20/9/14

Στρογγυλό τραπέζι για τα λάθη του παρελθόντος

Σάββας Καλεντερίδης
Από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, κυρίως κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, γίναμε μάρτυρες της συρρίκνωσης του Ελληνισμού από περιοχές στις οποίες είχε εγκατασταθεί τουλάχιστον από τον 9ο αιώνα π.Χ., όχι ως αποτέλεσμα ενός κατακτητικού πολέμου, αλλά ως παράγοντα συνεννόησης και συνανάπτυξης με τους κατά τόπους λαούς και εθνότητες.

Αν φανταστούμε όλη αυτή την κίνηση στον χάρτη, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό το χαλί ανάπτυξης, πολιτισμού, συνεννόησης και ειρήνης, που απλώθηκε επί τρεις χιλιάδες χρόνια, αναδιπλώθηκε μέσα σε 100 χρόνια, τις περισσότερες φορές ένεκα της αδυναμίας του ελληνικού κράτους και των κυβερνώντων να προβλέψουν έγκαιρα τις νέες ιστορικές φάσεις που ήταν κάθε φορά προ των θυρών σε αυτή την ιδιότυπη επικράτεια του Ελληνισμού, με τραγικά αποτελέσματα για το μέλλον τελικώς και της ίδιας της Ελλάδας.

Σε αυτές τις ιστορικές καμπές, οι κυβερνήσεις της Αθήνας, τα κόμματα και οι κάθε είδους ελίτ στάθηκαν ανάξιοι των περιστάσεων, «δειλοί, μοιρα?οι κι ?βουλοι ?ντάμα», όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης, που κι αυτός καταγόταν από την άλλοτε ανθούσα ελληνική κοινότητα της Βάρνας, στην αρχαία Οδησσό, αποικίας των Μιλησίων στις ακτές της Βόρειας Θράκης στον Εύξεινο Πόντο, η οποία σήμερα μετρά κι αυτή μερικές ψυχές.

Αναλύοντας άλλες φορές σ’ αυτήν εδώ τη στήλη τις αιτίες που οδήγησαν τον Ελληνισμό σε καταστροφές, είχαμε καταλήξει ότι ιδιαίτερα κατά το διάστημα όπου παρατηρήθηκε η «αναδίπλωση του χαλιού» έλειπε από τους απανταχού Ελληνες -και ιδιαίτερα από τους Ελλαδίτες αλλά και από το ελληνικό κράτος- μια εθνική ιδεολογία που θα μας καθιστούσε όλους τους Ελληνες υπεύθυνους για τη ζωή και την ασφάλεια του άλλου, και εν τέλει και του τελευταίου Ελληνα, όπου κι αν αυτός κατοικούσε.

Γιατί, αν υπήρχε αυτή η ιδεολογία, αυτό το εθνικό δόγμα αυτοπροστασίας και νόμιμης αυτοάμυνας, θα είχε επηρεαστεί και θα είχε αναπτυχθεί το αίσθημα συλλογικής ευθύνης, το οποίο θα είχε επηρεάσει καθοριστικά την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των πολιτών, των πολιτικών και των ελίτ, αλλά και τις πολιτικές που ακολούθησε το ελληνικό κράτος απέναντι στο καίριο ζήτημα της ασφάλειας και της παραμονής του Ελληνισμού στις προαιώνιες εστίες του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων αυτών είναι το ζήτημα του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, ο οποίος μέσα σε 90 χρόνια συρρικνώθηκε σε ποσοστό 99%, ως αποτέλεσμα εφαρμογής πολιτικής εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας από πλευράς όλων των τουρκικών κυβερνήσεων -της σημερινής συμπεριλαμβανομένης-, με την Αθήνα, τις κυβερνήσεις, τους υπουργούς Εξωτερικών, τους πρέσβεις στην Αγκυρα και στις αρμόδιες διευθύνσεις του ΥΠ.ΕΞ. στην Αθήνα, καθώς και τους διπλωμάτες οι οποίοι υπηρέτησαν όλα αυτά τα χρόνια στο Γενικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης να παίζουν στην ουσία τον ρόλο του «τροχονόμου» στη φυγή των Ελλήνων από τη Βασιλεύουσα.

