πολιτικής και κοινωνικής ελίτ.
Με την επιτυχία του Αμερικανικού πειράματος, λοιπόν, και τη νομιμοποίηση αλλά και την όμορφη ανάμνηση της ταμπέλας της «Δημοκρατίας» ήταν εύλογο οι νέες χώρες που απελευθερωνόντουσαν να αγκαλιάσουν τη Republic ως το δικό τους πολίτευμα και να εξυπηρετούνται μέσω αυτής τα συμφέροντα των ολίγων της κάθε χώρας.

Συμπεράσματα
Συνοψίζοντας, καθίσταται σαφές ότι απαιτείται ο επιστημονικός διαχωρισμός των δύο πολιτευμάτων, Republic και Δημοκρατία, καθώς και η αποσαφήνιση της ιστορικής πολιτικής εξέλιξης της ανθρωπότητας βάσει αυτών. Ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι η στρέβλωση του όρου «Δημοκρατία» συνεχίζεται ως και σήμερα για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Η Republic στη σύγχρονη μορφή της, και για να υπνωτίσει μία παγκόσμια κοινότητα πολιτών που ενημερώνεται και επικοινωνεί διαρκώς, έχει χρησιμοποιήσει νέες τακτικές συγκάλυψης και ψεύδους. Ίσως η πιο επικίνδυνη εξ αυτών είναι η «υποκατηγοριοποίηση» της Δημοκρατίας σε διάφορες «μικρότερες» μορφές της όπως: Άμεση, Αντιπροσωπευτική, Βασιλευόμενη, Ισλαμική, Κοινοβουλευτική, Προεδρευόμενη, Προεδρική, Ρεπουμπλικανική, Σοβιετική, Σοσιαλιστική, Συμμετοχική, Ρωμαϊκή, κ.ο.κ.
Οι υποκατηγορίες αυτές θολώνουν τα πολιτικά και πολιτειακά νερά και είναι πολλές φορές αρκετές για να οδηγήσουν αυτούς που αγνοούν την πολιτική ιστορία στην περιφρόνηση της Δημοκρατίας και την κρυφή και πολλές φορές υποσυνείδητη και χωρίς τη θέλησή τους υποστήριξη της Republic και της πολιτικής της σκευωρίας και πολιτειακής και ιδεολογικής καπηλείας. Προφανώς και οι λέξεις αυτές είναι απλοί νεολογισμοί, ανύπαρκτες έννοιες για ανύπαρκτα πολιτεύματα, μιας και η Δημοκρατία είναι μία, όπως ορίζεται ιστορικά και από την πολιτική επιστήμη, και δεν επιδέχεται επίθετα.
Εξίσου σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε πως κάθε προσπάθεια αναστήλωσης του αληθινού πολιτεύματος της Δημοκρατίας, οπουδήποτε στον κόσμο, θα μπει στο στόχαστρο των απανταχού ελίτ των Republic του πλανήτη, των οποίων τα συμφέροντα θα θίγονται προφανώς άμεσα από μία τέτοια εξέλιξη.
Οι σύγχρονες δημοκρατικές ιδέες και προτάσεις[8] που ισχύουν ευτυχώς σε πολλές περιπτώσεις Republic ανά την υφήλιο, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την επικείμενη αναγέννηση της Δημοκρατίας, αλλά δεν θα έπρεπε να θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά και να συγχέουν δια της ύπαρξής τους τα δύο διαφορετικά πολιτεύματα. Ας μην ξεχνάμε ότι μικρές δημοκρατικές ιδέες είναι ανεκτές έως και θεμιτές από τις άρχουσες ελίτ των Republic, έτσι ώστε να διαιωνίζεται ο δημοκρατικός μύθος των πολιτευμάτων τους.
Θα ήθελα να μου επιτραπεί, κλείνοντας, η μη επιστημονική κρίση και άποψη και να εξηγήσω πως η αναφορά στην επικείμενη αναγέννηση της Δημοκρατίας γίνεται λόγω της βαθειάς μου πεποίθησης πως το ευγενές αυτό πολίτευμα, που έχει παραμείνει νεκρό και ανεφάρμοστο τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, μπορεί στη σύγχρονη εποχή να ξαναβρεί τη φωνή του. Αν η εποχή των μικρών πόλεων-κρατών της Ελλάδος στην αρχαιότητα μπορούσε να υποστηρίξει τη Δημοκρατία με το μικρό πληθυσμό των πόλεων και την εύκολη συμμετοχή όλων στα κοινά, η επόμενη πραγματική ευκαιρία είναι όντως τώρα. Την εποχή δηλαδή που οι ραγδαίες εξελίξεις στην επικοινωνία και τις τεχνολογίες μπορούν να μας παρέχουν τις δυνατότητες για την αναγκαία αναγέννηση της Δημοκρατίας, που θα εκφράσει όσο τίποτα τις νέες γενιές των πολιτών του κόσμου.
Η παραπάνω πολιτική ανάλυση οδήγησε στη σύνταξη της πρώτης «Ολοκληρωμένης Συνταγματικής πρότασης για ένα νέο, μοναδικό, Ελληνικό και επιτέλους Δημοκρατικό πολίτευμα για τη σύγχρονη Ελλάδα», που εκδόθηκε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων, με τίτλο «Δημοκρατία, το Πολίτευμα που περιμέναμε».

