30/7/15

Συνέντευξη του Σάββα Καλεντερίδη στο rethemnosnews: «Απαραίτητη η εθνική συναίνεση»

Ο Σάββας Καλεντερίδης με τον συγγραφέα του βιβλίου-
λευκώματος Αιμίλιο Γάσπαρη, στην παρουσίαση που έγινε
στο Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου.
Ο πρώην πράκτορας της ΕΥΠ, Αντισυνταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης, που τον Ιανουάριο του 1999, πρωταγωνίστησε στην υπόθεση Οτζαλάν βρέθηκε στην Κρήτη ως εκδότης «Ινφογνώμων», του βιβλίου του Αιμίλιου Γάσπαρη «Ατσιπόπουλο Τόπος και Άνθρωποι», το οποίο παρουσιάστηκε την π. Τετάρτη στο Ατσιπόπουλο.
Με την ευκαιρία αυτή, το «Ρέθεμνος» συνάντησε τον πρώην στρατιωτικό και νυν εκδότη αναλυτή και συγγραφέα, ο οποίος μίλησε τόσο για τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις όσο και για την εποχή που ως πράκτορας συνόδευσε τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν μέχρι την Κένυα, όπου πέρασε στα χέρια των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. 
Ο Έλληνας πράκτορας, εκφράζοντας τη διαφωνία του για το χειρισμό του ελληνικού κράτους στην υπόθεση του Κούρδου ηγέτη, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, περίπου ένα χρόνο αργότερα. 
Σήμερα, ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή βιβλίων, ενώ έχει ιδρύσει τον εκδοτικό οίκο «Ινφογνώμων» εκδίδοντας τόσο ιστορικά και ταξιδιωτικά βιβλία όσο και χάρτες. 
Συνέντευξη στην Αθηνά Πετρακάκη
Ποιος ήταν στο παρελθόν και ποιος είναι σήμερα ο Σάββας Καλεντερίδης;
«Γεννήθηκα στη Βέργη Σερρών, σπούδασα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και στη συνέχεια υπηρέτησα στο στρατό μέχρι το 2000 οπότε και δήλωσα την παραίτηση μου μετά την υπόθεση Οτζαλάν, διαφωνώντας με το χειρισμό της υπόθεσης από το ελληνικό κράτος.
Στη συνέχεια, επειδή ήμουν νέος σε ηλικία αποφάσισα να ασχοληθώ με τις εκδόσεις και έτσι ιδρύσαμε τον εκδοτικό οίκο «ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ» και έκτοτε η κύρια δραστηριότητα μου είναι οι εκδόσεις και η συγγραφή ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών αλλά και βιβλίων που σχετίζονται με την πολιτική, την γεωπολιτική, την ιστορία ακόμα και λογοτεχνικά βιβλία, όπως το βιβλίο που παρουσιάσαμε στο Ατσιπόπουλο για τον τόπο και την ιστορία του χωριού. Επίσης, εκτός από αυτό, εκδίδουμε τα τελευταία 7  χρόνια μια μηνιαία εφημερίδα, την «Ποντιακή  γνώμη». Επίσης διαχειριζόμαστε τον ιστότοπο «Ινφογνώμων-πολιτικά», και προσπαθούμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες  μας αλλά και να διαφωτίσουμε την ελληνική κοινή γνώμη για μείζονα γεωπολιτικά ζητήματα που είναι σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δίνω βαρύτητα σε αυτή τη δραστηριότητα μας γιατί πιστεύω ότι πέρα από την εθνική συνείδηση και τον πατριωτισμό, οι Έλληνες πρέπει να αποκτήσουμε, αν είναι δόκιμος ο όρος, και «γεωπολιτική συνείδηση» ή, για την ακρίβεια να μάθουμε, τι σημαίνει να είσαι Έλληνας και να κατοικείς σε αυτόν τον κρίσιμο από πλευράς γεωπολιτικής αξίας χώρο».
