Αντί να εξοπλίσουν, να φέρουν τη συριακή αντιπολίτευση στην ειρηνευτική διάσκεψη

Νικολάι Γκορσκόφ

Μόνον εάν η Δύση ξεκαθαρίσει πως δεν θα εξοπλίσει στρατιωτικά τους αντάρτες της Συρίας, τότε οι ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης έχουν κάθε λόγο να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Όταν ο βρετανός πρωθυπουργός συναντιόταν με τον Ρώσο Πρόεδρο, στην κατοικία του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ζαβίντοβο, έξω από τη Μόσχα. Ο Μπλερ είχε έρθει στο Ζαβίντοβο για να προωθήσει... τον φάκελο για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ (WMD), προσπαθώντας να κερδίσει την υποστήριξη της Ρωσίας για αυστηρότερες κυρώσεις κατά του Σαντάμ Χουσεΐν

Μιλώντας στον διεθνή Τύπο που είχε σπεύσει στο Ζαβίντοβο, ο Μπλερ με ευγλωττία και πάθος παρουσίαζε στον κόσμο την απειλή από τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, ειδικά από τα χημικά όπλα. Εμφανιζόταν μάλιστα παθιασμένα βέβαιος, ότι η απειλή ήταν πραγματική, όχι όμως και ο Πούτιν , ο οποίος τον άκουγε σιωπηλά με εμφανή σκεπτικισμό, και με ειρωνικό χαμόγελο απέρριψε ευγενικά το φάκελο ως μη πειστικό.

Παράταση της αιματοχυσίας

Σχετικά:

Συρία: Θα κυριαρχήσει η διπλωματία της ξένης στρατιωτικής επέμβασης;

Δέκα χρόνια αργότερα, σε ένα προφανές déjà vu, στην κατοικία του βρετανού πρωθυπουργού αυτή τη φορά, στο No 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, οι δύο ηγέτες Ρωσίας και Βρετανίας δηλώνουν για άλλη μια φορά στον Τύπο, ότι διαφωνούν, για το κατά πόσο έγκυρες είναι οι πληροφορίες σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία.

Το σκηνικό στη συνάντηση της Κυριακής μεταξύ Κάμερον και Πούτιν είχε προκαλέσει η ανακοίνωση Αμερικανών αξιωματούχων ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλέον πεπεισμένες πως το καθεστώς Άσαντ έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα στη συριακή σύγκρουση. Το αν η απόδειξη γι 'αυτό είναι τόσο ακλόνητη, όσο ήταν ο ισχυρισμός του Τόνι Μπλερ πριν από 10 χρόνια μένει να το δούμε, ωστόσο φαίνεται ότι οι ΗΠΑ έχουν περάσει την κόκκινη γραμμή που είχε χαράξει ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και τώρα είναι έτοιμες να δώσουν όπλα στη συριακή αντιπολίτευση

Όσοι δεν έχουν πειστεί, υποστηρίζουν ασφαλώς ότι η κόκκινη γραμμή για την Ουάσιγκτον δεν ήταν η χρήση χημικών όπλων, αλλά οι πρόσφατες επιτυχίες του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του της Χεζμπολάχ στο πεδίο της μάχης. Για τις ΗΠΑ, αυτό φαίνεται ως νίκη του Ιράν, υποστηρικτή της Χεζμπολάχ και του Άσαντ και ορκισμένου εχθρού της Δύσης. Η απόφαση να στηρίξουν τους αντάρτες με στρατιωτικό εξοπλισμό έχει ως στόχο να τους βοηθήσει να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος στη Συρία, με αποτέλεσμα να παρατείνουν την αιματοχυσία και την ταλαιπωρία των ανθρώπων, τους οποίους η Δύση θέλει να προστατεύσει.

Όπλα σε λάθος χέρια

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τον κίνδυνο που ελλοχεύει σε περίπτωση που πέσουν σε λάθος χέρια τα όπλα της Δύσης. Ο Πρόεδρος Πούτιν υπενθύμισε στον βρετανό οικοδεσπότη το φρικτό video του διαδικτύου που έδειχνε τους αντάρτες να έχουν περιπέσει σε κανιβαλισμό. Μιλώντας νωρίτερα στο Sky News, ο Κάμερον παραδέχθηκε ότι μέσα στην ποικιλόμορφη συριακή αντιπολίτευση υπάρχουν «δυσάρεστα στοιχεία» που θα προτιμούσε να φύγουν από τη Συρία . Δεν είπε, όμως, ποιος είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να εκδιώξει τέτοιες ομάδες, διότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι το καθεστώς Άσαντ και οι σύμμαχοί του της Χεζμπολάχ.

Ίσως ο Κάμερον να περιμένει από τα μετριοπαθή στοιχεία της αντιπολίτευσης να εκδιώξουν τις ομάδες της Αλ Κάιντα όταν, και εφόσον, ο Άσαντ έχει ηττηθεί. Αν όμως κρίνουμε από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και, σε μικρότερο βαθμό, τη Λιβύη, από τη στιγμή που ο κοινός εχθρός ο οποίος συνένωσε διαφορετικές ομάδες της αντιπολίτευσης, ηττηθεί, η σεκταριστική βία φουντώνει, αφαιρώντας ακόμη περισσότερες ζωές αμάχων.

Αδιέξοδη η στρατιωτική λύση

Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στη συριακή σύγκρουση και ο Κάμερον φαίνεται πως το αναγνωρίζει αυτό, καθώς από το Νο 10 της Ντάουνιγκ Στριτ δήλωσε στον Τύπο, ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Πούτιν θέλουν μια διάσκεψη για την ειρηνική μετάβαση της εξουσίας στη Συρία.

Διαβάστε περισσότερα: Συρία

Μιλώντας νωρίτερα στο Radio 5 live, του BBC ο Κάμερον τόνισε: «Για να επιτύχει η διάσκεψη για την ειρήνη, θα πρέπει όλοι να βοηθήσουμε βάζοντας τα δυνατά μας προς αυτή την κατεύθυνση»

Η Ρωσία από την πλευρά της, πάντως, έκανε ό,τι μπορούσε πείθοντας τον Άσαντ να συμμετάσχει στη συνδιάσκεψη. Ωστόσο, οι δυτικοί ηγέτες αγωνίζονται ακόμη να πείσουν την αντιπολίτευση να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αλλά, γιατί θα έπρεπε άραγε η αντιπολίτευση να αισθάνεται την ανάγκη να συμμετάσχει από τη στιγμή που τους δίνεται η υπόσχεση, όσο μακρινή κι αν είναι αυτή, για μια στρατιωτική νίκη, με βοήθεια των Δυτικών που θα τους προμηθεύσουν όπλα;

Μόνον ένας ισχυρός και αποτελεσματικός λόγος θα μπορούσε να φέρει την αντιπολίτευση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Να τους πούνε καθαρά ότι δεν θα πάρουν καμιά στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση.

H Ρωσία Τώρα