Αντιλαμβάνεται κανείς τη δυσαρέσκεια εκείνων των πολιτικών και διπλωματών που βρέθηκαν στις παραπάνω θέσεις, οι οποίοι θεωρούν ότι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για το θέμα. Ομως, επειδή στην πολιτική όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα και επειδή ο Ελληνισμός της Πόλης πνέει τα λοίσθια, όλοι τους κρίνονται από αυτό, και όσοι έχουν ενστάσεις θα πρέπει να κατονομάσουν εκείνους που φταίνε, γιατί δεν μπορεί να μη φταίει κανείς! Και κάποιοι φταίνε, τους οποίους δεν μάθαμε ποτέ...

Επειδή η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, με εστίες γεωπολιτικού διαγκωνισμού, πολέμους και δημοψηφίσματα να δρομολογούν επώδυνες αλλαγές που ίσως αγγίξουν και την πατρίδα μας, και επειδή δεν είναι δυνατόν να βρεθεί λύση στο πρόβλημα αν δεν διαγνώσουμε τα λάθη που έχουν γίνει, επιρρίπτοντας και τις ανάλογες ευθύνες, καλό είναι να γίνει μία ή περισσότερες κεκλεισμένων των θυρών συζητήσεις στη Βουλή για το θέμα.

Να ειπωθούν πικρές αλήθειες, να εντοπιστούν τα λάθη, οι ευθύνες και οι υπεύθυνοι, για να λειτουργήσουν αυτές οι διαδικασίες λυτρωτικά, ως αντισώματα στην κατάσταση προχωρημένης σήψης που επικρατεί στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στη χώρα και στον Ελληνισμό.

Σάββας Καλεντερίδης
δημοκρατία

9 σχόλια:

  1. Το μόνο "πρόβλημα" με τις εξαιρετικές επισημάνσεις σου, ΣΚ, είναι ότι θέλεις αυτή την βουλή να προσδιορίσει τις τύχες μας. Οι Έλληνες χρειάζονται εθνοσυνέλευση τα μέλη της οποίας θα εκλέγονται ευθέως κατά τόπο, κατά περιφέρεια και κατά Επικράτεια και όχι διαμέσου κομμάτων. Τα δε μέλη να είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητά από τους εντολείς πολίτες.(τα κόμματα είναι μια από τις χειρότερες "κληρονομιές" της εποχής των δουλοπαροίκων όταν ελλείψει πολιτών εφευρέθηκε η έμμεση αντιπροσώπευση διαμέσου κομμάτων που βαφτίστηκε έμμεση δημοκρατία).

    Αφού λοιπόν κατορθώσουμε να αποκτήσουμε μια εθνοσυνέλευση που θα έχει σχέση εντολέα-εντολοδόχου με τα μέλη της κοινωνίας, τότε αυτοί μπορούν να συζητήσουν τις τύχες μας.

    Από το παρόν σύστημα μέσα στο οποίο κυριαρχούν οι εντολοδόχοι των διεθνικών τζογαδόρων και των ηγεμονικών υπηρεσιών, τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε.

    Τέλος, για όποιον πει ότι αυτό είναι ουτοπικό κάνει λάθος. Θα μπορούσε να υιοθετηθεί τάχιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To Ελληνικό κράτος γεννήθηκε δια του συγκερασμού γεωπολιτικών συμφερόντων και γεωστρατηγικών σχεδιασμών των μεγάλων δυνάμεων της τότε εποχής . Η ανυπαρξία αστικής τάξης με εθνική συνείδηση, τα καχεκτικά στοιχεία που ατόφια μεταφέρθηκαν απο την κάθε ιστορική περίοδο στην διάδοχη της, επίτρεψαν σε φατρίες ανθρώπων να αναχθούν σε ελίτ . Ο συνδυασμός και των δύο παρήγαγε την υπανάπτυξη της Ελλάδας.

    Βασικό χαρακτηριστικό της υπανάπτυξης της η μετατροπή του κράτους σε παρακράτος και του Συντάγματος σε Παρα-Σύνταγμα. η Μεταττροπή αυτή απο την μια διασφάλιζε την νομιμοφάνεια της απο την αλλη μετέτρεψε το μερικόν σε εθνικόν.