Ως αναλυτής, ως συγγραφέας, αλλά και ως πρώην στρατιωτικός πώς θα σχολιάζατε τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις;
«Καταρχήν θα πρέπει να υπογραμμίσουμε, ότι ούτε η Διεθνής Κοινότητα ούτε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα – Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια κοινωνία αγγέλων, όπως δεν είναι κοινωνία αγγέλων και η κοινωνία που ζούμε. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πιστεύω, ότι ως αποτέλεσμα αυτού του ελλείμματος που είπα πριν από λίγο, ότι δεν έχουμε γεωπολιτική συνείδηση, συνήθως εμείς οι Έλληνες σε οτιδήποτε στραβό συμβαίνει σε εμάς και στην πατρίδα μας προσπαθούμε να αναζητήσουμε τους εξωτερικούς εχθρούς ή αυτούς που φταίνε, που πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι εκτός από εμάς.
Το αναφέρω αυτό γιατί, στη διεθνή κοινότητα, ακόμα και σε συμμαχίες ή και σε οργανισμούς όπως είναι η ΕΕ όλα κινούνται με βάση το συμφέρον. Όταν δηλαδή  εσύ ο ίδιος, η δικιά σου κυβέρνηση, το δικό σου κράτος δεν φροντίζει να υπερασπιστεί και να προασπίσει τα δικά του συμφέροντα, τότε ασφαλώς εμφανίζονται και αυτοί οι οποίοι ευκαιρία ζητούν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα και όταν προωθεί κάποιος τα δικά του συμφέροντα τις περισσότερες φορές τα προωθεί εις βάρος κάποιας άλλης χώρας ή κάποιου άλλου παράγοντα».
Θεωρείτε ότι η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους;
«Εγώ πιστεύω ότι δεν έγιναν καν διαπραγματεύσεις. Ιδιαίτερα στη συμφωνία της 12ης Ιουλίου δεν έγινε διαπραγμάτευση. Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι υπάρχουν δύο πλευρές, όπου η κάθε πλευρά έχει ένα σχέδιο με βάση το οποίο γίνονται οι διαπραγματεύσεις και εκεί, ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας που ονομάζεται διαπραγμάτευση, φτάνουμε κάποια στιγμή σε ένα σημείο και συμφωνούμε σε κάτι. Η Ελλάδα δεν είχε κανένα διαπραγματευτικό χαρτί, γιατί απαραίτητο στοιχείο της διαπραγμάτευσης είναι να έχεις κάποια χαρτιά στα χέρια σου. Δεν υπήρχε ούτε καν plan A πιστεύω. Δεν θέλω να το προσωποποιήσω, είναι εθνικό το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Η Ελλάδα, ήταν χωρίς σχέδιο και τους προηγούμενους 5 μήνες και φυσικά ήταν χωρίς σχέδιο και στην τελευταία διαπραγμάτευση, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι».
Αν δεν έγιναν καν διαπραγματεύσεις, τότε τί πιστεύετε ότι έκανε ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες; Τι έκανε η διαπραγματευτική ομάδα εκεί;
«Εάν δε γνωρίζει κανείς επακριβώς τι ήταν σχεδιασμένο ή προγραμματισμένο, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι, μπορούμε όμως να δούμε τη ροή των γεγονότων. Από τη στιγμή που η Ελλάδα στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου με δικιά της υπογραφή, με υπογραφή του υπουργού οικονομικών κ. Βαρουφάκη , έδιωξε 11,5 δις ευρώ, δεν φρόντισε με κάποιο τρόπο να πάρουμε τα 7,5 δις που ήταν ένα υπόλοιπο του προηγούμενου προγράμματος, δεν φρόντισε καν να ζητήσει λεφτά, λέγοντας ότι εμείς δεν χρειαζόμαστε λεφτά και όλο αυτό το διάστημα φρόντισε να αδειάσει τα ταμεία του κράτους πληρώνοντας υποχρεώσεις της χώρας, είτε στο ΔΝΤ είτε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τότε και φτάνοντας έτσι στη τελική φάση, εντελώς αποδυναμωμένη, αναγκάστηκε να υπογράψει τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου.