«Δημοκρατία, το Πολίτευμα που περιμέναμε:
Η πρώτη Δημοκρατική Συνταγματική πρόταση για την Ελλάδα»
Σταύρος Σ. Καλεντερίδης
ISBN: 978-960-8362-57-4, Σελ. 240, τιμή 15 Ε






[1]Εσκεμμένα τα σύγχρονα ελληνικά -και μη- κείμενα αναφέρονται στη Republic ως "Ρωμαϊκή Δημοκρατία", ένας ατυχής χαρακτηρισμός, που θα προσέβαλε και τους Έλληνες αλλά και τους Ρωμαίους της εποχής. Res Public σημαίνει δημόσιες υποθέσεις. Αντιθέτως Δημο-κρατία σημαίνει πως εξουσιάζει η συνέλευση των πολιτών.
[2]Εδώ παρατηρούμε τη βασικότερη ίσως πολιτειακή διαφορά μεταξύ Republic και Δημοκρατίας. Η ύπαρξη αντιπροσώπων, του μεσάζοντα δηλαδή ο οποίος φέρεται πως εκπροσωπεί τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον.
[3]Δεν συμμετείχαν όλοι οι Πατέρες στη δημιουργία του Συντάγματος, ενώ συμμετείχαν και κάποιοι εκ των συντακτών που δεν συμπεριλαμβάνονταν στους Πατέρες.
[4]Ο Robespierre μάλιστα ήταν αντίθετος με μια Republic,η οποία πίστευε πως θα οδηγούσε σε Ολιγαρχία.
[5]Το αντίθετο ισχύει σε κάθε Republic, όπου η κυριαρχία βρίσκεται στα όργανα του κράτους.
[6]Υπενθυμίζεται πως αυτός ήταν ο τίτλος των δύο εκτελεστικών οργάνων της Ρωμαϊκής Γερουσίας, βασισμένος στους δύο βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης.
[7]Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
[8]Κάποιες μεταξύ των οποίων είναι οι υψηλότερες πολιτικές ιδέες όλων και οι οποίες έχουν διασώσει την ανθρωπότητα πολλές φορές από το σκοτάδι και το αδιέξοδο. Παραδείγματα είναι: Ελευθερία, Ισότητα, Ισηγορία, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Δικαιοσύνη, Παρρησία, Διάλογος, Ανοχή, Ειρήνη, Κράτος Δικαίου, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, Αξιοκρατία, Πνευματική Πυρανδρεία, σεβασμός και υιοθέτηση θεμάτων των μειονοτήτων, κ.α.