    ΠαραΣύνταγμα και Παρακράτος ήταν ανέκαθεν το εφαλτήριο που επέτρεπε την υπερπήδηση του εμποδίου της όποιας λαικης αντίδρασης. Το καχεκτικό πολιτικό σύστημα -της κατ'επίφασην δημοκρατίας- παρείχε στις υποτακτικές πολιτικές εξουσίες την δυνατότητα άντλησης των αναγκαίων για την ύπαρξης τους πολιτικών καυσίμων.

    Κατά συνέπεια η δεδομένη πολιτική υποτέλεια επέφερε μαθηματικά και την συρρίκνωση του Ελληνισμού καθώς δωσίλογες δεξιές ελίτ αναλώθηκαν στο να υπηρετούν ξένα κέντρα προκειμένου να διατηρήσουν εσαεί τα προνόμια τους.Ήταν το ντόπιο ελλαδικό παρακράτος το οποίο προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμια του εναντιώθηκε στην σύνδεση των σημείων που ο Ελληνισμός διέθετε προϊστορική παρουσία με το μητροπολιτικό κέντρο. Ήταν η ελλαδική αστική ελίτ η οποία με τρόπο ρατσιστικό και φασιστικό στο βωμό κοντόθωρων λογικών της εργάστηκε με τρόπο προδοτικό πάνω στην εξαφάνιση ελίτ όπως αυτής της Μικράς Ασίας .

    Ελλαδικές ελίτ που διαχρονικά θεωρούσαν ότι ο Ελληνισμός βρίσκεται και πρέπει να βρίσκεται αποκλειστικά εντός Ελλαδικής επικράτειας και προς την πραγμάτωση αυτής της στρατηγικής αποδέχτηκαν φορές σιωπηλά την γενοκτονική πολιτική χωρών όπως η Τουρκία , άλλες δε φορές την εξυπηρέτησαν μέσα απο υπόγειες διαδρομές.

    Όταν λοιπόν διαθέτεις ως Ιδεολογία την Υποτέλεια, ως Στρατηγική την Υπανάπτυξη, ως Εθνικό σχέδιο τον διχασμό και ως πολιτική τον Δωσιλογισμό τι άλλο να παράγεις πέρα απο δεινά για το Έθνος;

    Δυστυχώς όταν δεν λέμε τα πράγματα με το όνομα τους οδηγούμαστε σε σκέψεις που με τρόπο επιδερμικό προσεγγίζουν τον αφελληνισμό κρίσιμων γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών γεωγραφικών περιοχών για την πατρίδα μας , όπου ο Ελληνισμός διέθετε ερείσματα ιστορικά, αιώνων

    Επανέρχομαι στο βιβλίο του Μουράτ Καραγιλάν Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν (συλλογικό έργο) όπου με τρόπο λυτρωτικό οι Κούρδοι της Νοτιοανατολικής Τουρκίας καταγράφουν την ιστορική τους πορεία και κάνουν τον απολογισμό της με τρόπο ρεαλιστικό και κυνικό. Μέσα δε απο αυτήν ορίζουν εκ νέου την χάραξη νέων δρόμων , τους οποίους πρέπει να ακολουθήσει το κίνημα τους προκειμένου να επιτύχουν την εκπλήρωση των εθνικών τους στόχων. Στην Ελλάδα κάτι ανάλογο δεν έχει υπάρξει. Ετσι ενώ διδάξαμε την ανθρωπότητα πως η ιστορική μνήμη αποτελεί την ατραπό όπου ένα Εθνος μπορεί να πορευτεί με ασφάλεια σε ένα ιδιαίτερα περίπλοκο και εχθρικό περιβάλλον - όπως αυτό που βιώνουμε σήμερα,- εμείς συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε και να χανόμαστε σε ομιχλώδης διαδρομές

    Η ιστορική μνήμη κινδυνεύει τόσο απο την αφυδάτωση της όσο και απο την παραχάραξη της. Τα δύο αυτά δε στοιχεία όταν συνυπάρχουν καθιστούν προσβάσιμη την ανοπαία ατραπό σε όσους ψάχνουν τρόπους να εκτρέψουν την πορεία του Ελληνισμού πρός την εκπλήρωση της Ιστορικής αποστολής του .Οταν ένας λαός δεν διδάσκεται απο την Ιστορία του επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη του χτές σε ανάλογη κλίμακα. Ομως η ιστορία δεν είναι κάτι νεκρό, μια μηχανική απομνημόνευση γεγονότων.Απαιτεί βαθύτερη γνώση της κοινωνικής εξέλιξης των νόμων που την διέπουν αλλά και του διεθνούς γίγνεσθαι. Απαιτεί ί ιδιαίτερα ενισχυμένα δημοκρατικά αντανακλαστικά., η δε αποκάλυψη της και η ανακάλυψη της ιδιαίτερο ψυχικό σθένος και δημοκρατικό υπόβαθρο.