Νομίζω ότι δε δικαιούμαστε να πούμε ότι είχαμε plan, ούτε Α ούτε Β. Αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι είχαμε μια επιδίωξη, να οδηγηθεί η Ελλάδα σε ένα σχεδιασμένο, πλήρες αδιέξοδο, να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους να μας εκδιώξουν από την ΕΕ και από το ευρώ και έτσι να επιτευχθεί ο σκοπός που ήταν να περάσει η Ελλάδα σε εθνικό νόμισμα και αυτό να χρεωθεί στους «κακούς» Ευρωπαίους και όχι την ελληνική κυβέρνηση καθώς δεν είχε τέτοια λαϊκή εντολή.Δεν μιλάμε για σχέδιο, για επιδίωξη μιλάμε που δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί κατά την άποψη μου τις τελευταίες μέρες, αμέσως μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματός, νομίζω ότι ο πρωθυπουργός είτε προειδοποιήθηκε, είτε διαπίστωσε ο ίδιος ότι μιλάμε για μια εθνική καταστροφή, που πιστεύω ιστορικά μπορεί να συγκριθεί με την Μικρασιατική καταστροφή. Ίσως του επεσήμαναν ότι αυτό θα επισύρει και σοβαρότατες ποινικές ευθύνες και είχαμε την αλλαγή πολιτικής και την υπογραφή της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου που επαναλαμβάνω, εκεί δεν έγινε διαπραγμάτευση. Απλά η Ελλάδα μετά το δημοψήφισμα πήγε όντας σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση να καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων και εκεί απλά δεχθήκαμε αυτά που μας προσφέρθηκαν και προσπαθήσαμε να αποφύγουμε κάποια μείζονα ζητήματα τα οποία ήταν και απολύτως εξευτελιστικά, όπως για παράδειγμα η έδρα του ταμείου για τα 50 δις να είναι στο Λουξεμβούργο».
Διακρίνετε κάποιο θετικό σε αυτή τη συμφωνία;
«Το μόνο θετικό που διακρίνω είναι το εξής: Επειδή η Ελλάδα έφτασε στο χείλος μιας «πυρηνικής» καταστροφής, είδαμε τους πολιτικούς ηγέτες να συνεγείρονται και να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι για να αντιμετωπιστεί αυτή η τραγική κατάσταση που περιήλθε η χώρα. Νομίζω ότι αυτό είναι το μόνο θετικό, που μπορεί να καταγράψει κανείς την τελευταία περίοδο που βασανίζεται η πατρίδα μας με αυτό τον τρόπο. Θα έλεγα ότι σε περίπτωση που η πολιτική ηγεσία του τόπου συνεχίσει να πορεύεται για ένα διάστημα σε αυτή τη λογική της εθνικής συναίνεσης , τότε ναι, μπορούμε να ελπίζουμε ότι, ασχέτως του τι περιλαμβάνει η συμφωνία, η χώρα τελικά θα μπορέσει να ξεπεράσει αυτό το τραγικό αδιέξοδο και σε 2-3 χρόνια θα περάσουμε σε μια φάση σχετικής ομαλότητας».