[1] Εσκεμμένα τα σύγχρονα και μη Ελληνικά κείμενα αναφέρονται στην Republic ως "Ρωμαϊκή Δημοκρατία", ένας ατυχής χαρακτηρισμός που θα προσέβαλε και τους Έλληνες αλλά και τους Ρωμαίους της εποχής. Res Public σημαίνει δημόσιες υποθέσεις. Αντιθέτως Δημο-κρατία σημαίνει πως εξουσιάζει η συνέλευση των πολιτών.
[2] Εδώ παρατηρούμε τη βασικότερη ίσως πολιτειακή διαφορά μεταξύ Republic και Δημοκρατίας. Η ύπαρξη αντιπροσώπων, του μεσάζοντα δηλαδή ο οποίος φέρεται πως εκπροσωπεί τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον.
[3] Δεν συμμετείχαν όλοι οι Πατέρες στη δημιουργία του Συντάγματος, ενώ συμμετείχαν και κάποιοι που δεν χαρακτηρίζονται ως Πατέρες
[4] Ο Robespierre μάλιστα ήταν αντίθετος με μια Republic, η οποία πίστευε πως θα οδηγούσε σε Ολιγαρχία
[5] Το αντίθετο ισχύει σε κάθε Republic
[6] Υπενθυμίζεται πως αυτός ήταν ο τίτλος των δύο εκτελεστικών οργάνων της Ρωμαϊκής Γερουσίας, βασισμένος στους δύο βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης
[7] Η ιστορία επαναλαμβάνεται
[8] Κάποιες μεταξύ των οποίων είναι οι υψηλότερες πολιτικές ιδέες όλων και οι οποίες έχουν διασώσει την ανθρωπότητα πολλές φορές από το σκοτάδι και το αδιέξοδο. Παραδείγματα είναι: Ελευθερία, Ισότητα, Ισηγορία, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Δικαιοσύνη, Παρρησία, Διάλογος, Ανοχή, Ειρήνη, Κράτος Δικαίου, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, Αξιοκρατία, Πνευματική Πυρανδρεία, σεβασμός και υιοθέτηση θεμάτων των μειονοτήτων, κ.α.
_________________________________________________________________________________
Το βιογραφικό του Σταύρου Καλεντερίδη ΕΔΩ
Ο Σταύρος Καλεντερίδης είναι εμπνευστής του ανεξάρτητου πολιτικού κινήματος δέλτα
Μάθε για το δέλτα και γίνε υποστηρικτής ΕΔΩ

16 σχόλια:

  1. Αυτό που πραγματικά θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι οι προτάσεις για το πως σήμερα θα πραγματωθεί η Δημοκρατία -ως μας παραδόθηκε- στον Ελλαδικό χώρο

    Ως επίσης και ποιά τα βασικά χαρακτηριστικά τα όποια και επίτρεψαν την πραγμάτωση της Δημοκρατίας στον Ελλαδικό χώρο

    Θεωρώ πως και απο τα δύο θα εξαχθούν χρήσιομα συμπεράσματα.Η Εισαγωγή κρίνεται ακρως ενδιαφέρουσα πάντως.

    Πολύ σημαντική προσπάθεια, πρώτα γιατί προέρχεται απο έναν νέο άνθρωπο και δεύτερον γιατί η σημερινή κρίση, είναι πολύμορφη, πολυεπίπεδη και ουσιαστικά κρίση παιδείας του Ελληνικού λαού

    Σε όσους δε απαντήσουν περί ιεραρχίας αναγκών η αποψη μου ήταν κα ιείναι πως τα αποτελέσματα της οικονομικής δυσπραγίας ωχριούν μπροστά σε αυτα της Ηθικής Εξαχρείωσης και της Πνευματικής Εξαθλίωσης

    Καλή επιτυχία απο βάθους καρδίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. As Akritas mentioned, the educational crisis doesn't help much in promoting true democracy. Secondly, how would we apply the "citizens only" Athenian doctrine? And by citizens we technically meant land owners. People with ancesteal ties to land, heroes and the Gods..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπραβο Σταυρο. Η αναγεννηση της ελληνικης Δημοκρατιας θα ειταν οτι καλλιτερο μπορουσε να συμβει σημερα στην Ελλαδα, αν φυσικα ο αυξανομενος νεοφιλελευθερισμος δεν εχει διαβρωσει τοσο βαθεια τους Νεοελληνες, αυτοχθονες και εποικους, ωστε η εφαρμογη της να ειναι πλεον αμφιβολη, αφηνω που κατι τετοιο θα σκονταψει σιγουρα και στην προελαση της εξ εξωθεν προωθουμενης Παγγοσμιοποιησης, αλλα και στο ενδεχομενο η καλη μας ΕΕ, για ευνοητους λογους, να μην επιτρεψει ποτε στην χωρα μας αλλαγη συστηματος διακυβερνησης.

    Πρεπει ομως να μας προβληματιζει η αλλαγη πολιτευματος, γιατι το παρον συστημα ειναι πλεον πτωμα, που η οσμη του προκαλει εμετο.

    Ξενοκρατης απο Βιεννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Akritas
    Συμφωνώ για την ηθική και πνευματική εξαθλίωση. Θα προσθέσω και την πολιτική και πολιτειακή η οποία και ήταν βασικό αίτιο της οικονομικής.
    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.