    Κακά τα ψέμματα χωρίς Δημοκρατικό πατριωτισμό δεν δύναται να υπάρξει αφύπνιση σε κανένα επίπεδο ατομικό ή συλλογικό. Δυστυχώς ο όρος αυτός δεν συναντά εύκολα εήκοα ώτα, ο νοών νοείτω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνῶ μέ τόν κ. Ἤφαιστο. Καί προσθέτω:
    Α) Ὁ πολύς λαός δέν ἔχει καταλάβει τί βλαθους ζύμωση καί τί θυσίες χρειάζονται. Τόν συνήθισαν νά ὀνειρεύεται σωτῆρες ἤ σωτηρίες. Καί νά ὑφίσταται ἄσκοπες θυσίες, καί μάλιστα συνοδευόμενες μέ ψεύδη.
    Β) Πολλοί ἁρμόδιοι εἶναι τυπικῶς μόνον ἁρμόδιοι. Οἱ φερόμενοι ὡς ἁρμόδιοι, προφανῶς μέ κάποιες ἐξαιρέσεις, μοιάζουν νά μήν καταλαβαίνουν καθόλου πόσο ἀναρμόδιοι πράγματι εἶναι. Ἀλλά ὑπάρχουν πράγματι ἄξιοι, πού δέν εἶναι ἁρμόδιοι. Αὐτοί χρειάζονται.
    Γ) Πολυμελές ὄργανο μέ καταλυτική δράση, εἴτε θά εἶναι ἡ Βουλή, πού δέν μπορεῖ νά εἶναι διότι εἶναι, ὡς ἔχει, μέρος τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος, εἴτε ὄργανο ἐκπροσωπήσεως (ὄχι ἀντιπροσωπεύσεως) πού θά συγκληθῆ. Ἀλλά τότε, πρέπει κάποιος νά τό συγκαλέσῃ. Ἀκόμη καί ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση ἔγινε μόνο ἀφοῦ ὁ βασιλεύς συγκάλεσε τίς λεγόμενες τρεῖς τάξεις, εὐγενεῖς, κλῆρο καί λαό.
    Δ) Σήμερα, ἡ Κυβέρνηση καί ἡ Βουλή μαζί εἶναι οἱ τυπικῶς ἁρμόδιοι, τόσο γιά νά θέσουν τίς προϋποθέσεις δημοκρατικῆς ἐκλογῆς καί πραγματικά ἀξιοκρατικῆς ἐπιλογῆς προσώπων, ὅσο καί νά συγκαλέσουν ἕνα τέτοιο ὄργανο.
    Δ) Πρίν δημιουργηθῆ καί συνέλθῃ τέτοιο ὄργανο, πρέπει νά δεσμευθοῦν πολιτικῶς ὅλοι, ἤ ἔστω σχεδόν ὅλοι, ὅτι θά ὑπακούσουν στά πορίσματα τῶν ἐργασιῶν του (πού πρέπει να περαιωθοῦν ἐντός προθεσμίας λίγων μηνῶν) ἀλλά καί στίς ἐν τῶ μεταξύ ἐντολές του πού θά δίδονται μέ πλειοψηφία 60% τῶν μελῶν του, σέ καίρια τρέχοντα ζητήματα καί σέ θεμελιώδη ζητήματα.
    Ε) Τό ὄργανο αὐτό πρέπει, ἐν τέλει, νά θέσῃ τίς βάσεις γιά ἕνα δικό μας πολίτευμα. Πολίτευμα, πού νά ὑπηρετῆ τά συμφέροντα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, ὅπως ἐπιτάσσει τό πρῶτο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος. Καί νά κρίνῃ, ἄν χρειάζεται ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος μέ βάση τίς ἱστορικές ἐμπειρίες πού θά ἔχῃ ἀναλύσει ἤ ἀκροασθῆ, ποιά ἀναθεώρηση, συγκεκριμένα καί γιατί, πρέπει νά εἶναι αὐτή.