Πώς βλέπετε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών;
«Υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα. Κατά την άποψη μου θα πρέπει να βρεθεί τρόπος, δε θέλω να αναφερθώ στα εσωτερικά κομμάτων, μια ευχή εκφράζω, με βάση τις υφιστάμενες πολιτικές ισορροπίες. Η πατρίδα μας πιστεύω ότι θα πρέπει να βαδίζει τα επόμενα 2 χρόνια διατηρώντας και προφυλάσσοντας αυτό το κλίμα εθνικής συναίνεσης. Είναι υποχρεωμένοι οι πολιτικοί να βρουν τον πρακτικό τρόπο να το κάνουν. Πιστεύω, ότι μετά από 2 σκληρά χρόνια και αφού υποστούμε, επαναλαμβάνω μια μεγάλη ταλαιπωρία σαν κοινωνία, η χώρα τον τρίτο χρόνο θα βγει στο ίσιωμα και τότε, με βάση αυτές τις εμπειρίες, πολίτες και πολιτικοί θα επαναχαράξουν το μέλλον της πατρίδας μας.
Οφείλουμε όλοι οι Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας και τοποθέτησης, να στηρίξουμε την κυβέρνηση παρά τα εγκληματικά λάθη που έκανε στο παρελθόν. Να τη στηρίξουμε στη λογική της εθνικής συναίνεσης για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το τραγικό αδιέξοδο».
Μετά από όλη αυτή την αναταραχή, θεωρείτε ότι έχει πληγεί η ασφάλεια της χώρας;
«Όσον αφορά στην Εθνική Ασφάλεια και την Εθνική Άμυνα, ασφαλώς και υπάρχουν προβλήματα. Η άμυνα είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων, τα δύο βασικότερα είναι το ηθικό των Ελλήνων αλλά και η δυνατότητα να εξυπηρετήσουμε τους μηχανισμούς και τα συστήματα στα οποία υποστηρίζεται η εθνική άμυνα, εννοώ τα οπλικά και τα τεχνικά. Θα έλεγα ότι το πιο κρίσιμο είναι να δούμε τι θα παθαίναμε αν η Ελλάδα περνούσε με άτακτο τρόπο στο εθνικό νόμισμα και όχι τι έχουμε πάθει τώρα. Καταρχάς, να πω ότι δεν είμαι «ερωτευμένος» ούτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε με το ευρώ. Αν το Εθνικό Συμφέρον επιβάλλει η Ελλάδα να περάσει σ’ ένα δικό της νόμισμα, να γίνει, αλλά να γίνει, αφού ο ελληνικός λαός συζητήσει επί μακρόν. Να γίνει δηλαδή το 2021 που είναι 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης και 40 χρόνια από την είσοδο στην ΕΕ.  Να κηρυχθεί το 2021 ως έτος εθνικού προβληματισμού και διαλόγου για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας και αυτά τα 5 χρόνια να συζητήσουν οι πολίτες πού βρίσκεται η Ελλάδα, τι έχασε και τι κέρδισε από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Κι αν τελικώς οι πολίτες καταλήξουν ότι υπάρχει λόγος να τεθεί και σε ένα δημοψήφισμα το ζήτημα αυτό, τότε με πρωτοβουλία των πολιτών (και όχι των πολιτικών και των κομμάτων) να γίνει ένα δημοψήφισμα και με ψυχραιμία να αποφασίσει ο κόσμος αν πρέπει να είμαστε στην Ευρώπη και στο ευρώ ή όχι.