    @ NikoApelles
    What the book is suggesting is not an application of Ancient Athenian Democracy in our political system today (obviously we are all Citizens now as it is right and as it is our birthright).
    What I'm arguing is that we should trace Democracy at its roots, restore its precious values and ideals which are lost to us and then in that spirit create something new, modern, contemporary to our current life and needs, something truly Democratic.
    The book also presents such a constitutional proposal - a fully applicable and complete Democratic Constitution for Greece.

    @ Ξενοκράτης
    Θα συμφωνήσω και στο άνωθεν άρθρο αναφέρω πως όντως κάθε προσπάθεια αποτίναξης της Republic - Ολιγαρχίας και αναστήλωσης της Δημοκρατίας, θα μπει στο στόχαστρο των απανταχού ελίτ του πλανήτη, διότι η Δημοκρατία θα μπορούσε να τους τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια και να τους οδηγήσει στην πολιτική λήθη που τους αξίζει.
    Να είστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dear Stavro,
      Are we ready to touch the heart of democracy? Democracy was born out of land ownership and ancestral rights. The majority of Greeks does not know that fact, but our enemies do and that's why they are after our homes, lands, livelihoods.
      Do you think a landless man will care "participating" in a democratic system? Do you think a landless marginalized man will feel Greek? What is that beautiful Greek word of property ownership? Bios! Same like life.

      Do we want to see democracy rise again? Forget the constitution. We start with common interests. I got your back, you got mine. For exampme, a German bank wants to take my neighbor's home. I will stand by him to prevent it of happenning. He will do the same for me. Then we look further and further until every Greek becomes a brother to us. For a company of brothers and sisters personal gains mean little and at the moment of danger, all our BIOS is at the disposal of the country and the common good.

      As Leonidas said to the last Sparts; you no longer fight for family or country. You fight for the man next to you. And did they fight!!!

      Διαγραφή
  5. There is no doupt that we need a reform urgently and the book could provide the foundations for such a movement. But without classical education, we cannot expect much from a democratic system no matter how cleverly is designed on paper. Not all people are in the position to elect the right leaders or to be elected.

    To restore the intellectual level of the modern Greek to the level needed to appreciate and manage democracy we need 100 years of dedicated work, utilizing philellenes from around the world.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είμαι εμμονικός με την αναγωγή των όποιων εξελίξεων ή αναζητήσεων στην Ελληνική πραγματικότητα και στο πως δύναται να επέλθει ο μετασχηματισμός της Ελληνικής Κοινωνίας μέσω αυτής της διόδου

    Η Δημοκρατία ως γεννήθηκε στον τόπο αυτό βασίστηκε στην Λογική, την κριτική, την σύνθεση και στην Εξισσορόπηση της Στρατευμένης Σκέψης απο τον Κοινό Νού.

    Η Σύγχρονη Δημοκρατία επιβάλλει ένα Σύνταγμα να μην είναι παρασύνταγμα, Ενα Κράτος να μην είναι παρακράτος και ένα Εκλογικό σύστημα να μην αλλοιώνει την Λαική Εντολή.Η Καχεκτική Δημοκρατία μας , επάνω σε αυτό το τρίπτυχο θεμελιώθηκε και χάρις σε αυτό το τρίπτυχο ανδρώθηκε

    Επιφυλλάσομαι για περισσότερα όταν διαβάσω το βιβλίο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναί Σταύρο, οι αρχές και αξίες της Δημοκρατίας είναι το διαχρονικά πολύτιμο στοιχείο της.
    Τα μοντέλα εφαρμογής επηρεάζονται από τις ανάγκες κάθε εποχής όμως.
    Πιστεύω ότι θα βρούμε πολλά ερεθίσματα για να σκεφτούμε στο βιβλίο σου.
    Το περιμένουμε και καλοτάξιδο να΄ναι.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συμφωνώ απόλυτα,εύγε κύριε Καλεντερίδη.