    (Πρέπει πάση θυσία νά ἀποκλεισθῆ ἡ ἄλλη συνταγματική ἀναθεώρηση, τῶν "δανειστῶν μας", πού φέρονται ἤδη ὅπως οἱ τοῦρκοι σφαγεῖς πού στά πρῶτα διατάγματα ὑπόσχονταν σωτηρία ἄν θά καθόμασταν ἥσυχα).
    ΣΤ) Γιά τούς ἀναζητοῦντες τό συμφερώτερο γι' αὐτούς MOMEMTUM, μόνο τοῦτο: Ἤ τώρα πρέπει νά γίνουν αὐτά, ἤ θά γίνουν μετά ἀπό καταστροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν ο νεώτερος ελληνισμός (συμπεριλαμβανομένου του ελλαδικού κρατιδίου) είναι κατά κύριο λόγο υποτελής ή εξαρτημένος από άλλες δυνάμεις (Οθωμανική αυτοκρατορία, Ρωσία, Δυτικές ή Αραβικές χώρες κλπ) δεν μπορεί να διαμορφώσει την ενιαία "εθνική ιδεολογία" που λέτε. Οι ιδεολογίες διαμορφώνονται από τις εκάστοτε κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και όχι αντίστροφα.
    Ως προς τη συρρίκνωση του ελληνισμού, το σύστημα των πολιτικών ελίτ με τις εξαρτήσεις και τις υποτέλειες του, από συστάσεως του ελληνικού κράτους, είναι συλλογικά υπεύθυνο. Φυσικά αυτή η βουλή, ειδικά σε μια συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών, μόνο ευθύνες δεν θα αποδώσει εκεί που πρέπει. Γιατί δε θα βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια, βεβαίως. Πρέπει να κατηγορήσουν τους πολιτικούς (και φυσικούς) τους προγόνους, μια προσδοκία υπερβολικά αισιόδοξη κατά τη γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το μεταπολιτευτικό σύστημα δεν μπορεί να μας οδηγήσει πουθενά και όσοι εμπλέκονται σε αυτό είναι καμμένα χαρτιά! Δεν μπορεί ένα σύστημα που έχει δημιουργήσει αυτό τον εθνομηδενιστικο, κλεπτοκρατικο και καταστροφικό μηχανισμό να οδηγήσει το έθνος σε σωτηρία, γιατί αυτό σημαίνει ότι αυτοκτονεί! Άκριτα μην φοβάσαι τη λέξη εθνικισμός, δεν είναι αρνητική αλλά θετική έννοια! Εκείνο που έχουμε ανάγκη είναι ένας δημοκρατικός εθνικισμός, έχουμε ανάγκη να αγαπησουμε το έθνος μας και την πατρίδα μας ξανά και να μην τα ταυτιζουμε με το σάπιο κράτος! Ο Ιών Δραγουμης περιγράφει πως θα έπρεπε να είναι το πολιτικό μας σύστημα και ίσως θα πρέπει να εμπνεύστουμε από εκείνον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aλέξανδρε ρίξε μια ματιά στην παρακάτω παράθεση όποτε μπορέσεις (http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8209.html) ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