Εάν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ με αυτές τις συνθήκες που επιχειρήθηκε να γίνει, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, τα 800 ευρώ των συνταξιούχων θα γίνονταν 800 δρχ και θα έφταναν για 3 μέρες. Δεν το είπε τυχαία, γιατί τότε η αγοραστική δύναμη του Έλληνα θα υποδεκαπλασιαζόταν , δηλαδή τα 800 ευρώ ίσως να είχαν αγοραστική δύναμη 80 ευρώ ή και λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, και δεν κινδυνολογώ καθόλου, θα είχε πλήρη αδυναμία να υποστηρίξει τα οπλικά συστήματα με τα οποία εξασφαλίζεται και υπηρετείται η Εθνική μας Άμυνα. Στην ουσία θα είχε καταρρεύσει η Εθνική Άμυνα και ο χώρος σε Ελλάδα και Κύπρο και θα κινδύνευε με λεηλασία, όχι μόνο από την Τουρκία. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί, όπως είπα και πριν από λίγο, η διεθνής πολιτική σκηνή αλλά και ο χάρτης των κρατών, είναι κάτι δυναμικό, δεν είναι κάτι στατικό. Σε περίπτωση που κάποιος πέφτει ή και αυτοδιαλύεται, γιατί μιλάμε για αυτοκτονία, κάποιος πρέπει να καλύψει το κενό που αφήνεις εσύ και έτσι θα βλέπαμε όλες τις γειτονικές χώρες και όχι μόνο, να προσπαθούν να διεκδικήσουν με κάποιο τρόπο, κάτι από τον ελληνικό χώρο. Σε αυτό το χείλος της καταστροφής φτάσαμε πριν ένα μήνα περίπου και ακριβώς αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να αποφύγουμε. Και γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι είναι απαραίτητη και η εθνική συναίνεση και σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας και σε επίπεδο πολιτών, λαού».
Θεωρείτε ότι υπάρχει «τουρκοφοβία» στους Έλληνες;
«Όχι, καταρχάς δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας φοβάται κανέναν. Παρόλα τα προβλήματα που έχουμε, πιστεύω ακράδαντα ότι είμαστε ένας γενναίος λαός. Δε φοβόμαστε, ασχέτως και αν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει σε σχέση με τα του οίκου μας. Η τουρκική απειλή είναι υπαρκτή, τη βλέπουμε στην Κύπρο, συνεχιζόμενη κατοχή στο 40% της Κύπρου, τη βλέπουμε κάθε μέρα στο Αιγαίο, είτε στη θάλασσα είτε στον αέρα. Με κάθε τρόπο ο Τούρκοι φροντίζουν να μας θυμίζουν την απειλή και τις διεκδικήσεις τους, άρα δεν υπάρχει «τουρκοφοβία», υπάρχει μια υπαρκτή τουρκική απειλή και είμαστε υποχρεωμένοι να μην κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε, γιατί και η στρουθοκάμηλος όταν βάζει το κεφάλι της στην άμμο για να αποφύγει τον κίνδυνο, δεν σημαίνει ότι τον αποφεύγει με αυτόν τον τρόπο. Θα πρέπει να πάψουν να στρουθοκαμηλίζουν όσοι το κάνουν. Να δούμε την αλήθεια κατάματα, και στις πραγματικές της διαστάσεις και να κάνουμε ό,τι πρέπει για να αντιμετωπίσουμε αυτή την απειλή».
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου ο μέσος Τούρκος, πώς βλέπει το θέμα Ελλάδα-Τουρκία;
«Οι Τούρκοι πολίτες έχουν τα εξής χαρακτηριστικά, πιστεύουν πολύ στο δικό τους κράτος, πιστεύουν στην ηγεσία τους, ακριβώς το αντίθετο με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, και με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολα χειραγωγήσιμοι στην κρατική προπαγάνδα».
Φοβούνται τους Έλληνες;
«Όταν το κράτος τους θέλει να έχουν εχθρική συμπεριφορά και εχθρικά αισθήματα απέναντι στους Έλληνες, τότε γίνονται εχθρικοί. Όταν το τουρκικό κράτος δώσει αλλά μηνύματα μέσα από τους μηχανισμούς προπαγάνδας, τότε οι Τούρκοι έχουν καλά αισθήματα για τους Έλληνες. Όπως γίνεται και τώρα, τα τελευταία χρόνια με την κυβέρνηση Ερντογάν, η τουρκική κοινωνία πραγματικά έχει μια θετική στάση απέναντι στην Ελλάδα. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το στοιχείο είναι ευμετάβλητο. Σήμερα μπορεί να είμαστε στις γλύκες, αύριο μπορεί να έρθουν οι πίκρες. Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε εμείς οι Έλληνες».