    Επιτρέψτε μου να προσθέσω απλά και μόνο ως τροφή για σκέψη για όλους μας,
    κάποια κατά τη γνώμη μου καίρια ερωτήματα,

    Πως και Ποτε;

    Οι συμπατριώτες μας σήμερα συνεχίζουν να πεθαίνουν,συνεχίζουν να ψάχνουν στα σκουπίδια,τι ακριβώς περιμένουμε τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και αρκετοι..οχι λιγοι...δεν νοιωθουν καμμια απολυτως ΝΤΡΟΠΗ...για οτι βλεπουν στους συμπατριωτες τους..βυθισμενοι στο καβουκι του εαυτου τους..σαν σαλιγκαρια...Θεωρητικα το πολιτευμα δεν ειναι πανακεια...χρυσοσκονη ..το απολυτο φαρμακο των παντων..αν δεν ανεβει η συλογικη ηθικη..αρκετα.Δεν ριχνεις τον καλο σπορο ποτε μεσα στα ζιζανια ...σε χωραφι απροετοιμαστο...αν θελεις καλη σοδεια..Και πανω σ αυτο χτιζεις πρωτα ...βωμους...ιερα...κωδικες ηθικους.Αν δεν σεβεσαι εναν Θεο...δεν θα σεβαστεις ποτε ανθρωπινο κατασκευασμα.Το πολιτευμα στην αρχαια Αθηνα ειχε επιτυχια...σε τοπο οπου υπηρχε παραδοση σεβασμου στο Θειον..προγενεστερη η ταυτοχρονη.Δεν επεσε σε ζιζανια ο σπορος.Δεστε με ποσο σεβασμο μιλουσαν για τους θεους σε καθε λογο συνεχως οι φιλοσοφοι ολοι...ανεξαρτητα της πολιτικης τους αποψης...μυριες αναφορες στον λογο καθε στιγμη...σε καθε εκφραση...και το απιστευτο..." ποτε μια βρισια "....ουτε στα νευρα ...ουτε στις κακουχιες....ουτε πουθενα....Για δεστε τωρα...γυρω...
      ......Οχι αυτο και ολα τα καλα της πολιτειας δεν θαρθουν με ενα εργαλειο αλλο....οσο καλο και ναναι...αν ειναι ασυνοδευτο απο Θεο....απο σεβασμο..απο ηθικο υποβαθρο....Δωστε το καλυτερο πολιτευμα ολων των εποχων σε ανθρωποφαγους...δεν θα παψουν να..τρωνε ανθρωπους ..αν οχι τους ιδιους ...τους διπλανους...