    Το τρίπτυχο Ισχυρό Εθνος-Ισχυρό και αξιόπιστο Κράτος- Εθνική Στρατηγική και Εθνικό σχέδιο όπως έχει αναλύσει και ο Καθηγητής Κος Παναγιώτης Ηφαιστος είναι το μόνο σχήμα που μπορεί να ενώσει τον απανταχου Ελληνισμό με το Μητροπολιτικό κέντρο και όχι γεωγραφικά

    Κατά συνέπεια δύναται να οδηγήσει την Ελλάδα να συμμετέχει ισότιμα στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να το πώ πολύ απλά θα επιτρεψει στην Ελληνική διπλωματία να χτυπήσει πάνω απο τα κιλά της και αυτό έχει τεράστια σημασία

    Δεν είμαι απο αυτούς που μειώνουν την προσφορά και την συνεισφορά ανθρώπων στο Ελληνικό γίγνεσθαι.Πραγματι ο Ιων Δραγούμης θα μπορούσε να αποτελεσει πηγή έμπνευσης , μην ξεχνάμε οτι πάνω σε αυτόν βασίστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου , ο οποίος παρά τα σοβαρά λάθη του , παρά την δομική καχεκτικότητα του, είχε το θάρρος να υψώνει την φωνή του.Ουκ ολίγες φορές είχε με την στάση του προκαλέσει υποχωρήσεις Αμερικανών και Τούρκων.Ας θυμηθούμε την αντίδραση της Ελλάδας στην κατάρριψη του νοτιοκορεατικού τζάμπο και ας αναλογιστούμε τι θα γινόταν στην περίπτωση της Ουκρανίας κατά την οποία η Ελλάδα είχε την Προεδρία της Ε.Ε.
    Πολλοί θα πούν επίδειξη ακίνδυνου παληκαρισμού όμως η απειλή για κλείσιμο της Αμερικανο-Νατοικής βάσης της Σούδας σε περίπτωση που η Τουρκία δεν αναδιπλωνόταν στο Αιγαίο δεν ήταν υψιπέτεια.

    Οπως θα μπορούσε να αποτελέσει και ο Εελυθέριος Βενιζέλος και ο Ρήγας Φερραίος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η διαλεκτική μας δίνει την πιο καθαρή αλήθεια και την τέχνη αυτή είμαστε ο πρώτος πολιτισμός που την αναπτύξαμε σε σημαντικό βαθμό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν μπορούν αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, αυτοί που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια να συζητήσουν τα προβλήματα και να δώσουν λύσεις. Θα συμφωνήσω με την πρόταση του κ. Ήφαιστου, συντακτική εθνοσυνέλευση και αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας.

    Την λύση νομίζω την έχει δώσει στο βιβλίο του, «Δημοκρατία το Πολίτευμα που περιμέναμε. Η πρώτη Δημοκρατική Συνταγματική πρόταση για την Ελλάδα», ο Σταύρος Καλεντερίδης. Θα πρότεινα να διαβαστεί αυτό το βιβλίο και αν είναι δυνατό να δοθεί σε όλους τους Έλληνες να το διαβάσουνε, γιατί ξεκάθαρα αναδεικνύει τα παραβλήματα της χώρας και δίνει πειστικές λύσεις, κάτι σπάνιο σε βιβλία αυτού του είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "θα διαπιστώσουμε ότι αυτό το χαλί ανάπτυξης, πολιτισμού, συνεννόησης και ειρήνης, που απλώθηκε επί τρεις χιλιάδες χρόνια, αναδιπλώθηκε μέσα σε 100 χρόνια"


    Και έτσι από το χαλί φτάσαμε σε αυτό το χάλι.

    Πολύ ωραία και σωστά όσα αναφέρονται στο άρθρο.

    Δυστυχώς όμως αυτή η κοινωνία δεν έχει βασική πολιτική και γεωπολιτική σκέψη.

    Αυτό μπορεί κάποιος να το διαπιστώσει πολύ εύκολα παρακολουθώντας συζητήσεις συμπολιτών του.

    Πόσοι πολίτες ασχολούνται?

    Ακόμα και από την Ελληνική τηλεόραση στα διάφορα κανάλια μπορεί να το αντιληφθεί.

    Η τηλεόραση είναι το βασικό μέσο ενημέρωσης και η ποιότητα της είναι ο καθρέφτης της ποιότητας μιας κοινωνίας και του τρόπου σκέψης της γενικά.

    Πάλι καλά που υπάρχει το διαδίκτυο για όσους ενδιαφέρονται.

    Ποια είναι η πραγματική πολιτική αντίληψη του μέσου πολίτη και πόσο ενημερωμένος είναι για γεωπολιτικά θέματα πραγματικά?

    Ποιο το επίπεδο της Βουλής των Ελλήνων? Αυτά τα 4 χρόνια τι δηλώσεις έχουμε δει? Ποτέ στην ιστορία της δεν είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο. Τσίρκο.

    Μια χώρα στην οποία ο καθένας κοιτάει μόνο τον εαυτό του.

    Οι περισσότεροι πολιτικοί της "διακρίνονται" για την...πολιτική τους (ανα)αξιοπιστία.