Εργαστήκατε στη Τουρκία ως πράκτορας της ΕΥΠ. Διαφέρουν οι τρόποι δράσης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε σχέση με την Ελλάδα;
«Όλες οι υπηρεσίες του κόσμου δρουν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Απλά ορισμένα κράτη και ορισμένες κυβερνήσεις δίνουν αυξημένο ρόλο και στις δυνάμεις ασφαλείας, και στον στρατό και στις υπηρεσίες πληροφοριών, ενώ άλλες χώρες τον έχουν οριοθετημένο αναλόγως με τις ανάγκες της χώρας.  Στην Τουρκία η υπηρεσία πληροφοριών έχει αναβαθμισμένο ρόλο, γι’ αυτό και έχει και πολύ προσωπικό και μεγάλους προϋπολογισμούς.
Στην Ελλάδα, είναι αυτό που ξέρετε. Ό,τι και να πεις για μια υπηρεσία πληροφοριών είναι σημαντικό και είναι πληροφορία για τους ξένους. Δεν θα ήθελα να μιλήσω για την υπηρεσία πληροφοριών της Ελλάδας , μιλούν τα έργα. Πάντως, θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι οι πολίτες θα πρέπει να ξεχάσουν τις παλιές πικρές στιγμές όπου το κράτος και οι υπηρεσίες παρακολουθούσαν Έλληνες πολίτες και εμπλεκόταν στα εσωτερικά πράγματα. Η υπηρεσία πληροφοριών είναι εθνική και ασχολείται μόνο με τα εθνικά θέματα».
Με αφορμή αυτό που είπατε θα ήθελα να σχολιάσετε τις τελευταίες δηλώσεις της κ. Βαλαβάνη που μιλούσε για παρακολουθήσεις και για βαλιτσάκια που χάθηκαν
«Από τη στιγμή που ήταν υπουργός και είχε την εντύπωση ότι παρακολουθείται, θα έπρεπε το ζήτημα να το θέσει στο υπουργικό συμβούλιο ενώπιον του αρμόδιου υπουργού και του πρωθυπουργού που εποπτεύει την Υπηρεσία Πληροφοριών, και εκεί να λυθούν  τα ζητήματα. Όταν τέτοια ζητήματα τίθενται στα ΜΜΕ με τον τρόπο που έγινε, τότε δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να επιδεινώνουμε την κατάσταση της χώρας και να τη βάζουμε στην πορεία των απαξιωμένων χωρών που συμβαίνουν τέτοια αστεία πράγματα. Υπουργοί να κατηγορούν την ίδια την κυβέρνηση και το ίδιο το ελληνικό κράτος για πράγματα που υποτίθεται ότι γίνονται. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν έχει τη δύναμη κανείς υπηρεσιακός παράγοντας να κάνει κάτι τέτοιο, να αντέξει υπό το βάρος μια τέτοιας ενέργειας, και πιστεύω ότι η κίνηση αυτή της πρώην υπουργού σχετίζεται με την συνήθεια που έχουν στελέχη της αριστεράς στην Ελλάδα να παρουσιάζουν τον εαυτό τους συνεχώς ως θύμα. Αυτή η λογική της θυματοποίησης δυστυχώς γίνεται μια συνήθεια από την οποία δεν μπορούν να απαλλαγούν ακόμα και όταν οι ίδιοι χειρίζονται την εξουσία».
Υπήρξατε πράκτορας της ΕΥΠ στην Τουρκία, δηλαδή Έλληνας κατάσκοπος…
«Ήμουν διπλωμάτης στην Τουρκία, αυτός είναι  ο σωστός όρος, είχε ανασταλεί η στρατιωτική μου ιδιότητα και υπηρέτησα ως διπλωμάτης σε διπλωματική αρχή στην Τουρκία για αρκετά χρόνια».