      Διαγραφή
  9. Η επαναφορα του βρισκομενου σε ληθαργο μονου πολιτευματος που εξυπηρετει τα πραγματικα συμφεροντα των Λαων, πολιτευματος της Αμεσης Δημοκρατιας, μπορει να επισυμβει με την χρηση της τεχνολογιας, με μεθοδευμενο και εξυπνα προβαλομενο τροπο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα μιλήσω ανοικτά. Άλλωστε μιλάω εν’ ανωνυμία.
    Η ανάλυση του Σταύρου Καλεντερίδη είναι θεμελιωδώς λάθος. Να μερικές σκέψεις:
    1) Ακριβώς αυτές τις ιδέες είχε και ο ΓΑΠ. Και κατάφερε πολλά. opengov, diavgeia, Γενικοί Γραμματείς (υπάρχει εκπληκτικό άρθρο του καθ. Σπινέλλη στο IEEE για το πως επιλέχθηκε με ανοιχτό διαγωνισμό και πως αυτός μετά αξιοκρατικά επέλεξε τους συμβούλους του), ανοιχτή διαβούλευση, ανοιχτή επιλογή υπαλλήλων των Ευρωβουλευτών κλπ κλπ. Και τελικά Δημοψήφισμα. Τελικά ο Ελληνικός Λαός τον γελοιοποίησε, ψήφισε Τσίπρα ο οποίος έκανε αυτός το δημοψήφισμα και μετά ανέτρεψε την απόφαση του λαού και ο λαός τον ξαναψήφισε!!! Ο’τι νάναι δηλαδή! Ο Ελληνικός λαός είχε ανατρέψει τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό το 2001 κλπ κλπ
    2) Για να μην κάνω τον έξυπνο, μεταξύ όλων τον άλλων έχω σπουδάσει οικονομικά σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα (αν και λένε σωστά πράγματα). Θα φέρω ένα παράδειγμα, το μνημειώδες Microeconomic Theory του Mas-Colell. 400 σελίδες μαθηματικά για να σου αποδείξει ότι τα κέρδη μηδενίζονται στον ανταγωνισμό. Έλεος!. Σήμερα με τις ιστοσελίδες δημοπρασιών (για service αυτοκινήτων, για μετακόμίσεις, για υπηρεσίες γιατρού και διαγνωστικών εξετάσεων, για κάθε είδους καταναλωτικό αγαθός κλπ κλπ) ο οποιοσδήποτε έχει την ΒΙΩΜΕΝΗ εμπειρία αυτού του φαινομένου. Η βιωμένη εμπειρία είναι πολύ ανώτερη από το οποιοδήποτε μοντέλο. Τελικά τα βιβλία οικονομικών τα πέταξα. Το ανθρώπινο μυαλό είναι υπερβατικό, δεν περιγράφεται, ας μην μιλάμε λοιπόν έτσι απλά για πολιτική «επιστήμη». Η βιωμένη εμπειρία είναι πολύ ανώτερη και από οικονομικές θεωρίες και από πολιτικές θεωρίες.
    3) Αν θέλεις να κάνεις μια αρχή στον στόχο σου (μια πολιτική θεωρία-τομή για την Ελλάδα) θα πρέπει πρώτα να απαντήσεις σε μερικά καίρια ερωτήματα:
    Για αρχή κάνω 2 παρατηρήσεις:
    α) Ο επι 4 χρόνια υπουργός Πολλάκης υπερηφανεύεται ότι στον δήμο είχε διπλά βιβλία για να μπορέσει να «κάνει την δουλειά του». Το σύστημα των Οργανισμών Τοπικών Αυτοδιοικήσεων έχει «πελάτες» 10 εκατομμύρια πληθυσμό. Ένα τέτοιο πολύπλοκο σύστημα για να λειτουργήσει θα πρέπει να τηρεί αυστηρά ένα εσωτερικό πρωτόκολλο λειτουργίας. ΔΕΝ μπορεί να σταθεί ένα τέτοιο πολύπλοκο σύστημα εάν οι Δήμαρχοι δεν τηρούν το πρωτόκολλο αλλά και εάν δεν στηρίζουν την νομιμοφροσύνη στον concept του πρωτοκόλλου. Ας κρατήσουμε προς το παρόν αυτή την ιδέα.
    β) Είχατε βγάλει ένα εκπληκτικό βίντεο με την Γιαμαλή να προτρέπει τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να κάνουν απεργία για να πάρουν «και αυτοί» τα 1500 ευρώ το μήνα. Εδώ υπάρχει μια abstract ιδέα. Ότι η διαφορά του ιδιωτικού υπαλλήλου με τον ΔΥ είναι ότι η προσφορά εργασία για την θέση του ΙΥ είναι απόλυτα απελευθερωμένη ενώ του ΔΥ μονοπωλιακή. Επιπλέον ο ΔΥ δουλεύει σε εταιρία που παρέχει μονοπωλιακά τις υπηρεσίες της (πχ το Μετρό της Αθήνας). Για παράδειγμα, τα ΕΛΤΑ που είναι ανοικτά σε ανταγωνισμό μπαίνουν 7 εκατομμύρια το μήνα μέσα. Υπάρχει πρόγραμμα για άγρια περικοπή μισθών . Γιατί οι πρώην υπάλληλοι ΔΕΚΟ του ΕΛΤΑ δεν κάνουν απεργία. Μα γιατί ξέρουν ότι έαν κάνουν 2 μέρες απεργία τα ΕΛΤΑ θα χάσουν το 50% της πελατείας τους. Ας κρατήσουμε αυτήν την ιδέα.
    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα πρέπει τώρα να απαντήσεις στο εξής:
    Γιατί ο Πολλάκης και η Γιαμμαλή δεν μπορούν να αντιληφθούν τις 2 παραπάνω κρίσιμες ιδέες. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες:
    α) η θεωρία που λέει ότι για βιολογικού λόγους δεν μπορούν να διαχειριστούν κάποιες σύνθετες πολιτικές ιδέες. Επειδή έχεις (αναφέρομαι στον Σταύρο Καλεντερίδη) Αμερικάνικη Ακαδημαϊκή κουλτούρα, θα σου πω ότι αυτή ήταν η επικρατούσα θεωρία στις ΗΠΑ μέχρι το 1945. Όταν το 1947 είχε τεθεί το ερώτημα εάν θα επεκτείνουν το Σχέδιο Μάρσαλ και στην Λατινική Αμερική είχαν αποστείλει τον John F. Kennan να κάνει μια εκτίμηση. Αυτός στην αναφορά του ουσιαστικά λέει ότι για λόγους DNA η Λατινική Αμερική δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεροποιηθεί πολιτικά και οικονομικά και γι’ αυτό θα πάνε στράφι τα λεφτά. Στην συνέχεια ο Κενναν αυτολογοκρίθηκε και απέσυρε την αναφορά. Θα θυμίσω ποιός είναι ο Kennan. O Κένναν είναι ο πατέρας της Αμερικάνικης Εξωτερικής Πολιτικής και ο πατέρας του μεταπολεμικού Δυτικού Συστήματος. Επιπλέον είναι αυτός που προέβλεψε ότι μετά από 40 χρόνια κάποιος ηγέτης της ΕΣΣΔ θα προσπαθήσεις να μεταρρυθμίσει και εκδημοκρατίσει το σοβιετικό σύστημα και τότε αυτό θα καταρρεύσει. Αυτό πρόβλεψε σε ένα από τα πιο επίσημα ντοκουμέντα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και όχι στο καφενείο.
    β) Μια άλλη θεωρία, την οποία ενστερνίζομαι, είναι ότι η ανθρώπινη αντίληψη είναι πλήρης (εδώ μιλάω πληροφορικάριος) και υπερβατική. Αυτό που συμβαίνει ότι διαφθείρεται αυτό που ονομάζω , το πνεύμα (μια βαθύτερη μεταφυσική έκφραση αυτής της ιδέας είναι η έννοια του Αγίου Πνεύματος.). Δηλαδή, ο άνθρωπος εμβαπτίζεται σε ένα περιβάλλον διαφθοράς, και έτσι διαφθείρεται και η διανοητική του αντίληψη. Παράδειγμα, είναι η rent seeking society. Δηλαδή, μια κοινωνία στην οποία η αμοιβή δεν εξαρτάται από την παραγωγή ή άλλους κοινωνικούς παράγοντες αλλά από την δυνατότητα και δεξιοτεχνία να πουλήσεις την ψήφο σου. Εάν μεγαλώσεις σε μια τέτοια κοινωνία κινδυνεύεις να διεφθάρης πνευματικά.