    Ποιος μπορεί να υπολογίζει σοβαρά μια χώρα που λειτουργεί έτσι?

    Συμπεριφερόμαστε λαός και πολιτικοί σαν Βαλκάνιοι Ταλιμπάν και όχι ως Έλληνες.

    Υποβιβάζουμε από μόνοι μας με τη συμπεριφορά μας ένα ιστορικό Έθνος σαν το δικό μας με χιλιάδες χρόνια ιστορίας.

    Σκεφτείτε πόσες φορές στην Ελληνική ιστορία το "Εγώ" έφερε τη διχόνοια, την υπονόμευση των Εθνικών στόχων και ως αποτέλεσμα τις Εθνικές καταστροφές.

    Η Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που μόνο δύο είναι οι ελπίδες της:

    1) Οι πολίτες να αποκτήσουν πραγματική πολιτική και γεωπολιτική σκέψη και αυτό να φέρει αλλαγή στη χώρα. Αυτό αξίζει αλλά θέλει χρόνο για να το χτίσεις και στην παρούσα φάση είναι πιο δύσκολο επειδή δέχονται και ειδικό "ψεκασμό" μέσω των μνημονιακών ΜΜΕ.
    Επιπλέον, η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει πλέον.

    2) Η σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων στην περιοχή (που είναι κομμάτι ενός ευρύτερου συστήματος ισορροπιών) να ευνοήσει τελικά την χώρα και να γλυτώσει από μεγάλες περιπέτειες.

    Δυστυχώς στα χάλια που βρισκόμαστε δεν είμαστε ικανοί για τίποτα και η αλήθεια πονάει.
    Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε σε βάθος χρόνου(μετά από μια "καταιγίδα") κι αυτό είναι και το νόημα του άρθρου πιστεύω. Αναλύουμε το παρελθόν για να κάνουμε το μέλλον καλύτερο σε επίπεδο ποιότητας δημοκρατίας και ευημερίας της χώρας.
    Με κύκλο ανθρώπων που αυξάνεται.

    Ο Ελληνισμός για ακόμα μια φορά στην ιστορία του θα βρεθεί αντιμέτωπος με σοβαρές προκλήσεις το χρονικό διάστημα 2015-2025 και κατά τη ταπεινή μου γνώμη ειδικά η επόμενη πενταετία θα είναι πάρα πολύ σημαντική.

    Το πρώτο πράγμα που θα χρειαστεί μπροστά σε τέτοιες προκλήσεις είναι η συσπείρωση των Ελλήνων.

    Ακούγεται πολύ ωραίο αλλά στην πράξη είναι δύσκολο και μόνο κάτι ξαφνικό σαν "σφαλιάρα" ΙΣΩΣ το πετύχει και τους αναγκάσει να ξυπνήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ απολύτως! Πολύ ωραία ανάρτηση ή δεν την είχα διαβάσει ή δεν την θυμόμουν και συμφωνώ επίσης απολύτως με τους ορισμούς που δίνει!

    Τεράστια προσωπικότητα ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου παρεμπιπτόντως, ο Παπανδρέου δεν εμπνεύστηκε καθόλου από τον Δραγούμη, αυτός είχε άλλες προτεραιότητες και άλλα σχέδια και εντέλει άλλη αποστολή, εντολοδόχος ήταν και έβλαψε όσο κανείς άλλος τον Ελληνισμό!

    Αν θέλω ίσως κάτι να συμπληρώσω σε αυτά που έγραψα παραπάνω, είναι πως σίγουρα θέλουμε ισχυρό κράτος, αλλά θα πρέπει να έχουμε ένα κράτος, που θα δουλεύει για το έθνος και τις ρίζες του έθνους είτε τις πνευματικές είτε τις εδαφικές, δηλαδή την πατρίδα, η οποία αποτελεί την κοιτίδα του έθνους, η πατρίδα και το έδαφος της είναι η γη της επαγγελίας για κάθε έθνος και άρα ιερή και με τη σειρά του το έθνος θα πρέπει να δουλεύει για την πατρίδα και το κράτος! Είναι αδιανόητο το κράτος να δουλεύει για το κράτος αλλά και το έθνος να μην δουλεύει για το κράτος και την πατρίδα, αυτό που συμβαίνει τώρα δηλαδή και μας οδηγεί στην εξαφάνιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.