Να πάρω πίσω τον όρο κατάσκοπος, είναι πολύ βαρύς;
«Δεν είναι βαρύς, την πατρίδα μου υπηρετούσα. Το σωστό που πρέπει να πω είναι αυτό. Ήμουν με διπλωματική ιδιότητα στη Τουρκία για 5,5 χρόνια και τα χρόνια αυτά είχε ανασταλεί η στρατιωτική μου ιδιότητα».
Η Χουριέτ πάντως έχει άλλη γνώμη. Σε άρθρο της μιλάει για κάποιον «Σαβάς Καλεντάρ», τον οποίο συνδέει με την έκρηξη μιας αποθήκης πυρομαχικών στο Κιλίκαλε.
«Το διάβασα κι εγώ το άρθρο. Θα έχουν τους λόγους τους οι Τούρκοι να διαρρέουν αυτά τα πράγματα. Εγώ δεν έχω να κάνω σχόλια, ούτε επιβεβαιώνω, ούτε διαψεύδω».
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά;
«Ένας άνθρωπος που είναι σε μια ξένη χώρα, εξ’ αντικειμένου εχθρική, ειδικά τη δεκαετία του ’90 που οι σχέσεις μας ήταν τεταμένες και είναι στο στόχαστρο των υπηρεσιών της ξένης χώρας, θα πρέπει να προσέχει τα πάντα, όλο το 24ωρο. Τί κάνει, πώς κινείται, τον τρόπο που κινείται, να μη δώσει δικαίωμα στην ξένη χώρα γιατί βρίσκεται εκεί με διπλωματική ιδιότητα και ανοχή. Υπάρχουν κανόνες σε αυτό το παιχνίδι, θα πρέπει να φροντίσει ανά πάσα στιγμή να μην παραβιάσει τους κανόνες και ταυτόχρονα να εκτελέσει και την αποστολή του, για να υπηρετήσει την πατρίδα του και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει και τα εθνικά συμφέροντα.
Είναι μια δύσκολη διαδικασία, που όμως δεν σε υποχρεώνει κανείς να την ακολουθήσεις. Είναι δικιά σου επιλογή. Από κει και μετά είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις, επειδή αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και το καθήκον».
Πάμε σ’ ένα θέμα που σας έκανε γνωστό σε όλη την Ελλάδα, το θέμα Οτζαλάν.
Στο βιβλίο που έχετε εκδώσει με τίτλο «Παράδοση Οτζαλάν: Η Ώρα της Αλήθειας» περιγράφετε με λεπτομέρειες, όσες μπορείτε φαντάζομαι, το τι έγινε, αλλά και τη διαφωνία σας για την παράδοση. Αλήθεια, σας πέρασε καθόλου από το μυαλό να βοηθήσετε τον Οτζαλάν να διαφύγει; Εσείς, ως Σάββας, παρακούοντας τις εντολές;
«Όταν είσαι σε διατεταγμένη υπηρεσία, σε τέτοιο σοβαρό ζήτημα που δεν είναι μόνο υπό την ευθύνη αλλά και υπό την άμεση επίβλεψη της κυβέρνησης και υπουργών και της ιεραρχίας, τότε δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να αυτενεργήσεις. Επαναλαμβάνω, όταν υπάρχει τόσο σφιχτός έλεγχος, ανά πάσα στιγμή, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αυτενεργήσεις.
Αυτό όμως που έκανα πάντα στη ζωή μου ήταν να λέω την άποψη μου με θάρρος, ασχέτως και αν αυτή δυσαρεστούσε τους προϊσταμένους. Και αυτό δεν το έκανα γιατί πιστεύω ότι πρέπει να είναι κανείς αιρετικός, αλλά γιατί πιστεύω βαθύτατα ότι ο υπηρεσιακός παράγοντας θα πρέπει να λέει αυτό που αισθάνεται ότι είναι καλό για το εθνικό συμφέρον και όχι αυτό που ενδεχομένως αντιλαμβάνεται ότι ήθελε να ακούσει ο προϊστάμενος του. Είτε αυτός είναι πολιτικός είτε υπηρεσιακός. Τότε λοιπόν, ναι, έκανα προτάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να διαφύγει και διασωθεί αυτός ο άνθρωπος, οι οποίες δεν εισακούστηκαν».