    Έχω σκεφτεί και άλλες θεωρίες αλλά για λόγου χρόνου δεν τις αναπτύσσω.

    Ανάλογα ποια θεωρία θα ενστερνισθείς, τότε θα μπορέσεις να αναπτύξεις την ανάλογη πολιτική και οικονομική θεωρία.

    Για παράδειγμα εάν υιοθετήσεις την πρώτη θεωρία (του Kennan) τότε πολιτικά αναγκαστικά θα φλερτάρεις με την δικτατορία, ενώ οικονομικά ο μονόδρομος είναι ο νεοφιλελευθερισμός

    Εάν υιοθετήσεις την 2η θεωρία τότε θα μπορούσες να πάρεις κάποια πολιτικά μέτρα. Για παράδειγμα, εγώ που πιστεύω στην 2ην θεωρία θα έβαζα περιορισμούς στο δικαίωμα του εκλέγειν. Για παράδειγμα θα έλεγα ότι για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός θα έπρεπε να έχει κλείσει τα 55 του χρόνια και να έχει τουλάχιστον 20 χρόνια ένσημα σε επάγγελμα στην ελεύθερη αγορά (και ακόμα καλύτερα στην διεθνή ελεύθερη αγορά (υπάρχει διαφορά)(δηλαδή σε ανοιχτό επάγγελμα). Για να γίνεις υπουργός θα έπρεπε να έχεις κλείσει τα 45 και 15 χρόνια ένσημα κλπ κλπ. Γενικά, θα έβαζα ένα πολύ λεπτομερές ρυθμιστικό πλαίσιο για τα πάντα. Μην ξεχνάμε ότι ο Ελληνικός χώρος υπερείχε όταν είχε το καλύτερο νομικό σύστημα (τον κώδικα του Ιουστιανού κλπ κλπ) στον κόσμο.

    Βέβαια, πιο σημαντικό είναι να αναπτυχθεί μια θεωρία παραγωγής, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κ.Γιωργο η αναπτυξη της σκεψης σου ειναι εξαιρετικη...συνεχισε...διοτι θελω να.δω που ειναι η υπερβατικοτητα του νου...οπως σωστα ειπες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.