Θεωρείτε ότι η Ελλάδα έπρεπε να μείνει εκτός και να μην εμπλακεί καθόλου την υπόθεση Οτζαλάν;
«Κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να μην εμπλακούμε, γιατί ήταν τόσο επιβαρυμένες οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις και ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας αυτής της υπόθεσης του Οτζαλάν, γνωστός σε όλη τη διεθνή κοινότητα, που  δεν μπορούσαμε να τη διαχειριστούμε ή τέλος πάντων ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τη διαχειριστούμε. Από τη στιγμή όμως που κατέληξε η Ελλάδα να διαχειριστεί αυτή την υπόθεση, υπήρχαν τρόποι να έχουμε καλύτερη κατάληξη από το να χαρακτηριστούμε ως η χώρα που έπαιξε αυτόν τον συγκεκριμένο ρόλο στην παράδοση».
Το είχε καταλάβει ο Οτζαλάν; Είχε καταλάβει τι γινόταν;
«Δεν πίστεψε ποτέ ότι η Ελλάδα θα συναινέσει στην παράδοσή του στους Τούρκους. Δυστυχώς, το κατάλαβε την τελευταία μέρα».
Μετά την παράδοση, είχατε ξανά επαφή μαζί του;
«Είχαμε κάποιες επαφές, έγραψα το βιβλίο, το οποίο έχω μεταφράσει στα τουρκικά και του το έστειλα. Το διάβασε και η άποψη τόσο του ίδιου, όσο και του Κουρδικού Κινήματος, είναι ότι στο βιβλίο γράφεται η αλήθεια. Είναι χρήσιμο που γράφτηκε για να ενημερωθεί ο κόσμος και στην Ελλάδα και στην Τουρκία και πιστεύω ότι και ο ίδιος και η κουρδική πλευρά περιμένουν μία συγγνώμη από την Ελλάδα για να μπορέσουμε να ξαναχτίσουμε αυτό το γεφύρι που ενώνει τους δύο λαούς και λέγεται ελληνοκουρδικές σχέσεις».

4 σχόλια:

  1. Με την ευκαιρεία Σαββα στον εξωτερικο ειχε γραφτεί,χωρις φυςικα να εξακριβωθεί το αληθές η οχι, οτι οι γυναίκες φρουροί που συνοδευανε αν του τον Απο δεν ηταν και τόσο πίστες ,οδό φαινοτανε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ορφέα το κουρδικό κίνημα εχει δικλείδες ασφαλείας. Αν δεν ελιχε δεν θα κρατούσε 40 χρόνια κόντρα σε ένα τόσο ισχυρό κράτος.

      Διαγραφή
  2. Αν το σχέδιο του Τσίπρα και των συν αυτώ, ήταν η έξοδος από την ΕΕ και το ΕΥΡΩ, γιατί δεν το έκαναν όταν η Μερκελ και λοιποί ...συνωμότες, διεκήρυσσαν ότι ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, σημαίνει ναί στο ΕΥΡΩ, ενω το ΟΧΙ σημαίνει έξοδο από το ΕΥΡΩ, αφού το αποτέλεσμα ήταν ένα συντριπτικό ΟΧΙ.??
    Μήπως ο Τσίπρας έπαιξε σωστά, σε συνθήκες Εθνικής Συναίνεσης μάλιστα, που είχε να επιτευχθεί πάρα πολλά χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη
      υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι ο Τσίπρας δεν πήγε στη δραχμή για να αποφύγει τις ποινικές ευθύνες.

      Διαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.